จุดเปลี่ยน

มินตรานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของบ้าน ตัวเองในท่าทางที่เหมือนหมดเรี่ยวแรง ขอบตาของเธอมีรอยหมองคล้ำจากการนอนไม่หลับหลายคืน สิ่งที่เคยทำให้เธอรู้สึกดี กลับกลายเป็นสิ่งที่เธอหลีกเลี่ยงไปทุกครั้งที่มันเข้ามาใกล้ เหมือนกับทุกอย่างในชีวิตตอนนี้มันมีแต่ความว่างเปล่า ที่ไม่สามารถเติมเต็มได้อีกต่อไป

โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

เสียงข้อความเตือนทำให้มินตราสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้รีบหยิบมันขึ้นมา มือของเธอยังคงแนบอยู่ที่แขนของโซฟาโดยไม่ขยับ ราวกับว่ากลัวการเปลี่ยนแปลงที่อาจจะตามมา

เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง

เธอเริ่มรู้สึกว่าต้องไปดูมันแล้ว มินตรายืดตัวขึ้นและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบ

“ภัทร”

ชื่อที่เธอเคยหวังว่ามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่ตอนนี้กลับเป็นชื่อที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนปลายมีดกรีดเข้าที่หัวใจ

"ขอโทษ...อยากให้เราคุยกัน"

ข้อความที่ปรากฏขึ้นทำให้มินตราหัวใจเต้นแรง รอยยิ้มเจือจางในใบหน้าของเธอเหมือนจะมองไม่เห็นได้ เพราะไม่รู้ว่าเธอควรจะรู้สึกอย่างไรกับข้อความนี้

หลายปีผ่านไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ภัทรตัดสินใจไปต่างประเทศและเธอต้องยอมปล่อยมือจากเขา เขามีชีวิตใหม่...มีคนใหม่เข้ามาในชีวิต ทั้งที่เขาสัญญาว่าจะรอเธอ แต่ก็เหมือนทุกอย่างที่เคยพูดเอาไว้ตอนนั้นจะกลายเป็นเพียงแค่คำพูดที่หลงเหลืออยู่ในอดีต

> "เขากลับมาเพื่ออะไร?"

มินตรารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้เลย แม้ในใจลึกๆ จะยังคงคิดถึงเขาอยู่ แต่ตอนนี้...ทุกอย่างมันซับซ้อนเกินไป

เธอเริ่มพิมพ์ข้อความกลับไปอย่างช้าๆ

"เราไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับคุณดี… แต่... เราทำใจไม่ได้เลยภัทร"

และกดส่งออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นสายโทรเข้าจากภัทร เธอเหลือบมองจอมือถือแล้วรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เธอไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรออกมา บางที...เธอก็ไม่อยากฟัง เพราะมันอาจทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าเดิม

มือของมินตราสั่นเธอกดรับสายก่อนที่จะดึงหายใจลึก ๆ สะกดอารมณ์เอาไว้

“สวัสดีภัทร” เสียงของมินตราดังออกไปแผ่วเบา แต่มันกลับดังในหูของภัทร

“มิน...” เสียงของภัทรดูเหมือนจะสะท้อนอารมณ์ที่ทั้งคู่กำลังรู้สึก เขาเงียบไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังพยายามรวบรวมคำพูด “เราขอโทษที่หายไป...เราคิดถึงเธอมากจริง ๆ”

คำพูดนั้นทำให้มินตราหัวใจเต้นแรง เธอกลืนน้ำลายลงไปโดยไม่รู้ตัว รู้สึกเหมือนสิ่งที่เคยทำให้เธอเศร้า กลับมาทำให้เธอหวั่นไหวอีกครั้ง

“ภัทร…ทำไม?” มินตราถามออกไป แม้เสียงของเธอจะเบาหวิวไปด้วยความกลัวว่า เขาจะตอบว่า “เพราะเราต้องไปกับพลอย”

“เรารู้ว่าเราทำให้เธอเจ็บปวดมาก...เรารู้ว่าเราไม่ควรทำแบบนี้” ภัทรพูดเสียงสั่น “แต่พอเราได้อยู่ที่ต่างประเทศ มันยิ่งทำให้เรารู้ว่า...การไม่มีมินตราอยู่ในชีวิตเรา มันคือการขาดอะไรบางอย่างไป เราคิดถึงเธอทุกวัน จนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี”

มินตรานิ่งไปชั่วขณะ ไม่สามารถตอบอะไรได้ เพราะเธอรู้ดีว่าใจของเธอยังคงห่วงเขาอยู่ แต่ความรักของเขากับพลอยก็เป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถมองข้ามได้

“แล้วตอนนี้ล่ะ?” มินตราถามเสียงที่สั่นเครือออกมา

“เราตัดสินใจแล้ว...เราจะกลับมาหาเธอ”

คำพูดของภัทรทำให้มินตราสะดุ้ง แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี เธอรู้ว่าเขาจะกลับมา...แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ความรักที่เธอเคยมีให้อาจจะไม่เหมือนเดิม

ในหัวของมินตรามีแต่คำถาม แต่ละคำถามมันซ้อนทับกันไปหมดจนเธอไม่สามารถหาคำตอบได้เลย

> “เขาจะกลับมาหาฉันจริง ๆ หรือแค่พูดเพื่อปลอบใจ”

“ถ้ากลับมา...เราจะกลับไปเหมือนเดิมได้ไหม”

มินตรายังคงไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ ทว่าลึก ๆ ในใจของเธอ...เธอก็ยังคงหวังอยู่ลึก ๆ ว่า เขาจะกลับมา แล้วจะทำให้ชีวิตของเธอกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง

แต่ครั้งนี้...มันอาจไม่เหมือนเดิม

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***