Alex'S ผู้ถูกเลือกแห่งพงไพรทมิฬ
Episode 3 : BLACK CRYSTAL!
ป้าซิล
"หลานรู้ไหมอเล็กซ์ สิ่งที่น่ากลัวน่ะมันไม่ใช่ความมืดหรอกนะ" หญิงชราผมขาวพูดกับเด็กน้อยตัวเล็กที่นั่งขดตัวอยู่มุมห้อง ในมือของหญิงชราถือตะเกียงไฟอันเล็กไว้ในมือ
ป้าซิล
"โถ่วว หลานรักของป้า... :) สิ่งที่น่ากลัวจริงๆน่ะก็คือตัวเราเองต่างหากรู้ไหม?"
ป้าซิล
"ความมืดน่ะ มันทำร้ายเราไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำร้ายเราได้จริงๆคือความคิดของตัวเราเองต่างหากล่ะ..." หญิงชราค่อยเอามือลูบหัวเด็กชายตัวน้อยที่ค่อยๆมองมาที่เธอ
อเล็กซ์ (วัยเด็ก)
"มะ มันหมายความว่ายังไงหยอ...?" เด็กน้อยถามออกไปพลางมองตาป้าผู้แสนใจดีและอ่อนโยนของเขาด้วยแววตากลมโต
ป้าซิล
"ฮ่าๆๆ ๆ เจ้าหลานโง่~ วันนี้หลานอาจจะยังไม่เข้าใจ แต่ในซักวันหนึ่ง... หลานจะเข้าใจมันเองนะ อเล็กซ์" แล้วหญิงชราก็โอบกอดหลานตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน
อเล็กซ์ (Alex's)
'เฮือกก..กก.ก!' อเล็กซ์สดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝัน
ป้าซิล
"หลานเป็นอะไรไหมอเล็กซ์? เจ็บตรงไหนรึเปล่า?" ป้าซิลถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
อเล็กซ์ (Alex's)
"มะ ไม่เป็นไรครับป้าซิล พอดีผมฝันถึงเรื่องเก่าๆน่ะ ฮ่าๆ~" อเล็กซ์ตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ
อเล็กซ์ (Alex's)
"ว่าแต่ ป้าซิล... ผมเผลอหลับไปตอนไหนครับเนี่ย?" อเล็กซ์ถามพลันหันมองบรรยากาศรอบๆตัวที่ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว
ป้าซิล
"ไม่แน่ใจ พอดีป้าเองก็เพิ่งจะรู้สึกตัวได้ซักพักเหมือนกัน"
อเล็กซ์ (Alex's)
"อ๋อ ครับ..."
อเล็กซ์ (Alex's)
"งั้นเดี๋ยวผมขอดูแผลของป้าหน่อยนะ" อเล็กซ์ค่อยๆเปิดผ้าที่พันแผลของป้าซิลออกเล็กน้อย ทำให้เห็นแผลที่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มลามใหญ่ขึ้น
อเล็กซ์ (Alex's)
'ทำไมแค่แผลโดนกัดถึงน่ากลัวขนาดนี้ได้กันล่ะ?' อเล็กซ์คิดในใจด้วยด้วยความสงสัยและเป็นห่วง แต่ก็พยายามเก็บอาการไม่แสดงสีหน้าออกมาให้ป้าซิลเห็นมากนัก
ป้าซิล
"เป็นไงบ้างลูก?" ป้าซิลถามขึ้น
อเล็กซ์ (Alex's)
"ฮ่าๆ แผลเล็กนิดเดียวครับป้า แบบนี้เดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องถึงมือหมออีริคด้วยซ้ำ" อเล็กซ์พูดเพื่อไม่ให้ป้าซิลเป็นกังวล ถึงป้าซิลเองจะรู้ตัวอยู่แล้วก็ตามว่าไม่ใช่แผลเล็กๆ
ป้าซิล
"ฮ่าๆๆ อย่างงั้นเรอะ~"
ป้าซิล
"แล้ว... เราต้องไปกันต่อเลยไหมลูก?" ป้าซิลเอ่ยถามอเล็กซ์
[...ตอนนี้ป้าซิลและอเล็กซ์นั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมธารในเขตป่าตะวันออกซึ่งก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากภูเขาหลับภัยมากนัก แต่ถ้าหากเดินทางกลางคืนโดยที่ป้าซิลยังบาดเจ็บอยู่ด้วยอาจเกิดอันตรายขึ้นมาได้ แต่บาดแผลของป้าซิลเองก็น่าเป็นห่วงเกินกว่าจะปล่อยไว้นานกว่านี้...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"รอแปบนึงนะครับป้าซิล" อเล็กซ์พูดขึ้นก่อนจะลุกออกไป
อเล็กซ์ (Alex's)
"อยู่นี่ไง... 'ซึบๆ ฉั๊วะ~' เอาล่ะ... แล้วก็... 'ผั๊วะๆ ๆ ตุ่บ!' " อเล็กซ์ใช้ดาบสั้นฟันเถาวัลย์และกิ่งไม้แห้งที่อยู่บริเวณใกล้ๆลำธาร
[...อเล็กซ์เอากิ่งไม้ที่ตัดมัดรวมกันไว้และทำเป็นคบเพลิงขนาดพอดีมือ โดยการใช้ยางไม้เป็นเชื้อเพลิงและเอาหินแห้งมากระทบกันจนเกิดประกายไฟขึ้น ปกติแล้วชาวบ้านจะใช้แสงสว่างจากแท่งคริสตัลเป็นตัวให้ความสว่าง แต่เขาไม่มีก้อนคริสตัลติดตัวมาเลย เลยทำเป็นคบเพลิงง่ายๆแทน...'
อเล็กซ์ (Alex's)
"เรียบร้อย ไปกันเถอะครับป้าซิล" อเล็กซ์เดินกลับมาพร้อมกับคบเพลิงและเข้าไปพยุงตัวป้าซิลขึ้น ก่อนที่จะย่อตัวลงให้หญิงชราขึ้นหลัง
ป้าซิล
"ไหวนะอเล็กซ์?" ป้าซิลถามด้วยความเป็นห่วงหลาน
อเล็กซ์ (Alex's)
"ฮ่าๆ~ สบายมากครับ ป้าซิลตัวเบานิดเดียวเอง :p" อเล็กซ์พูดหยอกก่อนหันไปแลบลิ้นให้ป้าซิล
ป้าซิล
" เพี๊ยะ! ไอ้เจ้าหลานจอมกวน!" ป้าซิลตีไปที่ไหล่ของอเล็กซ์เบาๆ
[...อเล็กซ์เริ่มออกเดินต่อไป เขาพยายามเดินอยู่ใกล้ลำธารให้มากที่สุด เพราะถ้าหากเดินลึกเข้าไปในป่าอาจจะหลงทางได้...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"ว่าแต่ป้าซิลครับ ป้ารู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" อเล็กซ์เอ่ยปากถามขึ้นด้วยความสงสัย
ป้าซิล
"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่เกิดมา... ป้าก็เพิ่งเคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย"
อเล็กซ์ (Alex's)
"เรอะครับ..."
อเล็กซ์ (Alex's)
"หรือว่า..." อเล็กซ์ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
อเล็กซ์ (Alex's)
"เรื่องมันอาจจะเกี่ยวข้องกับป่าทมิฬด้วยรึเปล่า"
ป้าซิล
"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ?"
อเล็กซ์ (Alex's)
"ก็เพราะเหมืองแร่เราเริ่มขยายลึกเข้าไปในเขตป่าทมิฬ... ผมก็เลยสงสัยว่ามีบางสิ่งในป่าทมิฬไม่พอใจรึเปล่าอะไรแบบนี้น่ะครับ แฮะๆ" อเล็กซ์ตอบพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ
ป้าซิล
"โถ่วว เจ้าหลานโง่... ในป่าทมิฬน่ะอาจจะมีสัตว์ประหลาด ภูติ หรืออะไรแปลกๆก็จริง แต่ป่ามันไม่มีชีวิตหรอกนะลูก"
[...ป่าทมิฬเป็นเขตป่าต้องห้ามที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลมาก เป็นป่าที่มีต้นไม้สูงเกือบ 20 เมตร ปกคลุมไปทั่วทั้งป่า ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตจากท่านเจ้าเมืองก็จะไม่สามารถเข้าไปได้ เพราะในป่ามีทั้งสัตว์ประหลาด ภูติ เผ่าพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ เช่น เอลฟ์ ยักษ์ เป็นต้น อาศัยอยู่ในนั้น มันจึงเป็นสถานที่ที่อันตรายมากๆสำหรับมนุษย์ธรรมดา หรือต่อให้มีพลังก็ใช่ว่าจะปลอดภัย...]
ป้าซิล
"ถึงเราล้ำเข้าไปบ้าง แต่มันก็อยู่ในขอบเขตที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่... แล้วก่อนหน้านั้นก็มีทีมสำรวจของท่านเจ้าเมืองเข้าไปตรวจสอบมาก่อนแล้วถึงอนุมัติให้ทำการขุดเหมืองบริเวณนั้นได้" ป้าซิลตอบ
อเล็กซ์ (Alex's)
"อืมๆ" อเล็กซ์พยักหน้ารับ
อเล็กซ์ (Alex's)
"แต่ว่า..."
อเล็กซ์ (Alex's)
"เงาดำนั่นมันคืออะไรครับป้าซิล?"
อเล็กซ์ (Alex's)
"ดูแล้วมันก็ออกมาจากป่าทมิฬเหมือนกัน" อเล็กซ์ถามต่อ
ป้าซิล
"ป้าเองก็ไม่แน่ใจ... อาจจะเป็นพลังของพวกภูติก็ได้มั้ง" ป้าซิลตอบด้วยความไม่รู้
อเล็กซ์ (Alex's)
" 'งึกๆ' อเล็กซ์พยักหน้ารับ แต่ในใจก็ยังมีความสงสัยอีกมากกับเรื่องนี้ เพราะพลังของภูติที่เขารู้มานั้น ต่อให้เป็นภูติแห่งความมืด ก็ไม่น่าที่จะเป็นพลังที่น่ากลัวขนาดนี้
[...ย้อนกลับไปเมื่อช่วงเช้า ณ เหมืองคริสตัล อเล็กซ์มาถึงพร้อมกับป้าซิลเหมือนปกติทุกวัน... แต่อเล็กซ์จะต้องแยกตัวออกไปเพื่อไปขุดแร่ ส่วนป้าซิลจะอยู่ด้านบนกับทีมคัดแยก ทีมทำความสะอาด... และทีมตรวจสอบประเภทของคริสตัลเวทย์มนต์...]
อเล็กซ์ (Alex's)
'วันนี้เราต้องเข้าไปส่วนลึกแฮะ... เตรียมของกินเผื่อไว้อีกหน่อยดีกว่า...'
คนเหมือง (ชาย)
"เฮ้!!! ไอหนูอเล็กซ์ เร็วๆหน่อย รถเลื่อนจะออกแล้ว" เสียงของชาวเหมืองคนหนึ่งตะโกนเรียกอเล็กซ์ที่กำลังจะกลับไปหยิบอาหารในกระเป๋าเพิ่ม
อเล็กซ์ (Alex's)
"โอ๊ยยย เวนกำ! จะมาออกอะไรตอนนี้เนี่ย!" อเล็กซ์โวยวายกับตัวเอง
อเล็กซ์ (Alex's)
"คร๊าบบ..บบ.บๆๆ กำลังไปแล้ว!" อเล็กซ์ตะโกนตอบก่อนจะรีบวิ่งไป
อเล็กซ์ (Alex's)
'ตึกๆๆ ๆ... ฮึ่บ~ อ่าา~' "ทันเวลา!" อเล็กซ์วิ่งกระโดดขึ้นรถเลื่อนที่เป็นเหมือนกระบะเหล็กทรงสี่เหลี่ยมอันใหญ่ ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้คนทั้งรถที่มีเกือบ 20 คน
[...'ไอ้เจ้าหนูนี่จะไปหาของกินล่ะสิท่า... ฮ่าๆๆ' ชายในรถคนหนึ่งพูดขึ้น 'นั่นสิๆ ไอนี่ชอบอู้ไปแอบกินขนมอยู่เรื่อย ฮ่าๆๆ' ชายอีกคนในรถพูดเสริมต่อ...] ส่วนอเล็กซ์ได้แต่ทำหน้าเหยเกแล้วหัวเราะแห้งๆ
คนเหมือง (ชาย)
"แปะๆๆ เอาล่ะทุกคน ฟังทางนี้ก่อนนะ" ชาวเหมืองคนที่เรียกอเล็กซ์ขึ้นรถก่อนหน้านี้ได้ปรบมือเรียกให้ทุกคนบนรถเลื่อนให้หันมาฟัง
คนเหมือง (ชาย)
"วันนี้เราจะเข้าไปในส่วนลึกกัน เรายังไม่รู้จักพื้นที่แถวนั้นดี ฉะนั้นให้ทุกคนจับกลุ่มกันไว้นะ เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันได้ เข้าใจไหม?"
[..."เข้าใจแล้วครับบบ..บบ.บ!!!"...] ทุกคนรวมถึงอเล็กซ์ตอบกลับอย่างพร้อมเพรียง
คนเหมือง (ชาย)
"เอาล่ะ งั้นไปกัน" 'แกร๊ก! วิ๊ง~' ชาวเหมืองคนนั้นได้นำเอาคริสตัลสีฟ้าก้อนเท่ากำปั้นใส่เข้าไปบริเวณช่องที่เหมือนพวงมาลัยควบคุมด้านหน้าจนมีแสงสว่างขึ้นมาแว๊บนึงก่อนที่รถเลื่อนจะเริ่มเคลื่อนที่
[...'เอี๊ยด~ อ๊าด~ ๆ ๆ~' รถเลื่อนเคลื่อนที่ไปไม่เร็วมาก เสียงล้อเหล็กเสียดสีกับรางทำให้อเล็กซ์รู้สึกรำคาญเล็กน้อย ระหว่างทางก็จะแท่งคริสตัลสีทองส่องสว่างตลอดทาง บางจุดก็จะมีชาวเหมืองกำลังขุดแร่คริสตัลอยู่ด้วยเช่นกัน...]
[...แร่คริสตัลเป็นแร่สาระพัดประโยชน์ มันจะแบ่งออกเป็น 3 แบบด้วยกันคือ
1.คริสตัลเวทย์มนต์ เป็นคริสตัลสีฟ้าใสสว่าง สามารถใช้เป็นพลังงานตามธาตุของคริสตัลเวทย์นั้นๆได้ เช่นคริสตัลสายฟ้าก็เอามาเป็นพลังงานได้เหมือนกับที่ใช้กับรถเลื่อน
2.คริสตัลแสงสว่าง คริสตัลชนิดนี้มีไว้สำหรับให้แสงสว่างโดยเฉพาะ คริสตัลชนิดนี้จะมีเยอะที่สุด
3.คริสตัลทั่วไป คริสตัลชนิดนี้ไม่มีคุณสมบัติอะไร แต่สามารถเอามาทำของใช้ เครื่องประดับได้ เพราะสีสันที่หลากหลายและสวยงาม...]
คนเหมือง (ชาย)
"ไอ้หนูอเล็กซ์ เดี๋ยวไปถึงแล้วเอาอุปกรณ์ทั้งหมดไปเก็บไว้ในโซนพักนะ"
อเล็กซ์ (Alex's)
"ได้ครับหัวหน้า"
[...ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงในที่สุดรถเลื่อนก็มาถึงจุดหมาย สิ่งที่แปลกตาที่ทำให้ทุกคนตะลึงคือบริเวณนี้โล่งกว้างมาก เป็นเหมือนห้องโถงทรงกลมขนาดใหญ่มากกว่าเหมืองด้วยซ้ำ แถมเมื่อมองไปด้านบนก็เห็นก้อนคริสตัลสีดำใหญ่มหึมาอยู่ตรงกลางอีกด้วย...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"โอ้~ โหวว~ ทำไมมันใหญ่ขนานนั้นเนี่ย!" อเล็กซ์อุทานออกมาเมื่อมองไปเห็นคริสตัลสีดำด้านบน
คนเหมือง (ชาย)
"ฮ่าๆๆ ใช่ไหมล่ะ อลังการเลยแหละ..."
อเล็กซ์ (Alex's)
'งึกๆๆ' อเล็กซ์พยักหน้ารับแบบเห็นด้วยแบบสุดๆ แม้สายตาของเขายังละไปจากมันไม่ได้เลยก็ตาม
คนเหมือง (ชาย)
"แต่น่าเสียดายมันเป็นแค่คริสตัลทั่วไป แถมยังสีดำอีก ถึงจะเป็นสีที่ไม่เคยพบมาก่อน แต่มันก็ดันเป็นสีแห่งโชคร้าย เลยไม่น่าจะใช้ประโยชน์อะไรได้"
อเล็กซ์ (Alex's)
"อืมๆๆ ๆ"
อเล็กซ์ (Alex's)
"แต่ก็... ดีแล้วนี่ครับ ปล่อยไว้แบบนี้ผมว่ายังดีกว่าอีก แฮะๆ" อเล็กซ์ตอบกลับไป เพราะถ้าหากต้องเอามันออกไปจริงคงงานช้างแน่
คนเหมือง (ชาย)
"ฮ่าๆๆ นั่นสิ... เอาล่ะเจ้าหนู เอาของไปเก็บได้แล้ว อยู่ตรงเต็นท์ด้านโน้น เสร็จแล้วค่อยไปโซนขุดกัน" ชาวเหมืองคนนี้บอกพร้อมชี้นิ้วไปที่เต็นท์ขาวที่อยู่ไม่ไกลมาก
อเล็กซ์ (Alex's)
"รับทราบครับหัวหน้า!!! 'ตะเบ๊ะ!' - -\" อเล็กซ์รับคำพร้อมตะเบ๊ะแบบกวนๆก่อนจะรีบหอบห้าวของลงจากรถเลื่อน
[...หลังจากนั้นอเล็กซ์ก็เริ่มขนของไปไว้ที่เต็นท์จนหมด...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"เห้ออ~ เหนื่อยเป็นบ้า! ของเยอะชะมัดเลย!" อเล็กซ์บ่นหลังจากเก็บของเข้าที่เรียบร้อย
อเล็กซ์ (Alex's)
"เอาล่ะ ไปกันดีกว่า วันนี้จะได้เจอแร่อะไรบ้างน้าา~" อเล็กซ์คิดในใจอย่างสนุกสนาน
อเล็กซ์ (Alex's)
'วูบบ..บบ.บ!!!'
อเล็กซ์ (Alex's)
'ติ๊ง~ ติ๊ง~'
อเล็กซ์ (Alex's)
'ปะ เป็นอะไรวะเนี่ย?' อยู่ดีๆร่างกายของอเล็กซ์ก็ทรุดลงกับพื้น จมูกของเขามีเลือดกำเดาใหลออกมา อเล็กซ์พยายามเอามือยันพื้นไว้และตั้งสติ
อเล็กซ์ (Alex's)
'หน้ามืด? บ้าน่า! ฉันเนี่ยนะ!' อเล็กซ์คิดในใจ เขาคิดว่าอาจจะหน้ามืดเพราะเหนื่อยจากการขนของ
อเล็กซ์ (Alex's)
"ฮึ่บ!" 'ซู๊ดด..ด.ด~' อเล็กซ์ทิ้งตัวลงนั่งเอามือสองข้างดันพื้นดินไว้ เขาเงยหน้าขึ้นหลับตาและสูดลมหายใจเข้าพร้อมกับสูดเลือดกำเดาที่ใหลออกมาให้กลับเข้าไป
อเล็กซ์ (Alex's)
"ฮาา..าา.า~"
อเล็กซ์ (Alex's)
"เห้อ~ น่าจะดีขึ้นแล้วมั้ง!" อเล็กซ์ลืมตาขึ้นและค่อยๆตั้งสติ เช็คเลือดที่จมูกก็รู้สึกว่าหยุดใหลดีแล้ว
อเล็กซ์ (Alex's)
"เอาล่ะ ไปดีกว่า... ทุกคนคงรอนานแล้ว เดี๋ยวโดนหัวหน้าบ่นอีกแน่เลย! บ้าเอ้ยย~" อเล็กซ์บนกับตัวเองก่อนจะค่อยๆดันตัวลุกขึ้นและรีบจ้ำอ้าวออกจากเต็นท์ทันที
[...โดยที่ไม่ทันสังเกตุเลยว่า...]
[...เลือดกำเดาของเขาที่ใหลหยดลงพื้นเมื่อกี้นั้น...]
[...มันค่อยๆเปลี่ยนรูปร่าง...]
[...คริสตัลสีดำสนิทเรียบร้อยแล้ว...]
Comments