เมื่อฉันถูกดูดเข้าไปในนิยายเรื่องราวความรัก“นายผกา”
#2 อย่าทำข้าเลยนะ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
//ลืมตาขึ้น
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
(ห๊ะ นี่ชั้นเข้ามาอยู่ในนิยายที่ชั้นอ่านหรอ)
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
(ไม่ๆ นี่แค่ความฝัน)
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
//ตบหน้าตัวเอง
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
โอ้ย ไม่ได้ฝันนี้หวา//จับหน้าตัวเอง
คนใช้
คุณหนูตื่นแล้วหรอเจ้าคะ//เดินเข้ามาดู
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
เธ-อึ้ย เจ้าเป็นใคร
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
อ๋อ อือๆ
เพ่ย(แม่ นอ.)
//เข้ามา+พร้อมน้ำซุปในมือ
เพ่ย(แม่ นอ.)
ผกา ลูกตื่นแล้วหรอ//ดีใจ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
//พยักหน้า
ใช่ไม่ใช่บอกแอดได้นะคะทุกคน
เพ่ย(แม่ นอ.)
นี้ลูก//ยื่นซุปให้
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
มันคืออะไรหรอเจ้าคะ
เพ่ย(แม่ นอ.)
น้ำซุปน่ะ ซดน้ำอุ่นๆจะได้ชุ่มคอ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
เจ้าค่ะ//หยิบช้อนตักน้ำซุปเข้าปาก
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
อื้อ น้ำซุปอร่อยมากเจ้าค่ะ//ซดน้ำซุปไม่หยุด
เพ่ย(แม่ นอ.)
ถ้าอร่อยก็ซดหมดเลยลูก
คนใช้
คุณหนูเจ้าคะ//เคาะประตู
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
มีอะไรหรอ
คนใช้
มีคนมาหาเจ้าค่ะ//พูดผ่านประตู
คนใช้
องค์ชายต้าเหนิงเจ้าค่ะ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
อ๋อ ห๊ะ//ตกใจ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
(อิพระเอกตัวดี)
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
บอกเขาเค้ามา
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
//เดินเข้ามา
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
นี่เจ้าฟื้นแล้วหรอ//❄️
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
ใช่ แล้วจะทำไม//ทำหน้าไม่สบอารมณ์
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
นี่ข้าถามเจ้าดีๆแล้วนะแต่เจ้ายังกลับที่จะทำตัวแบบนี้//จับข้อมือนอ.+บีบแน่น
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
โอ้ยๆ เจ็บนะ//สบัดมือออก
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
หึ//สแยะยิ้ม
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
นี่เจ้ากล้าเหิมเกิมถึงเพียงนี้เชียวรือ//เดินเข้ามาใกล้นอ.
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
นี่เจ้าจะทำอะไร//เขยิบหนี
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
หึ ทำอะไรงั้นหรอ//😈
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
นี่เจ้าอย่าทำอะไรข้านะ ข้าขอร้อง//น้ำตาคลอ
ต้าเหนิง(พอ.+เทพแห่งความตาย)
หึ แค่นี้ก็จะร้องแล้ว อ่อนจริงๆ//เดินกลับ
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
ฮึก…อึก//น้ำตาคลอ
คนใช้
เป็นอะไรมากไหมเจ้าคะ//ดูตามตัวนอ.
ผกา(นอ.+เทพีบุปผา)
ข้าไม่ได้ฮึก…เป็นอะไรอึก..//เช็ดน้ำตา
เรารู้สึกแต่งไม่สนุกเลยอ่ะ
Comments