เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

เสียงฝนฟ้าคะนองทำให้ผู้คนหวาดกลัววิ่งหาที่หลบซ่อนเพราะเชื่อว่า เทพเจ้ากำลังพิโรธไม่มีใครกล้าออกมา ปล่อยให้ บาตู ยืนร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว อยู่ตรงนั้น กันตุลกา ก็ไม่สามารถจะฝืนขัดใจเทพเจ้าได้ บาตูที่หวาดกลัวจนเกือบจะหมดดสติ แต่ทว่า เมื่อเขามองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็น

ใครสักคน เขาจึงได้โอกาสวิ่งหนีไปอย่างไม่คิด

ชีวิต และแอบคิดอยู่ในใจว่า เทพเจ้าคงช่วยเขาเอาไว้เป็นแน่ ไม่มีผู้ใดกล้าออกมา เวลาที่ฝนตก บาตูจึงรอดออกไปได้ เด็กน้อยวิ่งไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ก่อนที่ฝนจะหยุดตกลงมา นั่นหมายความว่า ถ้าฝนหยุด พวกนั้นก็จะตามมาจับตัวเขาไปอีก เขาภาวนาขอพรต่อเทพเจ้า บาตูล้มลุกคลุกคลาน หยุดบ้างเดินบ้าง เพื่อหนีให้พ้นจากเขตแดนของชนเผ่า คียาร์ดให้ได้ทันก่อนที่ฝนจะหยุดดตก เขาออกมาพ้นจาก เขตการปกครองของ กันตุลกาแล้ว แต่เหมือนหนีเสือปะ จระเข้ เมื่อออกมาพ้นได้ไม่นาน หิมะก็ตกลงมาอย่างถล่มทลาย จนร่างกายของเขาแทบจะแข็งเป็นน้ำแข็ง ร่างกายที่อ่อนเพลียและหิวโหย ไร้เรี่ยวแรงจะเดินต่อไปได้ บาตู ล้มตัวลงนอน บนปุยหิมะสีขาวนุ่มและหนาวเหน็บ

“ท่านพ่อท่านแม่ ท่านพี่ โจชิ ข้าไม่ไหวแล้ว หากแม้ว่าชีวิตของข้าจะหาไม่ ก็ขอให้มันสูญสินไปเลย ณ ตรงนี้ ข้าเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เท่านี้ คงทนต่อไปไม่ไหวแล้ว”

เด็กน้อยค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ เสียงฝีเท้าของม้า หลายตัว หยุดอยู่รอบ ๆตัวของเขา บาตูรู้สึกว่าร่างของเขาลอยได้ ก่อนที่เขาจะหมดสติไป ในขณะที่เขาหลับไปนั้น เขาฝันเห็นบิดาและมารดาของเขา ความทรงจำที่ครั้งยังมีความสุขด้วยกัน เขาวิ่งเล่นในทุ่งหญ้า กับ จาร์บูฮาร์ และโจชิ เสียงม้า และเด็ก ๆมากมาย ทำให้บาตูตื่นขึ้นมา พบกับความจริงที่ว่า เขาไม่มีโอกาสจะได้เจอกับ บิดาและมารดาของเขาอีกแล้ว รวมทั้ง จาร์บูฮาร์พี่ชายของเขาที่พลัดพรากจากกันนั้นจะพบเจอกันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ความโหดเหี้ยมและโหดร้ายที่เขาได้เจอมานั้นมันยากที่จะลบเลือนไปจากความทรงจำของเขา บาตูจำใบหน้าของผู้ชายที่สังหาร บิดาและมารดาของเขาได้สนิทใจ เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาเห็นสิ่งที่อยู่รอบ ๆตัวของเขา และการที่ได้นอนบนที่นอนนุ่ม ๆ นั่นก็หมายความว่า เขาไม่ถูกจับตัวไปอีกแล้ว ต้องมีใครคนหนึ่งช่วยเขาไว้อย่างแน่นอน หญิงสาวที่มีใบหน้าสวยงาม กับรอยยิ้มที่เป็นมิตรหัวใจที่หนาวเหน็บ จากการสูญเสียครอบพลันอบอุ่นขึ้นมาทันทีที่เห็นสตรีอายุคราวมารดาของเขา

“แม่....”

บาตูเผลอเอ่ยคำนี้ออกมาอย่างลืมตัวเด็กน้อยสะอื้นไห้ เพราะนางมิใช่มารดาของเขา

“เจ้ามีนามว่ากระไรหนูน้อย?”

“ข้าชื่อบาตูขอรับท่าน”

“ฟื้นแล้วรึ?”

ชายหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กชายที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับบาตู เด็กชายคนนั้นส่งยิ้มให้เขา พร้อมกับทักทายและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“เจ้ามีนามว่ากระไรล่ะพ่อหนุ่มน้อย ข้าพึ่งทราบข่าวเรื่องของพ่อและแม่ของเจ้า แล้ว จาร์บูฮาร์เล่าตอนนี้เขาอยู่ที่ใด?”

“ท่านรู้จักท่านพ่อของข้าด้วยอย่างนั้นรึ?”

“จะไม่รู้จักได้เยี่ยงไร พ่อขอองเจ้าเป็นสหายของข้าเอง จาร์บูฮาร์นั้นข้าเคยเจอครั้งยังเล็ก ๆ ส่วนเจ้า ถึงไม่เคยเห็นแต่ข้าจะสัญลักษณ์ที่ติดกายของเจ้า พ่อของเจ้าทำไว้ ตั้งแต่กำเนิดนี่ไง” 

โตลุย ข่าน ของชนเผ่า ตาตาเออ มีภรรยาชื่อ อัลทันซาไน มีบุตรชาย ชื่อ ติมูร์ เขาชี้ให้ บาตูดูว่า ตรงไหล่ของ บาตู มีรอยสักเป็นสัญลักษณ์ที่บิดาของเขาทำไว้ให้ทุกคนที่เป็นบุตร บาตูอยู่กับ โตลุยในฐานะบุตรชายของ โตลุย มีพี่ชายที่คอยดูและและฝึกฝนด้วยกัน ติมูร์และบาตูรักกันและสนิทกันมาก โตลุยสอนให้บาตูเรียนรู้การต่อสู้ การใช้อาวุธ และการเอาตัวรอด หากแม้ว่าเขาได้เจอสถานการณ์ที่เลวร้าย

หลายปีผ่านไป

ติมูร์และบาตูเติบใหญ่ ทั้งสองมีใบหน้าคม หล่อเหลา ไม่แพ้กัน ติมูร์นั้นมีสีผิวที่คล้ำกร้านกว่าบาตู ส่วนบาตูนั้นขาวผ่องดุจปุยหิมะ บาตูเติบใหญ่สามารถช่วยเหลืองานของโตลุยได้แล้ว เผ่าตาตาเออ ในขณะนี้แผ่ขยายอาณาเขต เป็นวงกว้างใหญ่ ในยุคของการไล่ล่าอาณานิคม กฎเหล็กของเผ่าตาตาเออนั้นมีอยู่ว่า จะไม่สังหารผู้ใดถ้าหากไม่ขัดขืน ความเมตตาปราณี ที่โตลุยมีนั้นสามารถทำให้มีผู้คนเข้ามาร่วมยอมจำนนเป็นประชากรของชาวเผ่า ตาตาเออ จนยิ่งใหญ่ไม่แพ้ เผ่า คียาร์ดในขณะนี้ วันเวลาล่วงเลยไป โตลุย นั้นเข้าสู่วัยชรา และเสียชีวิตลง ติมูร์จึงได้รับการแต่งตั้งขึ้นเป็นข่าน คนต่อไป โดยมี บาตูเป็นมือขวาของเขา ติมูร์ โตลุย บิดาของ ติมูร์ ได้สร้าง บารมีและอำนาจไว้มากมายพอที่ชนเผ่าตาตาเออมิต้อง ทำอะไรต่อไปอีกแล้ว บาตู และติมูร์ทำแค่เพียงป้องกันไม่ให้ชนเผ่าอื่น ๆมารุกรานเพียงเท่านั้น แต่แล้ววันหนึ่ง มีชนเผ่า เผ่าหนึ่ง ได้บุกเข้ามาประชิดและแหกด่านเข้ามาใน กระโจมของ ติมูร์ ที่มีบาตูอยู่ด้วยกันขณะนั้น บาตู และติมูร์ ได้ถูกคนกลุ่มนั้นล้อมเอาไว้ได้ ฝีมือการต่อสู้ นั้นเหนือกว่าติมูร์ เขาจึงได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกันในระหว่างการต่อสู้ บาตูจึงเข้ามาช่วย บุรุษผู้นั้น มีฝีมือที่ด้อยกว่าบาตู เขาจึงโดนฟันเข้าที่ไหล่ อาภรของเขาคนนั้นขาด ทางด้านหน้ารวมทั้งเชือกที่ผูกเสื้อก็หลุดขาดไปด้วยเผยให้เห็นเรือนกายที่แข็งแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ช่วงที่ชุลมุนบาตูพลาดท่าล้มลง บุรุษผู้นั้น เงื้อดาบหมายจะแทงเข้าที่กลางลำตัวของบาตู รอยสักที่อยู่ตรงไหล่เหมือนกันกับของบาตูไม่มีผิด บาตูจำได้ทันทีว่า บุรุษผู้นั้นก็คือ.........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***