บทที่ 2

‘ตื่นขึ้นมาสิ ลูกหลานของข้า’

ใครกัน?

"เฮือก!"

ร่างของโรสทรีตสะดุ้งเฮือกอย่างตื่นตกใจ ก่อนที่มือบางของเธอจะจับที่ลำคอของตัวเองทันที

แต่เมื่อได้สัมผัสเธอก็พบว่าคอของเธอนั้นยังติดอยู่กับบ่าอยู่ นั่นเลยทำให้ตัวเธอนั้นสงสัย

"ทำไม... เรายังไม่ตายกันนะ?"

โรสทรีตหันมองไปรอบตัวของเธอ พอมองสำรวจไปรอบๆ ก็ได้พบว่าตอนนี้ตัวเธออยู่ในห้องของตัวเธอเอง ซึ่งมันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นเลย

เพราะตระกูลเบอร์เรลนั้นล้มสลาย คฤหาสน์เลยถูกยึดเป็นสมบัติของราชวงศ์

เธอได้แต่สงสัยใครรู้ ว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันเป็นความฝันหรืออาจจะเป็นเพราะว่าตัวเธอได้ตายลงและอาจจะได้เป็นวิญญาณที่ต้องสิงสถิตอยู่ที่คฤหาสน์ของตนที่เคยผูกพัน

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหนู เช้านี้อากาศดีนะคะ"

แต่จู่ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและยกเตรียมกระมังน้ำเอาไว้ให้กับเธอเพื่อล้างหน้า

แต่พอโรสทรีตจ้องมองดูดีๆแล้ว กับพบว่านั้นคือเมสัน เมสันเป็นเมดส่วนตัวของโรสทรีตเธอกับเมสันสนิทสนมกันตั้งแต่ยังเด็กเพราะพวกเราอายุไล่เลี่ยกัน

"เมสัน... เหรอ?"

เธอพูดออกไปด้วยความประหลาดใจ ไม่ใช่ว่าเมสันลาออกหลังจากที่ตระกูลของเธอล้มสลายไปแล้วหรอกเหรอ แล้วทำไมเมสันยังอยู่ที่นี่ล่ะ?

"คุณหนูคะ เป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าคุณหนูไม่สบาย?"เมสันเอ่ยถามอย่างร้อนรนใจ

แล้วปกติเมสันจะเรียกตัวของเธอว่าท่านหญิงด้วยแต่ก็จะมีแค่ช่วงที่เราเด็กๆ ที่เมสันเรียกเราว่าคุณหนูตอนตัวของเธออายุ12ปี

แต่พอตัวเธออายุเกินไปกว่านั้นเมสันก็เปลี่ยนศัพท์นาม

หรือว่า...

โรสทรีตรีบวิ่งไปทางกระจกทันทีเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ เธอหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นตะลึงกับสิ่งที่มหัศจรรย์นี้

ถึงแม้โลกใบนี้จะมีเวทมนตร์ก็ตามที แต่ว่าการได้ย้อนเวลามามันก็น่าเหลือเชื่อไปหน่อยไม่ใช่เหรอ

แล้วตอนนี้เธอก็อยู่ได้12ปี และอีกไม่นานก็จะเป็นวันเกิดของเธอ ซึ่งเมื่อถึงตอนนั้นเองก็จะเป็นการจับเธอหมั้นหมายกับองค์รัชทายาท

โรสทรีตใช้มือเล็กๆ ของเธอคํ้ายันกับโต๊ะเครื่องแป้งเอาไว้ พลางใช้ความคิดเพื่อจะหลีกเลี่ยงปัญหาต่างๆ ที่จะตามมา

และแผนการแก้แค้นของเธอต่อจากนี้

"คุณหนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ?"

เมสันเธอเห็นท่าทีของคุณหนูผู้ที่เธอนั้นรับใช้อยู่เกิดการกระวนกระวายใจขึ้นมา คุณหนูของเธออาจจะปวดหรืออาจจะไม่พอใจอะไรบางอย่างก็เป็นได้

"ไม่หรอก... ไม่มีอะไร เมสันเตรียมชุดให้ฉันที่สิ ได้เวลาทานมื้อเช้าแล้ว ถ้าไปสายเดี๋ยวท่านพ่อจะดุเอาเสียเปล่า"

โรสทรีตยิ้มออกมาด้วยอารมณ์สมสุข เพราะว่าได้ยืนยันแล้วว่าตนเองได้ย้อนเวลากลับมาในอดีตจริงๆ

แล้วต่อจากนี้ไปเธอก็จะเริ่มจัดการกับพวกที่มันทรยศหักหลังตระกูลของเธอทีละคนและจะให้พวกมันได้ทรมานไปเรื่อยๆ ไม่ยอมให้พวกมันเหล่านั้นได้ตายง่ายๆหรอก

และแผนการของเธอก็จะเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ด้วย

ส่วนคนผู้แรกที่จะได้รับการลิ้มรสความแค้นของเธอก็คือ

ทางญาติห่างๆ ของท่านแม่อย่างไรเล่า

แกรนเซียร์ แฮมเธอร์ หญิงหม้ายเพราะเสียสามีและลูกไปท่านแม่ของเธอเห็นแล้วสงสารจับใจเลยรับมาอยู่ด้วยกันที่อาณาเขตของท่านพ่อ

แกรนเซียร์เป็นคนที่มาคอยทำให้ความสัมพันธ์ของท่านพ่อและท่านแม่ต้องระหองระแหงกันอยู่บ่อยครั้งเพราะคอยเป่าหูท่านแม่อยู่ตลอดเวลา

ไม่พอยังจะอ่อยท่านพ่อของเธอและยังลามไปถึงพี่ชายของเธออีกด้วย ซึ่งพวกท่านก็ไม่หลงกลและยังถอยห่างจากแกรนเซียร์อีกด้วย

เมื่อตอนนั้นเธอยังไม่ประสีประสาอะไรเลยไม่รู้เรื่องแต่ตอนนี้เธอเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วว่าแกรนเซียร์ต้องการอะไร

เพราะฉะนั้นเธอเลยต้องขัดขวาง ต้องทำทุกวิธีทางเพื่อที่จะไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปให้ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***