ตอนที่: 1 //อ่านให้สนุกนะจ้ะ//

#ขอโทษด้วยนะบางคำบางประโยคอาจมีสระวรรณยุกต์พยัญชนะที่ตกหรือเขียนผิดไป ใช้จิตวิญญาณในการอ่านก็แล้วกัน ขอโทษด้วยจริงๆนะ บางครั้ง เวลาตรวจความเรียบร้อย อาจจะมีตกหล่นหรือผิด พลาดกันบ้าง ไม่โกรธกันนะ   

        # สวัสดีคับผมชื่อซัน นิเทศปี2 ผมเนี่ยชอบชีวิตตอนนี้มาเลย

        ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยที่แสนจะสงบสุขนอนดึก ตื่นสาย กินข้าวไม่เป็นเวลาบ้างแต่ผมว่ามันก็สนุกดีนะ

______________________________________

มิน: [ตบหัวซัน] เหม่อเหี้ยไร แดกข้าวได้ละ

ซัน: เออรู้แล้ว ทีหลังมึงช่วยตบเบาๆหน่อยได้ป่ะ

เจ็บชิบหายไอสัส

มิน: ก็กูกลัวว่าตบเบาแล้วมึงจะไม่รู้สึก

ซัน: เอ้าไอนี้ แดกข้าวไปมึง

      # อ๋อ ส่วนนี้ไอมินเพื่อนสนิทผมเองเรียนอยู่คณะเดียวกัน

_______________________________________

พีท: ดีค้าบบบ

ซัน: โอ้โห้ กว่าจะมานะมึง

พีท: กูพึ่งเลิกเรียนคับไอสัส

นิค: แล้วนี้ไมพวกมึงไม่ไปแดกข้าวคณะตัวเองว่ะ

ซัน: ข้าวคณะกูแม่งหมาไม่แดกอ่ะดิ

มิน: จริงป้าร้านข้าวนะทำผัดกะเพราโครตเค็ม

ซัน: จริง

        # ส่วนนี้ไอมินกับไอนิค นิควิศวะ ปี2

      ส่วนธามก็เรียนอยู่คณะเดียวกันกับไอนิค

_______________________________________

ทิว: เห้ยไอไฟท์มึงดูนั้นดิ

ไฟท์: อะไรว่ะ

ทิว: ไอกลุ่มนั้นอะ

ไฟท์: มีไรว่ะกลุ่มนั้นทำไมอะ

ทิว: มึงไม่รู้จริงดิ

ไฟท์: รู้อะไรว่ะ

เฟรม: เอ้ามึงไปอยู่ไหนมาว่ะมานี้มาเดี๋ยวกูจะเล่าให้ฟัง

มึงเห็นไอหัวเทาตรงนั้นป่ะ

ไฟท์: เห็นไมอะ

เฟรม: แม่งชื่อซัน เห็นคนในมหาลัยเขาบอกว่าพ่อมันอะเป็นนักธุรกิจใหญ่โต มีธุรกิจที่ต่างประเทศ แม่มันเป็นนางแบบบ้านมันเนี่ยฐานะโครตรวย แล้วเมื่อเดือนก่อนพ่อมันพึ่งซื้อบาร์แล้วยกให้บาร์นั้นเป็นชื่อมัน

ไฟท์: แล้วคนนั้นอะ

เฟรม: อ๋อ มินเป็นลูกตระกูลวิไลวรรณ พ่อมันเป็นคนใหญ่คนโตที่บ้านแม่งนะมีทั้งคนรับใช้คนขับรถ เวลาอยู่บ้านแม่งแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย อ๋ออีกอย่างมันเป็นหุ้นส่วนกับไอซันด้วย

เฟร์ส: แล้วคนนั้นอะ

เฟรม: อุ้ยเหี้ย มึงมาไงเนี่ย

เฟิร์ส: มาตั้งนานแล้วคร้าบบ

ไฟท์: เฮ้ยเล่าต่อ

เฟรม: เออ คนนั้นพีท พ่อมันเป็นคนใหญ่คนโตแม่มันทำธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศแม่มันก็เลยโอนเงินมาให้มันใช้ทุกเดือนเลย

เฟิร์ส: คนนั้นอะ

เฟรม: คนนั้นเคน พ่อแม่มันไปทำงานบริหารบริษัทที่ต่างประเทศ ตอนแรกพ่อมันจะให้ไปเรียนที่ต่างประเทศด้วย

แต่มันไม่ยอมมันก็เรียนอยู่ที่ไทยแต่บอกไว้ก่อนเลยถึงมันจะอยู่ไทยคนเดียวแต่มันไม่เคยขอเงินพ่อแม่เลยแม้แต่บาทเดียว มันนะมีทั้งร้านเหล้าร้านกาแฟคาเฟ่ ที่พ่อมันบอกว่าถ้าจะหาเงินเนี่ยก็ลองบริหารร้านแล้วหาเงินเองแล้วกัน

ทิว: ส่วนนั้นไอนิคป่ะ

เฟรม: ช่ายมันนะมีรีสอร์ทส่วนตัวสองที่ ที่แรกนะเป็นรีสอร์ทที่ไม่ได้เปิดให้ใครเข้าไปพักรีสอร์ทนั้นอะเอาไว้ส่วนหรับให้เพื่อนมันเข้าไปพักปาร์ตี้ช่วงปิดเทอม รีสอร์ทที่สองเนี่ยคือรีสอร์ทที่เปิดไว้ให้คนเข้าพักแต่กูก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ารีสอร์ทแม่งอยู่ที่ไหน

ทิว: เชี่ยนี้มันแก็งคุณหนูชัดๆ

เฟรม: แต่เค้าว่ากันว่าไม่มีใครกล้ายุ่งกับกลุ่มนั้นเลยนะ

ทิว: ทำไมอะ

เฟรม: ก็เขาบอกกันว่าถ้าใครทำคน1คนในนั้นเจ็บคนที่ทำจะต้องเจ็บกว่าเพื่อนแม่งเจ็บ2เท่า ใครที่หาเรื่องพวกแม่งชีวิตในมหาลัยหลังจากนั้นจะไม่สงบสุขอีกต่อไป

ทิว: น่าสนใจว่ะ ลองเข้าไปทักท้ายหน่อยดีป่ะ

ไฟท์: กูว่าก็น่าสนุกดี มึงว่าไง

เฟิร์ส: กูตามพวกมึงอยู่แล้วจะทำไรก็ทำเลย

เฟรม: เอ่อ..ออกู

ทิว: เห้ยไอเฟรมกลัวหรอว่ะ

เฟรม: ใครจะไม่กลัวว่ะได้ยินเค้าเล่ามาแบบนั้นเป็นใครก็กลัวป่ะ

ทิว: แต่มึงทิ้งเพื่อนจริงหรอว่ะ ไม่เอาด้วยกับพวกกูหน่อยหรอ

เฟรม: เออเอาก็เอาว่ะ อยากจะรู้เหมือนกันจะเป็นเหมือนที่พูดป่ะ

______________________________________

ทิว: เฮ้ยลุกดิ่ กูจะนั่งตรงนี้มึงลุกไปนั่งที่อื่นไป

นิค: แล้วเรื่องอะไรกูต้องลุกให้มึงนั่งด้วย มึงฉี่จองไว้หรอ

ทิว: มึงนี่ก็ปากใช้ได้เหมือนกันนะ

นิค: กูรู้ไม่ต้องบอก

นิค: แล้วสรุปมึงจะลุกไม่ลุก กูพูดดีๆกับมึงแล้วนะ ไม่เตือน

เคน: เฮ้ยมันจะมากเกินไปแล้วนะ ที่ก็ที่ส่วนรวมกูจะนั่งตรงไหนมันก็เรื่องของกูถ้ามึงอยากจะนั่งมึงก็ไปนั่งที่อื่นดิว่ะ

ซัน: เฮ้ยอย่าไปยุ่งกับพวกมันเลย กูเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอถ้าหมามันกัดก็อย่าไปกัดกลับ เดี๋ยวมึงจะกลายเป็นหมาอีกตัว

ไฟท์: เอ้านี่มึงว่าพวกกูเป็นหมาหรอว่ะ

ซัน: กูไม่ได้เอ่ยชื่อถ้ามึงอยากจะรับก็รับไป

ไปเหอะพวกมึงไปแดกข้าวร้านหน้ามอกันตรงนี้แม่งเริ่มเหม็นกลิ่นสาบ

นิค: กูก็ว่างั้น ดูทรงแล้วอยู่ตรงนี้นานๆน่าจะมีคนปากแตกว่ะ

เฟิร์ส: ใครกันแน่ที่ปากแตกพูดดีๆนะมึงจะปากแตกหรือว่ากู แต่กูว่าลูกคุณหนูอย่างพวกมึงไม่น่าสู้กูได้

นิค: ถ้ามึงอยากรู้ว่ากูหรือมึงจะปากแตก เรามาดวลกันสักตั้งมั้ย

ทิว: ก็เอาดิ วันนี้ตอนนี้เลยไหมล่ะ

ซัน: โทษทีนะวันนี้พวกกูไม่ว่าง

ทิว: ว้าวๆๆคำพูดคลาสสิค ไม่ว่างหรือว่าไม่กล้ากันแน่

ซัน: กูมีธุระที่ต้องทำงานที่ต้องจัดการไม่ได้นั่งว่างแล้วหาเรื่องคนอื่นไปทั่วแบบพวกมึง ส่วนเรื่องนั้นพรุ่งนี้ตอนเย็นเจอกูที่หลังสวน

   #เฮ้อดูเหมือนว่าชีวิตอันสงบสุขในรั้วมหาลัยของผมจะจบลงแล้วสินะอยู่ๆก็มีพวกเหี้ยที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาหาเรื่องพวกผมสงสัยอยากกินตีน ไอ้ผมก็ไม่ยอมคนอยู่แล้วขอมาผมก็จัดให้

_______________________________________

เคน: เรานี่มึงกลับคอนโดเลยป่ะ

ซัน: ไม่อ่ะพวกกู 2 คนจะไปดูร้านหน่อยอ๋อแต่เดี๋ยวกูว่าน่าจะเข้าไปแหละเข้าไปเปลี่ยนเสื้ออะ

เคน: โอเคงั้นกูกลับก่อนนะ

มิน: เออเจอกันมึง

ซัน: แล้วพวกมึง 2 คนจะไปไหนกันอะ

พีท: กูว่าจะไปนั่งจิบแอลกอฮอล์ชิวๆ

ซัน: เดี๋ยวนะนั่งกินแอลกอฮอล์ของมึงนี่มึงจะไปร้านกูอีกแล้วใช่ป่ะ

พีท: ถูกต้อง

ซัน: เอาตรงๆนะมึงไปร้านอื่นบ้างก็ได้

นิค: เอ้าเพื่อนช่วยอุดหนุนจะไล่ทำไม

ซัน: อุดหนุนเหี้ยอะไรมึงมาร้านกูทีไรแดกฟรีตลอด ตอนนี้เนี่ยร้านกูจะขาดทุนแล้ว

นิค: เอาหน่าคนกันเองแค่นี้เนี่ย ไม่สะทบสะท้านมึงหรอก

ซัน:มึงก็พูดง่ายเนาะ

นิค: เออเอาน่าไปกลับไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว

_______________________________________

               //ณ คอนโด//

          #ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่ผมทำคือการอาบน้ำ ผมรู้สึกว่าวันนี้ที่ไปเรียนมาเนี่ยทั้งอารมณ์เสียทั้งแดดร้อนเหงื่อก็ออกเหนียวตัวไปหมดละขออาบน้ำก่อนสักแป๊บนึง พออาบน้ำสระผมเสร็จผมก็ได้มานั่งเป่าผมหนีบผมอยู่ที่หน้ากระจกและหลังจากนั้นผมก็ได้เดินไปที่ห้องแต่งตัวของผมได้ทำการเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา ผมคิดไม่ออกเลยฮะว่าผมจะใส่เสื้ออะไรดีกางเกงแบบไหนแต่งตัวยังไง ผมเลือกอยู่ตั้งนานสุดท้ายก็ได้เป็นกางเกงขายาวทรงกระบอกเอวสูง กับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเนื้อผ้าลื่น สร้อยคอแบรนด์เนมของแบรนด์ดังแบรนด์หนึ่งก่อนจะออกจากห้องห้องก็ได้เดินไปที่หน้ากระจกอีกครั้งเพื่อเช็คความเรียบร้อยแล้วดูว่าผมแต่งตัวดีหรือยัง และผมจะไม่ลืมกระเป๋าใบโปรดของผมเด็ดขาดกระเป๋าสะพายข้างแฟชั่น ของผู้หญิงแต่ผมว่าใส่กับเสื้อผ้าแบบนี้แล้วมันดูเข้ากันดีนะ กระเป๋าแบรนด์เนมใบแรกที่แม่ผมซื้อให้เลยนะ

มิน: ไอ้ซัน แต่งตัวเสร็จยัง

ซัน: เสร็จแล้วๆรอแป๊บนึง

        #ผมเปิดประตูออกไปเห็นไอ้มินใส่กางเกงขายาวทรงกระบอกเอวสูงสีดำกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีแดงเนื้อผ้าลื่นใส่สร้อยคอกำไลแหวนเครื่องประดับสวยงามระยิบระยับตอนแรกผมเห็นมันใส่กางเกงเหมือนผมใส่เสื้อก็ต่างกันแค่สีก็คงไม่มีอะไรต่างกันมากแต่พอตามองไปเห็นเครื่องประดับบนตัวมันโอ้โหถึงได้เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงมีคนเรียกว่าคุณหนูมิน

ซัน: นี่มึงจะไปดูร้านหรือมึงจะไปเดินแฟชั่นโชว์ทั้งแหวนกำไลข้อมือสร้อยคอ ใส่ไปทำเหี้ยอะไร

มิน: เอ้าใส่ไปเนี่ยกูจะได้เป็นจุดสนใจของทุกคนในร้านไง

ซัน: กูละเบื่อจริงๆคุณหนูไฮโซแบบมึงไปได้แล้วไป

มิน: เออไป ไอพีทกับไอนิคอ่ะมันโทรมาบอกกูนะเว้ยว่ามันนั่งรออยู่ที่ร้านแล้ว

ซัน: โอ้โหไอ้ 2 ตัวนี้ไปถึงเร็วเจ้าของร้านอีก

มิน: มึงงงก็มันไปแดกแล้วมันแดกฟรีนิถ้ามันไปแล้วไม่ต้องจ่ายตังค์นะมันไม่มาหรอก

ซัน: นั่นดิมึงก็พูดถูกว่ะปะกูว่าน่าจะไปได้แล้วมั้ง

มิน: มึงควรไปตั้งนานแล้ว

________________________________________

              //ณ ร้านของซัน//

ซัน: ว่าไงโบ๋มาเร็วเชียวนะมึง

นิค: อยู่แล้วเพื่อน

มิน: งั้นเดี๋ยวกูให้น้องชงเมนูลับของร้านมาให้ชิมรอแปป

พีท: เคร ไอซันคนนั้นหน้าคุ้นๆป่ะว่ะ

ซัน: ไหนว่ะ

พีท: นั้นไง

ซัน: อ๋ออ นั่นมันแก๊ง 4 ตัวร้อยเมื่อตอนเย็นที่มาหาเรื่องพวกเราเปล่าวะ

นิค: ใช่ กูจำไอ้หน้าข้อศอกหมานั้นได้

พีท: หาอะไรสนุกๆทำกันหน่อยดีป่ะ

ซัน: มึงจะทำอะไรไอพีท

พีท: เปล่าหรอกก็แค่เดินเข้าไปทักทาย

นิค: เฮ้ยกูว่าดีนะ เดินไปปั่นประสาทสักหน่อยพรุ่งนี้เนี่ยจะได้สนุก

         #หลังจากไอนิคพูดเสร็จผมไอพีทไอนิคก็ได้เดินเข้าไปหาศัตรูคู่แค้น ซะหน่อย

พีท: ฮัลโหลโบ๋อุ้ยๆๆนี่อย่ากินแอลกอฮอล์เยอะนะกูเป็นห่วง เป็นห่วงว่าพรุ่งนี้เนี่ยมึงจะไม่มีแรงต่อยกับพวกๅกูอ่ะดิ

ทิว: อ้าวไอ้นี่มึงปากดีนะเดี๋ยวพรุ่งนี้มึงเจอกูมึงจะพูดไม่ออกเลย

ไฟท์ : แล้วมึงมาที่นี่ได้ไง

ซัน: ก็นี้ร้านกูทำไมกูจะมาไม่ได้

ทิว: ไม่อยากพูดแล้วอ่ะกูขอเก็บแรงเอาไว้ซัดหน้าพวกมึงพรุ่งนี้ดีกว่า

มิน: เฮ้ยๆทำไรกันกูรู้ว่าพวกมึงแค้นกันแต่มึงอย่ามาตีกันในร้านนะเว้ยกลับไปนั่งไปพวกมึงอ่ะ

___________________________________________

           //หลังจากร้านปิด//

มิน: ไอพีทไอนิคตื่นนนนน

ซัน: เฮ้ยพวก2ตัวตื่นได้แล้วร้านกูปิดแล้ว

มิน: ได้พวกมึงไม่ตื่นใช่มั้ย [ตบหัวพีทกับนิค]

นิค: โอ้ยเจ็บไอมินตบหัวกูทำไมเนี่ย

พีท: ตบทำเหี้ยอะไรปลุ่กดีๆก็ได้ป่ะ

มิน: ปลุ่กดีๆแล้วพวกมึงตื่นมั้ยห้ะ ไปกลับบ้านได้แล้วร้านกูปิดจนจะไม่มีลูกค้าสักคนแล้วเนี่ย

พีท: เออพวกกูไปล่ะ

ซัน: เจอกันพรุ่งนี้มึง ขับรถดีนะ

นิค: เออ

มิน: ไปไอซันกูว่าพวกเราสองคนก็กลับได้แล้วเหอะ

เดี๋ยวให้น้องมันจัดการต่อ

ซัน: อื่มไปกลับกันมึง

__________________________________________

//ณ คอนโด//

ซัน: เชี่ยนั้นมันไอหน้าข้อศอกหมา

มิน: สัสเอ้ย โชคร้ายอะไรขนาดนั้นว่ะ มีคนมาหาเรื่องแล้วดันเจอแม่งที่ร้านตัวเอง แถมยังอย่ดูคอนโดเดียวกันอีก

ซัน: ไปเถอะมึงถ้าเราแม่งไม่สนใจมันมันก็ไม่มายุ่งกับเราหรอกมั้ง

มิน: ขึ้นห้องเถอะมึง

___________________________________________

มิน: ฝันดีนะมึง

ซัน: เอ้าจะนอนแล้วหรอ

มิน: เออดิกูง่วงแล้วอะ

ซัน: อิ่มฝันดีเดี๋ยวกูว่ากูก็จะนอนแล้วเหมือนกัน

//นอนหลับฝันดีนะ//

________________________________________

# โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ้ะ#

//มีอะไรอยากให้ปรับปรุ่งหรือแก้ตรงไหนบอกได้เลยนะแล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่เนื้อเรื่องอาจสั้นนิดนึงนะ//

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***