เรื่องราวความรักของมนุษย์รักแวมไพร์(ชายxชาย)
จุดเริ่มต้นของแวมไพร์
คน
ที่ต้องมากลับบ้านดึกดื่นๆ
ตัวประกอบ
อย่างน้อยเราก็มีงานทำนะ
ตัวประกอบ
แต่ก็ดีอยู่เหมือนกันนะเป็นพนักงานออฟฟิศ
คิว(พระเอก)
//เดินกลับบ้าน
คน
หมอนั่นก็ทำงานหนักกว่าเพื่อนเลยนะ
คิว(พระเอก)
หิวชิบหายเลยเว้ย
คิว(พระเอก)
หิวเลือดชิบหาย
คิว(พระเอก)
ไม่มีเลือดให้กินเลยหรอ
คิว(พระเอก)
แต่จะทำไงดีเนี่ย
คิว(พระเอก)
เอาเป็นว่าอดใจก่อน
คิว(พระเอก)
ไม่อยากกินเลือดหมูเลย
คิว(พระเอก)
อยากกินเลือดมนุษย์โว้ยย
คิว(พระเอก)
เดี๋ยวเราอดใจไว้ก่อน
คิว(พระเอก)
ตอนนี้พลังเรายังไม่ได้เยอะเหมือนพวกแวมไพร์คนอื่น
โมจิ(นายเอก)
โอ๊ยเหนื่อยชิบหายเลย
โมจิ(นายเอก)
อย่างน้อยก็ได้เงินมา
โมจิ(นายเอก)
แต่เหนื่อยมากเลย
โมจิ(นายเอก)
เราเก็บร้านก่อนดีกว่า
โมจิ(นายเอก)
//เก็บร้านเสร็จ
โมจิ(นายเอก)
ไหนก็ไหนๆแล้ว
โมจิ(นายเอก)
เฮ้ยนั่นตู้กดน้ำนี่
โมจิ(นายเอก)
//เดินไปกดน้ำโค้กกินหน่อยดีกว่า
คิว(พระเอก)
ช่วงเวลานี้คนเขากำลังนอนอยู่
คิว(พระเอก)
เราไปหาเลือดคนอื่นกินดีกว่า
โมจิ(นายเอก)
สดชื่นจังเลยฮะ
โมจิ(นายเอก)
//กลับหอดีกว่า
โมจิ(นายเอก)
เหนื่อยมากเลย
โมจิ(นายเอก)
ถึงขั้นติดป้าย
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาจ่ายดีกว่า
โมจิ(นายเอก)
เราก็บิดเค้าไปหลายวันแล้ว
คิว(พระเอก)
นั่นไงเจอหอแล้ว
คิว(พระเอก)
เดี๋ยวเราเข้าหอดีกว่า
คิว(พระเอก)
//เข้าทางหน้าต่าง
คิว(พระเอก)
แต่เจ้าหนี้มัน
คิว(พระเอก)
ตัวหอมชะมัดเลย
คิว(พระเอก)
จะดูดเลือดแล้วนะครับ~
โมจิ(นายเอก)
นี่นายเป็นใครเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
นายเข้ามาได้ไง
โมจิ(นายเอก)
หรือว่านายจะมาทวงค่าเช้าห้อง
โมจิ(นายเอก)
ตอนนี้ฉันยังไม่มีจ่ายนะ
โมจิ(นายเอก)
แล้วนายมาได้ไงเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
ประตูฉันก็ล็อคไว้
โมจิ(นายเอก)
นี่นายเข้ามาทางหน้าต่างหรอ
โมจิ(นายเอก)
ดูแล้วเหมือนจะไม่ใช่พนักงานที่นี่ด้วย
โมจิ(นายเอก)
นายเป็นใครเนี่ย
คิว(พระเอก)
ถ้ามันเป็นอย่างนี้แล้ว
คิว(พระเอก)
//ใช้พลังทำให้นายเอกหลับ
คิว(พระเอก)
เอาล่ะได้เวลากินเลือดแล้ว
คิว(พระเอก)
//ดูดเลือดนายเอก
คิว(พระเอก)
ทำไมเลือดมนุษย์คนนี้
คิว(พระเอก)
นั้นเสียงครางหรอ!
คิว(พระเอก)
แต่เจ้าหมอนี่มันเสียงหวานชะมัด
คิว(พระเอก)
ทำให้ลืมช่วงเวลาเมื่อคืนไปก่อน
คิว(พระเอก)
//ใช้พลังลืมช่วงเวลาเมื่อคืน
คิว(พระเอก)
OK แต่แค่นี้ก็อิ่มแล้ว
โมจิ(นายเอก)
เป็นเจ็บๆตรงคอ
โมจิ(นายเอก)
แต่เมื่อคืนเราก็หลับฝันดีนะ
โมจิ(นายเอก)
นอนหลับสบายเลย
โมจิ(นายเอก)
ไปเปิดร้านดีกว่า
คนเก็บค่าเช่า
เดี๋ยวก่อนสิไอ้หนุ่ม
คนเก็บค่าเช่า
ค่าเช่าเมื่อไหร่จะจ่ายเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
อ่านี่ครับค่าเช่า
คนเก็บค่าเช่า
โอเคขอบคุณมาก
คนเก็บค่าเช่า
อย่าให้ได้ยินนะว่าบิดอีก
โมจิ(นายเอก)
ผมสัญญาว่าผมจะไม่บิดอีกแล้ว
คนเก็บค่าเช่า
เดี๋ยวฉันไปเก็บค่าเช่าห้องอื่นก่อน
คนเก็บค่าเช่า
มีห้องนึงดองค่าเช่าชั้นมาเป็น 3 เดือน
คนเก็บค่าเช่า
ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องจ่ายเท่าไหร่
คนเก็บค่าเช่า
เอาเป็นว่าฉันไปเก็บค่าเช่าห้องอื่นก่อน
แล้วก็จะมีเด็กๆเข้าร้านเต็มไปหมดเลย
คิว(พระเอก)
//เดินเข้าร้านขนมของนายเอก
โมจิ(นายเอก)
//ทำไมคนนั้นดูคุ้นๆจังนะ
โมจิ(นายเอก)
//เหมือนเคยเจอกันที่ไหน
โมจิ(นายเอก)
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ
โมจิ(นายเอก)
ทั้งหมด 50 บาทครับ
โมจิ(นายเอก)
(ซื้อเยอะจังเลยนะ)
คิว(พระเอก)
ไม่ต้องถอดนะครับ
คิว(พระเอก)
คุณชื่ออะไรหรอ
โมจิ(นายเอก)
ผมชื่อโมจิครับ
โมจิ(นายเอก)
แล้วถามทำไมหรอ
คิว(พระเอก)
พอดีผมอยากรู้จักคุณน่ะ
คิว(พระเอก)
ปีนี้คุณอายุเท่าไหร่หรอ
โมจิ(นายเอก)
ปีนี้ผมอายุ 19 ปี
คิว(พระเอก)
ผมชื่อคิวนะอายุ 19 ปี
คิว(พระเอก)
ว่าแต่คุณขายขนมนานยัง
โมจิ(นายเอก)
ก็เพิ่งมาขายได้แค่ 3 เดือนเอง
โมจิ(นายเอก)
ฉันเพิ่งย้ายเข้ามา
โมจิ(นายเอก)
บ้านฉันอยู่ขอนแก่น
โมจิ(นายเอก)
ฉันย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ
โมจิ(นายเอก)
ได้ 3 เดือนแล้ว
คิว(พระเอก)
แปลว่าคุณพูดอีสานได้ใช่ไหม
คิว(พระเอก)
แต่ผมฟังภาษาอีสานไม่ค่อยออกนะ
คิว(พระเอก)
เดี๋ยวผมไปทำงานก่อนนะ
โมจิ(นายเอก)
ไว้เจอกันใหม่นะ
โมจิ(นายเอก)
แปลกๆจังเลยฮะ
โมจิ(นายเอก)
มันน่าจะเป็นเรื่องปกติแหละ
โมจิ(นายเอก)
เราเพิ่งย้ายมาได้แค่ 3 เดือนเอง
โมจิ(นายเอก)
เขาน่าจะอยากรู้จักเราไวก่อน
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวทำงานก่อนแล้วกัน
โมจิ(นายเอก)
วันนี้ขายดีอยู่
โมจิ(นายเอก)
กำลังจะเดินเข้าห้อง
คิว(พระเอก)
เราเจอกันอีกแล้วนะ
คิว(พระเอก)
น่าอยู่ห้องข้างๆเราเลยนะเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
ดูหนาวจังเลยนะ
โมจิ(นายเอก)
แล้วคือผ้าห่มฉันไม่มีด้วย
โมจิ(นายเอก)
เพราะว่าเพิ่งเอาไปซัก
คิว(พระเอก)
นายใช้ของฉันไหมล่ะ
โมจิ(นายเอก)
ฉันมีเสื้อกันหนาวของฉันอยู่
คิว(พระเอก)
//ให้ยืมผ้าห่ม
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฉันเอามาคืน
คิว(พระเอก)
(ทำไมรู้สึกว่าเจ้าหมอนี่มันน่ารักจังแฮะ)
คิว(พระเอก)
(แถมเลือดก็อร่อยด้วย)
โมจิ(นายเอก)
ฉันเข้านอนก่อนนะ
โมจิ(นายเอก)
(ทำไมรู้สึกว่า)
โมจิ(นายเอก)
(เราชอบเจ้าหมอนั่นกันนะ)
โมจิ(นายเอก)
ผ้าห่มหอมซะด้วย
Comments