เรื่องราวความรักของมนุษย์รักแวมไพร์(ชายxชาย)
นี่นายเป็นรูมเมทของฉันหรอ!?
โมจิ(นายเอก)
//เปิดประตูเข้าห้อง
โมจิ(นายเอก)
นี่นายทำอะไรเนี่ย!
คิว(พระเอก)
//นอนกอดตุ๊กตา
โมจิ(นายเอก)
นั่นตุ๊กตาของฉันนะ
คิว(พระเอก)
คงไม่เป็นไรหรอก
คิว(พระเอก)
แต่ตุ๊กตานายก็หอมดีนะ
โมจิ(นายเอก)
น้ำมันตุ๊กตาตัวโปรดของฉันนะ
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวฉันเดินไปทำกับข้าวก่อนนะ
โมจิ(นายเอก)
แล้วนี่นายยังไม่กลับห้องนายอีกเหรอ
คิว(พระเอก)
ทำเป็นรูมเมทนายแล้วนะ
คิว(พระเอก)
คือฉันย้ายของมาอยู่ห้องนายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
คิว(พระเอก)
เซ็นใบกับเจ้าของหอพักเรียบร้อยแล้ว
คิว(พระเอก)
เพราะฉะนั้นฉันเป็นรูมเมทนาย
โมจิ(นายเอก)
(แต่น้อยก็มีเพื่อนมานอนด้วยก็ไม่เสียหายอะไรหรอก)
โมจิ(นายเอก)
(ที่จริงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้)
โมจิ(นายเอก)
เอางี้เดี๋ยวฉันไปทำกับข้าวก่อน
โมจิ(นายเอก)
ว่าแต่แวมไพร์อย่างนายกินอะไรล่ะ
คิว(พระเอก)
ฉันก็กินอาหารเหมือนมนุษย์นั่นแหละ
คิว(พระเอก)
แต่ฉันแค่ว่าฉันจะมีอาการหิวเลือดเฉยๆ
คิว(พระเอก)
ว่าแต่นี่นายซื้อเลือดหมูมาไหมเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
(ใช่จริงด้วย)
โมจิ(นายเอก)
(ฉันลืมซื้อมาเลย)
โมจิ(นายเอก)
เอาเป็นว่าฉันขอโทษนะฉันลืมซื้อมาให้นาย
คิว(พระเอก)
เพราะว่าฉันก็ไม่ได้บอกนายด้วยว่าให้นายซื้ออะไรมาให้ฉัน
คิว(พระเอก)
แต่ว่าอย่าลืมนะ
คิว(พระเอก)
คืนนี้นายต้องให้ฉันดูดเลือดนายโอเคไหม
โมจิ(นายเอก)
นายดูดพรุ่งนี้เช้าไม่ได้หรอ
คิว(พระเอก)
ฉันอยากกินเลือด
คิว(พระเอก)
(ฉันเหมือนจะนึกอะไรออกนะ)
คิว(พระเอก)
(จะนึกอะไรออกในเรื่องของอดีต)
คิว(พระเอก)
(เราสามารถดูดเลือดใครแล้วคนนั้นจะเขินเรา 15% ต่อวัน)
คิว(พระเอก)
(ก็ว่าอยู่ทำไมโมจิถึงเขินเราเมื่อวาน)
คิว(พระเอก)
(เพราะอย่างนี้นี่เอง)
คิว(พระเอก)
(ถ้าเราจะสามารถทำอย่างนั้นได้)
คิว(พระเอก)
(คนนั้นต้องมีสายเลือดแวมไพร์)
คิว(พระเอก)
(และเป็นแวมไพร์ด้วยกันเอง)
คิว(พระเอก)
(นี่อย่าบอกนะว่า)
คิว(พระเอก)
(นายก็เป็นแวมไพร์เหมือนกันหรอ)
คิว(พระเอก)
(แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง)
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวฉันจะทอดหมูให้กินนะ
โมจิ(นายเอก)
วันนี้ทำกับข้าวหมูกรอบแล้วกันนะ
คิว(พระเอก)
ของที่เราชอบเลย
โมจิ(นายเอก)
เดี๋ยวไปทำให้โอเคไหม
โมจิ(นายเอก)
เอ๊ะเหมือนฉันลืมอะไร?
โมจิ(นายเอก)
น้ำส้มสายชูอยู่ไหน?
โมจิ(นายเอก)
นายเห็นน้ำส้มสายชูฉันไหม??
โมจิ(นายเอก)
นี่เราลืมซื้อน้ำส้มสายชูมาเหรอเนี่ย
โมจิ(นายเอก)
ถ้าไปตอนนี้มันก็จะ 1 ทุ่มแล้วด้วย
คิว(พระเอก)
อันนี้น้ำส้มสายชู
โมจิ(นายเอก)
นึกว่าลืมซื้อมา
คิว(พระเอก)
(เจ้าหมอนี่ก็น่าเอ็นดูชะมัดเลยนะ)
โมจิ(นายเอก)
ช่วยล้างจานให้ฉันหน่อยได้ไหม
โมจิ(นายเอก)
ไหนๆก็มาเป็นรูมเมทห้องฉันแล้ว
คิว(พระเอก)
//ลุกไปล้างจาน
โมจิ(นายเอก)
แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก
คิว(พระเอก)
โหเลือดไหลเต็มเลยนะเนี่ย
คิว(พระเอก)
//เลียนิ้วโมจิ
โมจิ(นายเอก)
นี่นายทำอะไรของนายเนี่ย!
โมจิ(นายเอก)
พอได้แล้ววว//เสียงหลง
คิว(พระเอก)
เสียงเมื่อกี้น่ารักดีนะ
คิว(พระเอก)
ขอบคุณสำหรับเลือดนะ
คิว(พระเอก)
เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าพันแผลมาให้
คิว(พระเอก)
เดี๋ยวฉันทำแผลให้
โมจิ(นายเอก)
//ยื่นมือให้ทำแผล
โมจิ(นายเอก)
//หัวใจเต้นตึกๆ
คิว(พระเอก)
โอเคเท่านี้ก็น่าจะเรียบร้อยแล้ว
โมจิ(นายเอก)
(ให้ตายสิทำไมรู้สึกเขินอีกแล้ว)
คิว(พระเอก)
พอดีฉันล้างจานเสร็จแล้ว
โมจิ(นายเอก)
ช่วยฉันทำอาหารหน่อยนะ
คิว(พระเอก)
//ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง
โมจิ(นายเอก)
ทำไมออกมาดูน่ากินจัง
โมจิ(นายเอก)
ขอกินหน่อยนะชิ้นนึง
โมจิ(นายเอก)
นายทำอาหารเป็นด้วยหรอ
คิว(พระเอก)
อาชีพเก่าของฉัน
คิว(พระเอก)
คือการเป็นเชฟในภัตตาคาร
คิว(พระเอก)
แต่ว่าฉันก็อยู่ได้แค่เดือนสองเดือนแหละ
คิว(พระเอก)
ก็พอจะมีประสบการณ์บ้าง
โมจิ(นายเอก)
นายนี่เก่งที่สุดเลย
คิว(พระเอก)
(ชอบการกระทำจังหวะนี้จังเลย)
คิว(พระเอก)
ฉันขอล้อเล่น video game กับนายได้ไหม
คิว(พระเอก)
พอดีฉันเห็นมันวางอยู่
คิว(พระเอก)
นี่เกม street fighterนิ
คิว(พระเอก)
นายมาเล่นกับฉันไหมล่ะ
โมจิ(นายเอก)
ฉันเก่งมากเลยนะเกมนี้
โมจิ(นายเอก)
ฉันไม่ยอมมาอีกเกมเลยนะ
โมจิ(นายเอก)
ฉันแพ้อีกแล้ว
โมจิ(นายเอก)
ทำไมนายไม่ตายซักกะทีเนี่ย
คิว(พระเอก)
มันน่าจะฟลุ๊คแหละ
โมจิ(นายเอก)
ฉันไม่ยอมขออีกเกม
คิว(พระเอก)
//หันไปมองโมจิ
คิว(พระเอก)
(เชี้ยน่ารักชอบหายเลย~)
คิว(พระเอก)
(งั้นเกมนี้เราออมมือให้แล้วกันนะ)
โมจิ(นายเอก)
โถ่นายก็ไม่ได้เก่งเลยนี่นา
โมจิ(นายเอก)
แค่มันฟลุ๊คเฉยๆ
โมจิ(นายเอก)
นายเล่นเก่งมากเลยนะ
คิว(พระเอก)
เล่นมานานแล้วแหละ
คิว(พระเอก)
เกมแนว1 v1 กันแบบนี้
คิว(พระเอก)
แต่นายก็เก่งดีนะ
โมจิ(นายเอก)
โธ่วันนี้ฉันแพ้นาย 3 ต่อ 1
คิว(พระเอก)
อย่าไปเครียดเลย
คิว(พระเอก)
แต่ว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะ
คิว(พระเอก)
เราไปนอนดีกว่าไหม
คิว(พระเอก)
ฉันขอนอนเตียงนอนกับนายนะ
คิว(พระเอก)
พอดีฉันไม่มีผ้าห่ม
โมจิ(นายเอก)
(เดี๋ยวสิผู้ชายนอนเตียงเดียวกัน)
โมจิ(นายเอก)
(แบบนี้มัน?!)
โมจิ(นายเอก)
(รู้สึกได้เลยว่าเราชอบเจ้าหมอนี่)
โมจิ(นายเอก)
ไหนก็ไหนๆแล้ว
โมจิ(นายเอก)
เจ้าหมอนี่หลับสนิทเลย
โมจิ(นายเอก)
(เขินชิบหายเลย)
คิว(พระเอก)
(ฉันรู้นะว่านายทำอะไร)
คิว(พระเอก)
(เดี๋ยวฉันค่อยเอาคืนตอนเช้าดีกว่า)
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่านายเอกเราชอบแวมไพร์
Comments