ผู้ต้องสงสัย

"บ้าไปแล้วววว!!"

โซเฮย์ อาราคากิ วิ่งสุดชีวิตฝ่าป่าทึบ ลมหายใจหนักหน่วง หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกจากอก

ร่างของเขาพุ่งผ่านพุ่มไม้ กระโดดข้ามรากไม้ขนาดใหญ่ และสะดุดก้อนหินเกือบล้มไปหลายรอบ นี่มันบ้าชัด ๆ! เขาเพิ่งฟื้นขึ้นมาในร่างใหม่แค่ไม่กี่นาที แต่ตอนนี้กลับโดนนักฆ่าปริศนาตามล่าแบบเอาเป็นเอาตาย!?

[NEW QUEST UPDATED]

[Side Quest: เอาชีวิตรอดจากนักฆ่า 24 ชั่วโมง]

เงื่อนไข: ห้ามตายภายในเวลาที่กำหนด

รางวัล: เมล็ดพันธุ์ปริศนา x1

"เฮ้ย! ฉันรู้แล้วว่าต้องรอด!! ไม่ต้องแจ้งซ้ำก็ได้นะ!!"

ติ๊ง!

[เวลาเหลือ: 23 ชั่วโมง 48 นาที]

"บ้าชิบ!! นี่มันเพิ่งผ่านไปแค่สิบสองนาทีเองเรอะ!?"

โซเฮย์สบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากข้างหลัง—

ฟึ่บ!!

เสียงมีดพุ่งผ่านอากาศเฉียดใบหูของเขาไปเพียงเสี้ยววินาที!

"ชิ!"

เขาหันไปมองก็พบกับเงาดำของนักฆ่าที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วเหนือมนุษย์

"ไม่มีประโยชน์หรอก"

เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น ก่อนที่ร่างของนักฆ่าจะกระโจนเข้าใส่

"เวรแล้ว!!"

ใบมีดวาววับพุ่งตรงเข้าหาลำคอของโซเฮย์—

ปัง!!

“—!?”

เสียงปืนดังสนั่น ใบมีดของนักฆ่าหยุดชะงักกลางอากาศ ก่อนที่ร่างของมันจะกระเด็นถอยหลังไปเพราะแรงกระแทก!

"อึก...!?"

นักฆ่ากลิ้งไปกับพื้น ก่อนจะรีบดีดตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว โซเฮย์ที่เกือบโดนเชือดเมื่อครู่ยังนั่งหอบหายใจอยู่กับพื้น ก่อนจะหันไปมองต้นเสียง—

เธอปรากฏตัวท่ามกลางแสงแดดยามเย็น

หญิงสาวในชุดเกราะสีขาวเงินสะท้อนแสงแดด ผ้าคลุมสีน้ำเงินโบกสะบัดอยู่ข้างหลัง เธอยืนบนโขดหินพร้อมกับถือ ปืนขนาดคล้ายปืนไรเฟิลอยู่ในมือ ควันลอยขึ้นจากปลายกระบอกบ่งบอกว่าเธอเป็นคนยิงเมื่อครู่

"...สภาพแบบนี้ คงไม่ต้องถามสินะ ว่าคนไหนเป็นเหยื่อ?"

น้ำเสียงของเธอเยือกเย็นแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ สายตาคมกริบจับจ้องไปที่นักฆ่าตรงหน้า ราวกับกำลังประเมินเหยื่อของตัวเอง

โซเฮย์อ้าปากพะงาบๆ กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอกลับกระตุกไกหน้าไม้อีกครั้ง

"ขออนุญาตจัดการก่อนแล้วกัน"

ปัง! ปัง!

เมื่อเสียงของปืนจบลงอัศวินสาวผมบลอนด์ก็ได้เดินมาถึงโซเฮย์ที่นั่งอยู่แล้ว

“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว-“

ก่อนจะทันหายเหนื่อยภาพตรงหน้าก็ได้มืดบอดลง

"จาการรายงานของหน่วยสืบสวน ไม่มีข้อมูลของเจ้าเกี่ยวกับหมู่บ้านที่เผาถูกทำลาย"

"เจ้ามาจากที่ไหนกันแน่?"

เสียงเข้มของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศมืดสลัว โซเฮย์กระพริบตาถี่ ๆ ก่อนที่สายตาจะปรับโฟกัสได้เต็มที่—

สิ่งที่เขาเห็นคือ...

โต๊ะไม้เก่า ๆ ประกบเข้าหาตัวเขาทั้งซ้ายขวา เขาถูกจับนั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่ใช่แบบหรูหราสไตล์นักโทษ แต่เป็นของธรรมดาในค่ายทหาร ข้อมือทั้งสองข้างถูกล่ามด้วยกุญแจมือเหล็ก โซ่ตรวนติดกับโต๊ะตรงหน้า แถมขาด้านล่างก็ถูกตรึงไม่ให้ขยับได้สะดวก

'นี่มัน… ห้องสอบสวน!'

โซเฮย์พยายามขยับตัว แต่ไม่เป็นผล น้ำเสียงเย็นเยียบของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้ายังไม่ตอบคำถามข้า"

เขาหันไปมองต้นเสียง ก่อนจะพบกับหญิงสาวในชุดเกราะสีเงิน ตรงเอวมีดาบสั้นติดไว้ ส่วนในมือกำลังถือเอกสารบางอย่าง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเธอจ้องมาอย่างเฉียบคม ราวกับจะทะลวงเข้าไปอ่านใจเขา

‘โห สายสืบสวนเต็มตัวเลยเรอะ…’

"หา? หมู่บ้าน? ฉันไปเผาหมู่บ้านตอนไหนกันเล่า!?"

"ไม่มีใครบอกว่าเจ้าทำ แต่เจ้าปรากฏตัวขึ้นในที่เกิดเหตุ พวกเราจึงมีสิทธิ์สงสัย"

‘โอเค… แบบนี้คือซวยแล้วใช่มั้ย?’

โซเฮย์พยายามเรียบเรียงความทรงจำล่าสุด ก่อนจะจำได้ว่าตัวเองวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนจากนักฆ่า แล้วหมดสติไปหลังจากถูกหญิงสาวตรงหน้าจัดการ… แต่หมู่บ้านที่ถูกทำลายอะไรนั่นคืออะไรกัน!?

"...ขอฟังรายละเอียดหน่อยได้ไหม?"

อัศวินสาวเหลือบตามองเขาอย่างไม่วางใจ ก่อนจะเปิดเอกสารและเริ่มอ่าน

"หมู่บ้านฟอลเรสต์ถูกเผาทำลายเมื่อคืนนี้ มีผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียว"

"เจ้า... ถูกพบใกล้จุดเกิดเหตุ"

‘เดี๋ยวสิ เดี๋ยว! นี่มันพล็อตอะไรเนี่ย!? ฉันเป็นแค่ชาวสวนที่พึ่งเกิดใหม่ ไม่ใช่คนร้ายเว้ยย!!’

"ฟังนะ ฉันไม่รู้จักหมู่บ้านอะไรนั่นเลย ฉันถูกนักฆ่าไล่ฆ่า แล้วก็มาสลบอยู่ตรงนั้น!"

"หลักฐาน?"

"ห๊ะ?"

"เจ้ามีหลักฐานยืนยันหรือไม่ว่าเจ้าพูดความจริง?"

‘หลักฐาน...? ฉันจะไปหามาจากไหนวะ!?’

โซเฮย์กลืนน้ำลายลงคอ เธอเล่นถามมาแบบนี้ ถ้าตอบผิดชีวิตอาจพังได้เลย…

[QUEST UPDATE!]

[เควสพิเศษ: เคลียร์ข้อกล่าวหา!]

เงื่อนไข: พิสูจน์ว่าตัวเองไม่ใช่คนร้าย

รางวัล: ความไว้วางใจจากอัศวิน

‘…พระเจ้า ฉันจะเอาหลักฐานจากไหนมาฟะ!?’

"และรางวัลล่ะ!?"

โซเฮย์เผลออุทานออกมาเสียงดังลั่นด้วยความเคยชินจากเกม ระบบให้เควสแล้วจะไม่มีรางวัลได้ยังไงกัน!?

"รางวัล?!"

เสียงตะคอกดังขึ้นทันที อัศวินสาวตบโต๊ะดังปัง! ก่อนจะจ้องเขาด้วยสายตาเย็นเยียบ

"เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร!? ถูกจับมาแล้วยังมีหน้ามาพูดถึงรางวัลงั้นรึ!? หรือเจ้าคิดว่าที่นี่เป็นโรงละครที่เล่นสนุกกันได้?"

"เอ่อ… ไม่ใช่แบบนั้น! คือฉันแค่…"

โซเฮย์ชะงักไปเมื่อรู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรออกมา หัวใจเต้นรัวเป็นกลองศึกเมื่อเห็นสีหน้าของอัศวินสาวที่ดูเหมือนพร้อมจะเอาดาบฟันคอเขาได้ทุกเมื่อ

"สารภาพมา! เจ้าเป็นใครกันแน่!? และมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเหตุการณ์นี้!?"

"เดี๋ยว ๆ ๆ ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ! ฉันก็แค่—

โซเฮย์พยายามอธิบาย แต่หญิงสาวไม่ฟัง เธอกระแทกเก้าอี้ลุกขึ้นยืน ดวงตาสีเงินวาวโรจน์ไปด้วยความไม่ไว้วางใจ

"จากรายงานของเราพบว่าไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับตัวเจ้าหรือประวัติของเจ้าในหมู่บ้านที่ถูกโจมตี"

"ไม่มีแม้แต่หลักฐานว่าเจ้ามีตัวตนอยู่มาก่อน!"

"เฮ้ ๆ ๆ ฟังฉันก่อนสิ! นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!"

โซเฮย์พยายามดิ้น แต่เชือกที่มัดมือเขาแน่นมากจนขยับแทบไม่ได้ นี่มันซวยชัด ๆ!

‘ให้ตายสิ ระบบ! ทำอะไรสักอย่างสิวะ!

[คำเตือน: กรุณาอย่าตะโกนใส่ระบบ ท่านสามารถใช้ “ความคิด” ในการสื่อสารได้]

"...ห๊ะ?"

โซเฮย์เบิกตากว้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเผลอหลุดปากออกมา

"ระบบ! ทำไมแกไม่บอกตั้งแต่แรกวะ!"

"หุบปากซะ ไอ้คนต้องสงสัย!!!"

อัศวินสาวกดมือของโซเฮย์ลงบนโต๊ะ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธจนเหมือนจะระเบิดออกมา

"โอ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ! ขอโทษ! ขอโทษ! ฉันไม่ได้พูดกับเธอ!"

"งั้นเจ้ากำลังตะโกนด่าผู้ใดกัน!?"

"เอ่อ…" โซเฮย์กระตุกมุมปาก "ก็… ระบบน่ะ…"

"...ระบบ?"

‘ให้ตายเถอะ ฉันเพิ่งพูดอะไรออกไปเนี่ย…’

[ถอนหายใจ…]

ผู้ใช้สำเร็จภารกิจก่อนหน้าอย่างถูกต้องตรงเงื่อนไข ระบบมอบรางวัล

ได้รับ "เมล็ดพันธุ์ปริศนา"

ได้รับสกิล "เร่งเติบโต (Growth Acceleration)"

โซเฮย์ตาโตกับข้อความที่ลอยขึ้นมาเบื้องหน้า

"โอ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ!"

โซเฮย์ร้องลั่นเมื่อมือของอัศวินสาวกดแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็พยายามอ่านรายละเอียดของรางวัลที่ได้รับ

[เมล็ดพันธุ์ปริศนา]

สามารถใช้กับสิ่งมีชีวิตหรือวัตถุใด ๆ ก็ได้

เมื่อใช้กับเป้าหมาย มันจะเกิด "การเติบโต" อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับลักษณะของเป้าหมาย

‘…หืม?’

โซเฮย์กระพริบตา มองข้อความตรงหน้า พลันก็เกิดไอเดียขึ้นมาในหัว

‘ใช้กับมนุษย์ได้… ใช้กับสิ่งของก็ได้… แบบนี้ก็—’

เขาไม่สนอะไรแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ต้องใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์!

‘เอาวะ ลองดู!’

โซเฮย์ยืนในใจว่าเป้าหมายคือคนตรงหน้า—

[ใช้ "เมล็ดพันธุ์ปริศนา" กับเป้าหมาย: อัศวินสาว]

-

-

-

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***