ภารกิจลับในโลกไร้ขอบเขต
...เสียงหวีดหวิวของสายลมพัดผ่านเหนือผืนทรายแห้งแล้ง กวาดเอาฝุ่นผงสีอำพันให้ลอยคว้างในอากาศ แสงแดดที่แผดเผาส่องลงมาจากท้องฟ้าสีเทาหม่น ไม่มีเมฆบดบังแม้แต่น้อย คลื่นความร้อนระยิบระยับเหนือผืนทรายบิดเบือนภาพของสิ่งก่อสร้างที่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลออกไป...
...ตึกสูงที่เคยเป็นสัญลักษณ์ของอารยธรรม กลับกลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง โครงเหล็กที่โผล่พ้นจากตัวอาคารที่พังทลายบิดเบี้ยว ราวกับมันเคยผ่านแรงกระแทกมหาศาล บางตึกถูกกัดกร่อนจนผนังถล่มลงมาทั้งแถบ เปิดให้เห็นภายในที่เต็มไปด้วยซากเครื่องเรือนที่ไร้ชีวิต บางตึกมีลักษณะผิดแปลก ราวกับถูกบีบอัดให้บิดเบี้ยวผิดรูป หรือบางตึกที่ยอดของมันโค้งลงมาจรดพื้นทราย ทั้งที่ในสภาพปกติควรจะหักโค่นไปแล้ว...
...ท่ามกลางดินแดนอันรกร้าง ชายหนุ่มผู้หนึ่งค่อยๆ ลืมตาขึ้น...
...ร่างของเขานอนอยู่บนพื้นทรายที่ร้อนระอุ เนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่นและคราบเลือดแห้งกรังบนเสื้อคลุมสีขาวซึ่งยับยู่ยี่และขาดเป็นรอยตามแขนเสื้อ ผมสีน้ำตาลที่ยุ่งเหยิงและเปื้อนเม็ดทรานและเศษฝุ่น ใบหน้าที่สะบะสะบอม เขารู้สึกถึงลมหายใจของตนเองที่หนักหน่วงและสั่นไหว ร่างกายของเขาชื้นเหงื่อ แม้ลมที่พัดผ่านจะเย็นเฉียบในบางช่วง แต่ความร้อนจากแสงแดดก็ยังทำให้รู้สึกเหมือนถูกแผดเผา...
...ชายหนุ่มพยายามยันกายลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หัวของเขาหนักอึ้ง ความรู้สึกมึนงงและเวียนหัวถาโถมเข้ามาเหมือนคลื่นที่โหมซัด เขายกมือขึ้นกุมขมับ พยายามเรียบเรียงความคิด แต่กลับพบว่าภายในหัวของเขาว่างเปล่า...
เขาจำอะไรไม่ได้เลย
...หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น ความหวาดกลัวเริ่มกัดกินจิตใจ ดวงตาสีเข้มเหลือบมองไปรอบตัวด้วยความสับสน ทุกสิ่งที่เขาเห็นช่างไม่คุ้นเคย ไม่มีผู้คน ไม่มีสัญญาณของชีวิตใดๆ มีเพียงซากตึกผุพังและทะเลทรายอันเวิ้งว้าง...
"...ที่นี่...คือที่ไหน..."
...เสียงแหบแห้งหลุดออกจากริมฝีปากที่แห้งผาก คำถามนั้นไม่ได้ต้องการคำตอบจากใคร เพียงแต่เขาต้องการยืนยันว่าตนเองยังมีสติ...
...สายตาของเขาหยุดลงที่บางสิ่งที่ปักอยู่บนหน้าอกเสื้อของตนเอง มันคือป้ายชื่อที่เปรอะเปื้อนคราบเลือดและฝุ่นละออง ตัวอักษรบางส่วนเลือนหายไปจากรอยขีดข่วนและความเสียหายที่เกิดขึ้นตามกาลเวลา...
"กานต์......นักวิจัยแผนก..."
...เขาจ้องมองชื่อที่เหลืออยู่บนป้าย มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของข้อมูลที่บ่งบอกตัวตนของเขา...
"กานต์..."
...เขาพึมพำชื่อนั้นออกมาเบาๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นชื่อของเขาจริงๆ หรือไม่ แต่ในตอนนี้ มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขามี...
...ก่อนที่เขาจะทันได้คิดอะไรต่อไป ลมแรงพัดเข้ามาปะทะร่างของเขาอีกครั้ง พร้อมพาก้อนกรวดและเม็ดทรายให้ปลิวกระทบใบหน้าของเขา กานต์หรี่ตาและยกแขนขึ้นบังสายลม แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติ...
...มันเป็นรอยแยกขนาดใหญ่บนพื้นทราย ห่างออกไปไม่กี่เมตร...
...รอยแยกนั้นไม่ใช่ร่องรอยตามธรรมชาติ มันดูเหมือนมีบางสิ่งเคลื่อนผ่านไปใต้พื้นผิว และไม่ทันที่กานต์จะได้ขบคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เสียงสั่นสะเทือนหนักๆ ก็ดังขึ้น...
"กรร...กึก..."
...พื้นทรายเริ่มสั่นสะเทือนเป็นจังหวะ ราวกับมีบางสิ่งกำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้...
...ดวงตาของกานต์เบิกกว้าง ความหวาดกลัวพุ่งขึ้นมาจับขั้วหัวใจ...
"...อะไร..."
...เสียงของเขาเบาหวิวเมื่อเงาขนาดมหึมาทะลวงผ่านใต้พื้นทรายเข้ามาใกล้เรื่อยๆ กองทรายถูกดูดหายลงไปอย่างรวดเร็วเป็นหลุมลึก ก่อนที่บางสิ่งจะพุ่งขึ้นจากใต้ดิน...
"ฟุ่บ!"
...สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาโผล่พ้นพื้นทราย ลำตัวของมันสูงเท่าตึกสามชั้น ผิวหนังหนาสีน้ำตาลเข้มออกดำเป็นมันเงา มันไม่มีดวงตา มีเพียงปากขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมเรียงเป็นวงซ้อนกันหลายชั้น ราวกับปีศาจจากฝันร้าย...
...กานต์รู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นเฉียบ...
"..."
...ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีเสียงกรีดร้อง มีเพียงลมหายใจที่ขาดห้วงและร่างกายที่แข็งค้างด้วยความหวาดกลัว...
...แต่เพียงชั่วพริบตา สัญชาตญาณของการเอาตัวรอดก็เข้าครอบงำ...
"วิ่ง!"
...ร่างของเขาพุ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต เขาไม่รู้ว่าควรไปที่ไหน แต่ขาทั้งสองข้างเคลื่อนตัวไปโดยอัตโนมัติ ผืนทรายใต้ฝ่าเท้าโอนเอนไม่มั่นคง เขาแทบล้มลงหลายครั้ง แต่ความหวาดกลัวก็ผลักให้เขาวิ่งต่อไป...
...เสียงของเจ้าสัตว์ร้ายคำรามกึกก้อง มันพุ่งทะลุขึ้นจากใต้ดินอีกครั้ง กานต์หันไปมองเพียงเสี้ยววินาที และสิ่งที่เขาเห็นก็แทบทำให้หัวใจหยุดเต้น...
...เจ้าสัตว์ร้ายกำลังกระโจนลงมาจากอากาศ ตรงมาที่เขา!...
...ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาทำได้เพียงกระโจนตัวเข้าไปในซากอาคารเก่าที่อยู่ใกล้ที่สุด...
"โครม!!"
...เสียงกระแทกดังสนั่น แรงสั่นสะเทือนทำให้ฝุ่นผงฟุ้งกระจาย เสียงอิฐและเศษเหล็กพังทลายดังระงมไปทั่ว...
...กานต์ซุกตัวอยู่หลังซากกำแพง ใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก...
"หายไปหรือยัง..."
...หนอนยักษ์พุ่งเข้าชนซากอาคารที่พังทลายอย่างรุนแรง แรงกระแทกทำให้กำแพงคอนกรีตขนาดใหญ่ที่แตกหักกลายเป็นแท่งแหลม แทงทะลุเข้าไปในร่างมันทันที ปลายแหลมของเศษซากเสียบทะลุปาก ลำตัว และอวัยวะภายใน เลือดสีเขียวเข้มพุ่งกระจายออกมาเป็นสาย กลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วอากาศ...
...เสียงกระแทกดังสนั่นจนพื้นสั่นสะเทือน เศษหินและฝุ่นฟุ้งตลบ ร่างมหึมาของมันกระตุกอย่างรุนแรง ก่อนที่มันจะดิ้นทุรนทุรายในวินาทีสุดท้าย เสียงขู่อย่างอาฆาตของมันแผ่วลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งร่างที่เคยเคลื่อนไหวได้หยุดนิ่งสนิท...
...กานต์ยืนตัวแข็ง หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกจากอก ลมหายใจขาดห้วง ความเย็นเยียบไหลเวียนไปทั่วร่าง ร่างกายเขาแข็งทื่อราวกับถูกตรึงเอาไว้กับพื้น ไม่สามารถละสายตาออกจากศพของสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาที่นอนจมกองเลือดตรงหน้าได้...
...เลือดสีเขียวหนืดของมันพุ่งออกมาจากส่วนต่างๆที่ถูกทิ่มแทง คราบเลือดกระจัดกระจาดไปทั่วบริเวณซากอาคารแห่งนั้น เศษกำแพงเศษปูนที่แตก ถูกเคลือบไปด้วยคราบเลือดสีเขียวหนืดของมัน...
...กานต์เอาแขนมาปิดหน้าของตัวเอง พยายามบังเลือดที่พุ่งกระจายออกมา และกลิ่นเหม็นคาวที่ตลบอบอวลไปทั่ว...
...เขารู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวหนักขึ้นอย่างประหลาด ความเงียบที่เข้ามาแทนที่เสียงคำรามเมื่อครู่ยิ่งทำให้บรรยากาศชวนอึดอัด มือของเขาสั่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว หัวสมองยังสับสน พยายามประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ภาพของหนอนทะเลทรายที่เคยไล่ล่าเขาเมื่อครู่ยังติดตา—ฟันแหลมคม พื้นทรายที่สั่นสะเทือนตามแรงเคลื่อนไหวของมัน ลมหายใจของเขายังไม่กลับมาเป็นปกติ...
^^^กานต์พยายามควบคุมจังหวะหายใจ แต่ความหวาดกลัวที่ยังหลงเหลืออยู่ทำให้ทุกอย่างยากขึ้นกว่าปกติ ร่างกายของเขาเหมือนยังจดจำอันตรายได้ดี ต่อให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นจะหยุดเคลื่อนไหวไปแล้ว แต่หัวใจของเขายังเต้นระรัวราวกับกำลังหนีตาย^^^
...เขากวาดตามองไปรอบ ๆ เมืองร้างที่เต็มไปด้วยซากอาคารพังทลาย บรรยากาศเงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงลมหอบหนึ่งผ่านไป ฝุ่นจากซากอาคารยังคงลอยค้างในอากาศ ท้องฟ้าสีหม่นเหนือหัวทำให้ทุกอย่างดูมืดทึบและสิ้นหวัง ราวกับโลกนี้ไม่เหลือใครอีกแล้ว นอกจากเขา... และศพของสัตว์ประหลาดตรงหน้า...
...เขาพยายามควบคุมลมหายใจ แต่มันก็ยังไม่ทันได้สงบลง หน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้าสว่างวาบขึ้นตรงหน้า...
"สำเร็จภารกิจแล้ว"
"การฟื้นฟู +5 "
"ความคืบหน้า 0.5%"
...ดวงตาของกานต์เบิกกว้างอีกครั้ง...
"อะไ-?"
...กานต์พูดไม่ทันขาดคำ สติเขาก็ดับวูปไป......
...—--...
...(จบตอน)...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments