'สำเร็จภารกิจแล้ว"
"การฟื้นฟู +5 "
"ความคืบหน้า 0.5%"
...ดวงตาของกานต์เบิกกว้างอีกครั้ง...
"อะไ-?"
...กานต์พูดไม่ทันขาดคำ สติเขาก็ดับวูปไป......
.........
...ความมืดมิดปกคลุมทุกสิ่งรอบกาย ราวกับผืนกำมะหยี่สีดำสนิทที่ไร้ซึ่งแสงใดเล็ดลอด ความเงียบอันหนักอึ้งทำให้บรรยากาศยิ่งอึดอัด กานต์รู้สึกเหมือนถูกกักขังอยู่ในสุญญากาศอันเวิ้งว้าง ปราศจากสิ่งยึดเหนี่ยว สัญชาตญาณลึก ๆ กรีดร้องให้ดิ้นรนออกไปจากที่นี่ แต่ร่างกายของเขากลับไร้เรี่ยวแรง เหมือนถูกตรึงไว้ด้วยพลังลึกลับ...
...ความหนาวเย็นแทรกซึมเข้าสู่กระดูก ราวกับน้ำแข็งที่กัดกินทุกอณูของร่างกาย หัวใจของเขาเต้นช้าลง ความรู้สึกชาด้านเริ่มแผ่ซ่านขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่ภาพและเสียงปริศนาจะโหมกระหน่ำเข้าใส่ ราวกับกระแสข้อมูลมหาศาลที่ไหลทะลักเข้ามาโดยไร้การควบคุม...
...— ภาพตึกสูงระฟ้าที่บิดเบี้ยวราวกับเงาสะท้อนบนผืนน้ำ เสียงเครื่องจักรคำรามดังก้อง ประสานกับเสียงพูดคุยที่ไร้ความหมาย เสียงเหล่านั้นฟังคล้ายเสียงมนุษย์ แต่แตกกระท่อนกระแท่นราวกับถูกบิดเบือน—...
...แวบหนึ่ง เขาเห็นห้องทดลองที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ซับซ้อน หลอดไฟสีฟ้าเรืองแสงเย็นเยียบ เครื่องจักรขนาดมหึมาส่งเสียงหึ่ง ๆ ไม่หยุด สายไฟพาดพันกันราวกับรากไม้ในป่าลึก ท่ามกลางทุกสิ่ง เขาเห็น... ตัวเอง...
...กานต์ในชุดนักวิจัย สีหน้าเคร่งเครียด มือกำลังปรับค่าบางอย่างบนแผงควบคุม แต่แววตากลับว่างเปล่า—ไร้ซึ่งความรู้สึก ราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกโปรแกรมไว้...
...เขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร หรือแม้กระทั่ง เป็นใคร กันแน่...
...เสียงกระซิบดังขึ้นจากทุกทิศทาง กระจัดกระจายเป็นภาษาที่เขาไม่เข้าใจ คลื่นเสียงแทรกซึมเข้ามาในหู แต่กลับไม่สามารถจับใจความได้ ทุกอย่างดูสับสนและบิดเบี้ยวราวกับฝันร้าย...
...จู่ ๆ เสียงสัญญาเตือนก็ดังขึ้นกะทันหัน...
—ว้อออออออออ!!!—
...มันดังก้องแสบแก้วหูราวกับจะฉีกกระชากจิตสำนึกให้แหลกสลาย กานต์สะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นรัว ภาพใบหน้าผู้คนปรากฏขึ้นรอบตัว เขามองไม่เห็นรายละเอียดใบหน้าพวกนั้นชัดเจน มีเพียงเงาลาง ๆ กับแววตาว่างเปล่า พวกเขากำลังจ้องมองเขา...
...ความรู้สึกเย็นเยียบพลันจู่โจมสันหลัง กานต์พยายามจะกรีดร้อง แต่เสียงกลับไม่สามารถหลุดรอดออกจากลำคอได้...
—สะดุ้งตื่น!—
...กานต์ลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน เหงื่อเย็นไหลซึมไปทั่วร่าง หัวใจเต้นแรงจนเจ็บหน้าอก ลมหายใจหนักหน่วงราวกับคนเพิ่งจมน้ำแล้วถูกดึงขึ้นมา...
...ฝัน......
...ไม่สิ มันมากกว่าฝัน มันรู้สึก จริงเกินไป...
"เชี่ย... นี่มันอะไรกันวะ?"
...กานต์สบถกับตัวเอง ขมวดคิ้ว กุมขมับ พยายามเรียบเรียงเศษเสี้ยวของความคิด...
...ที่นี่มันที่ไหน... แล้วเราคือใครกันแน่?...
...ทันใดนั้น—...
...หน้าต่างโฮโลแกรมสีเขียวสว่างวาบขึ้นตรงหน้า ตัวอักษรสีขาวปรากฏขึ้นเหนือพื้นหลังโปร่งแสง...
[ยินดีด้วย นายท่านฟื้นความทรงจำ 0.5% แล้ว]
"...ฟื้นความทรงจำ?"
...กานต์พึมพำอย่างงุนงง เมื่อครู่... นั่นคือส่วนหนึ่งของความทรงจำของเขาจริง ๆ งั้นเหรอ?...
...แต่ยังไม่ทันที่เขาจะตั้งตัวได้ หน้าต่างโฮโลแกรมอีกบานก็ปรากฏขึ้น คราวนี้เป็นสีน้ำเงิน...
[ยินดีด้วย กำจัดหนอนยักษ์ไรแซแท็กส์ตัวเล็กได้ รับ 10 คอปเปอร์คอยน์]
...กานต์ชะงัก หนอนยักษ์? อะไรกัน...?...
...ยังไม่ทันได้คิดอะไรเพิ่มเติม คำว่า [เก็บกวาด] ก็ปรากฏขึ้น และเพียงพริบตาเดียว ซากศพและคราบเลือดสีเขียวคล้ำที่เปื้อนเสื้อเขาก็แตกสลายเป็นพิกเซล ลอยหายไปในอากาศ...
"เฮ้ย!" กานต์อุทาน "เลือด... หายไปหมดเลย?"
...ขณะที่ยังงุนงง หน้าต่างโฮโลแกรมสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นอีก...
[ได้รับเขี้ยวหนอนยักษ์ไรแซแท็กส์ 4 ซี่ และหนังหนอนยักษ์ไรแซแท็กส์ 1 หนัง]
"...ไรแซแท็กส์ ชื่อของมันสินะ" กานต์พึมพำ
"แล้วของพวกนี้เอาไปทำอะไรได้บ้างวะ?"
[ผู้เล่นกรุณาเตรียมตัวสำหรับภารกิจหลัก และพลังใหม่ของผู้เล่นในวันพรุ่งนี้]
...ข้อความอีกชุดเด้งขึ้นมา...
[ผู้เล่นสามารถเรียก 'ร้านค้าโฮโลแกรม' เพื่อซื้ออุปกรณ์, อาหาร, น้ำ และความสามารถพิเศษ]
**[ระบบเหรียญ:
คอปเปอร์คอยน์ (Copper Coin)
สิลเวอร์คอยน์ (Silver Coin) - แลกด้วย 1,000 คอปเปอร์คอยน์
โกลด์คอยน์ (Gold Coin) - แลกด้วย 500 สิลเวอร์คอยน์
ดายม่อนด์คอยน์ (Diamond Coin) - แลกด้วย 200 โกลด์คอยน์]**
...กานต์อ่านทุกอย่างอย่างรวดเร็ว พยายามทำความเข้าใจกับระบบประหลาดนี้...
...จากนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองรอบตัวอีกครั้ง...
...เมืองร้าง......
...ตึกสูงที่บิดเบี้ยวเหมือนโครงกระดูกเหล็กชี้ทะลุฟ้าสีเทาหม่น พื้นแตกร้าวราวกับถูกแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ถนนเต็มไปด้วยซากรถพังยับเยิน ต้นไม้เคยเขียวขจีนั้นเหือดแห้งจนเหลือเพียงโครงเปลือยเปล่า ลมพัดหวีดหวิวผ่านซากตึก สร้างเสียงกรีดร้องที่เย็นยะเยือก...
"ที่นี่... มันที่ไหนกันแน่?"กานต์พึมพำกับตัวเอง
...เขาพยายามเดินสำรวจ แต่เพียงไม่กี่ก้าว—...
...เสียงทุ้มต่ำดังก้องจากด้านหลัง...
"หยุด! ถ้าขยับมึงตาย"
...ร่างของเขาชะงักค้าง ความเย็นเฉียบแตะเข้าที่ลำคอ—โลหะเรียบลื่น ความรู้สึกหนาวเย็นวาบไปทั่วไขสันหลัง...
"...ใครวะ?"เสียงของกานต์แหบพร่าและสั่นกลัว เขาไม่กล้าหันไปมอง
"หุบปาก!"
...เสียงทุ้มต่ำแผดใส่...
"มึงเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่?"
...กานต์กลืนน้ำลาย กูอยากรู้เหมือนกัน!...
"...ผมจำอะไรไม่ได้เลย"
"คิดว่ากูจะเชื่อหรอ?"
...เสียงนั้นหัวเราะเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าไม่เชื่อ...
"ผมพูดจริงนะ! ไม่เชื่อก็ปาดคอผมเลยสิ!"
"ผมก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร"
—เงียบ—
...ก่อนเสียงนั้นจะดังขึ้นอีกครั้ง...
"มึงนี่... แปลกชะมัด"
...—---...
...(จบตอน)...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments