คนที่ภาคินหมายตา

__________

"เขาไม่ใช่คนที่นายจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ นะเว้ย"

เสียงของพีทยังคงก้องอยู่ในหัวศวินขณะที่เขากำลังเดินตรวจผู้ป่วยในโรงพยาบาล แม้จะพยายามไม่สนใจ แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่คืนที่ผับ

เหมือนเงาของใครบางคนยังติดตามเขาอยู่ตลอดเวลา

ศวินเป็นคนช่างสังเกตมาแต่ไหนแต่ไร และตอนนี้เขารู้สึกว่ามีคนคอยจับตามองเขา

"ศวิน วันนี้เข้าเวรดึกใช่ไหม?"

เสียงของพี่มินท์ พยาบาลรุ่นพี่เรียกสติของเขากลับมา ศวินเงยหน้าจากแฟ้มเวชระเบียนก่อนจะพยักหน้า

"ใช่ครับ คืนนี้ผมอยู่เวรห้องฉุกเฉิน"

"ดีเลย ฉันจะได้ฝากเธอดูแลผู้ป่วยบางคนให้"

ศวินพยักหน้ารับ ก่อนจะกลับไปทำงานของตัวเอง แต่ในใจยังรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างที่เขาอธิบายไม่ได้

---

คืนนั้น

โรงพยาบาลในยามค่ำคืนเงียบสงบกว่ากลางวัน แต่ห้องฉุกเฉินยังคงมีผู้ป่วยเข้ามาเป็นระยะ

ศวินกำลังดูอาการเด็กเล็กที่มีไข้สูงเมื่อเสียงเอะอะดังขึ้นจากหน้าห้องฉุกเฉิน

"เขาถูกยิง! เรียกหมอด่วน!"

เสียงของบอดี้การ์ดที่แต่งตัวในชุดดำสนิทดังขึ้น ศวินรีบหันไปมอง ก่อนจะเห็นร่างสูงของชายคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือด ถูกพยุงเข้ามาในห้องฉุกเฉิน

ภาคิน...

ศวินเบิกตากว้างเล็กน้อย แต่ยังคงควบคุมสีหน้าให้เรียบนิ่ง เขาวางแฟ้มในมือแล้วรีบเข้าไปตรวจอาการ

"กระสุนฝังที่ไหล่ ต้องเอาออกโดยด่วน" เขาหันไปสั่งพยาบาล "เตรียมห้องผ่าตัด!"

ภาคินแม้จะอยู่ในสภาพบาดเจ็บ แต่ยังคงมีสติ ดวงตาคมมองศวินที่กำลังสั่งการด้วยท่าทางเด็ดขาด

"หมอ... ได้ดูแลฉันอีกครั้งแล้วสินะ" เสียงทุ้มของเขาเอ่ยแผ่วเบา

ศวินเหลือบมองเขาเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงเรียบ "ผมทำหน้าที่ของผม"

ภาคินหัวเราะเบา ๆ แม้จะอยู่ในสภาพที่แทบไม่ควรจะหัวเราะออกมาได้ก็ตาม

"งั้นก็ดูแลฉันให้ดีล่ะ"

---

การผ่าตัดเป็นไปอย่างราบรื่น ศวินสามารถเอากระสุนออกมาได้โดยไม่มีปัญหา หลังจากเสร็จสิ้น เขาเดินออกจากห้องผ่าตัดและถอดถุงมือผ่าตัดออก

พยาบาลหันมาถาม "หมอศวินจะเข้าไปดูอาการคุณภาคินไหมคะ?"

ศวินถอนหายใจ "ผมว่าคุณน่าจะรู้ว่าต่อให้ผมไม่เข้าไปดู เขาก็คงไม่ปล่อยให้ผมไปง่าย ๆ อยู่ดี"

พยาบาลหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้าให้ศวินเดินเข้าไป

ในห้องพักฟื้น ภาคินนั่งพิงหัวเตียงอยู่ ดวงตาของเขายังคงเฉียบคมเหมือนเดิม แม้ร่างกายจะยังอ่อนแรงจากการเสียเลือด

"หมอศวิน... มาแล้วสินะ"

ศวินถอนหายใจ "คุณควรพักผ่อน"

"ฉันจะพัก ถ้านายอยู่ที่นี่"

"ผมเป็นหมอ ไม่ใช่พยาบาลส่วนตัวของคุณ"

ภาคินยิ้มมุมปาก "แล้วถ้าฉันอยากให้หมอศวินเป็นหมอประจำตัวฉันล่ะ?"

ศวินมองเขานิ่ง ๆ "คุณพูดแบบนี้มาแล้วรอบหนึ่ง และผมก็ปฏิเสธไปแล้ว"

"แต่นายก็ยังมาช่วยชีวิตฉันอีกครั้ง"

"เพราะมันคือหน้าที่ของผม" ศวินตอบทันที

ภาคินมองเขาเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ "หมอศวิน... นายเป็นคนที่ฉันอยากได้มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วสิ"

ศวินรู้สึกเหมือนกำลังถูกล่าโดยนักล่าที่อันตรายที่สุดที่เขาเคยเจอมา

"คุณภาคิน" ศวินพูดเสียงเรียบ "คุณอาจจะชินกับการได้ทุกอย่างที่ต้องการ แต่ผมไม่ใช่ของที่คุณจะได้ไปง่าย ๆ"

ภาคินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมา "ฉันชอบคำท้าทาย"

ศวินถอนหายใจ "งั้นก็เตรียมตัวรับความผิดหวังไว้ได้เลย"

---

หลังจากที่ศวินเดินออกจากห้องพักฟื้นของภาคิน เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่อันตราย

ภาคินไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ และตอนนี้ดูเหมือนเขาจะตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำให้ศวินมาอยู่ข้างเขา

แต่ศวินก็ไม่ใช่คนที่จะยอมอ่อนข้อให้ใค

รง่าย ๆ เช่นกัน

และสงครามระหว่างพวกเขา... เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

( โปรดติดตามตอนต่อไป )

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***