“น้องชาย เจ้าว่าคนของสกุลหลาน ที่มาเรียกว่าอะไรนะ” เว่ยอู๋เซี่ยนที่ตอนนี้ ออกมาจากห้องส่วนตัวของตัวเอง นั่งลงที่เก้าอี้ว่างตัวหนึ่ง ร่วมโต้ะกับ ชายอีกสองคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้า
“เออ ข้าได้ยิน นายท่านฟ่างเรียกว่า หานกวงจวินท่านหนึ่ง กับอีกท่านหนึ่งเรียกว่า อี้หลิง เหล่าจู” ผู้รับใช้กล่าวซ้ำอีกครั้ง
“พี่ชายท่านนี้ หรือว่าท่านรู้จัก กับท่านเซียนทั้งสองด้วย” ชายที่นั่งใกล้กับ เว่ยอู๋เซี่ยนเอ่ยถาม
“เพียงเคยได้ยินผู้คนเอ่ยถึงเท่านั้น ข้ายังไม่มีวาสนาได้กราบพบ” เว่ยอู๋เซี่ยนกล่าวพลางคิดว่าจะทำอย่างไรจึงสามารถหาหนทางไปแอบดู “หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจู” ที่ว่าโดยไม่ถูกพบเห็น
“นั่นก็ใช่ ฟ่างเฉิงฟู่นับว่ามีหน้ามีตานัก ถึงกับเชื้อเชิญ สองเซียนพิสุทธิ์มาที่อู๋ซีได้”
“สองเซียนพิสุทธิ์ หมายถึงสองท่านนี้” ชายอีกคนที่ด้านตรงข้ามกับ เว่ยอู๋เซี่ยนกล่าวถามขึ้น
“เจ้าไม่เคยได้ยินนาม สองเซียนพิสุทธิ์”
“ข้าไม่ใช่ลูกศิษย์ หลานศิษย์ในสำนักเซียน คนที่รู้จักนอกจากเจ้าแล้วก็ไม่ผู้ใดรู้เรื่อง สำนักเซียนอันใด”
“เจ้าก็อย่ามัวอมพะนําอยู่ ดูท่าคุณชายท่านนี้ก็อยากรู้เรื่องไม่น้อย”
“หรือว่า คุณชายท่านก็สนใจด้วย ดูไปท่านก็คล้ายศิษย์สำนักเซียนที่ไหนสักแห่ง”
“ยอมมิใช่ ข้าเพียงรู้วิชาฝีมือเล็กน้อย ยามเดินทางไกลสมควรมี วิชาต่อสู้ติดตัวไว้บ้าง” เว่ยอู๋เซี่ยนกล่าวจากนั้นจึงรินสุราให้ กับชายสองคนที่ร่วมโต้ะ
“เจ้านำสุรามาเพิ่มอีก” เว่ยอู๋เซี่ยนยื่นเงินให้กับผู้รับใช้ จากนั้นจึงกล่าว “ตอนเจ้าออกไป ให้จดจำลักษณะ การแต่งกาย หน้าตาของ หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจู ข้าอยากรู้นักว่า ท่านเซียนทั้งสองมีหน้าตาอย่างไร”
“ขอรับ” ผู้รับใช้กล่าวจากนั้นจึงออกไปนำสุรามาเพิ่ม เพียงแต่คราวนี้อ้อมไปอีกด้านเพื่อมองดู หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจูโดยละเอียด
“เอาเถอะ เห็นแก่น้ำใจของคุณชายที่เลี้ยงสุรา ข้าเรียกว่า หวังซา ส่วนคนนี้ เรียกว่า ป้านยี้ ข้าสองคนมาหาซื้อผ้าทอที่ อู๋ซี” ชายที่เรียกตัวเองว่าหวังซากล่าว
“ยินดีที่ได้พบ ข้าแซ่ ยี้ว ชื่อคำเดียวว่า ชาง” เว่ยอู๋เซี่ยนเพียงนึกชื่อวุ่นวายขึ้นมาได้หนึ่งชื่อ
“อ่อ ที่แท้พี่ ยี้วชาง ยินดีที่ได้พบ”
“เอาล่ะ ข้าจะเล่าต่อ สองเซียนพิสุทธิ์ เป็นฉายานามที่สำนักเซียนเรียกหา หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจู”
“ท่านทั้งสอง เป็นเซียนในสกุลหลาน มีพลังเซียนสูงล้ำ ฐานะในสกุลสูงส่ง ฟังว่า ผู้นำสกุลหลานคนปัจจุบัน ยังเป็นผู้เยาว์ของท่าน ยังมิต้องกล่าวถึง ผู้นำเซียน คนปัจจุบัน หัวหน้าสกุลจิน เมื่อพบหน้า อี้หลิง เหล่าจู ยังต้องกราบกรานเคารพ” หวังซาผู้นี้ยิ่งเล่ายิ่งออกรสชาติ
“ยังมี ท่านทั้งสองมักออก ช่วยเหลือผู้คนในที่ห่างไกล ที่ไม่มีคนในสกุลเซียนไปถึง ออกปราปภูตผีปีศาจ ช่วยเหลือชาวบ้านโดยไม่หวังผลตอบแทน หากพบเห็น ผู้หนึ่ง ก็ต้องพบเห็นอีกผู้หนึ่ง”
“กล่าวได้ว่า หากพบ หานกวงจวิน ก็ต้องมี อี้หลิง เหล่าจูอยู่ไม่ไกล”
“ดูไป พี่ซารู้เรื่องของสำนักเซียนไม่น้อย นับถือ ๆ” เว่ยอู๋เซี่ยน ยกถ้วยสุราขึ้นคำนับหวังซา
“ตอนยังเยาว์ ข้ามีโอกาสได้เข้าไปคลุกคลีกับสกุลเซียน ไม่เล็กไม่ใหญ่อยู่หลายปี พอรับรู้เรื่องราวมาบ้าง”
“พี่ซา ใช่เคยพบเห็น หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจู มาก่อนหรือไม่” เว่ยอู๋เซี่ยน เอ่ยถาม
“เฮ้อ ข้าก็ไม่ต่างจากท่าน เป็นข้าไม่มีวาสนาได้กราบพบ”
“คุณชายข้ากลับมาแล้ว” ผู้รับใช้ที่ออกไปสืบข่าวกลับมาพร้อมกับสุราอีกสองขวด
“รบกวนเจ้าแล้ว ใช่พบเห็น หานกวงจวิน กับ อี้หลิง เหล่าจู หรือไม่ ทั้งสองดูเป็นอย่างไร” เว่ยอู๋เซี่ยนเอ่ยถาม พร้อมกับยัดเงินเข้าไปในมือของอีกฝ่าย
“นายท่านฟ่างเลี้ยงแขกในห้องรับรองพิเศษ นอกจากผู้ที่ได้รับเชิญ ไม่ว่าใครก็เข้าไปไม่ได้”
“แต่ว่าข้าไม่ใช้แขกแต่เป็นผู้รับใช้ ข้าเข้าไปยกสุรา อาหารอยู่สักพักยังพอจดจำผู้คนได้บ้าง”
“ท่านเซียนทั้งสองที่มา ดูคล้ายกับรูปวาดเซียนที่อยู่หน้าประตูในสำนักเซียน ท่านที่เรียกว่า หานกวงจวินใส่ชุดยาวสีขาว ไว้เครายาว รูปร่างสูงโป่รง เค้าหน้าสุภาพ อีกท่านที่เรียกว่า อี้หลิง เหล่าจูใส่ชุดยาวสีดำ ข้างเอวห้อยขลุ่ยเลาหนึ่ง ใบหน้าคล้ำไว้เครายาวห้าแฉก ดูน่าเกรงขาม แต่เกรงว่าทั้งสองท่าน น่าจะอายุมากกว่าปู่ของข้าสะอีก ไม่รู้ว่าจะสู้กับพวกศพพวกนั้นได้หรือไม่”
“แล้วมี อย่างอื่นอีกหรือไม่” เว่ยอู๋เซี่ยนยิ่งฟังยิ่งอยากเอาสุรากรอกปากตัวเอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments