Episode 2 เจียงหนาน

เจียงหนาน

เมืองอู๋ซีอยู่ในเขตปกครองของเจียงหนานห่างจาก กูซูของสกุลหลานโดยใช้เวลาเดินเท้าราว 10 วัน เมืองอู๋ซีล้อมรอบไปด้วยคลองน้อยใหญ่ล้วนเชื่อมต่อกับ ทะเลสาบ ไท่หู ที่ยามนี้ดูสงบเงียบ พื้นน้ำสีเขียวกระจ่างสะท้อนแสงแดดยามเช้า มีชาวบ้านบ้างพายเรือออกมาตกปลา บ้างออกมาเก็บดอกบัว ผลกระจับ ดูไปน่าสนุกสนานนัก อากาศปลายฤดูชิวเทียน (ฤดูใบไม้ร่วง) เริ่มเย็นลงแต่ยังไม่หนาวเกินไป กลับรู้สึกเย็นสบาย อีกทั้งกว่าจะเข้า ฤดูตงเทียน (ฤดูหนาว) น่าจะยังอีกเดือนกว่าๆ

เว่ยอู๋เซี่ยนในวัยเกือบห้าสิบยังคงดูคล่องแคล่ว ใบหน้างดงาม ดวงตามีแววซุกซน รูปร่างนอกจากผอมไปบ้าง ดูไปไม่ต่างจากคนในวัยไม่ถึงสามสิบสักเท่าไร ยังคงดูซุกซนไม่ต่างจากเมื่อ สามสิบปีที่แล้ว

เว่ยอู๋เซี่ยนนั่งดื่มสุราอยู่ในห้องรับรองของโรงเตี๊ยม คล้ายรอผู้ใดอยู่ ห้องข้างมีเสียงผู้คนสองคนสนทนาเรื่องทั่วไป เสียงไม่เบาไม่ดัง ด้วยพลังการฝึกปรือของเว่ยอู๋เซี่ยนหากต้องการแอบฟังกลับไม่ยากนัก โรงเตี๊ยมนี้บรรยากาศไม่เลว มิเพียงมีสุราดี อาหารที่ทำมาแม้ไม่อาจกล่าวได้ว่าดีเยี่ยมกลับมีรสชาดสดใหม่ตัวโรงเตี๊ยมตั้งอยู่ริมทะเลสาบไท่หู อากาศเย็นสบาย เห็นทีเสร็จเรื่องคราวนี้คงต้องหาโอกาสกลับมาพร้อมหลานจ้าน เสียงสนทนาในห้องข้างยังคงดังอยู่ไม่ขาด

“นี่ท่านทราบหรือไม่ว่า สองสามวันมานี้หมู่บ้านซีเช่า (ชุมชนทอผ้า) เกิดเรื่องประหลาด” เสียงชายผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น

“เรื่องอันใด ข้าอยู่ที่นี่หลายวันไม่เห็นมีผู้ใดกล่าวถึง”

“นี่ท่านไม่ทราบก็ไม่เห็นประหลาด เหตุคราวนี้หากมิใช่เกิดกับตัวท่าน คงมีเพียงพวกสำนักเซียนทั้งหลายที่ให้ความสนใจ

หลายวันมานี้มิเพิยงมีเหตุการณ์คนขโมยศพ ขุดสุสาน ยังมีคนพบเห็นศพเดินได้”

“ที่อู๋ซี มิใช่มีสำนักเซียนของสกุลฟ่าง เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องของเจ้าหน้าที่ทางการ คนธรรมดาทั่วไปไหนเลยรับมือ ศพเดินได้พวกนั้น”

“เหอะ สกุลฟ่างรับมือได้อันใด สำนักเซียนสกุลฟ่าง นอกจากเขียนยันต์ไล่ผี ดูลายมือ หลอกลวงเงินจากชาวบ้านไม่รู้ความ กระทั่ง ฟ่างเฉิงฟู่ ผู้นำสกุลตอนนี้เกรงว่าไม่มีปัญญาจัดการ”

“แต่ก็นับว่า ฟ่างเฉิงฟู่ยังไม่โง่เง่าจนเกินไป ข้าได้ยินข่าวมาว่า สกุลฟ่างได้ส่งจดหมายขอความช่วยเหลือไปที่ สำนักเซียนใหญ่ ที่กูซูตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน”

“ที่กูซู มิใช่มี สำนักเซียนสกุลหลาน ฟังว่า สกุลหลาน เป็นหนึ่งใน 4 ผู้นำสกุลเซียนร้อยสกุล ศิษย์ของสกุลหลานล้วนมีพลังฝีมือเข็มแข็ง ซ้ำยังอ่อนน้อมถ่อมตน มีมรรยาทอันดี ไม่ทำตัวอวดเบ่งว่าเป็นศิษย์สำนักใหญ่ แล้วท่านทราบหรือไม่ว่าสกุลหลานส่งผู้ใดมาจัดการเรื่องนี้”

“ข้าก็เพียงได้ยิน ผู้คนในสกุลฟ่างเอ่ยถึง มิได้เห็นกับตา เห็นว่าผู้มามีเพียงสองคน เพิ่งมาถึงเมื่อยามเหม่า (05.00 - 06.59 น.) ตอนนี้พำนักอยู่ในเรือนรับรองสกุลฟ่าง แต่ว่ามีชือเรียก ฉายาอันใดล้วนไม่ทราบแน่ชัด”

“นี่ นายท่านทั้งสอง” ผู้รับใช้ที่เพิ่งนำสุรามาให้ กล่าวขึ้นหลังได้ยินชายสองคนกล่าวถึงแขกรับเชิญของสกุลฟ่าง

“สกุลฟ่าง เพิ่งส่งคนมาจับจองโต้ะเลี้ยงแขกเที่ยงวันนี้ ดูท่าจะเลี้ยงตอนรับศิษย์สกุลหลานสองคนที่เพิ่งมาถึง” ผู้รับใช้กล่าวพลางวางขวดสุราลงที่โต้ะที่คนทั้งสองนั่งอยู่

“ตอนนี้เข้ายามอู่ แล้ว (11.00 - 12.59 น.) อีกเพียงครึ่งชั่วยามก็จะเที่ยงพอดี หากนายท่านต้องการชมดูว่าผู้มาเป็นใคร ก็สั่งสุราเพิ่มเติม กับแกล้มอีกสักสองอย่างรับรองไม่ทันสุราหมดก็เที่ยงพอดี” ผู้รับใช้ย่อมหวังใช้ผู้คนดื่มกินให้มากไว้ ที่กล่าวเพียงต้องการขายสุรา

“เหอะเจ้านี่นะ เอาเถอะที่เจ้ากล่าวก็มีเหตุผล โรงเตี๊ยมทำการค้าขาย ข้าสองคนไม่ควรนั่งปล่าว งั้นเจ้าก็เอาสุรามาเพิ่มอีก แล้วก็กับแกล้มอีกสักสองอย่าง ก็แล้วกัน”

“ขอรับ หากคนของสกุลฟ่าง มาถึงข้าจะรีบมาแจ้งให้นายท่านทั้งสองทราบ” ผู้รับใช้กล่าวจากนั้นจึงรีบออกไปนำ สุราอาหารมา

เว่ยอู๋เซี่ยน แอบฟังมาจนถึงตอนนี้กลับอยากรู้ว่าศิษย์สกุลหลานสองคนที่มาเป็นใคร เว่ยอู๋เซี่ยน ออกมาจากกูซูเมื่อหลายวันก่อนก็เพราะว่า จดหมายขอความช่วยเหลือของ ฟ่างเฉิงฟู่ นอกจากนี้ยังนำผู้เยาว์ของสกุลหลานมาอีกหลายคน เพียงระหว่างทางเรื่องราวคล้ายไม่ถูกต้อง เมื่อมาถึงเมืองอู๋ซีจึงยังไม่ได้ไปที่สกุลฟ่าง ส่วนเหล่าผู้เยาว์ของสกุลหลานล้วนออกไปสืบข่าวในบริเวณใกล้เคียง ส่วนศิษย์สกุลหลานสองคนที่ถูกเอ่ยถึงว่าอยู่ที่สกุลฟ่าง เว่ยอู๋เซี่ยนแน่ใจว่าในกลุ่มที่ออกมาด้วยกัน ไม่สมควรมีผู้ใดขัดคำสั่งเขา แล้วตรงไปที่สกุลฟ่างอย่างแน่นอน

ยามเที่ยง

“นายท่านทั้งสอง คนของสกุลฟ่างมาถึงแล้ว” ผู้รับใช้วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามากล่าว

“แล้วคนของสกุลหลาน สองคนนั้นรู้หรือไม่ว่าเป็นท่านใดมาถึง”

“ข้าได้ยิน นายท่านฟ่างเรียกว่า หานกวงจวิน กับอีกคนเรียกว่า อี้หลิง เหล่าจู”

“หา เจ้าว่ากระไร” เว่ยอู๋เซี่ยนที่ยังคงแอบฟังอยู่ถึงกลับอดไม่ได้ ตะโกนเสียงดังออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***