การหวนคืนของจ้าวนิกายมาร
เสียงฟ้าผ่าอัสสนีคํ่า กังวานไปทั่วปฐพี เสียงกรีดร้องของผู้คนที่สูญเสียลมหายใจ แผ่กว้างไปไกลถึงขอบฟ้า ความตายที่แปลกประหลาดในแต่ละร่างกาย ทุกศพมีการตายที่แตกต่างกัน แต่สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือศพทุกศพถูกวางเรียงกันจนสูงเสียดฟ้า เสมือนประจานความสิ้นหวังกลางหมู่สมรภูมิที่เต็มไปด้วยซากศพและความหายนะ
ท่ามกลางความโกลาหลนั้น มีชายคนหนึ่งยืนเด่นอยู่ เขาสวมอาภรณ์สีดำทมิฬและหน้ากากปิดบังใบหน้า ดวงตาของเขาฉายแววแห่งความโหดเหี้ยมและอันตราย แขนข้างหนึ่งของเขาขาดไปเต็มๆ ส่วนร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลจากธนูและการต่อสู้ แต่สิ่งที่ทำให้เขายังคงยืนอยู่ท่ามกลางความตายคือจิตใจที่ไม่ยอมแพ้ เขายิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาด้วยเสียงที่เยือกเย็น
"พวกเจ้ากลัวหรือ? เจ้านิกายอมตะ, เจ้านิกายเซียน...วันนี้ต่อให้เจ้าฆ่าข้าตายไป ข้าก็ไม่มีทางได้คัมภีร์สอนอมตะมาเป็นของเจ้าได้หรอก"
ชายหนุ่มค่อยๆยกคัมภีร์ขึ้นมา มือของเขาหยิบคัมภีร์อย่างมั่นคง ขณะที่สองศัตรูที่ยืนอยู่ข้างๆ ค่อยๆ ปรับท่าทางพร้อมที่จะโจมตี พวกเขาคือสมาชิกของนิกายอมตะและเซียนที่ถือดาบศิลาอันทรงพลังระดับเซียน การโจมตีที่เต็มไปด้วยพลังทำให้เขาต้องระวังตัวเป็นพิเศษ แต่ถึงแม้จะดูเหมือนเขาจะหมดแรงไปแล้ว เขาก็ยังคงสามารถปัดการโจมตีได้
สองนักรบจากทั้งสองฝ่ายเข้าร่วมพลังกันเพื่อปลดปล่อยพลังมหาศาลที่มาพร้อมกับการระเบิดครั้งใหญ่ ความแรงของมันทำให้ทุกสิ่งในรอบข้างแตกกระจายไปในทันที พร้อมๆ กับการเปลี่ยนแปลงของมิติและเวลา
ขณะที่ชายหนุ่มล้มลงกับพื้น ใบหน้าของเขาก็ปรากฏความอ่อนโยนแวบหนึ่ง ท่ามกลางแสงขาวที่ค่อยๆ เข้ามาหล่อหลอม เขาเห็นเธอ...หญิงสาวที่ใส่ชุดเรียบร้อย เดินผ่านท่ามกลางความขาวโพลน ราวกับเธอคือสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในโลกนี้
ชายหนุ่มพยายามวิ่งตามเธอไป แต่เธอกลับหายไปท่ามกลางแสงที่จางลง เขาล้มลงกับพื้น ร้องไห้ด้วยความผิดหวังในตัวเอง
"ข้าผิดไปแล้ว...อย่าทิ้งข้าไป...ขอเพียงโอกาสอีกสักครั้ง"
เสียงคำพูดเหล่านั้นเหมือนจะหายไปกับลม ขณะที่ร่างของเขาค่อยๆ ดับไป พร้อมกับเสียงหัวใจที่ค่อยๆ เงียบลง
ในขณะที่ร่างของเขากำลังจะหมดลมหายใจ ความมืดมิดเข้าครอบงำร่างกาย แต่ทว่ามีบางสิ่งที่แวบเข้ามาในใจของเขา—เสียงที่เขารู้สึกว่าเคยได้ยินมาก่อน... มันคือเสียงของใคร?
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments