เสียงกระซิบข้างหูเป็นเสียงที่ไพเราะและอ่อนโยน ใบหน้าของเด็กหญิงที่เต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางที่ยาวนาน หยิบขนมปังก้อนหนึ่งออกจากเสื้อเก่าที่ขาดด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย สายตาของเธอจดจ้องไปยังเด็กชายที่นอนอยู่ข้างๆ ด้วยความสงสัยและกังวล ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นเสียงเบาแต่มีแววขี้เล่น “ถ้าไม่รีบตื่น ขนมปังที่อร่อยที่สุดต้องเป็นของข้านะ” รอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ แม้จะเป็นแค่เด็กหญิงที่มอมแมม แต่รอยยิ้มนี้กลับมีพลังดึงดูด
แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป เมื่อเห็นว่าเด็กชายไม่ได้ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เขายังคงนอนนิ่งและไม่หายใจเหมือนเดิม เธอเขย่าตัวเขาอย่างแรง เรียกชื่อเขาซ้ำๆ “ตื่นเถอะ! ตื่นสิ!” แต่ทุกสิ่งก็ยังคงเงียบและไร้การตอบสนอง
เด็กหญิงรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนในทันที น้ำตาค่อยๆ ไหลรินจากดวงตาของเธอ เธอกอดร่างของเขาไว้แน่น ไม่รู้จะทำอย่างไรกับความเจ็บปวดที่กัดกินหัวใจ เสียงร้องไห้ของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าและความสูญเสีย ท่ามกลางความเงียบงันของป่า ราวกับว่าไม่มีอะไรจะพึ่งพาอีกแล้ว นอกจากแค่เขาคนเดียว
เมื่อเสียงร้องไห้ของเธอค่อยๆ เงียบลงไป ชายหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้น ท่ามกลางความมืดที่ล้อมรอบ เขาไม่เห็นอะไรเลย แต่กลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่คุ้นเคยอย่างแปลกประหลาด เสียงใสของเด็กหญิงดังก้องในหัว “เจ้า...ยังอยู่หรือ?” เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพึมพำออกมาเบาๆ
“ถ้านี่คือฝัน... ข้าก็ไม่อยากตื่น... ขอแค่มีเจ้าอยู่ข้างๆ ข้าก็พอใจแล้ว... ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ข้าก็ยอม”
เสียงพูดเหล่านั้นทำให้เด็กหญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ หัวใจสะท้านไปหมด เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความสุขบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน เพราะสิ่งที่เขาพูดมันหมายความว่าเขายังไม่จากไป และเธอก็ยังมีเขาอยู่ เธอยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้งและพูดเบาๆ “ขอบคุณพระเจ้าที่เจ้ายังไม่ตาย” เธอหยิบขนมปังที่เหลือครึ่งหนึ่งจากมือของตัวเองส่งให้เขา “นี่... นี่ของเจ้า” เด็กหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
เด็กชายมองขนมปังในมือของเธอ แล้วก็พยักหน้าเบาๆ ขอบคุณ แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรเพิ่มเติม สายตาของเด็กหญิงก็หลุดไปยังคำพูดเก่าๆ ของเขาที่เคยกล่าวไว้เมื่อหลายวันก่อน “ข้าจะปกป้องเจ้าเอง...” ความคิดนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงความหนักหน่วงของการตัดสินใจที่เขาและเธอกำลังเผชิญ
ในที่สุดเด็กชายก็เอื้อมมือไปข้างหน้าและจับมือของเด็กหญิงเบาๆ ท่ามกลางการเงียบงันนั้น เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ “เราต้องหนีตอนนี้ ถ้าเราอยู่ที่นี่ พวกเขาจะตามหาพวกเราจนเจอ... พวกเขาจะไม่ปล่อยเราไปง่ายๆ”
เด็กหญิงทำท่าทางลังเล แต่เมื่อเห็นความจริงจังในสายตาของเขา ความมุ่งมั่นในดวงตาของเขาก็ทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอพยักหน้าช้าๆ ยอมรับความจริงที่เธอรู้ดีว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำ
"ไปเถอะ" เด็กหญิงพูดขึ้น.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments