นักล่าปีศาจกับมังกรทูตสวรรค์ การยอมรับเป็นศิษย์

โรส

//ยิ้มอย่างอ่อนโยน ตอนที่สู้กัน เจ้าก็มีฝีมือนะ..แต่ถ้าฝึกอีกนิดนึงเจ้าต้องเก่งมากแน่ๆ อยากเป็นศิษย์ข้าก็บอกนะ

เรน

//หันมาทันที อย่ามาทำเป็นเก่งนักเลย!! ถ้าเป็นถึงนักล่าปีศาจที่เก่งที่สุดในแถบนี้...

เรน

แล้วใครบอกว่าข้าอยากเป็นศิษย์เจ้ากัน!!! อย่ามาวางท่า... //เหลือบมอง แต่ถ้าจะสอนให้.. ก็ได้... แค่อยากรู้ว่าเจ้าเก่งจริงหรือแค่โม้

ความดื้อรั้นและความภาคภูมิใจในตัวเองยังคงอยู่ แต่แฝงไว้ด้วยความสนใจและความอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กน้อย

โรส

ก็ได้.. //เดินเข้าประตูมิติไป

เลนส์มองตามประตูมิติที่หายไปแล้วหยิบดับขึ้นมาฟันสักชิ้นฟืนอย่างแรง

เรน

โรส.. ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นว่าข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือของใคร.. แต่หากเจ้ายังอยากสอนสักครั้งล่ะก็... ข้าจะให้โอกาสเจ้า.. แค่ครั้งเดียวเท่านั้น...

โรส

//นั่งกินแอปเปิ้ลอยู่บนต้นไม้

เรน

//สะดุ้งเฮือก ตกใจที่โรสยังไม่ไป เจ้า... เจ้ายังไม่ไปอีกหรือ... //หน้าแดงด้วยความเขินอาย ที่เพิ่งพูดเหมือนยอมรับจะเป็นศิษย์

เรน

แล้วก็... อย่าไปนั่งบนต้นไม้แบบนั้น! มันอันตราย... //ชะงักเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดความเป็นห่วงออกไป //รีบแก้ตัว ข้าหมายถึง...มถ้าเจ้าตกลงมาใครจะมารับเจ้า..

แม้ปากจะบ่น แต่กลับยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน เหมือนกำลังรอดูว่าโรสจะพูดอะไรต่อ

โรส

//ยิ้ม ขึ้นมานั่งดูวิวพระอาทิตย์ตกกับข้ามั้ยล่ะ วิวบนนี้สวยมากเลยนะ

เรน

//ขมวดคิ้ว แสร้งทำเป็นรำคาญ ใครจะอยากนั่งดูพระอาทิตย์ตกกับเจ้ากัน!

แต่ตากับมองไปที่วิวพระอาทิตย์ตกที่สวยงาม

โรส

//กินแอปเปิ้ลต่อ

เรน

แต่.. ถ้าเจ้าจะแบ่งแอปเปิ้ลให้ข้าสักลูก.. ข้าก็..อาจจะนั่งด้วยแป๊บนึง..

เรน

//ปีนขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ เว้นระยะห่างจากโรสนิดนึง