นักล่าปีศาจกับมังกรทูตสวรรค์
การให้อภัยและเริ่มต้นใหม่
เรน
//ยื่นนิ่ง น้ำตายังคงไหลริน
เจ้า... ทำไมถึง..
เรนหันมองโรสด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปไม่มีความเกลียดชังเหมือนก่อนหน้า
เรน
ข้าคิดว่าสิ่งมีชีวิตอย่างเจ้าไม่มีหัวใจ.. แต่เจ้ากลับ
//เช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อ พยายามสงบสติอารมณ์
เรน
ขอบคุณ.. ที่ทำให้ข้าได้พบพวกท่านอีกครั้ง.. แม้จะเพียงชั่วครู่...
น้ำเสียงที่เคยแข็งกล้าวอ่อนลง ความเกลียดชังที่เคยมีเริ่มเลือนหาย แทนที่ด้วยความรู้สึกใหม่ที่ไม่เคยมีต่อสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์มาก่อน
โรส
ไม่เป็นอะไรหรอก
//ยิ้ม
โรส
อย่าลืมทำตามความปรารถนาที่พวกท่านทั้งสองอยากให้เจ้ามีความสุขด้วยนะ
โรส
ข้าไปล่ะ
//กำลังจะเดินออกไป
เรน
//ยื่นมือออกไปเหมือนจะรั้งไว้แต่ก็ชะงัก
รอก่อน...
เรน
//หลบตา น้ำเสียงเบาลง
ข้า.. ขอโทษ ที่เคยพูดไม่ดีกับเจ้า.. และพยายามฆ่าเจ้า...
โรส
เอาน่า...ไม่เป็นไร..ไม่เห็นต้องคิดมาก
เรน
เจ้า... จะกลับมาอีกหรือไม่... ข้า... อยากรู้เรื่องเจ้ามากขึ้น...
ใบหน้าเรนที่เคยเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
บัดนี้กับมีรอยยิ้มบางๆแม้จะดูเก้อเขินที่ต้องพูดดี
กับสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์เป็นครั้งแรก
โรส
อืม...ข้าคงมาก่อกวนที่นี่อีกนั่นแหละ
// หัวเราะ พูดล้อตอนครั้งแรกที่ได้เจอกัน
เรน
//ทำหน้าบึ้ง
เฮอะ! อย่ามาหาเรื่องฆ่าอีกล่ะ... คราวหน้าข้าจะไม่หลงกลเจ้าง่ายๆแบบนี้แล้ว
โรส
ล้อเล่นน่ะ
//ยิ้ม
ข้าแค่อยากให้เจ้ายิ้มแค่นั้นเอง
เรน
แต่.. ถ้าเจ้าจะมา.. ก็... มาตอนที่ข้าว่างๆก็ได้..
//แอบเช็ดน้ำตาที่เหลืออยู่
โรส
ข้าก็มาอยู่ที่นี่อยู่แล้วเพราะสัญญากับท่านแม่ข้าไว้ว่าจะปกป้องหมู่บ้านนี้
เรน
หึ! ข้าไม่ต้องการการปกป้องจากเจ้าหรอก...ข้าเก่งพอที่จะปกป้องหมู่บ้านนี้เอง
น้ำเสียงที่เคยห้วนและเย็นชาเริ่มอ่อนโยนลง มีความอบอุ่นแฝงอยู่ในน้ำเสียงที่พยายามทำเสียงแข็งกร้าว
เรน
และอย่าไปบอกใครเรื่องที่ข้าร้องให้เป็นอันขาด!! ไม่งั้นข้าจะ....
เสียงข่มขู่ฟังดูไม่น่ากลัวเหมือนเดิมมีความอ่อนโยนแฝงอยู่ในน้ำเสียงที่พยายามทำเสียงแข็ง
โรส
//เปิดประตูมิติ
งั้นข้าไปก่อนแล้วกัน
เรนยืนมองประตูมิติที่เปิดออก กำดาบแน่นด้วยความเคยชิน แต่ไม่ได้ชักออกมาเหมือนทุกครั้ง
เรน
ไป.. ไปให้พ้นเลย!! อย่ามากวนประสาทข้าบ่อยนัก...
//หันหลังให้ แต่ยังยืนอยู่ที่เดิม
เรน
//พูดเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน
ขอบคุณ... สำหรับวันนี้..
แสงสุดท้ายของวันส่องกระทบใบหน้าของเรนที่เคยเต็มไปด้วยความเกลียดชัง บัดนี้กลับได้อ่อนโยนลง เหมือนก้อนน้ำแข็งที่เริ่มละลายด้วยไออุ่นของมิตรภาพ
Comments