นักล่าปีศาจกับมังกรทูตสวรรค์
ความคิดถึงที่ซ่อนมานาน
เรน
//น้ำตาไหลไม่หยุด ร่างกายสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด
แม่... เพลงนี้.. เพลงที่ท่านร้องให้ข้าฟัง...
มือที่เคยผลักไสกลับกำเสื้อของโรสแน่น
เรน
ข้าคิดถึงพวกท่าน... คิดถึงมาก... ทุกวัน.. ทุกคืน
เสียงสะอื้นดังขึ้น ปล่อยให้ความอ่อนแอที่เก็บซ่อนมานานได้ถูกปลดปล่อย
เรน
ท่านพ่อบอกว่า... นักดาบต้องเข้มแข็ง
แต่ข้า... กลับอ่อนแอ...
เสียงเพลงกล่อมทำให้ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมา
ภาพครอบครัวที่อบอุ่น เสียงหัวเราะและความรักที่เคยมี
ทำให้หัวใจที่แข็งกร้าวเริ่มอ่อนโยนลง
โรสใช้เวทย์ระดับสูง ระหว่างโลกวิญญาณกับโลกความเป็นจริง ให้พ่อกับแม่เรนได้มาเจอกันอีกครั้ง
โรส
เจ้าลองมองไปทางนั้นสิ
//ชี้ไปข้างหลัง
เรนหันไปมองตามที่โรสชี้ ตาเบิกกล้าวด้วยความตกใจ
เรน
ท่าน... ท่านพ่อ.. ท่านแม่..
//ลุกขึ้น น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม
เรน
นี่มัน.. จริงหรือ... หรือข้าฝันไป..
โรส
รีบๆคุยกันหน่อยแล้วกัน เพราะพลังนี้อยู่ได้ไม่นาน
เรน
ท่านแม่.. รอยยิ้มของท่าน...
ท่านพ่อ.. ดาบของท่าน..
ข้า... ข้าคิดถึงพวกท่านมาก...
แม่เรน
//ยิ้ม
เรน..เเม่รู้ว่าเจ้าพยายามเพื่อแม่และพ่อ
พ่อเรน
แต่อย่างที่ท่านสตรีผู้สูงศักดิ์ตรงนั้นพูด
พวกข้าอยากให้เจ้ามีความสุขมากกว่ามาล้างแทนให้พวกข้าแบบนี้
พ่อเรน
เจ้าเก่งมากๆเลยนะลูกข้า
แม่เรน
พวกข้ารักเจ้านะ..เรน
เรน
//เสียงสั่นด้วยความคิดถึง
ข้าก็กับพวกท่าน... รักมากที่สุด ข้าสัญญาว่า.. จะพยายามมีความสุขเพื่อพวกท่าน...
เรน
ท่านแม่... ข้าคิดถึงอาหารที่ท่านทำ
ท่านพ่อ.. ข้าศึกดาบทุกวันเลยนะ
น้ำเสียงที่เคยเย็นชากับอ่อนโยนและสั่นเครือ เหมือนเด็กน้อยที่ได้กลับมาพบพ่อแม่อีกครั้ง
โรส
ขอโทษนะที่เวทมนตร์นี้อยู่ได้แป๊บเดียว
โรส
แต่พวกท่านก็อยู่ข้างๆเจ้าตลอดนะ
Comments
Silvia Gonzalez
อ่านเสร็จแล้ว เราต้องการต่อแล้ว!
2025-02-01
1