เงาแห่งอันตราย

ยามค่ำคืนที่เงียบสงบถูกขัดจังหวะด้วยเสียงลมที่พัดผ่านป่า เสียงนั้นเหมือนเสียงกระซิบที่เต็มไปด้วยความมืดและคำเตือน โจเซฟยืนอยู่หน้าประตูบ้าน เขาจ้องมองไปยังป่าทึบเบื้องหน้า หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไร้สาเหตุ

“พวกมันจะมาอีกใช่ไหม?” มาร์คัสถามพลางเดินออกมาหาโจเซฟ เขาถือหน้าไม้ไว้ในมือ สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียด

“ข้ารู้สึกได้” โจเซฟตอบ ดวงตาของเขาไม่ละจากเส้นขอบฟ้าที่มืดมิด “พวกมันไม่มีทางปล่อยให้เราอยู่เฉยๆ ได้”

ในขณะเดียวกัน อิซาเบลนั่งอยู่ในห้อง เธอหลับตาลงเพื่อพยายามสงบจิตใจ แต่จู่ๆ ก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกไป เสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นในหูของเธอ

“พวกเขามาแล้ว...” เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น สีหน้าของเธอแสดงถึงความกังวล

เธอลุกขึ้นและเดินออกมาจากห้อง ทันทีที่เธอเปิดประตู โจเซฟก็หันมามองเธอ “เจ้ารู้สึกเหมือนกันหรือไม่?”

อิซาเบลพยักหน้า “พวกมันกำลังมา และไม่ใช่เพียงไม่กี่คน... ฉันสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่ทรงพลังยิ่งกว่าปกติ”

มาร์คัสกัดฟันแน่น “พวกมันส่งใครมาอีก? เราจะรับมือไหวหรือเปล่า?”

โจเซฟจับด้ามดาบแน่นและมองไปที่อิซาเบล “เจ้ารับมือพวกมันไหวไหม?”

อิซาเบลมองเขาด้วยสายตาที่หนักแน่น แต่ก็เต็มไปด้วยความกังวล “ฉันไม่รู้ว่าฉันจะแข็งแกร่งพอไหม แต่ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้”

ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นก็ดังขึ้นจากในป่า เงาดำเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“พวกมันมาแล้ว!” มาร์คัสตะโกนก่อนจะเตรียมหน้าไม้ในมือ

โจเซฟดึงดาบออกมาจากฝัก และอิซาเบลยืดมือออกไปด้านหน้า วิญญาณที่เคยสงบนิ่งเริ่มลอยออกมาจากร่างของเธอ พวกมันวนรอบตัวเธอราวกับกำลังปกป้อง

แวมไพร์กลุ่มหนึ่งโผล่ออกมาจากป่า พวกมันมากันถึงห้าคน แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของทุกคนที่สุดคือชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่กลางกลุ่ม เขาสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ ใบหน้าคมคายและดวงตาสีแดงที่ส่องประกายเย็นเยือก

“ข้าเดาไม่ผิด... อิซาเบลอยู่ที่นี่” ชายคนนั้นพูด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอำนาจ

อิซาเบลมองเขาด้วยความหวาดหวั่น “ลูเซียน...” เธอพึมพำออกมา

“ลูเซียน?” โจเซฟถาม “นั่นใคร?”

“เขาเป็นหนึ่งในผู้นำของพวกแวมไพร์... และเขาคือคนที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” อิซาเบลตอบ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด

ลูเซียนยิ้มเยาะ “อิซาเบล เจ้าหนีไม่พ้นหรอก พลังของเจ้าเป็นของข้า และข้าจะไม่ยอมให้ใครพรากมันไป”

โจเซฟก้าวไปข้างหน้า ดาบของเขาส่องประกายท่ามกลางแสงจันทร์ “ถ้าเจ้าต้องการพลังของเธอ เจ้าต้องผ่านข้าไปก่อน”

ลูเซียนหัวเราะเบาๆ “เจ้ากล้าหาญดี แต่มนุษย์อย่างเจ้าคิดว่าจะหยุดข้าได้หรือ?”

“ข้าคิดว่าข้าทำได้” โจเซฟตอบ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ลูเซียนโดยไม่ลังเล

การต่อสู้เริ่มขึ้น แวมไพร์ที่เหลือพุ่งเข้าหาโจเซฟและมาร์คัส ส่วนอิซาเบลยืนเผชิญหน้ากับลูเซียน พลังของเธอถูกปลดปล่อยออกมา วิญญาณหลายดวงกลายเป็นอาวุธที่คอยปกป้องเธอ

ลูเซียนยิ้มอย่างเยือกเย็น “เจ้าคิดว่าพลังของเจ้าเพียงพอที่จะสู้กับข้าหรือ?”

“ฉันไม่ได้ต้องการเอาชนะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้พวกเจ้าใช้พลังนี้ทำลายโลก!” อิซาเบลตะโกน

ในขณะที่เธอและลูเซียนปะทะกัน โจเซฟและมาร์คัสพยายามสกัดแวมไพร์ตัวอื่นๆ แม้พวกมันจะแข็งแกร่งและรวดเร็ว แต่การทำงานร่วมกันของทั้งสองก็สามารถต้านทานไว้ได้

แต่พลังของลูเซียนเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขายื่นมือออกไป ปลดปล่อยคลื่นพลังสีดำที่ซัดอิซาเบลกระเด็นไป

“เจ้าคิดจะหลบหนีข้าไปตลอดหรือ อิซาเบล?” ลูเซียนกล่าวขณะเดินเข้าหาเธอ “เจ้าคือสมบัติที่ข้าสร้างขึ้นมา ข้าจะไม่ยอมเสียเจ้าไปเด็ดขาด”

อิซาเบลพยายามลุกขึ้น ทว่าเธอรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าจากพลังที่ใช้ไปมากเกินไป เธอหันไปมองโจเซฟและมาร์คัสที่ยังคงต่อสู้อย่างดุเดือด

“ฉันไม่ใช่สมบัติของเจ้า… และฉันจะพิสูจน์ให้เห็น” อิซาเบลพูดก่อนจะปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่เธอมี

แสงสว่างสาดกระจายออกมา และเสียงกรีดร้องของวิญญาณก็ดังก้องไปทั่ว ลูเซียนหยุดชะงักและจ้องมองเธอด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

“นี่จะเป็นจุดจบของเจ้า!” เขาตะโกน ก่อนจะพุ่งเข้าหาเธอ

และในชั่วขณะที่ความมืดและแสงสว่างปะทะกัน เส้นทางของทั้งสองก็เปลี่ยนไปตลอดกาล…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***