แสงแห่งความหวัง

การเดินทางของโจเซฟและอิซาเบลเริ่มต้นขึ้นในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด เสียงลมพัดผ่านต้นไม้ให้บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความกดดัน ทั้งสองไม่พูดคุยกันมากนัก ระยะห่างทางอารมณ์ระหว่างพวกเขายังคงชัดเจน

อิซาเบลเดินอย่างเงียบๆ เธอจับผ้าคลุมของตัวเองแน่น ขณะที่โจเซฟเดินนำหน้าด้วยมือที่จับด้ามดาบไว้แน่นตลอดเวลา เขาเหลือบมองเธอเป็นระยะ รู้สึกถึงบางอย่างที่เขายังไม่อาจไว้วางใจ

“เราจะไปที่ไหน?” อิซาเบลถามขึ้น น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

“ที่พักของข้า” โจเซฟตอบสั้นๆ “มันไม่ไกลจากที่นี่ แต่ข้าต้องเตือนเจ้า พวกที่อยู่ที่นั่นไม่ต้อนรับคนอย่างเจ้า”

“คนอย่างฉัน?” อิซาเบลหยุดเดินเล็กน้อย ดวงตาสีแดงของเธอจ้องเขาเหมือนพยายามจะค้นหาความหมายในคำพูด

โจเซฟหยุดเดินและหันมามองเธอ “คนที่เคยเป็นแวมไพร์ หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกมัน ข้าไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะไว้ใจเจ้าหรือเปล่า”

อิซาเบลนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอสูดหายใจลึกก่อนจะตอบ “ถ้าฉันต้องพิสูจน์ตัวเอง ฉันก็พร้อมจะทำ”

โจเซฟพยักหน้าเบาๆ “ก็ดี… ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะทำได้แค่ไหน”

ทั้งสองเดินทางต่อจนกระทั่งพวกเขามาถึงบริเวณเนินเขาที่มองเห็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ซ่อนตัวอยู่ในเงาของภูเขา บ้านนั้นดูเก่าทว่ามั่นคง มีแสงไฟสลัวๆ ส่องออกมาจากหน้าต่าง

โจเซฟเดินเข้าไปใกล้ประตูและเคาะอย่างมั่นใจ เสียงจากภายในดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก เผยให้เห็นชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำพร้อมอาวุธที่สะพายอยู่ข้างตัว เขาชะงักเมื่อเห็นอิซาเบลที่ยืนอยู่ด้านหลังโจเซฟ

“โจเซฟ ใครนั่น?” ชายคนนั้นถามเสียงดัง พร้อมจ้องไปที่อิซาเบลด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ

“เธอคือพันธมิตรของเรา” โจเซฟตอบ น้ำเสียงของเขาเด็ดเดี่ยว “เธอช่วยข้าต่อสู้กับพวกแวมไพร์ในป่า”

ชายคนนั้นขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองอิซาเบล “เจ้าไว้ใจเธออย่างนั้นหรือ? เธอดูเหมือน…”

“ข้ารู้ว่าเธอดูเหมือนแวมไพร์ แต่เธอไม่ใช่” โจเซฟกล่าวขัด “เธอถูกพวกมันทดลอง และตอนนี้เธอก็หนีออกมา”

อิซาเบลไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแค่มองชายคนนั้นด้วยสายตานิ่ง แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น

ชายคนนั้นถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูให้ “เข้ามา แต่ถ้าเธอทำอะไรผิดแม้แต่นิดเดียว ข้าจะจัดการเธอด้วยตัวเอง”

อิซาเบลพยักหน้าเบาๆ “ฉันไม่ต้องการทำร้ายใคร”

เมื่อพวกเขาเข้ามาในบ้าน โจเซฟแนะนำให้เธอนั่งพักในห้องหนึ่ง เขาและชายคนนั้นซึ่งชื่อว่า “มาร์คัส” เดินเข้าไปพูดคุยกันในอีกห้องหนึ่ง

“เจ้าแน่ใจหรือว่าเราควรไว้ใจเธอ?” มาร์คัสถามเสียงเบา “เจ้ารู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหนที่จะพาคนแบบนั้นมาอยู่ที่นี่?”

“ข้าแน่ใจไม่ได้ แต่ข้ารู้ว่าเธอช่วยชีวิตข้าไว้” โจเซฟตอบ “และถ้าเธอพูดความจริง พลังของเธออาจเป็นสิ่งที่เราต้องการในการหยุดพวกแวมไพร์”

มาร์คัสยังคงมีสีหน้าที่ไม่มั่นใจ “ข้าไม่ชอบเรื่องนี้ แต่ถ้าเจ้ามั่นใจ ข้าจะให้โอกาสเธอ”

ในขณะเดียวกัน อิซาเบลนั่งอยู่ในห้องคนเดียว เธอจ้องมองมือของตัวเองที่สั่นเล็กน้อย ความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาในหัว พลังที่เธอได้รับจากคำสาปนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ แต่มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเธอไปแล้ว

เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ “บางที… นี่อาจเป็นโอกาสที่จะไถ่บาป”

ในคืนนั้น ทุกอย่างดูสงบ แต่ในเงามืดของป่า แวมไพร์กลุ่มใหม่กำลังรวมตัวกัน พวกมันกำลังวางแผนบางอย่างที่อันตรายยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

และการเผชิญหน้าครั้งต่อไป กำลังจะมาถึงในไม่ช้า…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***