หลังจากหลีตงเหวยกลับมาถึงห้องของเขา เขาก็เอนตัวลงบนเตียงเพราะความเหนื่อยล้า เขานึกถึงบ้านที่เขาคุ้นเคยกลับต้องมาอยู่ที่นี้เพราะโชคชะตาที่เล่นตลกกับเขา แต่เขาไม่เคยนึกเสียดายที่ช่วยเธอ หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู และมีคนนำสัมภาระของเขามาให้เพราะเขาพึ่งจะย้ายเข้ามา เขาแกะกระเป๋าและลังกระดาษ แล้วก็เริ่มจัดข้าวของ หลังจากจัดของเสร็จไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาเดินไปเปิดประตูและคนที่มาเคาะประตู ก็คือ จิน เธอนำอาหารเย็นมาให้เพราะเธอรู้ว่าเขายังไม่ได้กินอะไรเพราะเธอไม่เห็นเขาที่โรงอาหารเลย เขาจึงให้เธอเข้ามาในห้องก่อน และเธอก็พูดขึ้นว่า
"ว้าว ห้องของนายดูดีมากเลย"
เขาก็ตอบกลับไปว่า
"อ่า ผมพึ่งจะจัดของเข้าที่เมื่อกี้เลยไม่ได้ไปกินข้าวที่โรงอาหาร ขอบคุณสำหรับอาหารน่ะ"
จินจึงตอบกลับไปว่า
"อ่อ ไม่เป็นไร"
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มกินอาหารโดยที่เธอก็ยังคงอยู่ในห้อง แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า
"ทำไมนายถึงมาเข้าโรงเรียนนี้หรอ"
เขาจึงอธิบายเหตุผลให้เธอฟังว่า
"เพราะอุบัติเหตุในตอนที่นั้นมันทำให้ผมไม่สามารถเล่นกีฬาได้ จึงทำให้ผมไม่สามารถไปเข้าเรียนที่โรงเรียนกีฬาได้"
แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า
"ขอโทษน่ะ"
เขาตอบกลับไปว่า
"ไมเป็นไร ฉันโอเคอย่างน้อยก็ทำให้ฉันรู้จักกับคนดีๆ อย่างเธอ"
จิน หน้าแดงเพราะความเขิน หลังจากนั้นเขาก็ทานอาหารเสร็จจึงจะเก็บจานไปล้าง แต่เธอก็บอกว่า
"เดียว ฉันล้างให้เอง"
แต่เขาก็ตอบว่า
"ไม่เป็นไรฉันทำเอง แค่นี้ก็รบกวนเธอมากแล้ว"
และพยายามเอาจานมาจากมือเธอ แต่แล้วของที่พึ่งจัดก็ยังไม่เข้าที่หนังสือกองหนึ่งตกลงมาจากฉันและกำลังจะร่วงลงมาใส่เธอ แต่เขาก็มาช่วยกันหนังสือที่รวงลงมาได้ทันและทั้งคู่ก็
ล้มลง พวกเขาจ้องตากันสักพัก และทั้งคู่ก็หน้าแดง เขารีบลุกออกมา แล้วพูดว่า
"เป็นอะไรไหม"
เธอส่ายหน้า แล้วพูดว่า
"ฉันไม่เป็นไร ข... ขอบคุณนะ"
หลังจากนั้นเขาก็เก็บหนังสือที่หล่นลงมาและเธอก็ช่วยเอาจานไปล้างให้หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พูดคุยกันสักพักแล้วหันไปมองนาฬิกาที่อยู่ในห้อง เวลานั้นล่วงเลยมาสักพักแล้ว เธอจึงขอตัวกลับก่อน เขาพูดว่า
"เดียวผมเดินไปส่งเธอเอง"
พวกเขาทั้งคู่เดินออกมาจากห้อง จิน นั้นอาศัยอยู่ที่หอพัก A เพราะเธอนั้นในตอนสอบเข้าสามารถทำคะแนนได้ดีมาก แต่ก็ยังน้อยกว่าคนในห้อง S ที่ทำคะแนนกันได้เต็มและเกือบเต็มทุกคน ทั้งคู่เดินไปด้วยกันในความเงียบ เพราะความเขิน และพอถึงหอของเธอ เธอก็บอกว่า
"งั้นฉันไปก่อนน่ะ ไว้เจอกะนพรุ่งนี้นะ"
เขาก็ตอบกลับไปว่า
"อือ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"
เธอพยักหน้าแล้วยิ้มกลับและเธอก็เดินเข้าไปข้างใน เขาจึงเดินกลับไปและเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วคิดในใจว่า ไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะ
-หลีตงเหวย
-อายุ17ปี
-ห้อง S
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments