เมื่อหลีตงเหวยมาถึงห้องเรียนเขาก็เข้าห้องเรียนไป สายตาที่ทุกคนมองเขาทำให้เขารับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลเหมือนฟ้าร่วงลงมาทับตัวเขา แต่เขาก็ยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงอาการใดๆ และเมื่อเขามองไปรอบๆ เขาก็ได้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเขาจำเธอได้เพราะเธอคือคนที่เขาช่วยเอาไว้ เธอถึงกับทำหน้าตกใจออกมาเมื่อเห็นเขามาอยู่ที่โรงเรียนนี้
หลีตงเหวยหลังจากแนะนำตัวเขาได้เข้าไปหาที่นั่ง แต่ว่าไม่มีที่ว่าง จนกระทั่งเขากวาดสายตาไปเจอที่ว่างคือข้างๆริมหน้าต่างไว้ เขาตรงไปที่ที่นั่งตรงนั้น หลังจากนั้นวิชาแรกก็เริ่มขึ้นเขาก็นั่งเรียนไปโดยไม่ได้คุยอะไรกับใคร พอผ่านไปจนถึงเวลาพักเที่ยงทุกคนในห้องก็รีบลุกออกไปโดยเวเขาก็ยังคงไม่ไปไหน จนทุกคนลุกออกไปหมดเขาก็ลุกเดินออกไปข้างนอก และเมื่อเขาเดินไปได้สักพักเขาก็พบกับเธอเเละเธอก็แนะนำตัวว่าเธอชื่อจินเซียนเห่า
และเธอก็ขอให้เขาเรียกเธอว่า จิน
ทั้งคู่ก็ยืนคุยกันโดยเธอก็ขอบคุณและขอโทษเขากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เขาก็ไม่คิดอะไรมากและเธอก็พูดขึ้นว่าตอนที่เขาอยู่ในโรงเรียนนี้ให้เขาทำตัวเงียบๆเเละยอมทุกคนไป แต่ด้วยความเคยเป็นนักกีฬาของเขาจึงมีความถือตนและมีเรื่องของศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายการยอมคนตลอดนั้นถือว่าเสียเกียรติในความคิดของเขา เขาจึงตอบกลับไป
ว่า
"ขอบคุณน่ะสำหรับคำแนะนำ" ในขณะที่ในใจคิดว่าเขาจะต่อสู้และจะต้องพยายามไม่โดนกดขี่เหมือนคนอื่นๆที่เคยเข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้
ในขณะที่เขาเดินไปตามทางเดินเพื่อไปโรงอาหารบรรยากาศโดยรอบนั้นเหมือนเมื่อตอนเช้าแต่รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมากกว่ามากเมื่อถึงโรงอาหารก็เช่นเดียวกัน เขาพยายามจะไม่สนใจและเดินไปสั่งอาหารเมื่อสั่งอาหารเสร็จ ที่นั่งในโรงอาหารก็เต็มหมด
แต่เมื่อมองไปมองมาเขาก็ไปเจอที่ว่างที่หนึ่งเขาจึงเดินไปนั่งตรงนั้น แต่เมื่อเขานั่งกินไปได้สักพักก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาและหนึ่งในนั้นก็บอกใฟ้เขาลุกออกไปแต่เขาก็ยังคงนิ่งและกินต่อไป เธอจึงง้างมือจะปัดอาหารของเขาลงจากโต๊ะแต่เขาก็เอามือของเขาหยุดเธอคนนั้นไว้ได้
"ช่วยอย่ารบกวนเวลารับประทานอาหารของผมได้ไหมครับ" เขาเอ่ยชวน เธอพยายามจะทำร้ายเขาหลายครั้งแต่เขาก็ปัดป่องได้หมดเพราะเขาก็เชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้อยู่ด้วยและถึงแม้ร่างกายจะทำให้เขาเล่นกีฬาไม่ได้เต็มที่แต่ถ้าเทียบกับคนธรรมดาเขาก็ยังถือว่ามีฝีมืออยู่เเละเมื่อเธอเริ่มเหนือยเธอจึงถอยกลับไป
เเละหลังจากนั้นสักพักเธอก็กลับมาพร้อมคนกลุ่มหนึ่งและเดินนำหน้ามาโดยนักเรียนคนหนึ่งและเธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม
"เธอรู้ไหมว่าตรงนี้เป็นที่นั่งฉัน"
เขามองไปที่เธอและจ้องหน้าของเธออย่างตาไม่กระพริบ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments