วันต่อมา
กาเบรียลล์ไปรับทั้งสามคนเพื่อพาพวกเขาไปที่โรงงานเย็บตัด ทุกคนเริ่มทำงานอย่างตั้งใจ แต่สายตาของกาเบรียลล์กลับไม่ห่างจากเกรซแม้แต่น้อย เขามองไปที่เกรซอยู่บ่อยครั้ง พร้อมกับพยายามทำตัวเป็นผู้ช่วยที่ดี แต่ก็ยังมีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถแสดงออกมาได้
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน กาเบรียลล์จัดเตรียมอาหารไว้ให้ทุกคนอย่างดี แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนแปลกใจคืออาหารของเกรซ ที่ดูแตกต่างจากคนอื่น ๆ ของทุกคนเป็นข้าวราดหน้า แต่ของเกรซกลับเป็นยำทะเล ผัดกระเพรากุ้ง และผัดไทย
โจนส์ที่เห็นอาหารของเกรซไม่เหมือนใครก็พูดขึ้น “ทำไม ของแกกับของพวกเราแตกต่างกันจัง?”
คิร่าก็แทรกขึ้นมาด้วยเสียงที่อิจฉา “อิจฉาว่ะ ได้กินแต่ของดีๆ ไอ้คุณกาเบรียลล์ ปฏิบัติกับพวกเราแตกต่างกับแกมากเลยนะ”
เกรซที่นั่งอยู่ห่าง ๆ ตอบกลับอย่างไม่สนใจ “พวกแกอยากกินก็กินดิ ฉันไม่หิว”
กาเบรียลล์ที่เดินผ่านมาเห็นก็พูดแซว “ไม่หิวได้ยังไง ดูหน้าคุณสิ หน้าซีดอย่างกับไก่ต้ม ฮ่าๆๆๆ”
เกรซไม่ตอบ แต่เดินหนีออกไปอย่างไม่สนใจ เพื่อน ๆ ที่มองตามก็ได้แต่ถอนหายใจ และพูดกันเบา ๆ
คิร่าพูดอย่างสงสาร “สงสารยัยเกรซเนอะ เจ็บปวดมาหลายปี เปิดใจอีกก็คงยาก”
โจนส์พยักหน้าและพูดต่อ “ก็คงงั้นแหละ คุณกาเบรียลล์ก็พยายามจะคืนความสัมพันธ์ แต่คงยาก”
ทั้งสองมองตามเกรซไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ก่อนที่กาเบรียลล์จะเดินไปหาทางที่เกรซไป
“เกรซ ๆ ๆ ผมล้อเล่น ผมขอโทษ” กาเบรียลล์ตะโกนตามหลัง ขอโทษที่แหย่เธอในตอนแรก
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากกิน” เกรซหันกลับไปอย่างใจแข็ง
“ถ้าคุณยังไม่กล้าเปิดใจให้ ผมคิดว่าคุณจะมองผมแค่เป็นคนร่วมงานกับคุณก็พอ คุณต้องแยกแยะนะ” กาเบรียลล์พูดอย่างจริงจัง
เกรซหันมองเขาอย่างเครียด “ไม่ต้องมายุ่ง ออกไปรำคาญ”
“แต่...” กาเบรียลล์หยุดนิ่งแล้วพูดต่อ “อาหารที่ผมซื้อให้คุณต้องกินให้หมดนะ”
แล้วเขาก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เกรซยืนอยู่ที่เดิม คนอื่น ๆ มองกันอย่างรู้สึกว่ามันยังไม่จบง่าย ๆ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังต้องใช้เวลาอีกมาก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments