5

บทที่ 5: การฝึกฝนครั้งแรก

หลังจากได้รับพลังธาตุอัคคีสุริยะ ณัฐฐ์ถูกนำตัวมายัง "อาคารอัคคี" สถานที่ฝึกฝนสำหรับผู้ครอบครองพลังธาตุไฟ อาคารตั้งตระหง่านกลางลานหินลาวาอันเรืองแสงในยามค่ำคืน ความร้อนและแสงสะท้อนจากลาวาทำให้ทุกคนรู้สึกถึงพลังอันดุเดือดที่แฝงตัวอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เสียงก้าวเท้าของณัฐฐ์ดังสะท้อนในความเงียบยามเดินเข้าสู่ห้องโถงฝึกฝนอันโอ่อ่า กำแพงห้องประดับด้วยคริสตัลสีแดงที่เปล่งประกายเหมือนไฟกำลังเต้นระบำภายใน

ภายในห้องฝึกมีเด็กนักเรียนหลายสิบคนยืนเรียงแถวตามคำสั่งของ ศาสตราจารย์รุจา หญิงผมสั้นสีเงิน ผู้สวมชุดคลุมสีแดงลวดลายเปลวเพลิง เธอคืออาจารย์ผู้ดูแลธาตุไฟที่มีชื่อเสียงเรื่องความเข้มงวดและความเก่งกาจในด้านการควบคุมพลังธาตุ ศาสตราจารย์รุจากวาดตามองทุกคนด้วยสายตาคมกริบก่อนจะหยุดยืนตรงหน้าณัฐฐ์

“นายคือเด็กคนนั้นสินะ...” เธอกล่าวเสียงต่ำ น้ำเสียงของเธอฟังดูทั้งทึ่งและระแวง “คนที่ได้รับพลังอัคคีสุริยะ พลังที่ว่ากันว่าสืบทอดมาจากผู้ครอบครองในตำนาน”

ณัฐฐ์รู้สึกถึงสายตาของเพื่อนร่วมชั้นที่มองมายังเขา บ้างก็ชื่นชม บ้างก็อิจฉา แต่ในใจเขากลับเต็มไปด้วยความกดดัน ศาสตราจารย์รุจาเดินไปหยุดกลางห้องก่อนจะยกคทาในมือ เปลวไฟสีแดงสว่างวาบขึ้นกลางอากาศ

“อัคคีคือพลังแห่งการสร้างและการทำลาย” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พลังของไฟขึ้นอยู่กับจิตใจของผู้ใช้ หากจิตของนายไม่มั่นคง พลังนี้อาจกลายเป็นหายนะได้ วันนี้เราจะเริ่มจากพื้นฐาน: การจุดไฟด้วยมือเปล่า”

นักเรียนแต่ละคนยืนเข้าแถวและพยายามจุดประกายไฟในมือของตนเอง บางคนสามารถสร้างเปลวไฟขนาดเล็กได้ในเวลาไม่นาน ในขณะที่บางคนกลับได้เพียงประกายไฟอ่อน ๆ เมื่อถึงตาณัฐฐ์ เขาหลับตาลงและรวบรวมสมาธิ ภาพแสงอาทิตย์ที่แผดจ้าบนท้องฟ้าผุดขึ้นในจินตนาการ เขายกมือขึ้นแล้วตั้งใจเรียกพลังไฟในตัว แต่แทนที่จะเป็นเปลวไฟขนาดเล็ก กลับเกิดเปลวไฟมหึมาที่พุ่งออกมารอบตัว เสียงระเบิดดังสนั่น เผาโต๊ะฝึกใกล้ ๆ ละลายเป็นเถ้าถ่าน

“หยุดเดี๋ยวนี้!” ศาสตราจารย์รุจาตะโกนลั่น เธอกางมือเรียกเกราะน้ำออกมาดับไฟอย่างรวดเร็ว ขณะที่นักเรียนคนอื่น ๆ ถอยห่างด้วยความตกใจ เมื่อทุกอย่างกลับสู่ความสงบ ศาสตราจารย์รุจากลับยิ้มเล็กน้อย “พลังของนายมหาศาลเกินกว่าที่จะควบคุมได้ในตอนนี้” เธอกล่าว “แต่ไม่ต้องกังวล เราจะฝึกมันจนสมบูรณ์”

หลังการฝึก ณัฐฐ์นั่งอยู่ในห้องพักด้วยความคิดที่สับสน เขามองดูมือของตัวเองที่ยังอุ่นร้อนจากเปลวไฟก่อนหน้า ความรู้สึกผิดและความกังวลถาโถมใส่เขา “ถ้าฉันควบคุมพลังนี้ไม่ได้ล่ะ...” เขาคิดพลางถอนหายใจยาว “ถ้ามันทำร้ายคนอื่นอีกล่ะ...”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดาริกาเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับขนมปังอบในมือ เธอเดินตรงมาหา ณัฐฐ์แล้ววางมันลงตรงหน้า “กินอะไรหน่อยเถอะ นายดูเครียดเกินไปแล้ว” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ณัฐฐ์มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม “ดาริกา...ฉันควบคุมพลังนี้ไม่ได้” เขาเอ่ยเสียงเบา “มันอันตรายเกินไป ฉันอาจจะ...”

“นายจะทำได้” ดาริกาขัดขึ้น เธอยิ้มกว้างอย่างมั่นใจ “ฉันมั่นใจว่านายทำได้ เพราะนายคือณัฐฐ์ คนที่ไม่เคยยอมแพ้ นายไม่ได้อยู่คนเดียวหรอก ทุกคนอยู่ที่นี่เพื่อช่วยนาย”

คำพูดของดาริกาทำให้ณัฐฐ์รู้สึกอบอุ่นในใจ แม้จะยังไม่แน่ใจในตัวเองเต็มร้อย แต่เขาก็รู้ว่าตราบใดที่มีเพื่อนอย่างดาริกาอยู่เคียงข้าง เขาจะไม่หยุดพยายาม...แม้หนทางข้างหน้าจะยากลำบากเพียงใดก็ตาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***