บทที่ 4

แคนที่ได้ยินก็รู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจก็เพราะ

เขากลัว กลัวมันจะมีใคร จะให้ทำยังไงคิดแล้ว เขาก็รู้สึกไม่โอเคยิ่งวันนี้เห็นสายตาไอ้รุ่นพี่แล้วเขาเดาไม่ถูกว่าพลอยมันจะสนใจด้วยหรือไม่

“ก็ได้

เดี๋ยวแคนไปอาบน้ำก่อนเหนื่อยเหมือนกัน ถ้าไอ้พลอยมาก็ให้มันขึ้นไปเรียกแคนที่ห้อง”

“จ้า

คุณชายเดี๋ยวจะบอกให้”

คุณสุวิมลมองตามหลังลูกชายที่เดินขึ้นไปบนห้อง

แล้วส่ายหน้าเธอรู้สึกกังวลแทนลูกสาวของเพื่อนสนิทจะทนลูกชายเธอได้อีกนานแค่ไหน

นับวันยิ่งเห็นว่าลูกชายเธอมีอาการแปลกๆ เวลามองหนูพลอยยิ่งนับวันยิ่งสวย

“จะไหวไหมเนี่ยคุณกำธรลูกชายคุณจะปิดบังได้อีกนานแค่ไหน”

คุณสุวิมลส่ายหน้างานนี้เธอคงจะต้องคุยกับสามีเรื่องของลูกชาย เธอกับสามีไม่ได้รังเกียจ      ลูกสาวเพื่อนใจก็อยากจะได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้

แคนเดินเข้ามาให้ห้องนอนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปถ่ายที่ได้แอบถ่ายไอ้พลอย

ช่วงที่มันทำกิจกรรมสักพักเขาก็อัพลงไอจีและเฟสบุ๊คที่มีคนติดตามอยู่เยอะ

“เมื่อไหร่แกจะเลิกมองฉันเป็นเพื่อนสักทีว๊ะไอ้พลอย”

ส่วนพลอยปัดเมื่อเดินกลับมาบ้านก็จัดการถอดชุดนิสิตออก

เพื่อที่จะอาบน้ำ ตลอดทางที่เดินกลับตัวเธอคิดวนไปวนมา หากวันหนึ่งแคนมีแฟนหรือคนรักตัวเธอจะต้องทำตัวยังไง

ทุกวันนี้พยายามที่จะทำอะไรเองไม่อยากจะไปเป็นภาระ มัน เธอรู้ว่าพี่ฝ้ายแอบชอบเพื่อนเธอ

สวยแบบนั้นมีหรือไอ้แคนจะไม่สนใจ

กระทั่งถึงช่วงเย็นพลอยปัดลุกเดินไปหยิบเสื้อสายเดียวเนื้อผ้าพลิ้วมันเผยให้เห็นเรือนร่างที่สมส่วน ทั้งทรวดทรงสะโพกรับกับกางเกงยีนส์รัดรูป

เรียวขาที่ยาวพร้อมกับมัดผมให้สูง เปิดเผยให้เห็นโครงหน้าชัดเจน แต่งแต้มใบหน้าในอีกรูปแบบที่ต่างจากชุดนิสิตนักศึกษา

ซึ่งเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อย

คนที่นอนรอเพื่อนมาเรียกใจเขาจะเปลี่ยนเสื้อผ้ารอก็ได้แต่ไม่อยากที่จะทำ

กระทั่งมีเสียงเคาะประตู

“ไอ้แคน

แต่งตัวเสร็จหรือยัง”

เมื่อพลอยปัดเดินเข้ามาในห้องนอนไอ้คุณชาย

แต่แล้วก็ต้องชะงักที่เห็นรูปร่างของมันมีแต่ผ้าเช็ดตัวพันเอาไว้รอบเอว

“ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกหรือจะไม่ไป

ถ้าไม่ไปฉันจะกลับล่ะนะ”

พิพัฒน์ที่เห็นพลอยปัดทำไมมันแต่งตัวดูเซ็กซี่จังว๊ะ

ตัวเขาถึงกับหายใจติด ขัดไปไม่เป็น จะเอ่ยปากไล่ให้มันไปเปลี่ยนก็กลัวว่ามันจะกลับไปที่บ้านแล้วไม่ออกไปกับเขาในคืนนี้

“แต่งแบบนี้มั่นใจแล้วใช่ไหมว่าสวย”

พิพัฒน์แกล้งหยอกให้อีกคนเสียความมั่นใจ

ทั้งที่ตัวเขารู้ว่ามันสวยและเซ็กซี่มากขนาดไหน

“ไอ้แคน! ถ้าปากหมาแบบนี้ฉันจะไม่ไปกับแกแล้วน่ะ นี่สรุปว่าจะไม่ไปใช่ไหมจะได้กลับ”

พลอยปัดเตรียมหันหลังกลับไปกำลังจะดึงประตูห้องให้เปิดออก

แคนเห็นว่าไอ้พลอยมันกำลังจะกลับไปจริงๆ จึงรีบวิ่งไปล๊อคประตูเอาไว้ ช่วงที่มือของเขาเอื้อมที่จะไปปิดประตู

ใบหน้าของเขาโดนริมฝีปากนุ่มที่แต่งแต้มลิปสติกสีแดง

ต่างฝ่ายต่างนิ่ง

พลอยปัดรู้สึกเหมือนโดนไฟมันช็อตจี้ตรงหัวใจตัวเอง แคนมองไปตรงริมฝีปากสวยได้รูป กำลังจะเผลอก้มลงไปปิดริมฝีปากที่ตัวเขาอยากจจะลิ้มลองความหวานตรงหน้า

“แคน! ไปแต่งตัวสิ เดี๋ยวฉันไปรอแกอยู่ด้านล่างแล้วกัน แต่งตัวเสร็จก็ตามลงไป”

พลอยปัดรู้ว่าตัวเธอเองรู้สึกแบบไหนใจไม่อยากที่จะเสียเพื่อนซึ่งเธอรักมันมาก

เธอไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์มันเกินจากคำว่าเพื่อน

ทั้งที่บางครั้งมันก็แทบจะฝืนความรู้สึกของตัวเองไม่ได้

แคนที่ได้แต่มองตามร่างของเพื่อน

เดินออกไปห้องนอนอย่างช้าๆ หัวใจเขามันตื่นเต้นจนรับรู้ได้ว่าหัวใจมันเต้นเหมือนอกจะทะลุ

ริมฝีปากเมื่อครู่ช่างนุ่มความหอมของลิปสติกยังติดที่ตรงปลายจมูก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***