#1การหลีกหนีที่ไร้ทางออก

ไค ฮารุโตะก้าวเท้าเข้าไปในห้องเรียนตามปกติ แสงแดดยามเช้าแทรกผ่านหน้าต่าง มองไปที่เพื่อนๆ ที่กำลังนั่งพูดคุยกันอย่างมีความสุข แต่เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองถูกแยกออกจากทุกสิ่งในห้องนี้ โลกของเขาเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยความเงียบงัน ราวกับเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมัน

ในขณะที่เขานั่งลงที่มุมห้องที่คุ้นเคย ใจของเขากลับไม่สามารถสงบลงได้ ความรู้สึกที่แปลกประหลาดกำลังก่อตัวขึ้นในอก—มันคือความรู้สึกที่เขาหลีกเลี่ยงมานาน แต่ในที่สุดมันก็เริ่มหาทางเข้ามาใกล้เขามากขึ้นทุกที

เสียงของมิกิ เพื่อนสนิทดังขึ้นเรียกให้เขาฟังเธอพูด แต่ไคกลับไม่ได้ยินคำพูดของเธออย่างชัดเจน เขารู้แค่เพียงว่าเสียงนั้นกำลังพยายามดึงเขากลับมาสู่โลกที่เขาหลีกหนีไป

“ไค? ทำไมเงียบจัง?” มิกิถามอีกครั้ง

ไคหันไปยิ้มให้เธอเล็กน้อย พยายามแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไม่มีอะไรหรอกแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”

มิกิยังคงมองเขาอยู่อย่างไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อไป

ระหว่างที่ไคพยายามจะพาตัวเองกลับเข้าสู่ความสงบ ร่างหนึ่งก็เดินผ่านไปข้างๆ เขา ชายหนุ่มที่มีท่าทางลึกลับในชุดนักเรียนที่ดูสะอาดตา ร่างสูงของเรย์ ทาคาชิ เพื่อนร่วมชมรมที่เพิ่งเข้ามาในห้องเรียนพอดี สายตาของเขาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่แค่เสี้ยววินาทีที่ไคสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แปลกไปจากเดิมในแววตาของเขา

ไครู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน เมื่อเรย์แหงนหน้าขึ้นมองเขาเพียงแวบเดียวก่อนจะหันไปทักทายเพื่อนคนอื่นๆ ปล่อยให้ไคยืนนิ่งอยู่กับความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจบอกได้

"มันคงไม่ใช่แค่การทำงานร่วมกันในชมรมหรอกนะ..." ไคคิดในใจ

เขาพยายามหันกลับไปให้ความสนใจในสิ่งที่มิกิพูด แต่ในใจของเขากลับไม่สามารถหยุดคิดถึงเรย์ได้เลย

กิจกรรมชมรมเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไคต้องร่วมมือกับเพื่อนๆ ในการเตรียมงานต่างๆ ในโรงเรียน ขณะที่เขาทำงานไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเรย์เป็นระยะๆ โดยเฉพาะเวลาที่เรย์ทำงานอย่างเงียบๆ แต่มุ่งมั่น

"ทำไมต้องคิดถึงเขาด้วยนะ..." ไคบ่นพึมพำในใจ ขณะขยับเอกสารต่างๆ ไปตามที่ได้รับมอบหมาย

ในขณะที่เขากำลังจัดระเบียบเอกสารนั้นเอง ไคก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านข้าง

“ไค... ขอโทษที่ขัดจังหวะนะ แต่พอจะช่วยจัดของตรงนี้หน่อยได้ไหม?” เสียงเรย์ดังขึ้นจากข้างๆ

ไครู้สึกเหมือนหัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะ เขาหันไปมองเรย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางที่ดูเรียบง่ายตามปกติ แต่แววตาของเขากลับทำให้ไครู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปใกล้ๆ

“อ่อ... ได้สิ” ไคตอบเสียงเบา พยายามไม่ให้เสียงของเขาสั่น

มือของไคสัมผัสกับมือของเรย์อย่างไม่ตั้งใจเมื่อยื่นเอกสารให้ไป ความร้อนจากการสัมผัสกันชั่วครู่ทำให้ไครู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในความเงียบงัน

"ขอโทษ..." เรย์พูดเสียงเบา พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย "แค่ไม่อยากให้ลำบากเกินไป"

ไคยืนนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูเป็นปกติที่สุด "ไม่เป็นไรหรอก"

ในใจของเขากลับรู้สึกสับสนมากขึ้น ทุกอย่างเริ่มดูซับซ้อนขึ้นเมื่อเรย์เริ่มเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ไคไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีต่อเรย์คืออะไร และมันจะนำพาเขาไปที่ใดกันแน่

หลังจากนั้น ไคก็พยายามใช้เวลาที่เหลือในกิจกรรมชมรมให้เต็มที่ แต่แม้ว่าจะทำงานอย่างตั้งใจ เขาก็ยังรู้สึกถึงสายตาของเรย์ที่คอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

ไครู้สึกถึงความสงสัยในใจที่ไม่เคยรู้มาก่อน ขณะที่เขาหันมามองเรย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ใจของเขาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง—ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้? ทำไมการอยู่ใกล้เรย์ถึงทำให้หัวใจของเขาไม่สงบ? ความรู้สึกนี้มัน... เป็นอะไรกันแน่?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***