เพียงต้องการใครซักคน
ณ ย่านการค้าคาบุกิโจมีเด็กหนุ่มวัย17ปีชื่อยูกิ ไซโตะอาศัยอยู่ในห้องเช่ากับแม่ของเขาแม่ของเขาทำอาชีพโสเภนีและเด็กหนุ่มไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเขาคือใครแต่เขาก็หวังให้ได้เจอพ่อของเขาเพราะแม่ของเขามักจะพาลูกค้ามาที่บ้านทุกคืนและเขาจะโดนไล่ออกไปนอกบ้านจนถึงเช้าและในคืนนี้ก็เช่นกันแม่ของเขาเดินเข้ามาพร้อมลูกค้าและพูดกับยูกิว่า "แกต้องออกไปข้างนอกออกซัก4ถึง5ชั่วโมงเอานี่เงิน" ยูกิรับเงินอันน้อยนิดมาและเดินออกมาพร้อมกับความหนาวจากหิมะที่ตกนั้นทำให้เขาเดินไปที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกลเขานั่งลงพร้อมกับถอนหายใจเสียงดังด้วยความเหนื่อยพร้อมกับหยิบเงินขึ้นมาและก็เริ่มคิดว่าคืนนี้จะไปนอนที่ใหนแต่เหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเขาเขาเจอกับสาวคนนึงเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับถอนหายใจเสียงดังนั้นทำให้ยูกิลุกขึ้นและขยับไปข้างๆเพื่อที่จะไม่เบียบสาวคนนั้นแต่ดูเหมือนจะมีการเข้าใจผิดเพราะสาวคนนั้นถามเขาว่า "ที่ขยับไปเพราะรังเกียจฉันหรอย่ะ" ยูกิรีบส่ายหัวพร้อมกับตอบว่าไม่แต่สาวคนนั้นก็ถอนหายใจพร้อมกับบ่นขึ้นว่า "ก็ใช่นะสิฉันมันโสเภนีชั้นต่ำจะไปนั่งติดกับนายได้ยังไง" ยูกิขยับกลับไปนั่งที่เดิมพร้อมกับพูดว่า "นี่ไงผมไม่ได้รังเกียจหรือขยะแขยงคุณเลย" สาวคนนั้นยิ้มชอบใจพร้อมถามว่า "นายชื่ออะไรไอ้หนู" ยูกิตอบว่า "ผมยูกิครับ" สาวคนนั้นก็ตอบมาว่า "ฉันมิยะ" แล้งยูกิก็เริ่มถามมิยะเรื่องต่างๆและเหมือนทั้งคู่จะคุยถูกคอกันมิยะเลยพายูกิไปที่บาร์ใกล้ๆเพราะข้างนอกมันหนาวเกินไปมิยะเริ่มสั่งเครื่องดื่มพวกเบียร์หรือเหล้าแต่ยูกิรีบบอกเลยว่า "ขอโทษนะครับผมไม่มีเงิน" มิยะยิ้มพร้อมบอกว่า "ฉันเลี้ยงเอง!" ยูกิก็เลยได้กินอาหารดีๆเป็นครั้งแรกและดูเหมือนมิยะจะรู้ก็เลยมีความสุขไปด้วยและสงสารในเวลาเดียวกันหลังจากที่มิยะกับยูกิกินข้าวกันเสร็จมิยะก็ถามยูกิว่า "แล้วคืนนี้จะนอนที่ใหนหรอ" ยูกิก็ชี้ไปที่ป้ายรถเมล์นัน้ทำฝห้มิยะยิ้มออกมาพร้อมกับบอกว่า "งั้นคืนนี้ไปนอนบ้านฉันก็ได้นะ" ยูกิตกใจแต่มิยะก็หัวเราะนิดๆพร้อมบอกว่า "เอาน่าข้างนอกหนาวจะตายเดี๋ยวก็ป่วยหรอก" นั้นทำให้ทั้งคู่ตรงไปที่บ้านของมิยะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments