ไม่ได้สำคัญ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กี่โมงแล้วเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ่า...//มองนาฬิกาข้างเตียง
โอเลี้ยง(นายเอก)
แปดโมงแล้วหรอเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
อาบนํ้าแต่งตัวก่อนดีกว่า
หลังจากอาบนํ้าเสร็จโอเลี้ยงก็ออกมาแต่งตัว
โอเลี้ยง(นายเอก)
รีบไปดีกว่า
โอเลี้ยง(นายเอก)
เดี๋ยวไปสาย
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกจากห้องไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//หาที่นั่ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
นั่งตรงนี้แล้วกัน//นั่งลงแถวหน้า
โอเลี้ยงมาก่อนเวลา15นาที โอเลี้ยงมีเรียน09:00
โอเลี้ยง(นายเอก)
วันนี้เรามาเร็วไปหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//มองเวลาในมือถือ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อีก15นาทีแหน่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
หือ//หันไปมองตามเสียง
โอเลี้ยง(นายเอก)
มะ..มีอะไรรึเปล่า
？？？
มี//เอานํ้าในมือสาดโอเลี้ยง
？？？
หึ เหม็นขี้หน้าคนอ่อนแอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
(เรื่องอะไรเนี่ย เหนื่อยใจชะมัด)
เวลาผ่านไป ก็ได้เวลาเรียนพอดี
(ครู)
วันนี้เขียนรายงานมาส่งนะ
(ครู)
งานมีแค่นี้ ส่งอาทิตย์หน้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เก็บของ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กำลังจะเดินออกไป
？？？
หน้าหมั่นไส้ว่ะ//หยุมหัวโอเลี้ยง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก!...อ๊ะ!! ร...เรา..เจ็บ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//หันตามเเรง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ลูบหน้าตัวเอง
โอเลี้ยง(นายเอก)
เจ็บ//พึมพำ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ลุกเดินออกไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์อยู่ไหนนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์อยู่ไหน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อยู่หน้าตึกมึงอ่ะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
รออยู่ลงมาเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
โอเค รอแป๊บนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กำลังลงไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
โอเค ค่อยๆเดิน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ป่ะ ไปกัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปขึ้นรถ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ตามขึ้นไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ขับรถออก
ทั้งสองเดินไปนั่งที่เก้าอี้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มาบ่อยหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
มาปรึกษาน่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
หมอบอกถ้าหายด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องมาเอายากับหมอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
มาเช็คอาการด้วย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อ๋อ//พยักหน้าเข้าใจ
ผ่านไปไม่นานคุณหมอก็เดินเข้ามา
โอเลี้ยง(นายเอก)
สวัสดีครับคุณหมอ
(หมอ)
แหม ทักทายแบบเป็นกันเองก็ได้ครับ
(หมอ)
แล้วนี่พาเพื่อนมาหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ่ะ ใช่ครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
วันนี้มีคนพามา
(หมอ)
มาเช็ดอาการกันก่อนละกันเนาะ
คุณหมอเริ่มเช็คอาการต่างๆของโอเลี้ยง พบว่าอาการค่อนข้างหนัก เข้าขั้นวิกฤตเลย จึงจัดยาให้โอเลี้ยง
ไนท์ที่นั่งอยู่ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก ไม่คิดว่าอาการของโอเลี้ยงจะหนักขนาดนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่สดใสอย่างโอเลี้ยงจะมีอาการของโรคซึมเศร้า เขาไม่รู้ว่าโอเลี้ยงเจออะไรมาบ้างถึงหนักหนาขนาดนี้ ทำให้เขารู้สึกเห็นใจโอเลี้ยงเอามากๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขอบคุณนะครับคุณหมอ
(หมอ)
ครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว
(หมอ)
รอบนี้หนักกว่ารอบก่อนๆนะครับ
(หมอ)
กินยาให้ตรงเวลาด้วยนะครับ
(หมอ)
ฝากเพื่อนดูแลด้วยนะครับ//หันมาบอกไนท์
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ครับผม//พยักหน้ารับ
(หมอ)
เดี๋ยวหมอขอคุยส่วนตัวกับคุณด้วยนะครับ//หันไปหาไนท์
โอเลี้ยง(นายเอก)
งั้นผมออกไปรอนะครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกไป
(หมอ)
คุณคือเพื่อนของคุณโอเลี้ยงใช่ไหมครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ใช่ครับ
(หมอ)
คืออาการของคุณโอเลี้ยงค่อนข้างน่าเป็นห่วงนะครับ
(หมอ)
จิตใจของคุณโอเลี้ยงเขาแย่มากๆ ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่แย่ขนาดนี้
(หมอ)
แต่ก่อนไม่ถึงขั้นต้องให้ยา
(หมอ)
ฝากดูแลเขาด้วยนะครับ
(หมอ)
ผมเจอคุณโอเลี้ยงเขาบ่อยมาก
(หมอ)
ผมไม่รู้เขาไปเจออะไรมาบ้าง แต่มีโอกาสที่คุณเขาจะทำร้ายตัวเอง
(หมอ)
อย่าได้คาดสายตานะครับ
(หมอ)
คำพูดมีผลต่อจิตใจ และการกระทำก็ด้วย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมไม่รู้เขาเจออะไรมาบ้าง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย คนที่เคยสดใสมันหายไปหมดเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมจะดูแลโอเลี้ยงให้ดีครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ขอบคุณที่เเนะนำนะครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินออกไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
รอนานไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
หือ//หันมอง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไปหาไรกินกัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินนำ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินตาม
ทั้งสองขับรถออกจาโรงพยาบาลและแวะซื้อของกินก่อนจะกลับคอนโดของโอเลี้ยง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เปิดเข้าห้อง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินตามเข้าไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
ของเยอะมากเลยวันนี้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงไปอาบนํ้าก่อนไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวกูเอาของกินไปใส่จาน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
น่าไปๆ//ดันโอเลี้ยงเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อื้อก็ได้ๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เข้าห้องไปอาบนํ้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกมา
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงก็น่ารักหนิ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ถือจานของกินมาวาง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขะ..ขอบคุณนะ//เขินอาย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เขินทำไม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กูพูดจริง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มั่นใจในตัวเองหน่อย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงน่ารักจะตาย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มาๆมากิน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปนั่ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
น่ากินทั้งนั้นเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มีอีกนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถ้าไม่พออยู่ในตู้เย็น
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอติมอ่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ตักกินอย่างอร่อย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(ไอเหี้ยซันนะ โง่ชิบหายเลย ไม่น่าเป็นเพื่อนกูเลย)//ส่ายหัว
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์เป็นไรรึเปล่า
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไม่สบายหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กินไปเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กินด้วยกันเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ้าว ซันมาแล้วหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอซันมาละหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
หายหัวไปไหนมาไอเวร
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
บ้านตัวเองมีไหมไอสัส
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ปล่อยโอเลี้ยงอยู่คนเดียวได้ไง
ซัน(พระเอก)
ทำไมกูต้องสนด้วย
ซัน(พระเอก)
ก็แค่สวะ//มองเหยียดโอเลี้ยง
ซัน(พระเอก)
ไม่ได้สำคัญกับกู
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ปากหมานะไอซัน
ซัน(พระเอก)
กูเป็นงี้นานแล้วไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เหอะ//ขำในลำคอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ตลกละซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันพึ่งกลับมา ไปอาบน้ำก่อนนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
เดี๋ยวไปเตรียมชุดให้นะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กำลังจะเดินไปห้องซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กระชากเเขนโอเลี้ยง
ซัน(พระเอก)
กูบอกให้มึงเข้าไปรึยัง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ๊ะ!..ซันเราเจ็บ//เสียงสั่น
ซัน(พระเอก)
อย่ามาเสือกกับห้องกู
ซัน(พระเอก)
//ปล่อยมือจากแขนโอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//รีบไปประคองโอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอเหี้ยซัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ทำเหี้ยไรเนี่ย
ซัน(พระเอก)
//เดินเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ฮึก...อึก..
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินไปเอายามาทาให้โอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เจ็บมากไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก..ฮึก..เรา..อึก..โอเค..
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เป็นรอยเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขอบคุณนะ..อึก//นํ้าตาไหล
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เอื้อมมือไปเช็ดนํ้าตาให้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อย่าร้องนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก...//กอดตอบ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่ไหวก็ร้อง ไม่ต้องกลั้นหรอก
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ปล่อยโฮ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ลูบหลังปลอบ
เวลาผ่านไปสักพักโอเลี้ยงก็หยุดร้อง
และทั้งสองก็มานั่งคุยกัน ก่อนที่ไนท์จะกลับบ้าน
หลังจากไนท์กลับโอเลี้ยงก็เข้าห้องไปนอน
Comments