เพื่อนใหม่(ต่อ)

หอพัก นศพ.

นี่ๆ ภูภู พี่สาวเก่งไหม...เดียวพี่จะเต้นให้ดูด้วยนะ.เหมือนที่ลิซ่าเต้นงะ....ถ้าโตไปพี่จะเป็นไอดอลหาเงินให้เยอะๆมีแฟนคลับเยอะๆเลย..

เก่งมากเลยครับพี่ปลายฟ้า เก่งที่สุดเลย....

ฮึ...ฮือ....พี่ฮะ.....พี่........ฮะ..ผมสะดุ้งตื่นจากความฝันที่เป็นความจริงในวัยเด็กของผม  ผมมีพี่สาวฝาแฝดชื่อปลายฟ้า พี่ฟ้าน่ารักสดใส ชอบร้อง ชอบเต้น มีไอดอลคือพี่ลิซ่า.....แต่ว่าทุกอย่างกลับสลายไป ผมไม่อยากนึกถึงมันเลย นึกถึงวันนั้นแล้วผมเจ็บปวด มันเป็นความเจ็บปวดในชีวิต และยังหลอกหลอนผมอยู่ตลอด

กริ่ง...ติ่ง ติง กริ่ง....ติง ติง ผมปิดเสียงนาฬิกาปลุกแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน

มหาลัย คณะแพทย์ศาสตร์

   แก..ฉันคิดว่าเรียนหมอแล้วเราจะไม่ได้เรียนฟิสิกส์ แต่ที่ไหนได้ยังมีฟิสิกส์ทางการแพทย์ให้ได้เรียนอีกหรอเนี้ยะ หลินเพื่อนของผมที่นั่งข้างๆกระซิบผมเบาๆ ขณะที่อาจารย์กำลังสอน

ผมหันไปยิ้มให้หลิน  ก่อนที่จะหันไปสนใจที่อาจารย์กำลังสอน

แกๆๆ ตอนเย็นว่างปะ...หลินสะกิดผมอีกรอบ

ไม่งะ...มีซ้อม ผมตอบหลินในขณะที่ตามองที่อาจารย์สอน  ผมไม่มีเวลาอ่านหนังสือมากเลยต้องตั้งใจเรียนในคลาส

เออ.... พ่อหนุ่มน้อย หน้ามน คนหน้าหวาน ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันจะจีบแกเลย ผมหันมองหน้าหลินทันที่ แล้วตอบหลินว่า ผมเป็นผู้ชาย...จะให้ผู้ชายมาจีบผมทำไม...ผู้หญิงมาจีบแหละถูกแล้ว  หลินก็จีบผมสิ  ผมพูดพร้อมยักคิ้วให้หลิน

ไม่งะ.....เดียวเดินจับมือกันแล้วใครเห็นเค้าจะได้พูดสิว่าหลินมีแฟนสวย....

หลิน........ผมก็บอกว่าหล่อ....หล่อ.....ผมทำนิ่วคิ้วขมวดให้หลิน

อะฮึม......นิสิตครับ ที่คุยกัน เข้าใจที่ผมสอนแล้วใช่ไหมครับ

หลินทำหน้ายิ้มแหยๆ พร้อมตีมือผมเบา...

แต่มันก็ทำให้หลินหยุดชวนผมคุยได้นะ.

หลังจากเรียนเสร็จผมรีบเดินทางไปห้องซ้อมทันที เพราะสายแล้ว ข้าวก็ยังไม่ได้กิน  ไม่มีอะไรรองท้องเลย  เจอเพื่อนใหม่ก็สายตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี้ยะ ขอให้เพื่อนใหม่ใจดีกับฉันที...

ห้องซ้อมห้า

    ไม่ไหวแล้ว ปวดฉี่ๆ.. แวะห้องน้ำก่อนแล้วกัน ไหนๆก็สายแล้วล่ะ สายอีกนิดแล้วกัน ผมวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว....ทำธุระเสร็จสับ นึกขึ้นได้ว่าห้องซ้อมที่ห้า อยู่โซนทางไหนละเนี้ยะ  มองซ้ายมองขวา พอจะมีเด็กเทรนคนอื่นไหมนะจะได้ถามสักหน่อย  ผมเดินมาล้างมือเห็นคนคนนึงยืนล้างมืออยู่พอดี ลักษณะเหมือนเด็กเทรนอยู่นะมองแค่ข้างหลัง ดูการแต่งตัวน่าจะใช่ ผมเดินเข้าไปล้างมือที่อ่างล้างมือข้างๆ โฮ.....สูงหล่อจัง...แต่หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอในข่าวดาราศิลปินอะไรทำนองนั้นเลย...ผมมัวแต่ชมเขาในใจ คิดไปล้างมือไป ความหล่อบังตาจนลืมวัตถุประสงค์ อีกฝ่ายล้างมือเสร็จกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ผมนึกขึ้นได้ว่าจะถามทางไปห้องซ้อม  ด้วยความรีบกลัวไม่ทันเขาผมวิ่งไปดึงแขนเขาไว้ 

  ภูผา : ขอโทษครับ...ผมรบกวนถามหน่อยฮะ ห้องซ้อมห้าไปทางไหนฮะ 

อีกฝ่ายมองมาที่มือของผมที่จับแขนเขา แล้วตอบว่า  ไม่บอก...แค่วันแรกก็มาสายซะละ...จากนั้นหมอนั้นก็สะบัดแขนออกจากมือผม สบดเบาๆเปียก  โอะผมลืมไปว่าล้างมือแล้วยังไม่ได้เช็ดมือก่อนไปคว้าแขนเขา..แต่ยังไม่ทันได้ขอโทษเขาเดินออกไปแล้ว....

ซัน

   ให้ตายเถอะมาวันแรกสายยังไม่พอ มารยาทไม่มีอีก ทำเสื้อคนอื่นเปียกขอโทษสักคำก็ไม่มี เจริญละ ฉันต้องอยู่กับคนแบบนี้จริงหรอเนี้ยะ

ผมปัดเสื้อไป บ่นไป จนถึงห้องซ้อม ทำหน้ามุ่ย หน้าดึงเข้าห้อง

ต้นไผ่ : เป็นไรว่ะ ซันกลับมาหน้าเป็นตูดเลย

ซัน : อะไรละฮะ สมาชิกใหม่พี่ไง มาสายแถมไม่มีมารยาทอีก

ต้นไผ : หะ.....มาแล้วหรอ ทำไม่กูไม่เห็น

ซัน : มาถึงห้องน้ำละ แต่จะมาถึงห้องซ้อมกี่โมงไม่รู้

จิมมี่ : เอ้ามึงไม่เอาน้องมาด้วยงะ ห้องซ้อมเรามันยุลึกสุดของมุมตึก น้องเค้าไม่รู้ป่าวว...

ซัน : 🙂‍↔️..ไม่...เห็นแล้วไม่ถูกชะตา

จิมมี่ : มึงนิ..ปกติก็ไม่เป็นแบบนี้นะ...จะเป็นพี่เลี้ยงเค้าได้ไหมเนี้ยะ

ซัน : ได้ดิ เลี้ยงด้วยลำแข้งเลย...

ต้นไผ่ : เฮ้ย.......อย่านะมึง...เดียวมีเรื่องในกลุ่มถูกปรับตกทั้งคู่ อดเดบิ้วนา.....กูเตือนละนา..

จิมมี่ : เดียวกูโทรหาน้องมันเอง.... 

        นี่....ภูผาอยู่ไหนแล้ว...มาห้องซ้อมถูกไหม

ภูผา : ตอนนี้ผมอยู่ตรงศูนย์อาหารฮะ ไม่รู้..ไปทางไหนต่อ

จิมมี่ : เดินเลยศูนย์อาหารมาเกือบสุด เลย จะมีทางเข้า เหมือนห้องน้ำงะ  แล้ว จะมีห้องสามห้องของเรา อยู่มุมสุดเลย

ภูผา: ฮะๆๆ.....

  ทุกคนเดียวสมาชิกใหม่เราจะมาถึง รบกวนต้อนรับเค้าอย่างดี ด้วยนะ...ไอ้ซันมึงตัวดีเลย เก็บสีหน้าท่าทางที่ไม่พอใจด้วย พี่จิมมี่พูดจบทุกคนตอบรับคำอย่างดี ยกเว้นผมที่เบือนหน้าหนี

ก๊อก.ก๊อก ก๊อก. แอ๊ด.. ขอโทษฮะ...ที่ผมมาสาย ผมคิดว่าใช่ห้องซ้อมที่ห้านะ ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ล่ะ ขอโทษไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าไม่ใช่เค้าคงบอกผิดห้อง  แต่พี่ชายคนนึงก็บอกว่าไม่เป็นไร เราน่าจะยังไม่รู้ห้อง  ในห้องมีกันทั้งหมด 8 คนยืนมองผม7คนอีกคนดูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่  แค่ละคนโคตรหล่อ สูง ขาว ใสแบรนเนม กันหมดเลย หรือลูกคนรวยกันหมด หน้าตาลูกครึ่งสะส่วนใหญ่ ต่างจากกลุ่มที่แล้วเลย  เห็นแล้วเพลงอีสานอินดี้เพลงนี้ อัปสราหลงฟ้า ขึ้นมาในหัวเลย

    คืออัปสราหลงฟ้ากายตาพญาเผิ่น

เข้าใจว่าโลกเป็นเดิ่นหย่างเซิ่นจนหลงส่าว

ผลาผู้ข้าดั่งดินถืกกลิ่นดาว

จนว่าลืมคราวความหลังครั้งเก่า

ชาติแต่กี้หล่ะแมนเอาหยังทานวัด

จังงามจนย้อยหยาดหยาด

แสนอัศจรรย์ใจเจ้า

หล่ะจักแมนบุญอันดั๋ยจังได้ใกล้หรือไผจ่อง

เจ้าจังล่องมาให้ยืนทาบเคียงเงา

คือถืกมนต์ต้องให้หลงไหลมัวเมา

ผิดบ่ถ้าฮักเจ้า หรือต้องเอาไปคืนฟ้าเพิ่น

  ผมสะดุ้งโหย่ง..เลยเมื่อมีมือ มือนึงวางลงที่ไหล่ของผล เพราะผมมัวเม่อ พี่ว่าเรามาแนะนำตัวกันก่อนดีว่าค่อยซ้อม เริ่มจากพี่ก่อนนะ พี่ชื่อจิมมี่ อายุ 21 เรียนนิเทศ ปี 3   ส่วนสูง 186 cm. นน. 74kg. เป็นลีดเดอร์

พี่ต้นไผ่ อายุ20ปี   บ่าวเหนือเจ้า  นิสัย พูดน้อย พูดเบา เรียนนิเทศเหมือนกัน  ส่วนสูง 178 นน 64 kg

เรย์ อายุ 21ปี เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น  เรียนวิศวะนาโน ส่วนสูง 178 cm. นน.64kg

เอสเปอร์ อายุ 19ปี ปีหนึ่ง เรียนเอกวอยด์   สูง 183 cm. นน.70kg.

เอสเปอร์อายุเท่าเราเลย...แต่จำชื่อทุกคนยังไม่ได้เลย ผมของทวนหน่อยนะฮะ พี่จิมมี่ พี่ต้นไผ่ พี่เรย์ และเอสเปอร์

ฮาเมอร์ อายุ18ปี  ไฮสคูล  ลูกครึ่งไทย -นอร์เว ฮะ เป็นผมแรปเปอร์ เออ..ผมเป็นแรปเปอร์ พูดไทยยังไม่ถนัด แต่รักผมถนัดนะคราบ..

ปั๊วะ...โอ้ย...อีกแล้วพี่ต้น ตบหัวผมอีกแล้ว  เล่นมุกนิดเดียวเอง ก็พี่เค้าน่ารักงะ..ผมสูง 182 cm. นน.69kg.นะฮะ

555 น้องมันทำให้ยิ้มได้จริงแหละ บรรยากาศดึงๆผ่อนลงนิดหน่อย

ก้องภพ อายุ 17 ฮะ  ยังเรียนไฮสคูล ถึงผมจะน่ารักไม่เท่าพี่ แต่ช่วยเอ็นนดูผมด้วยนะคราบ..  สูง 176cm  นน.62kg

 ฟ้าคราม 17ปี ฮะ  น้องน้อยประจำวง  ถึงจะดูลุคแบดบอย แต่ผมไม่หลายใจนะฮะ ส่วนสูง 177  นน. 62kg.

โอ้ย...การแนะนำตัวแต่ละคน น้องๆน่ารักดี

จะตึงก็แต่ไอ้คนสุดท้ายเนี้ยะแหละ ไม่อยากรู้จักเลย...เจอกันในห้องน้ำ..อยู่กลุ่มเดียวกันแท้ๆยังไม่บอกห้องเลย..ชอบชักสีหน้าอีก..ผมได้แค่คิดในใจแต่ก็ต้องฟังเค้าพูดอยู่ดี อีกฝ่ายก็ท่าทางไม่เต็มใจพูดด้วย...

ซัน อายุ 20 ปี เรียน BBA ไม่ใช่คนใจดีหรอกนะ

บอกทำไมดูก็รู้แล้วไหม....ผมสบดเบาๆ แต่อีกฝ่ายสิจ้องผมเขม็งเลย...จะรอดไหมเนี้ยะ

เอาละถึงตาเราแล้ว พี่จิมมี่สกิดผมเบาๆ

ภูผา ฮะ อายุ19ปี  นศพ.ปีหนึ่ง

ฮาเมอร์ : เอะ...นศท. คือไรพี่

คราม: นศพ. เมอร์ หมายถึงนักศึกษาแพทย์  นศท.แกอะ นักศักษาวิชาทหารแล้ว..คนละเรื่อง

ฮาเมอร์: เอ้าเมอร์ไม่รู้นี่...

ซัน : อ๋อ......จะบอกว่าเรียนแพทย์ เลยมาสาย ทำตัวไม่มีมารยาทก็ได้งั้นหรอ

จิมมี่ : ไอ้ซัน..... พร้อมกับใช้สายตาส่งสิกให้หยุด 

อะไรกันวะเนี้ยะไอ้หมอนี่กะจะดวนกับผมตลอดเลย หมั่นไส้ แต่ผมได้แค่คิดในใจแหละ

เออ..ภูผา..พี่จิมมี่พูดขึ้นก่อนซ้อม พี่เลี้ยงในกลุ่มของภูผาคือไอซันนะ ....แค่ผมได้ยินชื่อแค่นั้นแหละ อุตะ..ตาย...เตรียมสวดศพ ผมเลย ไอหมอนี่จะสอนใครได้ ดุยังกะหมา.....ไม่ๆหมายังตัวเล็กไป  ยังกะช้างตกมันเหมาะกว่า  ผมมองไปที่มัน แล้วมันทำท่า เอานิ้วปาดคอตัวเอง ผมส่งสายตาหาพี่จิมมี่ ทันทีพร้อมส่ายหัวเบาๆ แต่พี่จิมมี่กับพยักหน้างึกๆ

**** จบตอน *****

  ตอนหน้าเจอกัน พี่เลี้ยงหรอ.........แม่หนูอยากกลับบ้าน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***