เพื่อนใหม่

หอพัก นักศึกษาแพทย์

ผมทิ้งร่างของตัวเองลงบนเตียงนอน ทั้งที่ยังไม่อาบน้ำ ดีนะที่รูมเมทผมไม่เคยอยู่ห้อง ห้องผมเลยใช้ได้เต็มที่ เพราะว่าผมอยู่คนเดียว ตาผมเริ่มที่จะปิดลงเรื่อยๆ ร่างกายตน้องการพักผ่อนมากผมใช้ร่างคุ้มจริงๆวันนี้

กริ่ง...กร่อง...กริ่ง.....ผมปล่อยให้โทรศัพท์ดังอยู่สักพัก เพราะไม่อยากจะขยับตัวเลยมันนอนได้ท่าแล้ว แต่ต้องรับสายอยู่ดี มองดูโทรศัพท์สายเรียกเข้าจากไลน์ เป็นรูปโปรไฟล์ที่คุ้นเคย

ภูผา: ว่าไง......แก...ผมรับสายด้วยน้ำเสียงที่อิดโรย

ผักบุ้ง: นอนอยู่หรอ...ฉันกวนแกปะ...แค่เป็นห่วงเลยโทรหา วันนี้เห็นเงียบทั้งวันไม่อ่านไลน์ฉันเลย

ภูผา : อ๋อ...ขอโทษนะบุ้งพอดีวันนี้ยุ่งมากเลยงะ..

ผักบุ้ง: เหนื่อยหรอ...พักก่อนก็ได้ไม่กวนละ....แต่อย่าลืมอ่านหนังสือนะ รู้งี้ฉันน่าจะสอบไปเรียนที่เดียวกับแกวะ ไม่น่าอยู่ แพทย์ มข.เลย...ถ้าได้เรียนที่เดียวกันยังพอช่วยแกได้

ผมได้ยินผักบุ้งเพื่อนรักพูดแบบนี้แล้ว แทบอยากจะร้องไห้. บุ้งเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดตั้งแต่เด็ก อยู่ด้วยกันตลอด บุ้งรู้ทุกเรื่องของผม

ภูผา : ขอบคุณนะบุ้ง....

ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาแต่คิดว่าบุ้งได้ยิแหละ...

ผักบุ้ง: แก.......มีไรไม่สบายใจเล่าให้ฉันฟังได้นะ พร้อมรับฟังทุกเรื่องเลย..

ภูผา : อืม...แล้วผมก็เงียบไปสักพัก ก่อนที่ผมจะปรึกษากับบุ้งว่า ผมควรไปต่อหรอพอแค่นี้

วันนี้ฉันโดนย้ายกลุ่มแหละแก แต่พี่เค้าไม่ได้บอกว่าไม่ผ่าน หรือไม่ดีนะ แค่อยากให้ลองเข้ากับกลุ่มใหม่ลองดู เผื่อเคมีใหม่ๆจะเกิดขึ้น

ผักบุ้ง : อา.....ฉันว่าละต้องมีเรื่อง บุ้งตอบผมแบบรู้ทัน ไม่เห็นจะเป็นไรเลยแก...ทุกอย่างย้อมมีการเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงแก้ไข ลองดูก่อน ถ้าเราไม่เข้ากับเขาเราก็ต้องปรับ แต่แกต้องห้ามทิ้งความเป็นตัวตนแกนะ แกต้องน่ารักแบบนี้ไปตลอด อ่อนน้อม ถ่อมตน แบบนี้ของแกแหละดีแล้ว ฉันชอบที่แกเป็นแกนะ มันมีเสน่ห์มาก ยกเว้นเรื่องเดียวเลย.......

อะไร......ผมถามบุ้งเพราะมันไม่พูดต่อ...

ผักบุ้ง : แกห้ามโกรธฉันนะ.......ปลายสายพูดเบาๆ

ภูผา : เออ....พูดมา.....

ผักบุ้ง : เรื่องขี้แย....เบาๆหน่อยนะเพื่อน ฉันกลัวคนอื่นจะรำคาญเอา ถ้าเอะอะ..เจออะไรหน่อยก็ร้องไห้น่ะ

ภูผา : ไม่ได้ร้องไห้...แค่น้ำตามันไหลผมแย้งบุ้งไปแบบแถสุดสุด

ผักบุ้ง : จร้า..จร้า....บักหล้า.....เอื้อยเข้าใจแล้ว.....

บุ้งพูดภาษาอีสานใส่ผมแกมหยอก แต่มันทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย

ผักบุ้ง : ว่าแต่ นศพ.ปีหนึ่งทางนั้นเรียนหนักไหมจ๊ะ......

ภูผา : ไม่เท่าไหร่แก.....ยังปูพื้นฐานแบบมอหกแหละ แกก็น่าเหมือนกันนิ...หลักสูตรไม่ต่างกันหรอก

บุ้ง: เออ.....แล้วที่แกได้ย้ายกลุ่มใหม่อะ..ได้เจอเค้ายัง...

ภูผา: เจอไรละ ได้แค่ ID line มานิ ยังไม่หล้าแอดไลน์เลย

บุ้ง: แล้วจะทำความรู้จักกับเค้าเมื่อไหร่ล่ะจ๊ะ

ภูผา : ยังไม่พร้อมเลยแก

บุ้ง: พร้อมเถอะเพื่อนขอ ถ้าแกได้เดนะฉันจะไปดูแกเลยเกาะขอบเวทีเลย

ภูผา: พาแม่กะยายฉันมาด้วยนะ

บุ้ง: ได้อยู่แล้ว

ก๊อก..ก๊อก ..ก็อก บุ้ง..บุ้ง ..

บุ้ง: แกต้องไปละ พอดีนัดกับอีชายไว้ จะไปดูระเบียบวาทะศิลป์...เดียวไปเปิดประตูให้มันก่อน

อีบุ้ง.....ทำไมยังไม่แต่งตัว.....สาว.....ตอนนี้จักโมง จักยามแล้ว...เบิ่งบ่นาฬิกาน่าน....อุ้ย...คาแต่คุยบ่าวเด้อ.....

55555ปลายสายหัวเราะจนอีกฝ่ายได้ยิน ชาย...ภูผาเองไม่ใช่บ่าวที่ไหน

อุ้ยต๊ะ....ชายทำหน้าตกใจเมื่อได้ยิน เสียงปลายสายที่คุ้นหู ...ภูภู ว่าที่ไอดอล แต่ฉันไม่ถนัดฟังเพลงป๊อบวะแก ฉันต้องหมอลำ หน้าฮ้านหมอลำเท่านั้น ม่วนจอย

ภูผา: จร้า... จร้า ... ขอให้สนุกนะ ไม่กวนละ

แกๆอย่าลืมแอดไลน์เพื่อนใหม่นะ เสียงผักบุ้งลอดเข้ามาก่อนที่ผมจะตัดสาย

เอาวะ...ทุกอย่างต้องมีการเริ่มต้น ถ้าไม่เริ่มตอนนี้จะเริ่มตอนไหน..... แต่ตอนนี้ก็ ห้าทุ่มแล้วนะจะเป็นการรบกวนไหม..ไม่หรอก...ไม่หรอก แค่ห้าทุ่มเองใครเค้านอนกัน ถ้าเค้ารักสุขภาพแล้วนอนตั้งแต่สี่ทุ่มล่ะ ไม่หรอกมั่งแค่แอดไลน์ทิ้งไว้เฉยๆ ผมนั่งทะเลาะกับตัวเองสักพัก ก่อนจะตัดสินใจ เข้าไลน์

เพิ่มเพื่อน..ไอดี...J...I..MM.Y ..2..1 เพิ่มเพื่อน

แค่นี้จะยากอะไรละภูผา ..ไปอาบน้ำดีกว่า.

ห้องซ้อมกลุ่ม5

ติ๊ง.......(ข้อความแจ้งเตือน)

เฮ้.....ทุกคน..มานี่หน่อย...จิมมี่เรียกทุกคนมารวมตัว แล้วยื่นรูป ใครสักคนให้ดู

ใครหรอ....ทุกคนมองหน้าจิมมี่แล้วถามเป็นเสียงเดียวกัน

ก็คนที่จะมาอยู่ในกลุ่มเราตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปไงละ ไอ้จิมพูดแล้วยิ้ม....บอกน่ารักดีนะ...

ในสายตาผมน่ารักตรงไหน จำได้ไอ้หมอนี่เดินสวนทางกันตอนเย็นยังตาบวมแดงอยู่เลย..น่าจะร้องไห้จากการโดนย้ายกลุ่มแน่..ทรงขี้แยจัด

ผมว่าถ้าไม่เก่งไปเลย...ก็น่าจะอ่อนไปเลยสะมากกว่า....แต่น่าจะเป็นอย่างหลัง...เหนื่อยแน่เรา

ั๊ปั๊วะ.....นี่แหนะ...

โอ้ย.....เจ็บนะ พี่จิม..ตีผมทำไมละ

ก็แกงะ พูดมาก คิดลบตลอดเลยนะไอ้ซัน คนนี้ให้แกเทรนประกบเลย แกบอกเองนะเหนื่อยแหน่ แกดูเลย...

โฮ......พี่จิม....ผมค้านเสียงแข็ง ผมไม่รับ.......

แต่จะสู้เสียงข้างมากได้ยังไง ยุคประชาธิปไตยนี่เนาะทุกคนชี้มาที่ผมหมดเลย

เดียวกูทักตอบน้องมันก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องซ้อมห้า เวลาห้าโมงเย็นนะ....มาทำความรู้จักกันก่อน......

เซ็งงะ.....ทำไมต้องเป็นผม ....

555ปากมึงงะหาเรื่องเองนะไอ้ซัน ต้นไผ่ พูดไปหัวเราะไป...กูจะได้เห็นคนพูดมาก ขี้บ่น เป็นพี่เลี้ยงคนแล้ววะ...

อยากเห็นตัวจริงแล้วสิว่าจะน่ารักเหมือนในรูปไหม เรย์พูดเสริม

นี่ผมยังไม่รูปดูเลย... ดูรูปไอ้ฮาเมอร์ มึงพูดไทยให้ถูกรูปประโยคหน่อยได้ไหม

โห......ก็สมองมันกลับด้าน กับภาษาอังกฤษนิพี่ต้น..

เออ.....ค่อยๆฝึก อยู่ห้องฝึก ห้ามมึงพูดภาษาอังกฤษ เพื่อเป็นการฝึกภาษาไทยของมึงเลยนะ เข้าใจไหม

ครับ...ท่าน..ฮาเมอร์พูดพร้อมกับทำท่าทางเหมือนทหาร ยืนตรงเท้าชิด อกผายไหล่ผึ่งหน้าตึงนมตั้ง ยกมือขึ้นชิดหางคิ้ว แล้วโดนสับกลางหัวเข้าให้หนึ่งทีจากต้นไผ่

พอ..พอ วันนี้พอแค่นี้แหละ พรุ่งนี้เจอกัน...เก็บของให้เรียบร้อยก่อนนะ......

คราบ.....คราบ...พี่จิม ทุกคนตอบพร้อมกัน

ที่หอพัก นักศึกษาแพทย์

อาบน้ำแล้วตื่นเลย...หายง่วงทันที อ่านหยังสือต่อดีกว่า...

ตื้ด.ไลน์...ตื้ด..ไลน์ เสียงข้อความไลน์แจ้งเตือนดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ เปิดดูทันที...จริงด้วยพี่เค้าทักมา

......พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องซ้อมห้า เวลาห้าโมงเย็นนะ....มาทำความรู้จักกันก่อน......

อ่านจบผมนี่ตาโตเลย....เค้าว่างกันทุกวัน หรือซ้อมกันทุกวันหรอเนี่ยะ...นัดพรุ่งนี้เลย......

****จบตอน***

ติดตามต่อตอนหน้า กับการพบเพื่อนใหม่จะเป็นอย่างไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



