โกโก้ร้อน:)

วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านและวันพรุ่งนี้ก็จะเปิดเรียนแล้ว ดังนั้นจาฟาออกมานั้งชมวิวที่สวนหลังบ้านพร้อมกับจิบโกโก้ร้อนอย่างสบายใจอีกทางหนึ่งเคสมองลงมาจากชันบนหลายวันที่ผ่านมาเธอเอาแค่นอนอยู่ในบ้านไม่กล้าออกไปไหน เพราะอับอายกับเรื่องเมื่อหลาวันก่อน

“คราวนี้แหละ แกจะต้องไม่ตายดีแน่”เคสพึ่มพัมเบาพร้อมกับหลอดยาบางอย่างที่อยู่ในมือ เคสคิดที่จะเอามันไปผสมกับโกโก้ร้อนของจาฟา เมื่อจาฟาดื่มเขาไปจะรู้สึกเจ็บปวดทุกๆก้าวที่เดิน และพอเสร็จเธอจะยัดหลอดยานี้ไว้ที่ห้องของจาฟา ทำให้เหมือนว่าจาฟาวางยาตัวเองเรียกร้องความสนใจ

จาฟาลุกออกจากที่นั่งเธอไปห้องน้ำ เคสไม่พลาดโอกาสนี้แน่นอน เธอเดินลงมาข้างล่างเปิดหลอดยาใส่เพียงแค่สองสามหยดก็พอดีที่จะทำให้ทรมานมากแล้ว“แค่นี้แกก็จะต้องทรมานเหมือนที่ฉันต้องอับอายต่อผู้คนนับร้อย”

จาฟาพยักหน้าอยู่ไกลๆ “ที่แท้ก็อยากว่ายาเรา” เด็กสาวสวมถุงมียางสีดำที่ได้มาจากห้องเก็บของ และสวมหน้ากากอนามัย“อยู่สงบ เฉยๆไม่เป็นจริง”

เคสเดินเข้าห้องครัวด้วยความอารมณ์ดีหลังจากที่เอาหลอดยาไปซุกไว้ที่ห้องของผู้เป็นน้องเสร็จ แต่เมื่อเธอเปิดน้ำอยู่ดีก็รู้สึกเสียวหลังแปลกๆ“ฉันคงคิดไปเอง” เคสจุ่มมือลงไปในน้ำเย็น

ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างเบาๆ บรรยากาศในบ้านเริ่มเงียบและวังเวง ข้างหลังของหญิงสาวมีเงาของเด็กสาวตัวเล็กสูง160กว่ายืนชีกยิ้มถึงจะใส่หน้ากากอยู่ เคสค่อยๆหันกลับไปมองช้าเมื่อเห็นว่า ข้างหลังมีผู้เป็นน้องสาวกำลังชีกยิ้มหลอนๆผ่านหน้ากากอนามัยมาให้ตน เคสก็แทบหยุดหายใจ

“ยานี่คืออะไรหรอ”เด็กสาวถามคอของเธอเอียงลงดูไร้เดียงสา เคสปิดปากเงียบทุกๆอย่างเริ่มหยุดไป เคสมองดูผู้เป็นน้องสาวหัวใจเริ่มเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“ฉันเห็นเธอใส่มันลงไปในโกโก้อยากรู้ว่ามันกินได้ไหม...”

“กะ...กินได้สิ!!” จาฟายิ้มก่อนตอบ

“เป็นพี่ ... ก็ลองก่อนสิ”เด็กสาววิ่งเข้าใส่ผู้เป็นพี่ในทันที เคสได้แค่หลับตาใช้มือทั้งสองป้องกันอีกฝ่าย...หืม...เคสลืมตามือทั้งสองถูกมัดเอาไว้เพียงแค่จาฟาดึงเชือกที่มัดแขนทั้งสองอยู่ เคสก็ล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง

“อ้า ... ฉันทำเนื้อนุ่มๆนั่นช้ำรึเปล่า”เด็กสาวใช้เท้าของตนเยียบเชือกไว้ข้างหนึ่งก่อนก้มลงมองผู้เป็นพี่ เธอบีบจมูกเล็กของพี่สาวและกรอกยาในหลอดใสให้แก่เคสผู้เป็นพี่กิน เคสขัดขืนไม่ได้ มีแต่ต้องกลืน

เมื่อเสร็จจาฟาทิ้งหลอดยาลงทังขยะทันทีเธอใส่ถุงมืออยู่ไม่มีลายนิวมือ ส่วนเคสก็สลบในทันที่เช่นเดียวกันจาฟาแก้เชือกและตรวจดูแขนขาของเธอ “ไม่มีสวนไหนเสียหาย...”

เด็กสาวเอาถุงมือไปเก็บที่เดิมและถือแก้วโกโก้ร้อนออกไปข้างนอก ในแก้วนี้มียาอยู่เธอจึงเอาออกไปทิ้งและซื้ออันใหม่มาแทนแต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไปนั่งอ่านหนังสือที่ห้องสมุดเพื่อรอเวลา

ใช่ช่วงเย็นพ่อและแม่เลี้ยงกลับบ้านมาอย่างอารมณ์ดีมีเรนที่ถือของตามอยู่ข้างหลัง

“เคสลูก!!”พีชวิ่งเข้าไปพยุงลูกของตัวเองที่นอนราบอยู่กับพื้น

“เกิดอะไรขึ้นแล้วจาฟาล่ะ!!?”นิโคตินถามขึ้นเป็นเวลาเดียวกันที่จาฟากลับมา

“แม่!!”เคสฟื้นขึ้นเธอรีบเข้าไปกอดแม่ในทันที จาฟายืนอยู่ตรงนั้นดูจะสะอิดสะเอียนอยู่ไม่น้อย

“แม่คะ!! ช่วยด้วยยัยจามันกลอกยาใส่ปากหนู”เคสร้องให้ไม่หยุดอาจจะเพราะความเจ็บปวดจากฤทธิ์ยาด้วยก็ได้ “จริงหรอจาฟา...”นิโคตินถามอย่างผิดหวัง

“มีหลักฐานหรอว่าหนูทำหนูพึ่งกลับมาจากห้องสมุดเองนะ”เด็กสาวตอบให้ดูมีเหตุผล

...“มันทำจริงๆนะคะ!! มันพึ่งทิ้งหลอดยาลงทั้งขยะ”ตอนนี้คุณนายพีชแทบบ้าเธอต้องการที่จะค้นทั้งขยะเพื่อพิสูทว่ามันคือความจริง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***