EP.2

----ห้องเรียน----

"นักเรียน เงียบหน่อยจ้ะ วันนี้มีเด็กแลกเปลี่ยนจสกประเทศญี่ปุ่นมานะคะ นักเรียน แนะนำตัวกับเพื่อนๆหน่อยจ้ะ" อาจารย์ประจำชั้นของพวกเราพูดขึ้นหน้าห้องเรียน เพื่อให้นักเรียนแลกเปลี่ยนคนดังกล่าวแนะนำตัวกับเพื่อนร่วมห้อง

"เห้ยย!!" ฉันที่เพิ่งเดินเข้าห้องมาทางประตูหลังถึงกับร้องลั่น ทำไมน่ะหรอ ก็นักเรียนคนนั้นคืออีตาปากเสียที่ฉันเพิ่งปะทะคารมมาหมาดๆนั่นเอง

" นี่ ลาน่า จะเสียงดังทำไม ไปนั่งที่เร็วๆเข้า" อาจารย์ตำหนิฉันเมื่อเห็นว่าฉันยืนอึ้งกิมกี่อยู่

"ค่ะ อาจารย์" ฉันรีบเดินไปที่โต๊ะของฉัน แต่สายตาดันไปปะทะกับหน้าตากวนประสาทของนายนั่น

"😏😏😏" ฉันได้แต่ด่าอีตานั่นในใจ เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย คิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว ที่ไหนได้ ดันมาเรียนห้องเดียวกันซะงั้น เทอมนี้จะปังหรือพังเนี่ย😵😵

พอตูดฉันถึงเก้าอี้ปุ้ป สองสาวก็หันมายิงคำถามใส่ฉันทันที

"นี่!! ทำไมเธอร้องเสียงดังขนาดนั้นตอนเข้ามาล่ะ" แอนนี่ถามขึ้นก่อน

"ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกปวดท้องขึ้นมาอีกน่ะ" ฉันโกหกไปเพราะไม่อยากเล่ายาว

"นิ แกรู้จักเด็กใหม่ด้วยหรอ? ฉันเห็นแกมองตาค้างเลยนะ5555" ไคร่าถามต่อ

"ก็ไม่เชิงหรอก" ฉันตอบแบบปัดๆไป

"นี่3สาว เมาท์เสร็จหรือยังคะ" อาจารย์พูดแทรกขึ้นกลางบท ทำให้เราต้องหันไปยิ้มเจื่อนๆะร้อมกับทำท่าสำนึกผิด

"เชิญแนะนำตัวเลยจ้ะ"

"สวัสดีครับ ผมชื่อเรียวตะครับ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นและเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่นครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ☺️" นายเรียวตะโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานให้สาวๆในห้อง ทำให้สาวๆกรี๊ดกันใหญ่

"ชิ คิดว่าหล่อมากรึไง ก็หล่อแหละนะแต่ปากเสียไปหน่อย🙄"ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง อ้อ!! ลืมบอก โต๊ะเรียนในห้องจะนั่งกันเป็นคู่ๆ ไคร่ากับแอนนานั่งคู่กันข้างหน้าฉัน ส่วนฉันนั่งคนเดียวที่หลังห้องนั่นทำให้ที่ข้างฉันว่าง1ที่

ขณที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ก็มีเสียง

'ตุ้บ'

ฉันสะดุ้งแล้วรีบหันไปมอง ปรากฎว่าเป็นเรียวตะ ฉันขมวดคิ้วทำหน้าสงสัยเป็นการถามว่า 'นายมาทำอะไรตรงนี้? เรียวตะคงจะเดาสีหน้าฉันออกเลยตอบมาพร้อมกับนั่งลงที่ข้างฉัน

"อาจารย์ให้ฉันมานั่งตรงนี้" พูดเสร็จก็ยักคิ้วไปหนึ่งทีพร้อมกับมองหน้าฉันแบบกวนๆ

"😏😏"

"นี่!! แล้วทำไมนายไม่ไปนั่งที่อื่นล่ะ ตรงฉันไม่ให้นั่ง😤"

ฉันพูดพร้อมกับผลักตัวของนายเรียวตะให้ลุกขึ้น

"เธอไม่แหกตาดูหรอว่าที่อื่นมีคนนั่งหมดแล้ว ยัยบ๊อง" นายเรียวตะนี่วอนซะแล้ว มาว่าฉันบ๊องงั้นหรอ ได้!!😡

'โครมมมม!!!!'

เพื่อนทุกคนหันมามองที่เราทันที พร้อมกับทำหน้าตกใจ😯😯

ใช่ค่ะ ฉันใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมด ถีบ!! เก้าอี้นายเรียวตะคว่ำไปเลยค่ะ ทั้งคนทั้งเก้าอี้

"555555🤣🤣🤣" ฉันหัวเราะใส่นายเรียวตะที่กำลังทำหน้าเหวออยู่บนพื้น แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องแบบสวยๆ หึ สงครามครั้งนี้ฉัน 'ชนะ'​

--------ร้านค้า---------

ฉันเดินมาซื้อน้ำเย็นๆดื่มเพื่อให้อารมณ์เย็นขึ้น

"อ่าาา สดชื่นจัง😊"

"ยัยลาน่า มะกี๊แกทำอะไรของแก ห๊ะ!! " แอนนาตะโกนถามฉันทันทีที่ตามมาทัน

"เปล่านี่ ฉันเคยชินกับการนั่งคนเดียวนี่นา อยู่ๆก็มีคนมานั่งข้างๆฉันเลยตกใจน่ะ😆😆" ฉันพูดแบบติดตลก ทำให้ไคร่าถามขึ้นมาบ้าง

"นี่แกรู้จักกับเรียวตะมาก่อนหรือป่าว ฉันเห็นตอนเข้าห้องมาแกจ้องตาเป็นมันเลยนะ หรือว่าแกชอบเค้าตั้งแต่แรกเห็นเลยหรอ5555" ไคร่าถามพร้อมกับหัวเราะใส่ฉัน

"นี่ ฉันจะไปชอบคนแบบนั้นได้ยังไง คนอะไรหล่อแต่ปากเสีย🙄" ฉันตอบแบบหงุดหงิดๆ

"เธอรู้ได้ไงว่าเค้าปากเสีย นี่แสดงว่าต้องรู้จักกันมาก่อนแน่ๆ 🤨" แอนนาถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย

"เปล่าหรอก ก็เมื่อเช้าตอนฉันไปเข้าห้องน้ำ มัวแต่รียไม่ได้ดูทาง ก็เลยไปชนกับนายเรียวตะเต็มๆเลย แต่แทนที่นายนั่นจะขอโทษกลับมาว่าฉันเป็นยัยบ้า มันน่าโมโหมั้ยล่ะ ผู้ชายอะไรปากเสียชะมัด😤"

ฉันเล่าเหตุการณ์ประสาทเสียเมื่อเช้าให้เพื่อนรักของฉันฟัง แต่แทนที่จะเข้าข้างฉัน พวกนางกลับต่อว่าฉันอีก

" นี่เธอจะให้เค้าขอโทษเธอได้ไง เธอเป็นคนเดินชนเค้าก่อนนะ"ไคร่าพูด

" ใช่ เธอน่ะต้องไปขอโทษเค้า ที่เค้าว่าเธอบ้าน่ะ มันถูกแล้ว"แอนนาเสริม

" นี่!! พวกเธอเป็นเพื่อนฉันหรือปล่าวเนี่ย ทำไมไปเข้าข้างนายนั่นหล่ะ" ฉันโวยวายใส่เพื่อนรักทั้งสองคน แต่ทั้งสองคนกลับหัวเราะกับท่าทางของฉัน

" ก็มันจริงนี่นา ถ้ามีโอกาสเธอต้องไปขอโทษเค้านลาน่า"แอนนาพูดปนๆกับหัวเราะ

" ไม่มีทาง ฉันไปเรียนดีกว่า"

ฉันพูดพร้อมกับเดินสะบัดตูดทำท่างอนใส่เพื่อนรักของฉัน เสียงที่ตามมาคือเสียงหัวเราะของเพื่อนฉันกับท่าทางง้องแง้งฉันนั่นเอง

-------โปรดติดตามตอนต่อไป------

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***