1

.......

.......

.......

.......

...—...

      เมื่อนานมาแล้ว บนเทือกเขาเมโรลา มีเผ่าพันธุ์อมนุษย์เผ่าพันธุ์หนึ่งอาศัยอยู่ หลายๆ คนในเผ่านั้นต่างก็เป็นนักรบที่ชำนาญเรื่องการรบอย่างมาก คนพวกนั้นอาศัยอยู่บนเขาเมโรลา ด้วย พละกำลังที่เหนือมนุษย์ และเชี่ยวชาญด้านอาวุธและไสยเวท พวกเขาจึงชอบตะลอน ไปทั่วทุกที่เพื่อท้าสู้กับเผ่าอื่นๆ กลุ่มคนเหล่านั้นเรียกชื่อเผ่าของตนเองว่า... เทวาราชา

เวลาต่อมา ผู้นำของเผ่า ได้ตกหลุมรักมนุษย์คนหนึ่งจึงพาพี่น้องและคนอื่นๆ ลงมาใช้ชีวิตกับมนุษย์ ถัดมาเรื่อยๆ เผ่าอื่นๆ ก็ได้ทำตามและอาศัยอยู่ร่วมกับสังคมมนุษย์ตลอดมา...

ปีค.ศ.1769

    "ก๊ากๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะลั่นอย่างสะใจของชายหนุ่มหน้าหล่อ ในชุดและเครื่องแบบทหารเยอรมัน

   ก่อนที่จะชายอีกคนจะพูด "เอ็งจะหยุดได้รึยังไอ้ปรัสเซีย" ปรัสเซียกลั้นหัวเราะก่อนจะมองอีกคนที่นั่งข้างๆ ที่มีสีหน้าที่ดูหัวเสียอย่างชัดเจน ชายหนุ่มยิ้มพลางมอง "โถ่ ออสเตรียน้องรักพี่เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเจ้าข้าก็เลยกลั้นขำไว้ไม่อยู่เท่านั้นเอง~" พูดจบปรัสเซียก็ยกแขนขึ้นมาคล้องไว้ที่คออีกคน "หนัก เอาออกไป" ออสเตรียหันมาจ้องเขม็งใส่พี่ชายก่อนจะปัดมือออก

โดยไม่ได้หยุดจ้องอีกฝ่าย..

"โถ่ ออสเตรียเจ้านี่ไม่มีอารมณ์ขันซะจริงๆเลย" ปรัสเซียพูดจบ ก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไป

"โอ้ จริงสิ!! หมูน้อยจะแวะมาหาเจ้าหนิ่งั้นวันนี้พี่จะมานอนด้วยนะจ๊ะน้องชาย" ก่อนที่เขาจะเดินออกไปร่างสูงหันมาพูดกับคนบนเก้าอี้ แล้วค่อยเดินห่างออกไป

ประโยคนั้นทำให้ออสเตรียลุกตามพี่ชายของตนไป พอเข้าใกล้ได้ระยะเขาก็ได้คว้าข้อมือของปรัสเซียไว้

"เจ้าพูดหรอ" จบคำถามปรัสเซียก็หันมามองอีกฝ่ายยิ้มๆ ก่อนจะตอบไป

"จริงน่ะสิ คิดว่าพี่ชายคนนี้จะหลอกเจ้าลงหรอ"

"แล้วเขาอยู่ที่ไหน!?"

ไม่ทันพูดต่อออสเตรียก็ถามสวนกลับมาอย่างร้อนรน

"เขาอยู่ที่ไหน ข้าจะไปหาเขา" ออสเตรียได้ถามซ้ำอีกครั้ง ปรัสเซียมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเอ็นดู แล้วชักมือออกจากมือของคนน้อง

"โทษที พี่ชายคนนี้ละเลยหน้าที่ซะแล้ว~ เขาอยู่ที่ย่านเบิร์นดรูก ข้ากำลังจะไปรับเข-"

"ไปด้วย"

"เอะ..เอ๋ Σ(ﾟДﾟ；)"

ไม่ทันที่ปรัสเซียจะอธิบายเสียให้เสร็จ น้องชายวัยยี่สิบก็ บึ่งเดินออกไปอย่างรีบร้อน

"โถ่เอ้ย~ เอ็นดูเจ้าจริงๆ เจ้าชายน้อยของพี่~˙˚ʚ(´◡`)ɞ˚˙"

ปรัสเซียพูดจบก็เดินตามไป

————————————————————————————

เบิร์นดรูก

  ณ หน้าร้านเบเกอรี่ร้านหนึ่ง รถม้าสีดำนิล เคลื่อนมาเทียบไว้ที่หน้าร้าน ประตูสีดำถูกเปิดออก ชายสูงใหญ่สองคนเดินลงมาจากรถม้า เดินผ่านเสียงหวีดร้องของสาวๆที่หลงใหลรูปโฉมของพวกเขา

"ชิ- ยัยพวกนี้น่ารำคาญซะจริง" ออสเตรียกระซิบเบาๆด้วยสีหน้ารำคาญจนคิ้วหนาขมวดเป็นปม

ปรัสที่ได้ยินก็ได้แต่ยิ้มแห้ง แต่ไหนแต่ไรมาน้องชายคนนี้ก็ไม่สนใจเรื่องสาวๆเป็นเดิมอยู่แล้ว แถมยังไม่ชอบพวกผู้หญิงมาแต่วัยเรียน ไม่แปลกใจเลยถ้าน้องชายของตนไม่เคยมีกิจกรรมบนเตียงกับใคร

ร่างสูงที่นินทาคนข้างๆเพลินจนเดินชนประตูร้าน

"เอ๊อะ!!" หัวของปรัสเซียกระแทกคานบนประตูอย่างจัง เพราะส่วนสูงที่สูงกว่าประตูเล็กน้อยทำให้หน้าของเขากระแทกกับปูนเต็มๆ

"สมน้ำหน้า มัวแต่วางมาด" ออสเตรียที่เห็นพี่ชายตนหัวกระแทกนั้นเองก็ได้แต่เหนื่อยใจกับความเจ้าคารมณ์ของอีกคน

"โอย เจ็บๆๆ"

คนโดนกระแทกร้องโอดครวญพลางเอามือกุมหน้าผากที่เป็นรอยแดง แล้วย่อตัวลงไป

ในขณะนั้นเอง

ปัก!!

"เอ๊อะ!? ยังมีอีกดอกเราะ!!"

ประตูร้านก็ได้เปิดออก ทำให้ปรัสเซียที่ยืนอยู่ตรงนั้นโดนไปอีกหนึ่งแผล

"โอ้ะ!! ผมขอโท- บรุสซี่!!" ปรัสเซียได้ยินสรรพนามนั้นก็ตาวาว "หมูน้อย!!" ปรัสเซียเรียกสรรพนามอีกฝ่าย พลางกอดคนตัวเล็กกว่าอย่างไว

"จ.รัสเซีย..." ออสเตรียเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากที่บ่นปรัสเซียไปเมื่อครู่ แววตาสีเหลืองอำพันส่องประกายขึ้น แม้ว่าจะมีสีหน้าเรียบเฉยแต่นัยน์ตาส่องประกายนั้นก็บ่งบอกปรัสเซียที่มองหน้าน้องรักของตนว่า ออสเตรียนั้นทั้งดีใจและมีความสุขมากที่เพื่อนที่ตนเองแอบปลื้มมาตั้งแต่วัยเด็กกลับมา

ทักทายกันพอประมาณ จ.รัสเซียก็ได้กลับไปกับออสเตรียด้วย แต่คนที่เดินไปคนละทิศกับทั้งคู่กลับเป็นปรัสเซีย

"ปรัสเซีย พี่เดินเข้าร้านทำไม" หันมาถาม เมื่อเห็นผู้พี่เดินไปอีกทาง

"อะ..อ๋อ..เอ่อ ไหนๆก็มาร้านอาหารแล้วเราเข้าไปกินกันหน่อยมั้ย(´º∀º｀)" ออสเตรียที่ฟังคำตอบก็มองอีกคนด้วยสายตาจับผิด "อ๋อเหรอ แต่นี่มันร้านเบเกอรี่นะ?"

คนโดนถามทำหน้าจ๋อยด้วยความจนมุม แล้วยอมสารภาพ

"โอเคๆ ข้าแอบสั่งโดนัทกับมัฟฟินไว้(´⌒｀;)"

"ก็แค่ตอบแค่นี้ โกหกทำไม"

"จ้าๆ~ คราวหน้าไม่โกหกแล้ว~" ปรัสเซียพูดพลางเดินเข้าร้านไปรับขนม

________________________________________________

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***