.......

.......

.......

.......

...—...

      เมื่อนานมาแล้ว บนเทือกเขาเมโรลา มีเผ่าพันธุ์อมนุษย์เผ่าพันธุ์หนึ่งอาศัยอยู่ หลายๆ คนในเผ่านั้นต่างก็เป็นนักรบที่ชำนาญเรื่องการรบอย่างมาก คนพวกนั้นอาศัยอยู่บนเขาเมโรลา ด้วย พละกำลังที่เหนือมนุษย์ และเชี่ยวชาญด้านอาวุธและไสยเวท พวกเขาจึงชอบตะลอน ไปทั่วทุกที่เพื่อท้าสู้กับเผ่าอื่นๆ กลุ่มคนเหล่านั้นเรียกชื่อเผ่าของตนเองว่า... เทวาราชา

เวลาต่อมา ผู้นำของเผ่า ได้ตกหลุมรักมนุษย์คนหนึ่งจึงพาพี่น้องและคนอื่นๆ ลงมาใช้ชีวิตกับมนุษย์ ถัดมาเรื่อยๆ เผ่าอื่นๆ ก็ได้ทำตามและอาศัยอยู่ร่วมกับสังคมมนุษย์ตลอดมา...

ปีค.ศ.1769

    "ก๊ากๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะลั่นอย่างสะใจของชายหนุ่มหน้าหล่อ ในชุดและเครื่องแบบทหารเยอรมัน

   ก่อนที่จะชายอีกคนจะพูด "เอ็งจะหยุดได้รึยังไอ้ปรัสเซีย" ปรัสเซียกลั้นหัวเราะก่อนจะมองอีกคนที่นั่งข้างๆ ที่มีสีหน้าที่ดูหัวเสียอย่างชัดเจน ชายหนุ่มยิ้มพลางมอง "โถ่ ออสเตรียน้องรักพี่เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเจ้าข้าก็เลยกลั้นขำไว้ไม่อยู่เท่านั้นเอง~" พูดจบปรัสเซียก็ยกแขนขึ้นมาคล้องไว้ที่คออีกคน "หนัก เอาออกไป" ออสเตรียหันมาจ้องเขม็งใส่พี่ชายก่อนจะปัดมือออก

โดยไม่ได้หยุดจ้องอีกฝ่าย..

"โถ่ ออสเตรียเจ้านี่ไม่มีอารมณ์ขันซะจริงๆเลย" ปรัสเซียพูดจบ ก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไป

"โอ้ จริงสิ!! หมูน้อยจะแวะมาหาเจ้าหนิ่งั้นวันนี้พี่จะมานอนด้วยนะจ๊ะน้องชาย" ก่อนที่เขาจะเดินออกไปร่างสูงหันมาพูดกับคนบนเก้าอี้ แล้วค่อยเดินห่างออกไป

ประโยคนั้นทำให้ออสเตรียลุกตามพี่ชายของตนไป พอเข้าใกล้ได้ระยะเขาก็ได้คว้าข้อมือของปรัสเซียไว้

"เจ้าพูดหรอ" จบคำถามปรัสเซียก็หันมามองอีกฝ่ายยิ้มๆ ก่อนจะตอบไป

"จริงน่ะสิ คิดว่าพี่ชายคนนี้จะหลอกเจ้าลงหรอ"

"แล้วเขาอยู่ที่ไหน!?"

ไม่ทันพูดต่อออสเตรียก็ถามสวนกลับมาอย่างร้อนรน

"เขาอยู่ที่ไหน ข้าจะไปหาเขา" ออสเตรียได้ถามซ้ำอีกครั้ง ปรัสเซียมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเอ็นดู แล้วชักมือออกจากมือของคนน้อง

"โทษที พี่ชายคนนี้ละเลยหน้าที่ซะแล้ว~ เขาอยู่ที่ย่านเบิร์นดรูก ข้ากำลังจะไปรับเข-"

"ไปด้วย"

"เอะ..เอ๋ Σ(ﾟДﾟ；)"

ไม่ทันที่ปรัสเซียจะอธิบายเสียให้เสร็จ น้องชายวัยยี่สิบก็ บึ่งเดินออกไปอย่างรีบร้อน

"โถ่เอ้ย~ เอ็นดูเจ้าจริงๆ เจ้าชายน้อยของพี่~˙˚ʚ(´◡`)ɞ˚˙"

ปรัสเซียพูดจบก็เดินตามไป

————————————————————————————

เบิร์นดรูก

  ณ หน้าร้านเบเกอรี่ร้านหนึ่ง รถม้าสีดำนิล เคลื่อนมาเทียบไว้ที่หน้าร้าน ประตูสีดำถูกเปิดออก ชายสูงใหญ่สองคนเดินลงมาจากรถม้า เดินผ่านเสียงหวีดร้องของสาวๆที่หลงใหลรูปโฉมของพวกเขา

"ชิ- ยัยพวกนี้น่ารำคาญซะจริง" ออสเตรียกระซิบเบาๆด้วยสีหน้ารำคาญจนคิ้วหนาขมวดเป็นปม

ปรัสที่ได้ยินก็ได้แต่ยิ้มแห้ง แต่ไหนแต่ไรมาน้องชายคนนี้ก็ไม่สนใจเรื่องสาวๆเป็นเดิมอยู่แล้ว แถมยังไม่ชอบพวกผู้หญิงมาแต่วัยเรียน ไม่แปลกใจเลยถ้าน้องชายของตนไม่เคยมีกิจกรรมบนเตียงกับใคร

ร่างสูงที่นินทาคนข้างๆเพลินจนเดินชนประตูร้าน

"เอ๊อะ!!" หัวของปรัสเซียกระแทกคานบนประตูอย่างจัง เพราะส่วนสูงที่สูงกว่าประตูเล็กน้อยทำให้หน้าของเขากระแทกกับปูนเต็มๆ

"สมน้ำหน้า มัวแต่วางมาด" ออสเตรียที่เห็นพี่ชายตนหัวกระแทกนั้นเองก็ได้แต่เหนื่อยใจกับความเจ้าคารมณ์ของอีกคน

"โอย เจ็บๆๆ"

คนโดนกระแทกร้องโอดครวญพลางเอามือกุมหน้าผากที่เป็นรอยแดง แล้วย่อตัวลงไป

ในขณะนั้นเอง

ปัก!!

"เอ๊อะ!? ยังมีอีกดอกเราะ!!"

ประตูร้านก็ได้เปิดออก ทำให้ปรัสเซียที่ยืนอยู่ตรงนั้นโดนไปอีกหนึ่งแผล

"โอ้ะ!! ผมขอโท- บรุสซี่!!" ปรัสเซียได้ยินสรรพนามนั้นก็ตาวาว "หมูน้อย!!" ปรัสเซียเรียกสรรพนามอีกฝ่าย พลางกอดคนตัวเล็กกว่าอย่างไว

"จ.รัสเซีย..." ออสเตรียเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากที่บ่นปรัสเซียไปเมื่อครู่ แววตาสีเหลืองอำพันส่องประกายขึ้น แม้ว่าจะมีสีหน้าเรียบเฉยแต่นัยน์ตาส่องประกายนั้นก็บ่งบอกปรัสเซียที่มองหน้าน้องรักของตนว่า ออสเตรียนั้นทั้งดีใจและมีความสุขมากที่เพื่อนที่ตนเองแอบปลื้มมาตั้งแต่วัยเด็กกลับมา

ทักทายกันพอประมาณ จ.รัสเซียก็ได้กลับไปกับออสเตรียด้วย แต่คนที่เดินไปคนละทิศกับทั้งคู่กลับเป็นปรัสเซีย

"ปรัสเซีย พี่เดินเข้าร้านทำไม" หันมาถาม เมื่อเห็นผู้พี่เดินไปอีกทาง

"อะ..อ๋อ..เอ่อ ไหนๆก็มาร้านอาหารแล้วเราเข้าไปกินกันหน่อยมั้ย(´º∀º｀)" ออสเตรียที่ฟังคำตอบก็มองอีกคนด้วยสายตาจับผิด "อ๋อเหรอ แต่นี่มันร้านเบเกอรี่นะ?"

คนโดนถามทำหน้าจ๋อยด้วยความจนมุม แล้วยอมสารภาพ

"โอเคๆ ข้าแอบสั่งโดนัทกับมัฟฟินไว้(´⌒｀;)"

"ก็แค่ตอบแค่นี้ โกหกทำไม"

"จ้าๆ~ คราวหน้าไม่โกหกแล้ว~" ปรัสเซียพูดพลางเดินเข้าร้านไปรับขนม

________________________________________________

นิยายเรื่องนี้เป็น

แนว:วาย/พีเรียด/ฮาเร็ม/หญิงรักหญิง/พลังวิเศษ/แฟนตาซี/สงคราม อื่นๆ

เรท:19+(บางตอน)

หมวด: แอ็กชั่น/โรแมนซ์

ด้อม:Country humans

(เรือผี)

ในเรื่องจะมีความสัมพันธ์แนว PR(Polyamorous ReLationsship)

ฝากติดตามด้วยก้าบ

วังเอเทียร์โดล

ในห้องรับแขก

"ขอรับ~ ท่านพี่ของกระผมดีเริศไม่มีผู้ใดเทียยได้~~" เสียงล้อเลียน ของออสเตรียน น้องชายคนเล็กของจ.ออสเตรีย ประโยคนั้นทำคนฟังโกรธจนเลือดเดือดปุดๆ

"อ้อ เรอะ งั้นแกก็ไปอยู่กับพี่ใหญ่แสนดีของแกสิ" คำพูดประชดของจ.ออสเตรียทำเอา เด็กหนุ่ยวัยห้าวสดุ้งขึ้น "ง..ไง๋ ไล่ข้าไปอยู่กับพี่ใหญ่เล่า!!" เขาโวยขึ้น

"พี่นั่นแหละ!! มีจุ๊ดจู๋ตั้งสองแท่งแต่ไม่ใช้แบบนี้ให้พี่ใหญ่ตัดทิ้งไปสิ!!"

"พรื้ด--55555" จ.รัสเซียที่นั่งฟังสองพี่น้องโต้วาทีกันมาสักพักก็หลุดขำในสิ่งที่คนเด็กกว่าพูด แต่มันก็จริงนั่นแหละ เรื่องที่ออสไม่ยอมมีอะไรกับใครเลย แต่เรื่องที่เขามีสองแท่งเนี่ยสิจริงรึป่าว

"ว่าแต่นายมีน้องจู้สองแท่งจริงหรอ"

"ม..ไม่ใช่โว้ย!!" คนโดนถามรีบลุกขึ้นโวย ใบหน้าหล่อโดนแต้มสีแดงจนถึงใบหู จนไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะโกรธหรือเขินกันแน่

"หุๆ น่ารักจังเลย" หนุ่มร่างบางยิ้ม แล้วยกมือขึ้นลูบหัวอีกคน ออสเตรียที่ถูกลูบก็เขินจนออกตัวแรง กระโดดไปเกาะปรัสเซียที่นั่งข้างๆ

"ห..เห้ย!? อย่ามาลูบหัวฉันนะ!!"

ออสเตรียนั้นเขินจนหน้าขึ้นสี สองแก้มขึ้นแดงชาติ

"ชิ!! คุยกับพวกแก3คนแล้วปวดหัวจะบ้า!!"

ออสเตรียบ่นเสียงดังก่อนจะรีบเดินหนีไป

————————————————————————————

ร่างของออสเตรียทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม ปลายนิ้วใหญ่สั่นเล็กน้อย ร่างหนามองมือทั้งสองพลางหอบหายใจกระเซ่า นัยน์ตาสีเหลืองอำพันสองมือตนสลับกับน้องชายทั้งสอง ที่ลุกตั้งขึ้นมาเคารพธงชาติจนเหมือนอยากจะผงาดออกมาจากกางเกงเนื้อผ้าคอตต้อนสีแดง ออสเตรียกัดฟันกรอด ด้วยรู้สึกปวดหนึบที่ส่วนหัวของตรงนั้นของตน

เขาก็ไม่ใช่เด็กๆหรอกที่จะไม่รู้ว่ามันคืออะไร ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินโซเซไปล็อกกรประตูแล้วกลับมานั่งที่เดิม

หลังจากนั้น(จินตนาการเอาเองจ้า)

————————————————————————————

ค่ำวันนั้น

"ออสเตรีย!! จะไปไหนหรอ"

ชายตัวเล็กอ้อนแอ้นเอ่ยปากถาม จ.รัสเซียตอนนี้ใส่ชุดนอนสีขาวสะอาด "ไปหาเอลลี่ เธอไม่สบายอยู่น่ะ"

"เอลลี่คือใครกิ๊กนายหยอ" จ.รัสเซียที่ได้ยินก็ถาม

กวนๆ "ถามปรัสเซียไปก่อน เดี๋ยวมา"

ออสเตรียพูดจบเขาก็เดินออกไป

"เอลลี่น่ะเป็นลูกสาวของดยุคมาแชว ตอนนั้นออสเตรียเพิ่งจะขึ้นปกครองอาณาจักร ออสเตรียก็เลยไปตีเมืองมาเชว จนดยุคมาแชวยอมเป็นอาณานิคมแถมยกลูกสาวอย่างเอลลี่ให้เป็นเมียบ่าวน่ะสิ แต่ออสเตรียไม่รับเลยเป็นแค่ นางรับใช้"

ปรัสเซียหันมาอธิบายยาวเหยียด

(อีกด้าน)

บนเตียงสีขาว มีร่างของหญิงสาว ผมสีงาช้างสะท้อนแสงจันทร์ นัยน์ตาสีม่วงคำมองใบหน้าหล่อ

"ฉันเอาข้าวต้มมาให้" ออสเตรียพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ขอบคุณค่ะ ท่านช่วยป้อนให้ฉันหน่อยสิคะ"

"ทำไมไม่ตักกินเอง แขนเธอไม่ได้เปรี้ยสักหน่อย"

ใบหน้าหล่อ ขมวดคิ้วมุ่น แม้หญิงสาวจะออดอ้อนเพียงใดก็ไร้ซึ่งวี่แววว่าเขาจะยอมใจอ่อน

"เหตุใดท่านจึงไม่ยอมป้อนข้าล่ะ" นางถามเสียงอ่อน

"เอลลี่ ข้าแต่งงานมีราชินีแล้วแถมมีลูกอีกสองคนจะให้ข้าปฎิบัติกับเจ้าแบบนั้นมันไม่เหมาะสม" ออสเตรียตอบอย่างใจเย็นถึงแม้ภายในกำลังเดือดปุดๆเหมือนกับภูเขาไฟใต้ทะเลลึก

"ท่านจักรวรรดิ ข้าแค่ต้องการคนที่เป็นเหมือนครอบครัวของข้า"

"..."

"ก็ได้" ชายหนุ่มนั่งลงและเริ่มป้อนข้าวต้มให้แก่สาวใช้เขานั้นยังทำหน้านิ่งอยู่ในขณะเดียวกันนัยน์ตาของเขาฉายแววโทสะที่ร้อนรุ่ม

————————————————————————————

"ออสเตรีย!! นอนกันเถอะ!!"

"อืม"

สิ้นคำชายหนุ่มก็นอนลงบนเตียงปล่อยให้เพื่อนตัวน้อยกอดเขา

จนหบับไป