EP. 3

เวลาร่วงเลยไปเกือบๆ 6 ชม. ตอนนี้ก็บ่ายสามกว่าๆแล้ว ทุนคนในตึกกีฬาต่างพยายามติดต่อครอบครัวและหน่วยงานที่พอจะช่วยได้ แต่เปล่าประโยชน์ สัญญานโทรศัพท์ ไวไฟ ใดๆ ถูกตัดหมด ไม่สามารถติดต่อคนภายนอกได้เลย พวกเราติดอยู่ข้างในนี้สักพักแล้ว และเสียงกรีดร้องข้างนอกตึกก็ค่อยๆลดลง ไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย ไม่ก็อาจจะกลายพันธุ์ไปแล้วก็ได้

เพื่อนในกลุ่ม: หิววะ ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน มีใครมีไรกินปะ

เพื่อนในกลุ่ม: ใครเขาจะพกไรมา แบกแค่ชีวิตตัวเองมาก็ลำบากละ

เพื่อนในกลุ่ม: อ่าวไอ้นี่ กูถามดีๆ

เจ: หยุดเลย มึงสองคน ใครตีกันกูจับโยนออกข้างนอกจริง

เพื่อนในกลุ่ม: ...

ซิน: เราก็หาคนออกไปเอาขนมที่มินิมาทดิ

ก็ว่าล่ะ.. ตัวร้ายในหนังที่ว่าตายยากๆ เห็นจะเป็นเรื่องจริงแฮะ เสียงที่คุ้นเคยที่ไม่อยากได้ยิน ซิน แม่ลูกคุณหนูที่ปากไม่เคยอยู่เป็นสุข รอดกับเขาด้วยหรอเนี่ย

เจ: พูดง่ายนิ แล้วใครจะออกไปเอาอะ เธอหรอ?

ซิน: จะบ้ารึไง ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง จะให้ออกไปเจออะไรแบบนั้นได้ไง แต่ถ้า... ผู้หญิงที่สามารถหนีเข้ามาที่นี่เป็นคนสุดท้ายได้ ก็อาจจะ

อิง: หมายความว่าไง!

ฉันไม่ได้ร้อนตัวไปเองหรอกนะ แต่ที่ยัยนั่นพูดถึง มันคือฉันชัดๆ ฉันเข้ามาที่นี่เป็นคนสุดท้าย

อิง: แกออกความเห็น แกก็ไปเองดิ

ซิน: เราแค่พูดลอยๆนะอิง ไม่ได้หมายถึงใครสักหน่อย

เบล: ซินมันก็แค่ออกความเห็น จะโวยวายทำไมอิง

อิง: ก็ที่พูดมันหมายถึงเราชัดๆ!

เจ: พอๆ งั้นเอางี้.. ให้เธอไป

เขาพูดพร้อมชี้ไปที่เจน ที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน

เจน: ไรวะ! กูก็อยู่ของกูเฉยๆ หาเรื่องทำไม รังแกผู้หญิงงี้ เป็นผู้ชายจริงปะวะ!

เจ: อยู่นี่ก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ มีแต่จะทำให้คนข้างในเขาขวัญเสีย ไม่มีประโยชน์

เจน: พูดงี่ได้ไงวะ!!

อิง: หยุด! ไม่ต้องเถียงกันละ เราไปเอง

ผู้ชายอะไรส่งผู้หญิงไปตาย น่าเกลียดที่สุด แต่ช่างเหอะ ไปเองก็ได้ ก็ดีเหมือนกัน อุดอู้อยู่ข้างในเบื่อจะแย่ ไปหาอะไรตื่นเต้นๆหน่อย อีกอย่างยัยเจนกับตานั้นคงได้หยุมหัวกันแน่

เจน: อิง มึงไม่ต้อง อยู่นี่แหละ ใครอยากแดกก็ให้มันไปเอง

เจนพูดพร้อมดึงฉันไว้

อิง: เออน่า ช่างมันเหอะ กูจะไปหาคนด้วย

เจน: หาใครวะ

อิง: เรย์ มันช่วยกูไว้ตอนอยู่ในห้อง

เจน: มึงบ้าหรอ! ป่านนี้มันตายไปแล้วมั้ง

อิง: ปากเสีย เออน่าเดียวกูกลับมา

พูดจบฉันก็เดินไปที่ประตู ค่อยๆแง้มประตูออกเพื่อดูให้มั่นใจว่าข้างนอกปลอดภัยดี

เจ: บ้าไง้ ออกไปก็ตาย

เจเดินมาดึงแขนฉันไว้ ไอ้นี่มันเป็นไบโพล่ารึไง เมื่อกี้ยังไล่ผู้หญิงให้ออกไปอยู่ฉอดๆ ทีนี่มาเป็นคนดีอะไร

ซิน: ปล่อยเหอะเจ นางคงอยากเรียกร้องความสนใจ ไม่กล้าออกไปจริงๆหรอก

ฉันหันไปมองค้อนยัยตัวดีนั่น ก่อนจะสบัดมือเจ แล้วเปิดประตูออกไปทันที