ตอนที่4 เงาดำหลังบ้าน

หลังจากรบกวนโนอาร์มาส่งตลอดทางฉันก็เอาแต่ถามโน้นถามนี้ตลอดจนถึงที่เขาก็รีบจากไปทันทีเพราะแสงจากของบางอย่างแจ้งเตือน ถึงจะไปรู้ว่างานอะไรแต่ก็อยากจะให้เขาพักจีบน้ำสักหน่อยก็ยังดีไว้โอกาสหน้าฉันจะเลี้ยงข้าวสักมื้อแล้วกัน

ฉันคิดก่อนจะยิ้มเบาๆแล้วหันมาสนใจผักต่างๆตรงหน้าต่อ แครอทหัวหอมที่นี้แปลกกว่าที่เดิมเยอะเลยละ หลังจากออกมานอกวิหารตลอดทางฉันได้ลองสังเกตุดูแล้วที่นี่คือโลกใหม่หรืออีกทางคือต่างโลก ฉันยังมีข้อสงสัยอีกมากมายแต่ก็ยังไม่ได้ถามรอโอกาสหน้าแล้วกันที่นี่ตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วโชคยังดีที่มีเทียนให้จุด อีกสิ่งที่ฉันรู้คือ เซ้นในการเลือกที่อยู่ของร่างเก่านี้แย่มากสภาพบ้านหลังเล็กไม่ใหญ่เกินสองชั้นเรียบบรรยกาศโอเคดี แต่ที่แย่คือมันตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง!

"แครอทๆสับๆๆๆ...ฮืมฮือๆฮืม"

ในขณะที่ฉันกำลังหั่นสับแครอทพร้อมฮำเพลงไปกลับมีเสียงบางอย่างดังออกมาหลังบ้าน

"กรรร!!"

"....เสียงอะไร..."

เคร้ง!?

เสียงดังมาจากหลังบ้าน...คือตัวอะไรกัน..ออกดีมั้ย..

ในขณะที่ลังเลอยู่นานจนเสียงเงียบในที่สุดฉันก็ตัดสินใจแง้มประตูออกไปดูแล้วก็ต้องตกใจสุดขีด

"กรี๊ดดด!!!"

มีบางสิ่งพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว..สิ่งนี้เร็วเกินกว่าที่ฉันจะปิดประตูได้ทัน!

"อ๊ากก! ละ..ละละๆเลือดด!"

ยังไม่ทันที่ฉันจะทำไรมากเงาดำตรงหน้าที่โชคด้วยเลือดก็ยื่นมือที่มีเลบแหลมคมมาบีบคอฉันอย่างแรงพร้อมมอบความเจ็บปวดจากการที่ถูกเลบแหลมเหล่านั้นทิ่มแทงบาดเล็กๆก่อนที่สิ่งนั้นจะสลบไป

"ฮ่ะ...อ่าาาฮาา...นึกว่าจะตายสะแล้ว..แฮก."

ฉันหอบหายใจรัวก่อนจะค่อยๆมองดูสิ่งที่เหมือนซากศพปีศาจตรงหน้าแล้วรีบดีตตัวออกจากการกดทับของมันทันที

"นี่มันตัวอะไร...ตายยังนะ..."

หลังจากใช้นิ้วจิ่มจนแน่ใจแล้วว่าจะไม่ลุกขึ้นมาเร็วๆนี้ฉันรีบพริกดูด้านหน้าทันทีก่อนจะต้องตกใจอีกครั้ง

นี้คือปีศาจในนิยายแน่ๆหล่อแบบเทพบุตรหลุดมาแบบซาตานหล่อขนาดนี้กินฉันทั้งตัวยังให้เลยอ๊าก!!

ฉันคิดก่อนจะมองดูแผลที่เหมือนถูกดาบแทงทะลุมาเป็นร้อยๆแผลแต่ก็ยังไม่ตายของเขาก่อนจะค่อยๆลากเขาเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตูลงกลอน

"อะแฮ่มๆ...ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งสามีหล่อมานะคะ..เอาหละ"

หลังจากฉันไหว้บ่นอำเล่นๆไปก็รีบไปเตรียมน้ำอุ่นมาทันที ดีนะที่โลกนี้ใช้หินเวทมาประดิฐทำให้เหมือนเตาแก๊สได้...ถึงจะแพงหน่อยแต่คุ้ม

"กราบขอโทษตรงนี้ด้วยนะ เพราะฉันยังไม่เคยเช็ดดูแลแผลให้ใครดีๆเลย..."

ว่าแล้วไม่รอช้าฉันรีบจุ่มน้ำปิดจนหมาดแล้วเช็ดถูตามตัวของเขาทันทีก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า...ฉันยังไม่ได้หาอะไรมาปูพื้น...และแล้วฉันก็รีบเตรียมแล้วเช็ดให้ใหม่อีกรอบ

"ฮุๆกล้ามใช้ได้ น่าเสียดายที่จรรยาบันฉันสั่งไม่ให้ยุ่งส่วนล่างมาเกินกว่าท้าวที่ดูมีแผละเหวอะหวะหน้ากลัว.."

ฉันว่าก่อนจะนึกถึงหม้อแกงตัวเองแล้ววากทันที...มันกินไม่ได้แล้วสีสันนี้คอชาโค...

ฉันจบท้ายมื้อเย็นตัวเองเป็นขนมปังเเข็งๆหนึ่งก้อนก่อนจะรู้ตัวว่ามีผ้าห่มผ้าปูคู่เดียว...

"...เวรกรรม หรือบุญนำทางดี.."

ฉันบ่นเบาๆก่อนจะเดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้เขาตรงนั้นแล้วคลุมตัวนอนข้างเขาทันที

"..ฝันดีนะ."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***