ตอนที่2 ความจำ

"...พระเจ้าจะอวยพรคุณ..."

เสียงพูดทุ้มต่ำคล้ายคนอายุมากกล่าวตรงหน้าก่อนจะค่อยๆหันหลังจากไปพร้อมกับตัวฉันที่มีอาการปวดหัวจิ๊ดๆตามมาติดๆ...

"...โอ๊ย...เจ็บ.."

ฉันเริ่มบ่นอุบอิบก่อนจะหันมองสถานที่โดยรอบ...

"โบสถ์หรอ...จริงสิ.."

ก่อนที่ฉันจะทันทำอะไรมากร่างกายที่ฉันได้มาจากพระเจ้าก็กลับล้มตึ้งลงกองพื้นซะดื้อๆ

"..อีฟ...นายหญิง...นาย.."

เสียงเลือนลางวนว่ายอยู่ในหัวก่อนที่ฉันจะวนไปมองเห็นถึงอดีตร่างนี้

'ลูกแม่...เด็กน้อยของแม่...ฮึกๆขอโทษ...แม่ขอโทษ'

ผู้หญิงตรงหน้านั้นน่าจะเเม่ของร่างนี้หรอ... ทำไมถึงร้องไห้ขนาดนั้นกัน...

แสงสีขาวสว่างวาบก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะค่อยกางปีกลบเลือนตัวเองหายไปช้าๆ

'โทษทันของแม่มาถึงแล้ว...ลูกจงอยู่รักตัวเองให้มาก..'

'...ท่านแม่..'

เด็กน้อยที่ยังนอนงัวเงียอย่างอ่อนเพลียไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของเธอกำลังค่อยๆหายไป

จบจากนั้นภาพก็กลับตัดไปถึงอีกตอน

'อีฟ!...นั้งลูกไม่รักดีแกแค่ต้องแต่งงานกับชายคนนั้นบ้านของเราก็จะสงบสุข! ออกมานะ!'

เสียงผู้ชายตะโกนโหวกเหวกถือไม้หน้าสามไล่ตามจนจะเจอตัว... เด็กผู้หญิงที่วิ่งหนีเสียงนั้นมามีรอยช้ำตามตัวนัยตาสั่นระริกด้วยความกลัวเส้นผมสีเงินสวยในเวลานี้กลับดูเด่นมาก

'...เจอตัวแล้วออกมาซะดีๆ!'

ปึก!!

เสียงท่อนไม้ในมือชายแก่ที่ฟาดกระทบผนังดังก่องยิ่งทำใก้เด็กน้อยคนนั้นกลัว

ฉันที่ตอนนี้ทำได้แค่ยืนมองรู้สึกอึดอัดจนอยากจะเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้แก่นั้นแล้วเสยสักหมัดใส่ก็ยังดี ใครก็ได้ทำหน้าที่ฮีโร่ช่วยเธอหน่อยเถอะ!!เพิ่งจะอายุไม่เท่าไรเอง

'...ช้าก่อนคุณลุง..'

เสียงแตกหนุ่มทุ้มนุ่มหูของใครบางคนดังขึ้นก่อนที่จะก้าวเข้ามาพร้อมกระดาษในมือก่อนจะชูถุงเงินถุงใหญ่ขึ้นมา

'เงื้อนไขนี้เป็นไงบ้างครับ...'

ฉันรีบขยับตัวลอยไปหวังจะดูกระดาษแผ่นนั้นแต่แล้วตาลุงแก่คนนั้นกลับรีบกัดนิ้วจนเลือดออกแปะกระดาษแล้วม้วนโยนกลับมาให้ชายคนนั้นก่อนจะเดินถือถุงเงินออกไป

'...ลุกขึ้นไหวมั้ยครับ...'

ภาพตัดไปอีกครั้ง... ครั้งนี้อะไรอีกละ...

'นายหญิงยินดีที่ได้รู้จักนะคะข้าชื่อเอมิเลียจะมาเป็นสาวใช้ส่วนตัวของท่านตั้งแต่วันนี้'

สาวใช้คนนั้นเเนะนำตัวก่อนจะพาร่างกายนั้นอออกไปเรียนรู้สถานที่ต่างๆในคฤหาสน์ ทุกอย่างวนอยู่ซ้ำเดินในบ้านหลังยักษ์เรียนรู้วิธีบริหารการงานภายในรวมถึงวิธีดูแลสามีตามสถานที่ต่างๆจบจนเรื่องทายาททุกวันวนๆไปจนลูปไปอีกที่

'...การหย่าครั้งนี้เราผู้เป็นจักพรรดิขออณุมัติ...ใครมีอะไรจะค้านหรือไม่...'

ทุกอย่างดำเนินไปไวมากจนจบมาถึงตอนที่เธอร้องไห้วิ่งวอนเบื้องหน้ารูปปั้นพระเจ้าด้วยความสิ้นหวัง...เธอรู้ดีว่าสามีที่ร่วมคืนแรกกับเธอคือคนที่ซื้อเธอช่วยเธอไว้...เธอเองก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่หวงสามีของตนเช่นกันใครจะคิดละว่า... เขาไปออกรพผู้คนจะทำกับเธอโดยการบังคับหย่าเพราะเห็นว่าสามีคู่ควรกับนักบุญมากกว่าเธอ... ความเห็นแก่ตัวเริ่มคิดอย่างสิ้นหวัง

'...โอ้ท่านเทพ...หากเขาผู้นั้นไม่กลายมาเปู้ผู้กล้า..ชีวิตรักของเขาและข้าจะดำเนิดดีต่อหรือไม่...ทำไมกันข้าคิดว่าตนหลุดพ้นแล้วแท้..."

น้ำตาเธอไหลมาพร้อมกับใบหน้าซีดก่อจะหมดสติ

"...ท่านผู้สัทธา..."

เสียงบางคนดังเบากังวานเรียกขานกล่าวถามฉันก่อนจะค่อยๆชัดขึ้น

...จบแล้วหรอภาพความจำ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***