ตอนที่ 5: การตัดสินใจครั้งสำคัญ

เช้าวันนั้น ศรัณยาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ไม่เหมือนกับทุกครั้ง เธอรู้สึกถึงการตัดสินใจที่กำลังจะเกิดขึ้น และเธอรู้ว่านี่จะเป็นก้าวที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ ความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจจากคืนก่อนหายไป แต่กลับมาแทนที่ด้วยความตั้งใจและมุ่งมั่น

ศรัณยาเดินออกไปจากห้องนอนของเธอและตรงไปที่ครัวเพื่อทำอาหารเช้า แต่ถึงแม้จะพยายามทำใจให้สงบ แต่เธอก็ยังคงรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่เธอต้องเผชิญหน้า ความคิดเกี่ยวกับกวินยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธออย่างไม่ลดละ

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งเพื่อดูว่ากวินตอบกลับข้อความของเธอหรือไม่ ใจหนึ่งเธอรู้สึกกลัวว่าคำตอบที่เธอได้รับอาจจะไม่เป็นไปตามที่หวัง แต่ในอีกด้านหนึ่ง เธอก็อยากรู้ว่าสิ่งที่เขาจะพูดจะเป็นอย่างไร

เมื่อเปิดหน้าจอโทรศัพท์ ศรัณยาพบว่ามีข้อความจากกวินที่ส่งมาในตอนดึก เขาเขียนว่า:

“ผมดีใจที่คุณตัดสินใจแบบนี้ ผมพร้อมจะคุยกับคุณเสมอ บอกเวลาและสถานที่มาได้เลยครับ”

คำตอบของกวินทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เธอไม่ต้องการที่จะเลื่อนการสนทนานี้ออกไปอีก และเธอก็รู้ว่าพวกเขาทั้งคู่ต้องการคำตอบที่ชัดเจนเช่นกัน

ศรัณยาตัดสินใจเลือกสถานที่ที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการพูดคุยครั้งนี้ ร้านกาแฟที่เงียบสงบแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอ ร้านกาแฟที่เธอเคยไปเมื่อตอนที่คิดถึงเรื่องนี้ในคืนก่อนดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการเริ่มต้นบทสนทนาครั้งนี้

เธอพิมพ์ข้อความกลับไปหากวิน:

“เจอกันที่ร้านกาแฟที่เราเคยไปกันตอนปีสาม สักสิบโมงเช้านะคะ”

ศรัณยากดส่งข้อความแล้ววางโทรศัพท์ลง รู้สึกถึงความโล่งอกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจ เธอรู้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอและกวินจะได้พูดคุยกันอย่างจริงจังหลังจากที่ได้เลิกรากันไป

เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ศรัณยาอาบน้ำ แต่งตัว และเตรียมตัวออกจากบ้าน เธอเลือกชุดที่ดูสบาย ๆ แต่ก็ยังดูดีเพื่อไม่ให้ดูเป็นการเตรียมตัวมากเกินไป ความรู้สึกที่เคยมีต่อกวินยังคงอยู่ลึกในใจของเธอ แต่เธอก็พยายามจะไม่ให้มันมามีอิทธิพลกับการตัดสินใจในวันนี้

เมื่อถึงเวลานัดหมาย ศรัณยาเดินทางไปยังร้านกาแฟที่พวกเขานัดกันไว้ ร้านกาแฟแห่งนี้ตั้งอยู่ในมุมที่เงียบสงบของเมือง และบรรยากาศที่อบอุ่นภายในร้านทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

ศรัณยาเลือกที่นั่งใกล้หน้าต่าง ซึ่งสามารถมองเห็นวิวของถนนที่เต็มไปด้วยต้นไม้และแสงแดดที่ส่องลงมาอย่างอ่อนโยน เธอสั่งกาแฟดำหนึ่งแก้ว รสชาติของกาแฟที่เธอชอบที่สุดในเวลานี้

ขณะที่เธอนั่งรออยู่นั้น ความคิดและความรู้สึกที่หลากหลายก็พลันพรั่งพรูเข้ามาในหัวของเธอ เธอเริ่มย้อนกลับไปคิดถึงความสัมพันธ์ที่เคยมีร่วมกันกับกวิน ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้พบกัน ความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุข ความเศร้า และความยากลำบากที่พวกเขาเผชิญมาด้วยกัน

แล้วกวินก็เดินเข้ามาในร้านกาแฟ ศรัณยาเห็นเขาแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ครั้งหนึ่งเธอเคยรู้สึก เขายังดูเหมือนเดิม แต่มีบางสิ่งที่เปลี่ยนไป เขาเติบโตขึ้นและมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เธอสังเกตเห็นว่าเขาดูมั่นคงและมั่นใจมากขึ้นในทุกการเคลื่อนไหวของเขา

กวินเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้า “สวัสดีครับศรัณยา ขอโทษที่ผมมาช้านะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็เพิ่งมาถึงเอง” ศรัณยาตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

กวินนั่งลงตรงข้ามกับเธอ และทั้งสองเริ่มต้นบทสนทนาด้วยคำถามธรรมดา ๆ เกี่ยวกับชีวิตในช่วงที่พวกเขาห่างกัน กวินเล่าถึงสิ่งที่เขาได้เรียนรู้จากการทำงานในบริษัทของครอบครัว การปรับตัวให้เข้ากับความกดดันและความคาดหวังที่สูงของผู้คนรอบข้าง

ศรัณยาเองก็เล่าถึงสิ่งที่เธอได้ทำในช่วงที่ห่างกัน เธอได้เลื่อนขั้นในงาน ได้รับความไว้วางใจจากเจ้านาย และเริ่มวางแผนสำหรับอนาคตของเธอเอง ทั้งสองรู้สึกได้ว่าพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา

หลังจากบทสนทนาเรื่องทั่วไป กวินเริ่มเข้าสู่หัวข้อที่จริงจังมากขึ้น “ศรัณยา ผมรู้ว่าเราเลิกกันไปเพราะสถานการณ์ที่ยากลำบาก และผมก็ไม่โทษคุณเลยสำหรับการตัดสินใจนั้น แต่ผมอยากรู้ว่า ตอนนี้คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรา”

ศรัณยารู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอรู้ว่านี่เป็นคำถามที่เธอต้องตอบด้วยความซื่อสัตย์ แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าคำตอบของเธอจะเป็นที่ยอมรับของกวินหรือไม่

“กวิน… ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นสิ่งที่พิเศษมาก และฉันก็ยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ต่อคุณ” ศรัณยาเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเราจะสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่า ความจริงก็คือชีวิตของเราเปลี่ยนไปมาก เราต่างก็มีเส้นทางของตัวเอง”

กวินฟังอย่างตั้งใจและตอบกลับด้วยความเข้าใจ “ผมเข้าใจครับ ผมรู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะกลับไปเหมือนเดิม แต่ผมก็อยากให้คุณรู้ว่าผมยังรักคุณอยู่ และผมอยากลองดูอีกครั้ง ถ้าคุณให้โอกาส”

ศรัณยารู้สึกใจสั่นกับคำพูดของกวิน เธอรู้สึกได้ถึงความจริงใจในคำพูดของเขา แต่เธอก็รู้ว่าการกลับไปหาความสัมพันธ์ที่เคยจบลงไปแล้วอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับเธอ

“ฉัน… ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ?” ศรัณยาถามด้วยความรู้สึกที่ยังคงสับสน

“ได้ครับ ผมจะรอคำตอบของคุณ” กวินตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

ศรัณยานั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ การตัดสินใจที่จะเดินออกจากความสัมพันธ์ที่เคยมีมายาวนานและกลับไปยังเส้นทางชีวิตที่แตกต่างกันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เธอไม่ต้องการที่จะทำร้ายกวิน แต่เธอก็รู้ว่าการยอมรับกลับไปอาจจะทำให้พวกเขาทั้งคู่ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดที่มากยิ่งขึ้น

“กวิน… ฉันรู้ว่าคุณรักฉัน และฉันก็ขอบคุณสำหรับความรู้สึกนั้น” ศรัณยาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง “แต่ฉันคิดว่าเราคงต้องยอมรับความจริง ว่าชีวิตของเราตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว”

กวินนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ผมเข้าใจครับ แต่ผมก็ยังเชื่อว่าเราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ ถ้าคุณให้โอกาส ผมพร้อมจะปรับตัวและเรียนรู้ไปพร้อมกับคุณ”

ศรัณยารู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกบีบแน่นกับคำพูดของกวิน เธอรู้ว่าเขาพูดด้วยความจริงใจ และเธอก็รู้สึกได้ว่าความรักของเขายังไม่จางหายไป แต่เธอก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความเป็นจริงที่ว่าชีวิตของพวกเขาทั้งคู่ได้เดินหน้าไปในทิศทางที่แตกต่างกัน

“กวิน… ฉันไม่แน่ใจว่าฉันสามารถกลับไปเป็นคนเดิมได้หรือเปล่า” ศรัณยาพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าหมอง “และฉันไม่อยากให้คุณต้องผิดหวังหรือเจ็บปวดเพราะฉันอีกครั้ง”

กวินมองศรัณยาด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความอ่อนโยน “ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกแบบนั้นเลยศรัณยา ผมแค่ต้องการให้เราทั้งสองมีโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่าจะเป็นในฐานะคู่รักหรือในฐานะเพื่อนก็ตาม”

ศรัณยารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในคำพูดของกวิน เธอรู้ว่าเขาพร้อมที่จะยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอตัดสินใจ แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังคงมีความสงสัยและกลัวว่าการกลับไปหากวินอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาทั้งสอง

“กวิน… ฉันขอเวลาได้ไหม? ฉันอยากจะคิดและไตร่ตรองทุกอย่างให้ดีก่อนที่จะตัดสินใจอะไร” ศรัณยาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่มั่นคง

กวินพยักหน้า “ได้ครับ ผมจะรอคำตอบของคุณ ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร ผมก็ยอมรับได้”

หลังจากนั้น ศรัณยาก็ลุกขึ้นพร้อมกับกวินและเดินออกจากร้านกาแฟ พวกเขาเดินไปด้วยกันในถนนที่เงียบสงบ สายลมที่พัดผ่านทำให้ศรัณยารู้สึกถึงความสงบในใจ และในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ ความหวาดกลัวว่าการตัดสินใจของเธออาจจะส่งผลต่อชีวิตของพวกเขาทั้งคู่ไปตลอดชีวิต

เมื่อพวกเขามาถึงจุดที่ต้องแยกทางกัน ศรัณยาหันไปมองกวิน “กวิน… ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอคำตอบของฉัน แต่ฉันสัญญาว่าฉันจะคิดและพิจารณาอย่างดี”

กวินยิ้มและจับมือเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจดี คุณไม่ต้องรีบตัดสินใจ ผมแค่ต้องการให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือก”

ศรัณยายิ้มกลับและรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่กวินมอบให้เธอ แต่เธอก็รู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะตัดสินใจในครั้งนี้ เมื่อกวินเดินจากไป ศรัณยายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพักหนึ่ง หัวใจของเธอยังคงสับสนและเต็มไปด้วยคำถาม

ศรัณยากลับมาที่บ้านในช่วงเย็น ความเงียบสงบของบ้านทำให้เธอมีเวลาคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ ความรู้สึกที่หลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ การตัดสินใจที่เธอต้องทำไม่ได้ง่ายเลย แต่เธอก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องเผชิญหน้า

เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานและเปิดโน้ตบุ๊กของเธอ ศรัณยาเริ่มเขียนบันทึกความคิดของเธอลงในเอกสาร เป้าหมายของเธอคือการเขียนทุกความรู้สึกและความคิดที่เธอมีเกี่ยวกับกวินและความสัมพันธ์ที่พวกเขาเคยมีร่วมกัน

“ฉันยังรักกวินอยู่ไหม?” ศรัณยาเขียนคำถามนี้ลงในบันทึกของเธอ เธอรู้ว่านี่เป็นคำถามที่สำคัญที่สุด และเธอต้องการหาคำตอบที่ชัดเจนให้กับมัน

“ฉันรักเขา… แต่ความรักนั้นพอที่จะทำให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันได้หรือเปล่า?” เธอพยายามคิดถึงข้อดีและข้อเสียของการกลับไปหากวิน ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขายังคงแข็งแกร่ง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้ว่าชีวิตของพวกเขาทั้งคู่เปลี่ยนไปมากแล้ว

ศรัณยาใช้เวลานานในการเขียนบันทึกและไตร่ตรองถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอรู้สึก หลังจากนั้นเธอปิดโน้ตบุ๊กและรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเริ่มสงบลงเล็กน้อย เธอรู้ว่าคำตอบจะไม่มาในทันที แต่การเขียนบันทึกนี้ช่วยให้เธอได้คิดและพิจารณาทุกอย่างอย่างเป็นระบบ

เมื่อเวลาผ่านไป ศรัณยาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าและตัดสินใจที่จะเข้านอน เธอรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอีกวันที่สำคัญและเธอต้องการพลังในการเผชิญหน้ากับมัน

เช้าวันใหม่มาถึง ศรัณยาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ผ่อนคลายมากขึ้น เธอตัดสินใจที่จะให้เวลากับตัวเองในการตัดสินใจเรื่องของกวิน เธอรู้ว่าไม่จำเป็นต้องรีบเร่ง เพราะการตัดสินใจนี้เป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับทั้งเธอและกวิน

ศรัณยาเลือกที่จะใช้เวลาวันนี้ไปกับกิจกรรมที่เธอชอบ เธอออกไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ ท่ามกลางธรรมชาติที่สดชื่น การอยู่ท่ามกลางธรรมชาติทำให้เธอรู้สึกสงบและได้คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตของเธอ

เธอนั่งลงบนม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ มองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมาและรับฟังเสียงนกร้อง เธอรู้สึกได้ถึงความเรียบง่ายและความสุขที่แท้จริงในการใช้ชีวิตอย่างสงบเช่นนี้

ศรัณยาเริ่มคิดถึงอนาคตของเธอ ไม่ว่าจะกับกวินหรือไม่ก็ตาม เธอรู้ว่าเธอต้องการความมั่นคงและความสุขในชีวิต และเธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะมาถึง

“บางทีคำตอบมันอาจจะไม่ได้อยู่ที่การเลือกว่าจะอยู่กับกวินหรือไม่” ศรัณยาคิดในใจ “แต่มันอยู่ที่การเลือกที่จะมีความสุขกับตัวเอง และมองหาความสุขในชีวิตทุกวัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

เมื่อเธอคิดถึงจุดนี้ ศรัณยารู้สึกได้ถึงความสงบในใจ เธอรู้ว่าการตัดสินใจไม่จำเป็นต้องมาจากการพยายามที่จะควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง แต่มาจากการยอมรับสิ่งที่เป็น และการเลือกที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

วันนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ศรัณยาใช้เวลาทั้งวันในการค้นหาความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตของเธอ และในที่สุดเธอก็รู้สึกว่าตัวเองพร้อมที่จะตัดสินใจในสิ่งที่เธอเชื่อว่าดีที่สุดสำหรับเธอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***