ใกล้ชิดขึ้น

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากวันที่ได้ดูหนังด้วยกัน คอปเปอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ขณะที่เขาเดินเข้ามหาวิทยาลัย ใจเขาเริ่มคาดหวังว่าจะได้เจอภีมอีกครั้ง แม้เขาจะพยายามไม่คิดมาก แต่ก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจได้

เมื่อเข้ามาถึงห้องเรียน คอปเปอร์สังเกตเห็นว่าภีมนั่งอยู่ที่เดิมและกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัวว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะ

"สวัสดีครับ" คอปเปอร์กล่าวทักทาย ภีมจึงหันกลับมามองเขาและยิ้มเล็กน้อย

"สวัสดีเช่นกัน" ภีมตอบ "เมื่อคืนกลับบ้านดีใช่ไหม?"

"ใช่ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ" คอปเปอร์ตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม ความอบอุ่นจากการสนทนาเมื่อคืนยังคงอ้อยอิ่งในใจของทั้งสอง

การเรียนในวันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คอปเปอร์และภีมต่างก็รู้สึกว่าทุกอย่างดูสดใสขึ้น ทั้งคู่เริ่มรู้สึกว่าการอยู่ใกล้กันทำให้พวกเขามีความสุขและสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

หลังเลิกเรียน ภีมเสนอให้คอปเปอร์ไปหาอะไรทานด้วยกัน "เราไปหาของกินกันเถอะ คอปเปอร์มีร้านที่ชอบไหม?"

คอปเปอร์คิดอยู่สักพัก ก่อนจะเสนอร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่เขาชอบไปนั่งอ่านหนังสือ "ที่นี่บรรยากาศดีมาก เราว่านายคงชอบ"

ทั้งสองเดินไปยังร้านคาเฟ่ที่คอปเปอร์แนะนำ มันเป็นร้านเล็ก ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในซอยสงบ มีโต๊ะที่จัดวางอย่างเรียบง่ายและเพลงเบา ๆ ที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เมื่อทั้งสองนั่งลง ภีมสังเกตเห็นความสุขที่แฝงอยู่ในแววตาของคอปเปอร์

"ดูนายจะชอบที่นี่มากเลยนะ" ภีมเอ่ยขึ้น

"ใช่ มันเป็นที่ที่เรามักจะมาพักผ่อนเวลาเหนื่อย ๆ หรือไม่ก็อ่านหนังสือ" คอปเปอร์ตอบพร้อมยิ้ม เขารู้สึกผ่อนคลายเมื่ออยู่ในที่ที่คุ้นเคยและได้แบ่งปันกับภีม

การสนทนาระหว่างทั้งสองคนเริ่มลื่นไหลมากขึ้น พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องต่าง ๆ ทั้งเรื่องชีวิตส่วนตัว ความฝัน และสิ่งที่พวกเขาชอบ ภีมเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวและความฝันที่อยากทำงานในสายที่ตนรัก คอปเปอร์เองก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสนใจในการถ่ายภาพ และความฝันที่อยากเป็นช่างภาพมืออาชีพ

"ภีมอยากทำอะไรในอนาคตบ้าง?" คอปเปอร์ถาม

ภีมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยเสียงที่แฝงความมั่นใจ "เราอยากเป็นคนที่สามารถปกป้องและดูแลคนที่เรารักได้ อยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนที่เราเคยฝันไว้"

คอปเปอร์รู้สึกถึงความจริงจังในคำพูดของภีม เขาสัมผัสได้ถึงความห่วงใยและความอบอุ่นที่แฝงอยู่ในตัวของภีม นั่นทำให้เขารู้สึกเชื่อมั่นและอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากนั่งคุยกันจนเวลาเกือบค่ำ ทั้งสองจึงตัดสินใจเดินกลับไปที่หอพักของคอปเปอร์ ภีมเดินข้าง ๆ คอปเปอร์อย่างใกล้ชิด ระหว่างทางเงียบสงบ คอปเปอร์รู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านและความอบอุ่นที่แทรกซึมอยู่ในหัวใจ

เมื่อมาถึงหน้าหอพัก ภีมยืนอยู่ข้าง ๆ คอปเปอร์ ก่อนจะกล่าวลาคืนนี้ "ขอบคุณนะที่พาเราไปที่ร้านคาเฟ่ เราชอบมันมาก ไว้คราวหน้าเราไปที่อื่นกันอีกนะ"

"ด้วยความยินดีเลย ภีมเองก็พาเราไปที่นายชอบบ้างก็ได้" คอปเปอร์ตอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อคอปเปอร์กำลังจะเดินเข้าหอ ภีมก็เรียกเขาไว้ "คอปเปอร์…"

คอปเปอร์หันกลับมา ภีมยืนนิ่งครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มอย่างอบอุ่น "ฝันดีนะ"

คอปเปอร์ยิ้มตอบและรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในใจ "ฝันดีเช่นกัน ภีม"

คืนนั้นทั้งสองคนต่างก็เข้านอนด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นและสบายใจ ความสัมพันธ์ระหว่างภีมกับคอปเปอร์เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นสายใยที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แม้พวกเขาจะยังไม่รู้ชัดเจนว่ามันคืออะไร แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหัวใจของพวกเขาเริ่มเต้นไปในจังหวะเดียวกัน

---

นี่คือตอนที่สาม ถ้าอยากให้เพิ่มเติมอะไรหรืออยากให้เรื่องราวเดินไปในทางไหน บอกได้เลยนะ!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***