จันทราสีชาดตอนที่2 ไอแค้น

พอหลีซูฮวาและหลีซูซ่านออกมาจากสำนักได้ไม่นานก็มีเสียงเสียงหนึ่งเรียกพวกนางว่า"ซูซ่าน ซูฮวา"พวกนางหันกลับไปมองคนผู้นั้นแล้วเอ่ยพร้อมกันว่า"ศิษย์พี่ใหญ่ซาง"ใช่แล้วเขาก็คือศิษย์พี่ใหญ่ของพวกนางหรือก็คือซางเฟยหลงนี่เอง เขาได้รีบเหาะอย่างรวดเร็วเพื่อมาให้ทันพวกนาง หลีซูซ่านได้ถามไปว่า"ศิษย์พี่ท่านจะไปด้วยหรือ แต่เท่าที่ข้าจำได้ท่านได้ไปปีที่แล้วแล้วมิใข่หรือ"พอได้ยินดังนี้ซางเฟยหลงจึงตอบอย่าไวว่า"นั้นก็จริง แต่ที่ข้าออกมาได้ก็เพราะว่าอาจารย์บอกให้ข้ามาปกป้องพวกเจ้าทั้งสองข้าจึงมา"นางที้งสองจึงตอบว่า"อืม"แล้วรีบเหาะเหินต่อ

ต่อมาหลีซูฮวาก็เห็นอะไรบางอย่าแปลกไปนางจึงบอกผู้เป็นพี่ว่า"พี่ซ่านซ่าน เหตุใดตรงป่าแห่งนั้นถึงมีอะไรสีดำดำลอยอยู่กัน"ทุกคนได้มองไปตรงป่าแห่งนั้น พอซางเฟยหลงหันไปดูก็รู้ว่าคืออะไรจึงเอ่ยขึ้นว่า"นั้นคือไอแค้น และที่นั้นเหมือนว่าจะเป็นป่าอู่ถงด้วย"หลีซูฮวาจึงบอกเสริมว่า"เหมือนว่าจะมีปีศาจอยู่ที่นั้นด้วยสิ"หลีซูซ่านจึงบอกเสริมอีกว่า"หากที่ใดมีไอแค้นก็ต้องมีปีศาจใช่หรือไม่"ซางเฟยหลงตอบนางว่า"ใช่"หลีซูฮวาจึงบอกอีกว่า"พวกเขาลงไปดูกันเถอะ หากมีปีศาจจักได้ปราบมันเพื่อไม่ให้มันไปทำร้ายผู้คน"หลีซูซ่านและซางเฟยหลงจึงตอบคำสั้นๆว่า"อืม"หลังจากตกลงกันเสร็จทั้งสามคนก็ได้ลงไปยังป่าอู่ถง

พอพวกนางลงมาถึงป่าอู่ถง ทั้งสามก็ได้เดินดูรอบๆ อยู่ๆ

หลีซูฮวาก็เอ่ยขึ้นว่า"สะถานที่แห่งนี้ไม่มีแม้แต่สัตว์เล็กสัตว์ใหญ่สักตัวงั้นก็แปลว่ามีปีศาจจริงๆ"อยู่ๆซางเฟยหลงก็พูดขึ้นว่า"ระวัง!!"แล้วเขาก็พลักหลีซูฮวาให้ไปอีกด้านและดึงหลีซูซ่านมากับตัวเองเพื่หลบอาวุธขอบคนปริศนาผู้นั้น จู่ๆก็มีปีศาจหลายตนออกมาจากหมอกที่หนาทึบด้านหน้าพวกเขาทั้งสามคน ปีศาจตนที่เป็นหัวหน้าได้เอ่ยออกมาว่า"ที่นี่เป็นที่ของพวกข้า พวกเจ้ากล้ามากนะที่เข้ามาในที่ของพวกข้า เด็กๆจัดการ"ปีศาจเหล่านั้นได้เข้ามาต่อสู่กับพวกเขาทั้งสามคนแต่ปีศาจพวกนั้นก็พ่ายแพ้พวกนางไปและในตอนนี้เหลือเพียงหัวหน้า มันคิดจะวิ่งหนีแต่หลีซูซ่านรีบจับไว้ได้มันจึงร้องขอชีวิตว่า"ท่านเซียนปล่อยข้าไปเถอะ ข้าผิดไปแล้ว"แล้วมันก็เอ่ยอีกว่า"ข้าเป็นปีแค่ปีศาจตัวเล็กๆ อย่าทำอะไรข้าเลย" "ข้าๆข้าจะออกไปจากที่นี่เอง ข้าขอร้องล่ะ" "ปล่อยมันไปเถอะ"หลีซูซ่านและซางเฟยหลงหันไปมองหลีซูฮวา หลีซูซ่านถามขึ้น"ทำมัยหรอ?"หลีซูฮวาจึงตอบว่า"เขาเป็นแค่ปีศาจตัวเล็กๆอีกอย่าง..."นางหยุดพูดแล้วหันไปทางต้นไม้ใหญ่แล้วพูดว่า"เขายังมีครอบครัวรออยู่"พอหลีซูฮวาเอ่ยเสร็จหลีซู่ซ่านและซางเฟยหลงหันไปตามทางที่หลีซูฮวามองแล้วเห็นปีศาจหญิงตนหนึ่งและปีศาจเด็กตัวเล็กหลายคนที่นั่งหลบด้วยความกลัวอยู่อย่างเงียบๆ พอเห็นแบบนี้ทั้งสามก็ปล่อยปีศาจตนนี้ไปและก่อนจะปล่อยมันหลีซูฮวาบอกกันมันว่า"ข้าปล่อยเจ้าแล้วเจ้าจงอย่าไปทำร้ายใครล่ะดูแลลูกๆเจ้าให้ดีพวกข้าสามคนปล่อยเจ้าไปแต่ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าจะปลอดภัย" "เพราะยังมีศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกข้าอีกหลายคนที่อาจจะเดินทางมาแถวนี้" "ข้าจะช่วยร่ายมนต์ปกป้องพวกเจ้าเอาไว้ละกัน"ปีศาจตนนั้นแปลกใจอย่างมากแต่ก็ดีใจอย่างมากที่นางจะช่วยปกป้องภรรยาอันเป็นที่รักและลูกๆของเขาเขาจึงเอ่ยออกมาอย่างดีใจและจริงใจว่า"ขอบคุณท่านเซียนมากๆหากมีอะไรให้ข้าช่วยข้าจะช่วยท่านทุกเมื่อ" "ข้าและภรรยาและลูกๆติดค้างบุณคุณชีวิตท่าน"อยู่ๆภรรยาของปีศาจตนนี้ก็พาลูกไปทั้งสามวิ่งเข้ามาและนั่งลงขอบคุณหลีซูฮวาที่ไว้ชีวิตพวกตนและร่ายมนต์เพื่อปกป้องพวกเขา "เอาล่ะๆข้าจะรีบร่ายมนต์แล้วข้าก็จะรีบไปแล้ว"นางเอ่ยจบก็ร่ายมนต์ให้ครอบครัวปีศาจครอบครัวนี้ พอร่ายมนต์เสร็จทั้งสามก็เหาะเหินออกไปจากที่แห่งนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***