ep4

เวลาผ่านไป 1 เดือน ที่ฉันเดินขึ้นเดินลงเขา    ฉันสามารถแบกน้ำขึ้นมาได้ 2 ครั้งแต่ก็ยังไม่สามารถเต็มน้ำใส่ถังให้เติมได้เลย หลังจากที่ฉันฝึกได้1เดือนเบนจามินพ่อของฉันได้รั้งตำแหน่งและ คฤหาสน์หลังหนึ่ง อยู่ใกล้เมืองมากขึ้น คฤหาสน์มี 7 ห้องนอนมีห้องน้ำในตัวอยู่เเล้ว มี2 ชั้น มีห้องครัวและห้องรับรองใหญ่โตอยู่กลางบ้าน ชั้น1 มี2 ห้องนอนชั้น2 มี5 ห้องและห้องหนังสือและห้องทำงานอีก 4 ห้อง สำหรับพี่ๆและคีเนียนาและเบนจามิน คฤหาสน์ได้จ้างคนมา15 คน 4คนเป็นคนรับใช้ส่วนตัวและแน่นอนฉันไม่มีคนรับใช้   แต่ฉันได้เป็นคนใช้แทนและจะไม่ได้นั่งโต๊ะกินข้าวเพราะเป็นที่สำหรับครอบครัวเจสซิก้าโรแกน หรือจะเรียกให้ถูกคือตระกูล เจสซิก้าโรแกน และฉันก็มักจะถูกปฏิบัติแย่ๆเสมอ แต่ก็ดีที่คนรับใช้เยอะก็เลยไม่มีงานให้ฉันทำเยอะเหมือนเดิม พี่ชายของฉัน 2 ได้เข้าโรงเรียนดีๆและได้ของใช้ใหม่ๆเสมอต่างจากฉันที่ไม่ได้อะไรเลย ในช่วงเย็นฉันได้ยินพวกเขาคุยกันเรื่องตำแหน่งที่ได้ ดูเหมือนเบนจามินจะได้รับหน้าที่ไปปราบปีศาจตัวใหญ่ในป่าแห่งหนึ่งและแน่นอนเขาได้ ชัยชนะกับมา เวลาผ่านไป 2 เดือน ชีวิตฉันก็ไม่มีอะไรมากหรอกมีแต่ ตอนเช้าไปซักผ้าและที่เหลือก็เป็นเวลาว่าง ฉันจึงขึ้นเขาไปซ้อมกับอามินทุกวัน มีวันหนึ่งอามินได้พาฉันไปวัดพลังที่ โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ แห่งหนึ่งมันดูใหญ่มาก โบสถ์ชื่อว่าเอมอนแปลงว่าซื้อสัตว์

โบสถ์เต็มไปด้วยกระจกสีสันสวยงามฉันไม่อาจหยุดมองได้เลยอามินเดินเข้าไปคุยกับพระสันตะปาปา ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันแต่พวกคุยกันนานมาก

พระสันตะปาปาได้เชิญฉันเข้าไปที่ห้องหนึ่งพร้อมกับอามิน พระสันตะปาปาให้ฉันปาดเลือดลงน้ำ น้ำได้เปลี่ยนสีไปเป็นสีดำชนิด ประสาทสัมผัสของฉันมันทำงานเร็วขึ้นฉันได้ยินเสียงแปลกๆฉันเริ่มปวดหัว

มันปวดมากจนแทบจะระเบิดออกมาอามินและพระสันตะปาปา ก็ต่างเดินออกห่างดวงตาที่มีน้ำตารื้นอยู่เบิกกว้างมองฉันด้วยความกลัวสีหน้าของพระสันตะปาปามืดมนเขาเอาแต่สวดมนต์อะไรสักอย่าง มันทำให้ฉันปวดหัวมากกว่าเดิมตาฉันเริ่มปิดลงช้าๆและนอนสลบไป ฉันเริ่มรู้สึกตัวขึ้นแต่ยังไม่ขยับตัวฉันได้ยินอามินและพระสันตะปาปาคุยกันเหมือนว่าอามินได้ให้เงินก้อนโตให้กับพระสันตะปาปา เพื่อปิดปากเรื่องนี้เอาไว

ฉันเริ่มลุกขึ้นอามินเห็นจึงให้พระสันตะปาปา ออกไปอามินพาฉันกลับมาที่บ้านและบอกฉันให้นอนพัก 1 เดือนค่อยกับมาที่กระท่อมฉันเดินเข้าไปในห้องและ ถอดเสื้อผ้าเหงื่อฉันเต็มตัวไป อากาศแทนที่จะหนาว. กับร้อนระอุฉันเหนื่อยมากทั้งที่วันนี้ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยฉันเดินลงอ่างน้ำและ แช่น้ำฉันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตื่นมาอีกที่น้ำในอ่างก็เปลี่ยนเป็นสีดำเหมือนตอนที่ฉันไปวัดพลัง ฉันตกใจจึงรีบขึ้นน้ำและไปที่กระจกตรงหน้าอกข้างซ้ายมีตราสัญลักษณ์อะไรสักอย่างเหมือนจะเป็นไม้กางเขนกลับหัว  ฉันเดินไปที่นอนและทิ้งตัวลง เวลาผ่านไป 1 เดือน วันเป็นเวลาที่ฉันทรมานมากในทุกๆวันตอนกลางคืนฉันจะปวดหัวมาก มากแบบ ก ล้านตัว

ในช่วงเช้าก็จะเหนื่อยมากจนไม่มีแรงจะเดิน ฉันได้เเต่นอนบนเตียงเป็นเวลา 1 เดือนเต็มๆ เหมือนคนตาย แต่ก็จะมีคิร่าที่ค่อยมาดูแลฉัน

คิร่า เป็นเด็กสวาอายุเท่าฉันเพิ่งรับเขามาใหม่

คิร่าค่อยมาเช็ดตัวและนำอาหารมาให้ฉัน ทุกคนในคฤหาสน์คิดว่าฉันเป็นไข้หวัดฉันคิดว่าพวกเบนจามิน ต้อง แช่งให้ฉันตายแน่นอน ฉันเป็นแบบนี้มา 1 เดือนเต็มๆ เช้ารุ่งขึ้น ฉันลุกขึ้นจากเตียง เริ่มขยับตัวช้า คิร่า เดินเข้ามาในห้อง

ฉันได้ขอบคุณคิร่า และเดินออกไปอย่างเย็นชาได้แต่ให้คิร่า ยืนมองฉันด้วยความงง ฉันเดินไปที่กระท่อมของ อามิน ฉันเดินขึ้นมาถึงกับเหนื่อยมากกว่าเดิมเหมือนกับฉันเดินขึ้นลง2 รอบ

อามินนั่งรอฉันที่หน้ากระท่อม เขาให้ฉันนั่งลง อามินพูด. . " ช่วงนี้ก็เดินขึ้นลงไปก่อนไม่ต้องทำอะไรมากตอนนี้ตัวเธอเดินมาถึงนี้ก็ หน้าเหลือเชื่อ มากพอแล้ว "   

ฉันถาม " มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันกันแน่ "

อามินบอก. " มันยังไม่ถึงเวลา. "

อามิน วาดวงกลมอันใหญ่และให้ฉันนั่งในวงกลม และ จุดไฟล้อมรอบฉันและให้ฉันนั่งฝึกอยู่ในนั้นเป็นเวลา 30 วัน30 คืน แต่โชคดีที่เป็นเวลาที่พวกเจสซิก้าโรแกน ไปเที่ยวกัน 1 เดือน 

และไม่มีใครสงสัยฉันเลยสักคน ยกเว้นคิร่า 

ฉันเดินออกมาจากกองไฟ ร่างกายฉันเริ่มขยับง่ายขึ้น อามินให้ฉันกลับไปพักที่บ้าน เมื่อฉันถึงห้องฉันก็เห็นคิร่า นั่งรออยู่่ฉันถามคีร่า 

" เธอมาทำอะไรที่นี้ "

คิร่า รีบเดินมาที่ฉันด้วยความ กระตือรือร้น ถามคำถามสระพัดกับฉันคิร่าดูเป็นห่วงฉันมากจากใจจริง  

" เธอต้องอะไรและทำแบบนี้เพื่ออะไร. "   

" ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอเท่านั้นเอง " 

" ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากแล้วช่วยออกไปที่. "

 คิร่า ถามฉันด้วยความเป็นห่วง

 " เธอกินอะไรมาหรือยัง ฉันเตรียมอาหาร มาให้เธอด้วยนะ "

 ฉันรีบรับไวและขอบคุเธอและรีบไล่เธอออกไป. ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครที่ฉันพอที่จะเชื่อใจได้สักคนในบ้านที่มีแต่คนเกลียดทั้งทีฉันนั้นยังไม่ำอะไรเลย

ในคืนหนึ่งฉันเหนื่อยจากการฝึกกับอามินจึงกลับบ้านดึกแล้วเกิดหิวขึ้นมาฉันจึงแอบไปหาอะไรกินในครัว ในขณะที่ฉันกำลังจะยิบขนมปังแผ่นหนึ่งขึ้นมากินฉันได้ยินเสียงคนกำลังเดินมาทางนี้ถ้ามีคนจำได้ฉันต้องโดนตีแน่ ฉันรีบไปซ่อนตัว เสียงเดินเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นแสงไฟหมุนไปรอบๆครัวเสียงเดินเริ่มเข้ามาใกล้ๆฉันมากขึ้นฉันเริ่มกลัวถ้าฉันโดนจำได้ว่าแอบมาขโมยของในครัวกินต้องโดนอดข้าวหลายวันแน่เ

สียงเดินมาหยุดที่ตัวฉันใจฉันเต้นเเรงขึ้นเสียงเดินนั้นก้มลงฉันหลับตาด้วยความกลัวได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

" ชาร์จล็อต เธอมาทำอะไรที่นี้"

เสียงของคีร่าฉันค่อยๆลืมตาขึ้น

"เอาเลยสิไปบอกพวกเขาเลยฉันไม่โทษเธอหรอกนะ"   

คีร่าไม่ฟังและเดินไปยิบชุบเห็ดที่กำลังร้อนๆเหมือนมันกำลังรอฉันมากินคีร่าบอกให้ฉันลุกขึ้นมากินที่โต๊ะครัว คีร่าไม่มีถ้าที่จะไปบอกใครเลยฉันจึงถาม 

" เธอไม่ไปบอกพวกเขาหรอก"

คีร่าตอบ " ฉันไม่ไปบอกพวกเขาหรอกเพราะงั้นเธอกินเถอะ" ฉันเริ่มกินชุบอย่างอร่อย

" ชาร์จล็อต ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอนะเพราะงั้นมาเป็นเพื่อนกับฉันได้ไหม" 

ฉันตอบตกลง คีร่ามองดูฉันด้วยความดีใจ ฉันกินชุบเสร็จจึงขอบคุณคีร่าและเดินกับห้อง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***