Ep 3

ชายคนนั้นพูดขึ้น

" ถ้าเธอไม่เชื่อฉันก็มาสู้กับฉันใครถูกแตะตัวก่อนคนนั้นแพ้   "

"..."

" ฉันจะเชื่อใจคุณได้ยังไง " ฉันพูดด้วยความ ประมาท

" ไม่ต้องห่วง.  ..เธอคงยังใช้เวทมนต์ไม่ได้สินะ"

การที่แม่มดพ่อมด ในโลกนี้จะใช้เวทมนต์ได้ก็ต่อเมื่อจะไปวัดพลังที่โบสถ์คุณจะได้รับการ อวยพรจากพระเจ้าและเวทมนต์

"....."

"ถ้าฉันใช้เวทมนต์แม้แต่น้อยฉันจะยอมแพ้และกับไปแต่ถ้าฉันชนะ ชาร์ล็อต. ลูคัส. วิลเลียมเธอต้องมาเป็นลูกศิษย์ฉัน"

"ได้" ฉันตอบเสียงดัง

" และจะเริ่มเมื่อ มีดเล่มนี้ตกลงพื้น"

ชายคนนั้นโยนมีดขึ้นและเมื่อมันตกลงมาฉันพุ่งเขาหาชายคนนั้นและเขาก็ หลบได้

" อ่า..ฉันลืมแนะนำตัวไปเลย"

ชายคนนั้นพูดไปด้วยและหลบฉันได้แบบง่ายๆ

" ฉันชื่อ  อามิน. และฉันอายุเยอะกว่าเธอเพราะงั้น. "

อามินหลบฉันและไปโผล่อยู่ข้างหลังฉันในตอนไหนไม่รู้ ฉันหันหลังและใช้มือรับการโจมตี หน้าของอามินเปลี่ยนไปทั้งทีเมื่อเห็นฉันหันหลังกับมารับทัน  แต่มือของเขากำลังจะแตะโดนแขนฉัน มันเร็วเกินไปๆ อามินหยุดมือของเขาก่อนที่จะแตะโดนตัวฉัน ฉันงง

"เธอแพ้แล้วและชาร์ล็อต"

ฉันมองไปที่เอว ฉันเห็นบาดแผลที่เอวเล็ก

"....."   ฉันยืนนิ่งฉันถอนหายใจเบาๆอย่างช่วยไม่ได้ " ฉันไม่ยอมเป็นลูกศิษย์คุณหรอก " ฉันเดินหันหลังไป อามินพูดขึ้นเสียงดัง "ชาร์ล็อต !!"

ฉันตกใจมากเหมือนเสียงเสือที่กำลังโกรธ

"ชาร์ล็อต เธอดูเหมือนแม่เธอมากเลยนะ ที่ไม่ยอมรับความจริง " 

ฉันยิบมีดเล็กในกระเป๋าขาและโยนใส่อามินมันเฉี่ยวไปที่หน้าของอามินจนเป็นแผลที่หน้าฉันพูดขึ้น

" คุณเป็นใครกันแน่ทำไมรู้จักเเม่ฉันรวมถึงตัวฉันด้วย  " จริงๆอามินสามารถหลบมีดเล็กๆของฉันได้ง่ายๆแต่เขากับไม่หลบ

" ถ้าเธออยากรู้ก็มาเป็น..."

ฉันพูดเสียงดัง " ได้ "  อามินยิ้มมุมปากเขาหน้าเหมือนใครกันนะเหมือนเคยเห็นที่ไหน  " งั้นตามฉันมา" ฉันเดินตามเขาเข้าไปในป่าโดย เว้นระยะห่างจากอามิน 2 เมตร เพื่อความปลอดภัย อามินเดินเข้าไปในป่าลึกๆ ฉันเห็นกระท่อมในป่าเล็กๆฉันเพิ่งรู้นะแน้ว่ามีกระท่อมเล็กๆบนเขาด้วยเพราะเขาลูกนี้สูงมากจริงๆ ฉันจึงยังไม่ได้ขึ้นมาสำรวจ กระท่อมหลังนั้นดูสวยงามมาก มีดอกไม้สีสันเต็มไปหมดเมื่อฉันเดินเข้าไปในอาณาเขตกระท่อมของเขาแสงแดดส่องลงมากระทบที่หน้าฉันเบาๆมันอบอุ่นมา ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆมันช่างวิเศษมากมันรู้สึกสดชื่นกว่าที่ฉันคิด ฉันมองลงไปมันสูงมากจนเห็นบ้านฉันและเมือง บ้านฉันอยู่ห่างจากเมืองมากจริงๆ หน้ากระท่อมของเขามีเก้าอี้นั่งเล็กๆอามินเดินไปนั่งและจิบกาแฟ และยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านดูจากน้ำเสียงอามินเหมือนคนอายุ30ขึ้นแต่หน้าของเขากับยังเด็กอยู่มีเสน่ห์กว่าที่ฉันคิดอีกนะเนี่ยชายหนุ่มผมเเดงตาสีม่วงนั่งจิบกาแฟอยู่หน้าบ้านลมพัดไปที่หน้าของชายหนุ่มผมแดงปลิวพัดไปตามลบมองดีๆอามินหล่อกว่าที่ฉันคิดนะเนี่ยอามินหล่อขนาดนี้ไม่มีภรรยาเลยหรอก ฉันรอถามเขาดู

" คุณไม่มีภรรยาหรอก "

อามินตอบ " มีสิ ภรรยาและลูกของสาวของฉันอยู่ใกล้จากที่นี้มากจนฉันไม่สามารถพาพวกเธอมาได้ด้วย"

" แล้วคุณไม่คิดถึงพวกเขาหรอก "

อามินพูดขึ้น " ฉันพาเธอมาเพื่อมาเล่าเรื่องส่วนตัวของฉันให้เธอฟังหรอกและมัมไม่ได้อยู่ในเป้าหมายของฉันหรอกนะ "

ก่อนที่ฉันจะเดินไปถึงตัวอามินเขาก็บอกให้ฉัน

" หยุดอยู่นั้นและ ตอนนี้ถึงเธอจะมีพื้นฐานมาบ้างแล้วก็เถอะ เธอเห็นถังน้ำที่อยู่นั้นไหม "

ฉันมองไปที่ถังน้ำ อามินพูด

" ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วเธอต้องลงไปตักน้ำที่ตีนเขาและนำขึ้นมาใส่ถังน้ำของฉันสะ " 

ฉันงง ".... "

แค่ฉันเดินขึ้นมากับเขาก็เหนื่อยจะบ้าอยู่แล้วนะ " กี่ถั..."   ก่อนที่ฉันจะพูดจบเขาก็พูดขึ้น

" จนกว่าพระอาทิตย์จะตก " 

ฉันตกใจ " ห๊ะบ้าหรือเปล่าจะให้เด็กอายุ 6 ขวบ ทำเรื่องแบบนั้นนี้นะ " 

อามินพูดขึ้น   " นั้นไม่ใช่ปัญหาของฉัน  ถ้าเธอสามารถแตะตัวฉันได้เมื่อไรถึงว่าการฝึกนี้จบลง  และเธอจะได้รู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ของเธอเซเลน่า. ลูคัส. วิลเลียม"  

เขามองมาที่ฉันและมองขึ้นลง

" เธอไม่มีชุดอื่นแล้วหรอก "

ฉันพูด " นี้เป็นชุดที่ดีที่สุดของฉันในการเข้าป่าแล้วนะ "

อามิน ว่างหนังสือพิมพ์ลงและเดินเข้าไปในบ้าน

" ตามฉันมา "  เขาเดินไปที่ห้องเก็บ  แต่ฉันกับมั่วแต่มองไปรอบๆบ้านของเขาบ้านหลังนี้มีแค่ผู้ชายคนนี้เท่านั้นหรอกที่ดูแล ข้าวของเก็บเป็นระเบียบมาก บ้านสะอาดจนทุกมุมทุกซอกแทบจะไม่มีฝุ่นสะอาดกว่าบ้านฉันอีก เพราะฉันคงไม่ว่างพอที่จะเก็บกวาดสิ่งที่พวกเขาทำไว้ได้สะอาดทั้งหมด  อามินเรียกฉัน " ชาร์ล็อต   มานี้"

ฉันตกใจแล้วเดินไปที่ห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยของสระพัด อามินหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาเป็นเสื้อกล้ามและกางเกงขายาวรัดรูป อามินพูด

" ฉันไม่ให้ชุดสวยๆไปแบกถังน้ำหรอกนะ " เขาพูดในขณะที่ฉันมองไปชุดนั้น มันสวยมากสำหรับคนอื่นอาจเป็นชุดทำธรรมดาแต่เป็นชุดใหม่ในรอบหลายปีของฉันเลย

" แค่นี้ก็สวยมากพอแล้วละ "  ฉันใส่ชุดนั้นแล้วออกมาสวยมากเลยละหรือคิดไปเองก่อนที่ฉันจะเดินไปให้อามิสดูเขาเห็นแล้วตกใจมา

"  เธอหน้าเหมือนแม่เธอมากกว่าที่ฉันคิดอีกนะ " เขารีบหันหลังให้ฉันเเละบอกให้ฉันไปทำหน้าที่ของฉันสะ ฉันถามเขาว่าเป็นอะไรแต่เขาก็ไม่พูดอะไรและเดินกลับเข้าห้องของเข้ากลับไป ฉันเดินออกมาจากบ้านด้วยความงง.   ฉันหยิบถังน้ำและเริ่มเดินลงเขาเพื่อไปตักน้ำที่ตีนเขา ฉันใช้เวลา 2 ชั่วโมง เพื่อลงไปถักน้ำฉันเดินเข้ามา

อามินนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายใจอยู่หน้าบ้าน ฉันเดินไปหาอามินและเขายิบถังน้ำเล็กๆมาให้ฉัน. ฉันกำลังจะเทน้ำลงถังน้ำแต่ถังน้ำที่ฉันแบกมา2อันกับไม่มีน้ำเหลือเลย ฉันนั่งลงด้วยความเหนื่อยเหงื่อฉันออกเป็นสายน้ำเลย อามินพูด " ลงไปตักใหม่สะ  " ฉันลุกขึ้นหยิบถังน้ำและลงไปตักน้ำต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***