ตอนที่ 3 :〖พบเจอ〗

ความรู้สึกหนักแน่นที่น่าอก เสียงเรียกชื่อดังขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น พอลืมตาขึ้นมาแล้วหันไปตามเสียงที่เรียกก็ได้พบกับ ธาตุ ลูกชายของท่านพร หลินตกใจเป็นอย่างมากดูสบสนกระวนกระวาย

.......

..."ซื่อหลิน....เจ้าเป็นอะไร?"...

.......

..."ที่นี่ที่ไหน"...

.......

..."บ้านข้าเองแหละ..ว่าแต่เจ้าเป็นอะไร?"...

.......

ผมมองดูรอบๆ ในห้องนั้นตกแต่งไปด้วยสีขาวและสีทอง อาหารที่ได้กินคือเนื้อวัว เขามองผมด้วยความมึนงง ผมได้แต่ทำตัวให้ปกติมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แล้วค่อยหาวิธีกลับไปก็เท่านั้น ผมยกอกขึ้นหายใจเข้าหายใจออกพร้อมส่งยิ้มให้ธาตุ เขาตกใจกับการกระทำของผม ธาตุลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมาทางผม

.......

..."นายเป็นอะไรกันแน่...การกระทำของเจ้าทำให้ข้าขนลุก"...

.......

..."**พูดเช่นนั้นข้าเสียใจนะ**"...

.......

ผมหั่นเนื้อเข้าปาก อาหารที่ได้กินเข้าไปโคตรอร่อย! ผมอยากอุทานออกมามากแต่ในสมัยนี้คนเราควรมีมารยาทตอนรับประทานอาหาร ผมหยิบผ้ามาเช็ดมือ และลุกขึ้นจากเก้าอี้

.......

..."เราไปเดินเล่นที่สวนดีหรือไม่"...

.......

..."เจ้าอยากไปดูดอกไม้รึ?"...

.......

ผมเงียบกับคำถามนั้นก่อนที่จะเดินตรงไปที่สวน

..."ไม่รู้สิ"...

การกระทำของซื่อหลินนั้น จะเป็นคนที่เย็นชาและไม่ควรยิ้มสักเท่าไหร่ ที่ผมยิ้มไปเพราะมันติดนิสัยนี้เนาะ ผมคิดว่ายังไงก็คงไม่โดนจับได้ตั้งแต่วันแรกหรอกแต่รู้สึกว่าเขาจ้องจะทะลุตัวผมอยู่แล้ว

.......

..."หลิน..เจ้ายิ้มอีกครั้งได้ไหม"...

.......

..."ทำไมข้าต้องยิ้ม"...

.......

..."เถอะน่า..ถือว่าข้าขอนะ"...

.......

..."...."...

.......

เขามองมาที่ซื่อหลิน ผมหยุดเดินเขาก็หยุดเดินตาม

..."หยุดทำไม?"...

เขาเอ๋ยถามแต่ผมไม่สนใจแล้วหันไปหาเขา อยู่ๆเสียงฝีเท้าของใครสักคนเดินเข้ามา

.

..."แม่...มาทำอะไรที่นี่"...

.......

..."แม่มาหาหลินนะ"...

.......

...ผมรับหันไปมอง ท่านส่งยิ้มมาให้ผม...

.......

..."มาหาผมหรือ?"...

.......

หลินชี้ใส่ตัวเอง ท่านพยักหน้าตอบรับแล้วเดินจูงมือหลินกับธาตุ พวกเรามองหน้ากันแล้วหันกับไปที่เดิม

หลินได้แต่คิดว่าสักวันหนึ่งต้องโดนจับได้แน่ เขาเลยเริ่มที่จะเปลี่ยนนิสัยและการกระทำทั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป

.

.

...ณ...

...พระราชวังแห่งหนึ่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งวิ่งมาที่ผมแล้วกอด เธอมีชื่อว่า เฟย์ เป็นวงค์หญิงคนที่ 3 ผมรู้สาเหตุแล้วว่าทำไมท่านหยกถึงพามาที่นี่ เพื่อที่จะให้ผมที่ชื่อว่าซื่อหลินนั้นสนิทกับเธอแต่ทำไม่สำเร็จเพราะมีธาตุผู้เป็นตัวเองขัดขวางงานหมั่นของเราไว้ เขาพูดคุยกับซื่อหลินว่า "ถ้านายต้องการอะไรฉันก็ให้หมด" คำนั้นฝั่งใจซื่อหลินไว้ เขาจึงขอให้ธาตุทำร้ายงานหมั่นของตนซะ...แต่แล้วคนหนึ่งธาตุก็พาหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาให้คฤหาสน์แล้วแนะนำตัวให้กับเขา "เธอคือคนรักของผมนะ" พ่อแม่ของธาตุตบมือแสดงความยินดีให้กับเขายกเว้นซื่อหลินเขาไม่พอใจกับเรื่องนี้เขาเริ่มลืมตัวตนของตัวเองจึงลงฆ่าคนรักของธาตุไป....ไม่ถึงชั่วโมงก็โดนจับได้ว่าเป็นคนฆ่าคนรักของธาตุไปซื่อหลินจึงโดนประหารชีวิต ทวาคำพูดสุดท้ายที่ได้คุยกันทั้งสองคน "ฉันรักนายนะธาตุ"...

คำพูดสุดท้ายและชีวิตสุดท้ายของซื่อหลินที่จบลงตรงนั้นไม่มีคำตอบรับจากธาตุ...เขามองด้วยสายตาว่างเปล่าทันทีที่ได้ยินคำว่า "ฉันรักนาย" เป็นคำพูดสุดท้ายของคนที่ตนเคยแอบรักมาเนิดนานเขาคิดในใจว่า-ทำไมพึ่งมาบอกกันตอนนี่-เขาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลางประชาชนมากมาย เขามองขึ้นบนฟ้าแล้วพึมพำอะไรสักอย่าง"ฉันจะตามนายไป" ธาตุพูดคำนี้ออกมา ผู้เป็นพ่อถามธาตุออกไปทันที่ "ธาตุ!..คำพูดเมื่อกี้แกว่ายังไงนะ!?" ผู้เป็นพ่อเอ๋ยถามออกไปสีหน้าและอารมณ์ทำให้ควบคุมไม่อยู่จึงลงด่าออกไป เขาผู้ไม่มีสติอยู่แล้วจึงโกรธแค้นผู้เป็นพ่อ เขาเริ่มซักดาบแล้วพึมพำ "ฉันก็รักนายซื่อหลิน" คำพูดสุดท้ายนี้คือคำอำลาของเขาและครอบครัวของตนเอง เขาไล่ฟันทุกคนที่อยู่บริเวณนี้จนหมด ธาตุนั่งคุกเข่าให้กับศพของซื่อหลินยกศพนั้นแล้วกอดไว้ "ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน" บทพูดสุดท้าย ของนิยายเรื่องนี้ก็จบลง

.

.

จบ ตอนที่ 3 :〖พบเจอ〗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***