ตอนที่ 2 : 〖ปัจจุบันและหลังความตาย〗

ผ่านไป 1 สัปดาห์ พระราชาก็เดินทางมาที่เมืองอวาเรียมเพื่อจะมารับคำตอบที่รอคอยมานาน เสียงระฆังดังขึ้นผู้คนเดินมาต้อนรับพระราชาอย่างดี

.......

..."กระหม่อมไม่คิดว่าท่านจะเลยไม่ได้เตรียมของเลยขอรับ"...

.......

..."ไม่ต้องหรอกข้าแค่มารับคำตอบจากใครสักคนก็เท่านั้น"...

.......

..."..?.."...

.......

ผู้ใหญ่บ้านถึงกับงงกับคำพูดของพระราชาที่ตนนับถือ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาก็เดินไปต้อนรับและปริการอย่างดี จนถึงเวลาที่ซื่อหลินเดินทางมาถึงที่นัดหมาย

.......

..."ท่านมาเร็วเสียจริง"...

.......

..."เจ้ามาช้านะ"...

.......

ซื่อหลินเดินตรงเข้าหาพระราชาอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนกับตรงหน้านั้นไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่แต่เป็นคนธรรมดาแบบพวกเรา

.......

..."นี้เจ้า! ทำไมถึงได้กระทำตัวเช่นนั้น!!"...

.......

ทหารยามพูดขึ้นพร้อมชี้หอกไปทางที่ซื่อหลินเดินตรงเข้ามาซื่อหลินหยุดอยู่กับที่ พระราชายกมือของตนดันทหารคนนั้น เขาสะดุ้งกับการกระทำของพระราชาจึงเอ๋ยปากถาม

.......

..."ท่านจะทำอะไรขอรับ!"...

.......

..."อย่ามิอาจชี้หอกไปทางแขกของข้า"...

.......

..."แต่ว่า!.."...

.......

..."ไม่มีแต่"...

.......

สนทนาเงียบไปสักพักพระราชาดึงแขนกลับเข้าหาตนเอง หันมองไปที่ทหารคนนั้น สายหัวให้เล็กน้อยก่อนที่จะหันไปคุยกับซื่อหลิน

.......

..."เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่"...

.......

..."กระหม่อมไม่รู้ว่าจะไปดีหรือป่าว เพราะข้าก็มีครอบครัว"...

.......

..."เช่นนั้นข้าจะเอาตัวเข้าไป แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ทิ้งครอบครัวเจ้า ข้าจะพาครอบครัวเจ้าไปด้วย"...

.......

สุดเสียงคำพูดซื่อหลินก็ตอบตกลงทันที่ พระราชายิ้มออกมาก่อนที่จะพาซื่อหลินขึ้นรถม้ากลับไปที่พระราชวงศ์ของตน

.

.

ณ ประสาท [คฤหาสน์]

รถม้าได้มาถึงที่หมายพระราชาเดินลงมาพร้อมยื่นมือรับซื่อหลิน พวกเขาคุยกับเรื่องที่พักอยู่ๆลูกชายของพระราชาก็ได้กระโดดสวมกอดผู้เป็นพ่อของตน

.......

..."ท่านพ่อ!..ท่านพ่อไปไหนมาหรือขอรับ!"...

.......

..."ข้าหาเพื่อนใหม่ให้เจ้าด้วย"...

.......

..."เพื่อนใหม่?"...

.......

สุดเสียงคำถามผู้เป็นพ่อชี้ไปที่ซื่อหลินและเอ๋ยปากพูด

.......

..."นั้นคือเพื่อนของเจ้าเอง"...

.......

..."กระหม่อมขอฝากเนื้อฝากตัวขอรับ"...

.......

ซื่อหลินก้นหัวลงเล็กน้อย และกล่าวถามชื่อคนที่อยู่ตรงหน้าตน

.......

..."ท่านมีชื่อว่าอะไร?"...

.......

..."ข้าคือ...ธาตุ!..แล้วเจ้าชื่ออะไรกัน"...

.......

..."กระหม่อมชื่อซื่อหลินขอรับ"...

.......

ทั้งสองแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ พวกเขาทั้งสองจับมือกันวิ่งเล่นโดยธาตุเป็นคนจับมือซื่อหลินวิ่ง และพูดคุยเป็นกันภาษาเด็ก

.

.

ปัจจุบัน [2013]

ณ เมือง ฮ่องกง

หอพักแห่งหนึ่ง เลขห้อง 188

มีเด็กชายคนหนึ่งอาศัยอยู่กับน้องสาว สองคนพี่น้อง ผู้เป็นพี่กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า "ฟ้าประทาน" เขาอ่านให้น้องฟังคราวๆก่อนที่จะลุกขึ้นไปทำอาหาร เขามีชื่อว่า 'หลิน' ผมน้ำตาล สูง 177

น้องสาวชื่อ'ซื่อ' ผมเป็นสีขาว[คนเผือก] สูง155

ผู้เป็นพี่เดินตรงไปห้องครัวฝั่งตรงข้ามที่อยู่ติดกับห้องนั่งเล่น หลินเดินไปเปิดตู้เย็นและถามน้องสาวว่า

.......

..."วันนี้จะกิน...ข้าวผัดไหม?...ซื่อ"...

.......

..."แล้วแต่พี่เลยค่ะ"...

.......

ซื่อตอบกลับผู้เป็นพี่คนเดียวของตน หลินหยิบของออกมาตู้เย็นที่เกี่ยวกับการทำข้าวผัด เช่น วัตถุดิบ เป็นต้น หลินเดินหาอุปกรณ์ที่จะทำอาหารแต่กับไม่เจอตะหลิว เขามองหาแล้วหาอีกก็ไม่เจอ

.......

..."ซื่อ!...เห็นตะหลิวไหม?"...

.......

..."ตะหลิว..ออฉันทำหาตอนไปเข้าค่ายนะ"...

.......

ซื่อพูดเสร็จ ผู้เป็นพี่เงียบไปสักพักก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตู ซื่อเดินออกไปดูจึงได้เห็นว่าพี่ของตัวเองกำลังจะออกไปข้างนอก

.......

..."จะไปไหนนะ?"...

.......

..."จะไปซื้ออาหารสำเร็จรูปมากิน"...

.......

..."ฝากซื้อไอติมด้วยนะคะ"...

.......

..."โอเค"...

.......

สุดเสียงคำพูด เสียงปิดประตูก็ได้ปิดลง หลินวิ่งตรงไปที่ร้านค้าซื้อของอะไรเสร็จเรียบร้อยกำลังจะได้กลับบ้านอยู่ๆ รถบรรทุกก็พุ่งสนจนเสียชีวิตคาที่ เสียงระบบดังขึ้น สายตากวาดมองไปรอบๆ ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ สีดำสนิท หลินจ้องมองไปที่มือของตนและคิด -ไม่ใช่ว่าเราตายแล้วหรอ?- หลินมองหาสิ่งรอบตัวว่ามีอะไรหรือป่าว เดินวนไปรอบห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัส จับบายพนังกั้นที่อยู่ตรงหน้า เสียงปริศนาดังขึ้นทั้งหมด 4 ทิศ เป็นเสียงคนเดียวกัน -ไง เจ้ามนุษย์ - ใครบ้างคนถามออกมา หลินหันไปตามเสียงแต่ไม่รู้ว่าอยู่ทิศใด เลยหันมองทั้ง 4 ทิศ -แกเป็นใครกัน!!- หลินตะโกนถามออกไป พร้อมหันมองทุกๆ 1 นาที่ -เจ้าไม่มีวันได้เจอข้า- ชายผู้นั้นตอบกลับ เสียงแหลมตดำเข้ม ความรู้สึกที่ได้รับคือ สายตาที่จ้องมองมาที่หลิน ความรู้สึกเหมือนมีคน 100 คนจ้องมองมาที่เราคนเดียว หลินได้แต่ถามหาและวิ่งไล่ตามเสียงชายผู้นั้น -แกอยู่ไหนกัน!...ออกมานะ!- เขาวิ่งไปที่เสา เลข 3 เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกรอบ -อยากเกิดใหม่หารือไม่- เขาพูดออกมาจากข้างหลังพอหันไปก็ไม่เจอ -อยู่ไหน!- หลินวิ่งไล่ตามเสียงของผู้ชายคนนั้นจนไม่มีแรงแม้แต่จะเดิน -เหนื่อยแล้วรึเจ้ามนุษย์- เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง มันใกล้ตัวเรามากๆแต่กับไม่เห็นตัวตนที่แท้จริงของเสียงนั้นสักที่ -ข้าจะรอเจ้านะ- สุดเสียงคำพูดนั้นหลินก็หลับตาลงช้าๆ ก่อนที่จะมีเสียงใครหัวเราะออกมา

.

.

จบ ตอนที่ 2 : 〖ปัจจุบันและหลังความตาย〗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***