ฟ้าประทาน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีการประทรวงของรัฐบาลในเมือง "อวาเรียม"ตั้งอยู่ใจกลางเมืองซึ่งเป็นเรื่องราวทั้งหมดของการประทรวงนี้คนในหมู่บ้านพร้อมใจกันขับไล่เพราะการมีอยู่ของ"ซื่อหลิน"เด็กชายผู้เกิดมาพร้อมดวงตาประหลาดซึ่งแตกต่างจากคนอื่นๆ การประทรวงในทั้งนี้ จึงทำให้"พระราชาทวารึดีพรทิบ"ต้องลงมาตรวจสอบด้วยตนเอง ในการเดินทางใช้เวลาไม่มากก็น้อยจนถึงที่หมายท่านเดินลงมาจากรถม้าที่ตกแต่งด้วยความหรูหราและตราของราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ ท่านได้ตรงไปที่ซื่อหลินและกล่าวถามชื่อของเขา
.......
..."เจ้าชื่ออะไร"...
.......
..."ซื่อหลินครับ"...
.......
เขาบอกชื่อของตนให้กับคนที่จ้องมองมาที่ตัวเองให้เขาไม่กล้าจะหันมองที่อื่น ได้แต่มองพื้น ท่านพรมองด้วยสีหน้ามึนงงก่อนที่จะเอ๋ยปากถาม
.......
..."ทำไมเจ้าไม่มองหน้าข้า"...
.......
..."ท่านคือผู้สูงส่งข้าต้องเครพต่อท่าน"...
.......
การพูดของเขาทำให้ท่านพรถูกใจตัวเขาเป็นอย่างมาก ท่านหันไปพูดคุยกับเลขาของตนเองและกล่าวบทสนทนา
.......
..."ข้าชอบเด็กคนนี้ยิ่งนัก ข้าจะถ้าชายคนนี้กลับไปที่ พระราชวังของเรา"...
.......
พูดเสร็จเลขาอึ้งไปสักพักก่อนที่จะถาม คำถามที่เจ้าตัวสงสัย
.......
..."ทำไมท่านถึงสนใจเด็กคนนั้นกัน?"...
.......
..."เขามีความสามรถ ไม่ควรที่จะอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ"...
.......
..."ท่านจะพากับจริงหรือพะย่ะค่ะ?"...
.......
..."เจ้าคิดว่าข้าพูดเล่นหรอ"...
.......
ท่านพรมองหน้าขอเลขาคนนั้น จ้องไปที่ดวงตาจนเธอทนไม่ไว้เพราะความกดดันเธอจึงทำตามที่ท่านขอ ท่านพรหันกลับไปมองที่ซื่อหลินก่อนที่จะขึ้นไปที่หอคอยเพื่อประกาศเกี่ยวกับการประทรวงนี้
.......
..."ข้าขอให้พวกเจ้าลมเลิกซะ ข้าหวังว่าพวกท่านจะเข้าใจในสิ่งที่ข้าสื่อ"...
.......
..."ทำไมท่านถึงพูดเช่นนั้น!!"...
.......
เสียงของคนในหมู่บ้านกลุ่มหนึ่งดังขึ้นพร้อมชี้หน้าราชาทวารึดีพรทิบ การพูดและการกระทำนั้นจึงต้องประหาร ท่านพรจึงส่งประหารชายคนนั้นในเวลานี้
.......
..."ข้าของสั่งประหารชายผู้นั้น!"...
.......
...ท่านพูดเสร็จทหารเหล่านั้นวิ่งเข้าไปจับชายผู้นั้นและประหารต่อหน้าทุกคนในหมู่บ้านทุกคนที่อยุ่ที่นี้ล้วนหวาดกลัวยกเว้นซื่อหลินและคนของพระราชา...
.......
..."งั้นข้าขอพูดอีกรอบ ข้าขอให้พวกเจ้าลมเลิกซะหวังว่าจะเข้าใจ"...
.......
เสียงเงียบสนิท คนในหมู่บ้านหันมองหน้ากันแต่กับไม่พูดอะไรกันเลย จึงตัดสิ่งใจไปในทางยอมรับ ท่านพูดเสร็จก็เดินลงมาและเดินตรงไปที่ซื่อหลินก่อนที้จะกล่าวคำชวนออกไป
.......
..."เจ้าจะกลับไปกลับข้าหรือไม่?"...
.......
..."ท่านจะถ้าข้ากลับด้วยทำไมหรือ?"...
.......
..."*หึ...งั้นข้าจะให้เวลาเจ้าคิด 1 สัปดาห์ พอถึงเวลา**นั้นเจ้าต้องหาคำตอบที่เหมาะสมกับเจ้ามาซะ*"...
.......
พูดเสร็จท่านพรก็เดินขึ้นรถม้าและส่งยิ้มให้ ซื่อหลินยืนคิดอยู่ตรงนั้นก่อนที่จะเดินกับบ้านของตน
.......
..."ข้าต้องทำอะไรสักอย่าง"...
ซื่อหลินอุทานออกมา สายตาล้วนมองมาที่เขาคนเดียว จนเกิดการซุบซิบนินทาหลับหลัง ซื่อหลินรู้ทุกอย่างว่า ถ้าพระราชากลับไปแล้วการกระทำเดิมๆก็จะกลับมา
.
.
จบ ตอนที่ 1 :〖วิตกกังวล〗
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments