ตอนที่3 ภารกิจแรก กับความวิบัติ

ขณะ ที่กำลังจะเดินไปกิลด์

" นี่ วิลเรากำลังจะไปไหนอ่ะ ไม่เห็นบอกสักคำเลย//บ่น"

" ก็ไปสมัครกิลด์ไง ยัยโง่😬// เอามือตบหัวเเมว"

" เอ๋~!? แต่เรายังไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้าเเล้วนะ ไม่ยอมๆ ฉันหิวนะเฟ้ย🤕// ทำหน้าประท้วง"

" ไอ่คนที่มีสิทธิ์พูดประโยคนั้นคือฉันไม่ใช่เหรอ!? แล้วมันเพราะเธอไม่ใช่รึไง เรื่องมากอยู่นั่นแหละ ทำให้ไอ่งี่เง่าพวกนั้นเข้าร้านน่ะ // จ้องหน้าลิลิธ"

" อะไร ฉันไม่เกี่ยวนะ ต้องโทษไอ่พวกงั่งนั่นมากกว่าใครบอกให้มันมาปล้นเร็วเล่า!// เถียง"

ทั้งสองเถียงกัน สองชั่วยามจนมาถึงกิลด์ นักผจญภัย

// เข้าไป..

" ถึงแล้ว ยินดีต้อนรับสู่ เรดเวิร์นคลับนะคะ เดี๋ยวฉันจะพาไปพบกิลด์มาสเตอร์นะคะ// เดินนำ"

" อือ กิลด์ที่นี่ใหญ่จัง..เป็นคลับสองชั้นที่เปิดเป็นกิลด์สินะ// ลิลิธมองรอบๆ"

" ไม่เคยเห็นก็ไหว้ซะ😎// กำลังเดินตามไลก้าขึ้นชั้นสอง" เกินไปแล้ว ยัยหัวเเดง!

" อ้าว ยัยนี่! พูดงี้ก็งามเลยดิ// กางเล็บ"

หืม?... ในระหว่างที่เราไปไหนสักแห่งตามไลก้า ตอนที่กำลังจะเดินสวนใครสักคน ไลก้าก็ทักเขาก่อน

" สวัสดีค่ะ ท่านกิลด์มาสเตอร์"

" กิลด์มาสเตอร์ // จับอุ้งเท้าลิลิธอยู่''

"อื้ม นี่คือ คุณเรดเวิร์น กิลมาสเตอร์ของที่นี่ค่ะ" ไลก้า แนะนำ ผู้ชายผมสีเข้มที่ยืนข้างๆเธอ ถ้ามองจากภายนอกแล้ว เป็นหนุ่มหน้าเคะธรรมดา แต่งตัวนักผจญภัยสายดาบแรงก์สูงสุด แต่ยังไงก็ ดูเป็นมนุษย์ปกติทั่วไป

" สวัสดีครับ ผม เรดเวิร์น นาซโคล เป็นกิลด์มาสเตอร์ที่นี่ ไม่ทราบว่าคุณทั้งสองมีเรื่องอะไรรึป่าวครับ" เคะเวอร์~

" ค่ะฉันชื่อวิล พอดีเป็นนักผจญภัยแรงก์B แต่ยังไม่มีกิลด์เลยคิดว่าจะมาสมัครที่นี่น่ะค่ะ// วิลชูบัตรแรงก์"

" อ่อครับ ได้ครับถ้าไม่ติดตรงไหน เชิญไปสมัครข้างล่างได้ครับ// พาไป"

 พอถึงหน้าเคาน์เตอร์ คุณเรดเวิร์น ก็จัดเอกสารบางอย่างและยื่นให้กับวิล

" งั้นกรอก ใบประวัติก่อนนะครับ //ยื่น"

//รับมากรอก ...ส่วนข้อมูลในใบที่ยัยนี่กรอกก็ได้มาจากเรย์ที่เตี๊ยมไว้ก่อนหน้านี้ ซึ่งสบายใจได้มันปลอดภัยต่อผู้กรอกแล้วผู้อ่านใบประวัติแน่นอน

" นี่ค่ะ//ยื่นให้ เรดเวิร์น"

" ครับ นี่ใบกิลด์ เอ่อ..คือ คุณวิลครับ// อ้ำอึ้ง"

" คะ? "

" คือ คุณเป็นคนของกืลด์ที่นี่แล้ว ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณน่ะครับ"

" ได้ค่ะ ว่ามาสิ//ตั้งใจฟัง"

" คือ ผมอยากให้ไปตรวจสอบป่าแทบตะวันตกน่ะครับ พอดี มีรายงานมาว่า มีโจรพเนจรที่เฝ้าทางหุบเขาบุก

รบกวนพ่อค้าขนส่งในระแวกนั้น ทำให้เกิดปัญหาครับ บ้างก็ถูกปล้นไปนิดๆหน่อยๆ แต่ที่น่าเป็นห่วงสุดก็สายขบวนหลวงที่เร่งรีบจะเข้าเมืองต่างๆน่ะคับ เกรงว่า จะทำให้ผลผลิตแลกเปลี่ยนจากต่างเมืองจะล่าช้าเกินไป.." ป่าตะวันตกหรอ เหมือนจะ...อ่อ! ป่าที่ฉันไปเจอเรย์นี่นาแบบนี้จะพลาดได้ไง วิลคงต้องตกลงแน่นอน

" ทำไมต้องจ้างนักผจญภัยใหม่ล่ะคะ ฉันว่าการจ้างนักผจญภัยแรงก์สูงๆขึ้นไป น่าจะดีกว่านิคะ// ครุ่นคิด" วิลถามออกไป

" ไม่ใช่ว่าไม่จ้างไปนะคับ คือก่อนหน้านี้ก็ส่งไป แต่ทำภารกิจไม่สำเร็จ สภาพที่กลับมา ก็คนละอย่างกับตอนไปน่ะ😅" ขนาดแรงก์สูง ยังเอาไม่อยู่แล้วมันต้องเป็นโจรประหลาดแบบไหนกัน..

" อืม..แล้วรางวัลค่าเควสเเรกล่ะคะ"

" ไม่มีปัญหาครับ ถ้าคุณทำสำเร็จ จะเลื่อนเเรงก์ให้ทันทีหนึ่งขั้น กับเหรียญทองเจ็ดเหรียญครับ" ว้าว!~ รางวัลดีเลยนี่✨

"งั้นขอ ลดเหรียญทองเหลือห้าเหรียญทอง แลกกับ ข้อมูลได้มั้ยคะ//เสนอ"

" ได้ครับข้อมูลอะไร..//ถาม"

" คือ คุณเรดเวิร์นได้ยินข่าวที่กลุ่มนักผจญภัยโดนมังกรมายาเล่นงานบ้างรึเปล่า..//เริ่มแผนเก็บข้อมูล"

"ครับ เหมือนจะ..อ่อ! ใช่ๆ พวกนั้นเป็นคนของกิลด์ผมเอง //นึกออก"

" อยากรู้ว่า คุณทำไมถึงจ้างวานงานอันตรายแบบนั้นล่ะคะ// ถามจี้จุดประเด็นมาก"

" เอ่อ.. เรื่องนั้นผมไม่ทราบว่าพวกเขาไปรับภารกิจนั้นจากไหน เควสที่ผมรับมาแจกบอร์ดมันมาจากทางราชวงศ์ที่มีส่วนรับผิดชอบหน้าที่นี้น่ะครับ บางทีอาจจะมีเควสอันตรายระดับพิเศษติดมาด้วยก็ได้ " นั่นไง! เบาะแสแรก.. แต่สีหน้าวิลดูจะไม่ถูกใจเท่าไหร่นะ

ปึก! //มือตบโต๊ะ

" งั้นตกลงค่ะ ฉันจะรับเควส คุ้มกันขบวนหลวงเส้นทางหุบเขานั่นเอง " แจ๋วว~😺

"ครับ รบกวนด้วย"

// ? " แล้ว..ฉันต้องกลับมารายงานกิลด์มั้ยคะ? " ถามอะไรออกไปเนี่ยยย!?

" อ่อ ถ้ากลับมารายงานได้ก็ดีครับ😄"

//กำลังจะเดินออกประตูกิลด์

" นี่ สาวน้อย อย่าพึ่งไปสิ ภารกิจนั้นอันตรายนะ ให้พี่ไปส่งดีกว่า .." ชายเล่นกล้ามร่างใหญ่ท้วง

" // โบกมือปฏิเสธ ไม่ล่ะ ฉันไม่มีเวลามายืนฟังนายพล่ามอะไรหรอกนะ //เมิน"

" อ้าว!! นังนี่ กล้าเมินฉันเหรอะ! //โมโห แล้วมาไปคว้าวิล"

//หมับ

" ฉันบอกแล้วไงว่า ไม่มีเวลามาเล่นกับไอ่พวกกล้ามสมองน้อย! // เตะก้านคอ"

อ๊าก!! // ทีเดียวดับ

 ทุกคนในกิลด์รวมถึงพวกแรงก์สูงอึ้ง ตาค้าง

" เห้อ~ เรื่องปกติล่ะเนอะ😅(น่ากลัวชะมัดผู้หญิงคนนั้น) "

......................

พอออกมาจากกิลด์

// สีหน้าบูดบึ้ง

" นี่ ทำสีหน้าให้มันดีๆ ให้มันเหมือนคนรับภารกิจแรกหน่อย เมื่อกี้ก็พุ่มพล่านจัดการไอ่กล้ามนั่นไม่คิดหน้าคิดหลัง// เตือน"

" จะให้ฉันถูกใจได้ยังไง.. ไปสืบข้อมูลได้มาแค่นี้เอง😩"

" แล้วจะใจร้อนทำไมเล่า! เราแฝงตัวมานะ ไม่ใช่เป็นพลเมืองที่นี่ ใจเย็นๆหน่อยสิเดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอก" ยัยบ้านี่ สมองก็คงไม่ต่างกับไอ่กล้ามนั่น😾

"เห้ยๆ มองแบบนั้นหมายความว่าไง 😒//จ้อง"

" ป่าว แค่คิดว่าคนที่จะจับโจรน่ะคือฉันคนนี้😼// พูดโว"

" อะไรๆ เป็นแค่เเมว คนจริงคือฉันต่างหากเว้ย// ขิง"

 มาถึงขบวนสินค้าหลวง

" โอ้... นี่ นักผจญภัยที่ทางกิลด์ให้มาคุ้มกันใช่มั้ยครับ🤠"

" อืม..ค่ะ ไม่คิดว่า ภารกิจจะแพร่มาเร็วขนาดนี้😅"

" ครับ..งั้นพวกเราออกเดินทางเลย ดีมั้ย// ถักถาม"

// มองท้องฟ้า

" ปกติแล้ว เวลาที่โจรพเนจรมาปล้น เป็นเวลาไหนคะ" วิล ยิ้มแล้วถามคนขับม้า

" เอ่อ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนครับ ส่วนมากคนที่โดนปล้นจะเป็นตอนกลางคืน " ยัยบ้านี่ คิดจะทำไรอีกเนี่ยคงไม่ได้คิดว่า ตอนกลางคืนจะจับโจรคาหนังคาเขาหรอกนะ

" ตกลง เดินทางตั้งแต่ตอนนี้เลย// มั่นใจ" นั่นไงว่าแล้ว

" เอ่อ..//ตกลงแบบงงๆ"

 ในขณะที่เริ่มเดินทางมาประมาณชั่วโมงนึงไล่ตามเส้นทางหุบเขา พวกเราค่อนข้างจะระวังเนื้อระวังตัวอย่างมากเพราะเป็นที่ที่โจรพเนจรจะโจมตี แต่ทางเขาแบบนี้ค่อนข้างยาว จนเวลาผ่านไปจนค่ำ ทำให้พวกเราต้องหยุดพักระแวกนั้นก่อน

" เสบียงยังพอเหลือ น่าจะอีกสามวันคงถึงเมือง ซาเฟเรียแล้วล่ะคับ// นั่งคนสตูในหม้อ"

// นั่งทำหน้าฟินกับแมวดำ .. ในที่สุดก็ได้กินข้าวสักที~😌

" เอ่อ คุณวิลครับ"

" อ้อๆ ฟังค่ะ เมืองซาเฟเรียเป็นเมืองแบบไหนหรอคะ// กิน สตู"

" เป็นเมืองที่ ครึ่งอสูรอาศัยอยู่น่ะครับ อ่ะ..ฟืนจะหมดแล้ว//เหลือบไปดูกองไฟ"

" เดี๋ยวฉันไปหาฟืนเอง // เดินเข้าไปในป่า"

" หาวว~ ง่วงเป็นบ้า // งัวเงีย" ฉันเดินเซด้วยความง่วง

" แหม แล้วแบบนี้มาบอกว่าจะจับโจร ตัวแค่นี้ได้แค่จับหนูล่ะมััง-// แซะ"

" เออว่ะ! พึ่งนึกได้ เหลืออีกสามวัน คนอย่างเธออยู่เฉยๆดีกว่า เดี๋ยวพี่โชว์เองไอ่น้อง😼// โม้ "

" ใคร-."

" เรย์ ฉันมาหาแล้ว!// ตะโกน" ใช่จุดประสงค์ที่เราเดินมาเก็บฟืนเพราะว่า แวะมาหาเรย์เพื่อเอาเบาะแสมาส่ง

// โผล่หัวพ้นผิวน้ำ

" มาเร็วจัง?.."

" พอดีมาส่งเจ้าแมวโพงนี่ หาฟืน//ชี้ฉัน"

" ใครบอกว่า แมวโพงนะ พูดไม่เข้าหูเฟ่ย!😾// กางเล็บ"

" แล้วใครเป็นน้องแกไม่ทราบ// ยิ้มเยาะ"

(เห้อ กัดกันอีกละ)------> เรย์คิด

" เดี๋ยว พอๆ ยังไม่พ้นวันใหม่ก็ทะเลาะกันละ พวกเจ้าเนี่ย"

" ก็ยัยนี่ บอกว่าฉันเป็นน้อง😒// หันไปบ่นทางอื่น"

" ก็อายุเท่ากันนั่นแหละ เป็นไงบ้างเบาะแส//หันไปถามลิลิธ"

" อื้ม.. ก็รู้แค่ว่า พวกที่จ้างวานกลุ่มนักผจญภัยพวกนั้น อาจจะเป็นราชวงศ์ที่รับผิดชอบออกเควส ให้กิลด์ต่างๆ"

" งั้นเหรอ ได้มาแค่นี้สินะ...//ครุ่นคิด"

" จะว่าไป ฉันอยู่ในร่างนี้มันก็รู้สึกทำอะไรก็ลำบาก..เธอพอจะมีวิธีเบาคำสาปลงมั้ย"

" ถ้าถามว่ามีมั้ย ก็มีนะแต่มันไม่ได้ทำให้เบาลงทำได้แค่

ให้คำสาปถูกถอนชั่วคราวน่ะ// ลิลิธตาเป็นประกาย"

" หรอ!!? แบบไหนๆ😺// หูผึ่ง"

" การกิน สมุนไพรที่ทำจากเกล็ดข้าน่ะ😅"

// ค้าง...

" แล้วฉันต้องไปหายาที่ไหนอ่ะ// สงสัย"

" ถ้าเกล็ดกับสมุนไพรน่ะมีให้ แต่คนปรุงยาอยู่หลังเจ้านู่นน// ชี้วิล ที่กำลังเก็บฟืน"

......................

"หา? จะให้ฉันปรุงยานั่น เหรอ?// ทำหน้างง"

" ใช่ข้าขอร้องเเทนเพื่อนข้าล่ะ เจ้าก็เป็นผู้สืบทอดของข้า ทำเพื่อ..-//ยังพูดไม่ทันจบ"

" ได้ๆ ไม่ต้องเซ้าซี้ก็ได้😬// ตกลงแบบไม่เต็มใจ"

เวลาผ่านไป ฉันนั่งเล่นกับกัยเรย์เอ่อ..ถ้าเรียกให้ถูกต้องเรียกว่า เล่นบนหัวเรย์มากกว่า แผงคอของมังกรเรย์นุ่มมาก น่านอนสุดๆ

" นี่แหน่ะ// เกาะเขา"

" มันจักจี๋ นะลิลิธ //ส่ายหัว"

" เหวอๆ~ เดี๋ยวสิ ฉันจะตกน้ำ"

// สะบัดหัว

" ว๊ากก!!~ฉันๆฉันกลัวน้ำเรย์!//.จุ๋ม~"

ไม่นานเรย์ก็ใช้หัวช้อนฉันขึ้นมา โห่ววว~~ ใจหายหมด🙀

" แฮ่ก... ถ้าฉันจมน้ำจะทำไง!?// โมโห"

" แค่หยอกเล่นเอง// ขำชอบใจ"

" เห้ย! ยาเสร็จแล้วเว้ย มัวแต่เล่นน้ำไม่ต้องกลับแล้วร่างดงร่างเดิม!!// วิลตะโกนเรียก"....

"โธ่ว~ แค่นี้เอง ทำเป็นบ่น// ก้มไปเลียยาที่ปรุงเสร็จ"

// อึ๋ยย~~~🤢 " แม่งโครตขมเลยโว้ยย!!" ขมมาก ขมโครตๆ ขมชิบหา- !

" เเล้วยาบ้านเเกหวานรึไง!// โวยวาย"

" น่า~ ลิธมันขมเป็นเรื่องธรรมดา ทนกินเดี๋ยวเจ้าก็กลับคืนร่างเดิมเเล้ว" ฉันทำหน้ายี๋หลังจากเลียไปแค่ปลายลิ้น

" รีบๆกรอกเข้าปากซะ คนปรุงยามันเสียน้ำใจ😈// ทำหน้าโหด "จู่ๆ วิลก็เดินมา หยิบแก้วยามากรอกปากฉัน

" เดี๋ยววิล ..เดี๋ยว--อุก😫"

// วางแก้ว

"เอือก---😵"

" ยังไม่ตายเฟ้ยย!! จะเวอร์ไปไหน..หืม ?!!" ทันใดนั้นร่างแมวของฉันก็เริ่มมีปฏิกิริยาสว่างวาบ จากก้อนขนฟูสีดำ เริ่มค่อย กลายร่างกลับเป็นมนุษย์ดังเดิมจน...

ปิ๊ง!

" กลับสู่สภาพเดิมจริงด้วย!😆 เอ๋? " ฉันมองไปที่ทั้งสอง แต่ทั้งคู่ก็เอาแต่หน้าเเดง วิลนี่เรียกว่า หน้าแดงจนหันไปทางอื่นด้วยซ้ำ ..ทำไมอ่ะ!? เกิดไรขึ้น

" ใช่ลิลิธ เจ้ากลับร่างเดิมแต่เจ้า...🤭// เรย์หยุดพูดแค่นั้นฉันเลย ก้มลงมองที่ตัวเอง พบว่าต้องตกใจ

" !! แม่งก็ว่าล่ะทำไมเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร อย่างน้อยก็บอกกันบ้างสิวะว่า ฉันล่อนจ้อนอยู่เนี่ยย!!😣--"

" ยัยบ้า จะเสียงดังทำไม นกตื่นหมดแล้วใส่เจ้านี่ไปก่อน😳// โยนเสื้อคลุมให้ " ยัยนี่ ฉวยโอกาสมองชัวร์--

" ใจเย็นๆ เดี๋ยวข้าลงไปหาเสื้อให้เจ้ายืมก่อนก็ได้//เรย์เสนอ"

"ด่วนเลย ฉันเริ่มหนาวแล้ว.."

" ยัยโง่ แล้วใครสอนให้ไปเล่นน้ำตอนกลางคืน//หันไปบ่นทั้งที่ยังหน้าแดง"

" ทำไม พูดงี้เป็นห่วงเหรอ😏"

" ไม่ใช่นะเว้ย! เดี๋ยวไม่มีคู่แข่งจับโจรต่างหาก!// เถียงด้วยความเขิน"

" ค่าๆ~" เชื่อก็ได้ ตั้งแต่เมื่อกี้เเล้ว เอาเสื้อคลุมมาให้ฉันใส่...ทั้งที่รอให้เรย์ลงไปเอาเสื้อก็ได้ วิลเธอนี่มัน..

// โผล่ขึ้นมา (ในร่างคน)

" มาแล้ว จะใส่ให้เดี๋ยวนี้.."

" เดี๋ยว..//หันไปมองวิล"

" ฉันไม่ดูหรอกน่า เป็นผู้หญิงทั้งคู่มองไปก็ไม่เห็นเป็นไรนี่// หันหลัง "

" ก็ฉันค่อนข้างละเอียดอ่อนเรื่องนี้😋" เเละเรย์ก็จัดการใส่เสื้อให้ฉัน

.....

" เสร็จแล้ว เดี๋ยวเสื้อคลุมข้าจะ--"

" ไม่เป็นไร มันอุ่นดี ไว้กับฉันเนี่ยแหละ"

//หน้าแดง ------> เจ้าของเสื้อได้ยิน

" ไปกันได้แล้ว ไม่รุ้ว่าโจรบุกมาแล้วมััง มานานขนาดนี้"

" ค่าๆ จะไปแล้ว"

// จ้อง ยัยหัวดำตรงหน้า

" ข้าลืมบอกเจ้าไป ยามีฤทธิ์แค่ห้าวันนะ ระวังไว้ด้วยล่ะ//เรย์กล่าว"

" อืม ขอบใจสำหรับยานะ//เดินกลับไป"

//เรย์มองส่งทั้งคู่จน ลับตา

" เห้อ~ เหนื่อยใจกับความสัมพันธ์ทั้งคู่จริงเลย เอาแต่ปากแข็งอยู่ได้😩"

...----------------...

เย้ๆ! ~ ฉันได้ร่างเดิมที่แสนน่ารักกลับคืนมาแล้ว ต่อไปจะทำอะไรก็สะดวกไปหมด แล้วก็ถ้ามีโอกาสจะแก้แค้นวิลให้น่วมเลย คอยดูเถอะ โทษฐานที่มาทำแบบนี้กับฉัน

" โอะ ? คุณวิลคนนั้นคือ ??//ชี้มาที่ฉัน"

" อ่อ เธอชื่อลิลิธ จะเป็นมาช่วยคุ้มกันขบวนน่ะ// แถแบบเนียนๆ"

" งั้นเหรอครับ ค่อยสบายใจหน่อยผมเเค่เกรงว่าคุณวิลอาจจะสู้ โจรพเนจรไม่ได้น่ะครับ"

" ฮ่าๆ คนอย่างยัยนี่สู้ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องฉันคนนี้สิ แข็งแกร่งที่สุด😎 //โว"

//ตบหัว" อย่าเอาแต่เสียงดังสิโว้ย.."

" 😅 งั้น ผมจะอธิบายต่อนะคับเมือง ซาเฟเรีย เป็นเมืองที่อยู่แถบตะวันตกใกล้หุบเขา เป็นเหตุผลที่ทำให้ผู้คนไม่ค่อยได้ยินชื่อเสียงของเมืองนั้นเท่าไหร่ แต่เป็นเมืองสำคัญขึ้นชื่อเรื่องของ การเกษตรน่ะครับ

" การเกษตร? แบบไหนคะ"

" พวกไวน์ บลัดดี สุราพวกนี้น่ะครับ ส่วนใหญ่นำเข้าจากที่นั่น พวกเราเลยต้องเดินขบวนแลกเปลี่ยนสินค้ากัน "

" อ่อ เข้าใจแล้ว เพราะเมืองอยู่ใกล้หุบเขา เลยใช้ทางหลวงไม่ได้ เลยเป็นสาเหตุที่โดนปล้นบ่อย ท้ายที่สุดก็ต้องมาจ้างวานฉัน.." อย่างงี้นี่เอง พวกเครื่องดื่มสุราของมนุษย์ ไวน์เลือดของแวมไพร์ก็ผลิตมาจาก

เมือง ซาเฟเรีย คิดแล้วก็อยากดื่มไวน์เลือดที่นั่นเลย~

ในระหว่างที่พวกลิลิธ ตั้งแคมป์ไฟค้างคืน ก็มีเงาปริศนามองดูพวกเขาจากที่สูง

"!! // หันไปมอง"

//ว่างเปล่า

" มีอะไรเหรอ ลิลิธ ?"

" ป่าว ไม่มีอะไร .." ฉันรู้สึกไปเองรึป่าวนะ..?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***