ก็แค่ขยะแท้ๆ

ณ ตระกูลหลู ตำหนักหลิ่ง

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

"อีหลิ่ว แกปล่อยฉันออกไปเดียวนี้นะ"

น้องหลงของฉันมาอยู่ในตำหนักของฉันแล้วแท้ๆ

คิดจะให้ฉันปล่อยไปจริงหรอ? "น้องหลงนี้มันที่ไหนเธอก็รู้ดีนี้นา~"ฉันตอบเธอแบบกวนประสาท เธอคิดว่าฉันเนียนะ

จะปล่อยเธอไป เธอกับพี่จั่วต้องอยู่กับฉันจนกว่า ฉันจะเบื่อเลยละ

"ที่นี้น่ะนะ เธอไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงของฉันเวลาร้องไห้ไม่ใช่หรอ?เพราะว่าถ้ามี ใครรู้เข้าเธอจะโดนโบยใช่ไหมละ?"

ที่นี้ น่ะใครก็ตามแต่ที่ทำให้ฉันร้องไห้ท่านพ่อจะลงโทดโบย 20 ทีเพราะว่าฉันเป็นลูกแท้ๆของคุณพ่อส่วนพี่จั่วกับน้องหลงเป็นลูดติดมากับแม่ใหม่

ของฉันแม่ใหม่เข้าข้างลูก

ของเธอสุดๆเลยละ ฉันน่ะ

ถึงจะทำเรื่องแบบนี้ ท่านพ่อก็แค่กักบริเวณ ฉันน่ะนะถูกเธอ 2 คนในอนาคตฆ่าและแย่งสามีของฉันไปแล้วก็แย่งกันเป็นสนมจนฆ่ากันตายอีก เห้อออ

ไม่สมเพชตัวเองสะจริงๆ

ดีจริง ที่พระเจ้าเห็นใจฉันให้ฉันไปเกิดในต่างโลกแล้วค่อยให้มาเกิดในที่ๆฉันอายุแค่ 7 ขวบ ตอนนี้ฉันอยู่ระดับ 2 จะบอกอะไรให้นะ โลกนี้ มีพลังการรวบร่วมเวทย์มนต์ (ยากสุดๆ)

ทำให้ฉันที่ได้เรียนรู้ในโลกอื่นมาแล้ว ฉันถึงได้ฉลาดกว่าพวกเธอมากๆไงละ

"พี่จั่ว ยังไม่ฟื้นเลยนะเธอนะ

มาเล่นถอดเล็บกันไหม?"

ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้วละ "อ..อะไรนะ"

ดูเหมือนน้องหลงจะกลัวเอามากๆเลย ฮ่าๆฉันละสนุกจริงๆ

"เอ๋? ไม่รู้จักการถอดเล็บหรอ?"

ฉันว่าจะถอดเล็บของเธอออกให้หมดเลยดีกว่า

"ธ..เธอพูดเล่นใช่ไหม?"

หึๆ ถูกเเล้วฉันกำลังเล่นสนุก

"ช่ายแล้ว ฉันกำลังเล่นกับเธออยู่นะ กำลังจะเล่นถอดเล็บไง"

หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้ อย่างหนักเลย หนวกหูชะมัดเลย

งั้นอธิบายกฎแล้วกันนะ