Chapter 2 'เทรย์'

...Chapter 2...

...'เทรย์'...

"อีตาโรคจิต!" ฉันพึมพำออกไป

"แกรู้จักเหรอ"

"เปล่า"

"หล่อชะมัดดด" โจนาพูด

"ท่าทางดูหื่นกามชะมัด" ฉันพูด

"นั่นเทรย์เลยนะ ไม่ได้หื่นกามอย่างแกว่าหรอก แต่เขามีภาพลักษณ์ที่ป้องกันตัวเองไว้ต่างหาก"

"แกรู้จักหมอนั่นด้วยหรือไง?" ฉันหันไปถามปรอยฝน

"รู้จักสิ รู้จักนานแล้วด้วย เทรย์น่ะนะ.." ปรอยฝนกำลังจะเอ่ยปากแต่ฉันรีบดักคอก่อน

"พอ! ไม่ต้องอธิบาย ฉันไม่อยากฟัง" 

"รู้หน่อยก็ดีนะ เพราะเขาอาจจะมีอะไรเชื่อมโยงกับคดีที่แกอยากรู้ก็ได้" ปรอยฝนพูด

"คนแบบนั้นจะไปเกี่ยวอะไร" ฉันบ่น 

"มันก็ไม่แน่นะ เห็นมีแต่สาวๆเข้าหาแบบนั้น แต่รอบๆห่างไปนิดก็มีบอดี้การ์ดยืนคุมไม่ห่างเลยนะ หมอนั่นไม่น่าธรรมดานะ" โจนาพูด 

"ลองเข้าหาดูมั้ย"

"ไม่มีทาง!" ฉันพูดดัง

"แล้วนี่คืนนี้จะได้อะไรมั้ยล่ะเนี่ย" โจนาสบถ

"ลองดูหน่อยน่าโรส บางทีอาจจะดีกว่าเรากลับมือเปล่านะ" ปรอยฝนพูด

"แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ"

"ก็แค่เนียนเข้าไปคุยด้วย หรือเดินชน อะไรก็ได้น่ะ" โจนาพูด

"แล้วจะได้อะไรล่ะ"

"นี่ ถ้าแกยังถามมากอยู่แบบนี้ เกิดเขาห...หายไปไหนแล้ว" ปรอยฝนพูดก่อนจะหันไปอีกทีก็ไม่เจอร่างของเทรย์แล้ว

" หาฉันเหรอ?" เสียงลมอุ่นๆกระซิบข้างหูจนฉันสะดุ้งโหยง

"นาย! มาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" ฉันถามทันที

"ก็เห็นจ้องฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง"

"เห็นด้วยเหรอเนี่ย" ฉันหันไปถามเพื่อนสองคนที่ตอนนี่เริ่มถอยออกห่างเรื่อยๆ

"เทรย์ฉันฝากโรสหน่อยนะ ฉันกับโจนามีธุระด่วนน่ะ" ปรอยฝนพูดก่อนจะโบกมือให้ฉัน ส่วนโจนาทำท่าชูสองนิ้วพร้อมยิ้มอย่างสนุก

"มาหาฉันทำไม"

"เปล่านี่"

"แล้วมาที่นี่ทำไม"

"เอ่อ...มาเที่ยว" ฉันพยายามโกหก

"จริงเหรอ?" ใบหน้าเขาดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

"เอ่อ...นายมานานหรือยัง"

"นานแล้ว ทำไม?"

"เปล่า เฮ้อ กลับดีกว่า ไม่เห็นสนุกละ..นาย!" ฉันทำท่าลุกจะเดินกลับแต่กลับถูกเขารั้งแขนเอาไว้

"อยู่ด้วยกันก่อนสิ" 

"ฉะ...ฉัน"

"คุณเทรย์ครับ อีกาล่าเหยื่อแล้วครับ" บอดี้การ์ดคนนึงเดินเข้ามาพูดบางอย่าง

อีกาล่าเหยื่อ...คืออะไร?

"ส่งคนไปจับตาดู"

"ครับ"

"คืออะไร?" ฉันถามเขาอย่างสงสัย

"อะไร?"

"ก็...ที่คนเมื่อตะกี้บอก"

"เธอจะอยากรู้ไปทำไม"

"ก็..."

"หรือเธอ...มาหาอะไร?" เขาถามสายตาที่ดูสงสัยกำลังจ้องกดดันฉัน

"เปล่าๆ ก็แค่สงสัย"

"ดี มาที่นี่สิ่งที่เธอควรจะรู้เอาไว้คือ...ไม่ยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง"

"ดีงั้นฉันจะไม่ยุ่งกับนาย" ฉันพูดก่อนจะเดินออกมา

ไม่เห็นได้อะไรจากหมอนั่นเลย นอกจาก..อีกาล่าเหยื่อ คืออะไรนะ

"เฮ้ย! วันนี้มึงไปอีกมั้ยวะ เห็นว่ารอบนี้มีเพียบเลย" เสียงผู้ชายสองคนกำลังคุยกัน ฉันเลยทำท่ายืนเล่นโทรศัพท์แอบฟังอยู่ไม่ไกลมาก

"เออ เอาดิวะ วันก่อนยังไม่ทันได้เล่นเลย แม่งของหายอีก"

"เออแล้วใครเป็นคนเอาของไปวะ" เสียงที่คุยปกติเริ่มคุยกันเบาลงจนกลายเป็นคนสองคนนั้นกำลังกระซิบกันอยู่ 

"ไปดีกว่าว่ะ คืนนี้กูพร้อมมาก!" ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วเดินไปทันที ทิ้งให้ฉันกำลังยืนประมวลผลบางอย่างกับสิ่งที่พวกนั้นพูดถึง

แสดงว่าที่นี่มีการเล่นยากันจริงๆสินะ 

"น้องสาว มาคนเดียวเหรอจ้ะ ไปดื่มกับพี่ที่โต๊ะมั้ยจ้ะ" ผู้ชายท่าทางเมาคนหนึ่งเข้ามาทักฉัน

"เมาก็กลับโต๊ะไปเถอะ" ฉันสบถแล้วเดินออกมา

"เดี๋ยวสิ ดื่มสักหน่อยสิ จะได้ไปสนุกกัน"

"เอ้ะ! ก็บอกว่าไม่ไง!" ฉันตะคอกกลับไป

"เฮ้ย ขึ้นเสียงเหรอวะนังนี่ เดี๋ยว ปั๊ด! เลยนี่" เขาทำท่ายกมือจะตบฉัน ทำให้ฉันเหลือบไปเห็นแขนของผู้ชายคนนั้นที่เต็มไปด้วยรอยเข็ม 

หมอนี่คงไม่ได้ป่วยแน่ๆ 

"แกจะทำอะไรผู้หญิงของฉัน!" เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนจะเข้ามาดึงแขนฉันไปหลบด้านหลัง 

"คุ คุคุณเทรย์ ผะผม ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่า..." ไม่ทันได้พูดจบผู้ชายคนนั้นก็ถูกผู้ชายที่เป็นบอดี้การ์ดจับตัวออกไปทันที

"อยู่ในที่แบบนี้ไม่น่าต้องสอนหรอกมั้งว่าอย่าไปเล่นลิ้นกับคนเมา" เขาพูดก่อนจะยืนกอดอกจ้องมาที่ฉัน

"นายรู้จักคนๆนั้นเหรอ" ฉันถามเขา

"ไม่รู้จัก"

"แล้ว..."

"อยากถามต่อเหรอ...ไปถามที่ห้องมั้ย?" 

นี่หมอนี่เป็นพวกหื่นกามหรือไง 

"นี่นาย! ฉันบอกแล้วไง..."

"แล้วไงครับ?"  ใบหน้านิ่งๆของเขาก้มลงมาใกล้จนปลายจมูกเกือบจะชิด ทำฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะ สมองโล่งขาวโพลนไปทันที

"เปล่า.." 

บางทีหมอนี่อาจจะรู้อะไรมากกว่าที่เห็นในนี้ก็ได้ เพราะคนที่นี่ดูรู้จักและกลัวเขาจังเลย แบบนี้ไม่น่าดีแน่ๆ

"ฉันชื่อเทรย์ เธอล่ะ?" เขาถาม

"พริมโรส" 

"ดื่มหน่อยมั้ย ฉันเลี้ยงเธอเอง"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่ดื่ม"

"ทำไมล่ะ"

"ถ้านายถามฉัน ฉันก็จะถามนายกลับนะ!"

"งั้นเรามาแลกกันคนละคำถามมั้ยล่ะ" 

"หมายถึง?" 

"เธอถามฉัน ฉันถามเธอกลับ แฟร์ๆ"

"ดี งั้นฉันขอถามนายก่อน นายรู้จักผู้ชายคนเมื่อกี้มั้ย"

"ไม่ เธอมีแฟนหรือยัง"

"ยัง แล้วทำไมคนๆนั้นถึงดูมีท่าทีกลัวนาย นายเป็นใคร"

"ถามเกินนะครับ"

"อ่า...นายเป็นใครกันแน่"

"ฉันก็คือฉัน คนจะกลัวไม่กลัว ฉันจะรู้ได้ไง"

บ้าจริง จะถามยังไงดีล่ะเนี่ย หมอนี่ดูหลบได้ทุกคำถามเลย 

"แล้วเธอจะอยากรู้เรื่องคนๆนั้นไปทำไม"

"ก็ฉันแค่สงสัย" ฉันพยายามทำตัวเลิ่กลั่กให้น้อยที่สุด เพราะปกติฉันก็โกหกไม่เนียนอยู่แล้ว

"พอดีกว่า ฉันชักเบื่อปัญหาถามตอบไร้สาระพวกนี้แล้ว"

"นี่ แต่ฉันยังมีคำถามอยู่เลยนะ"

"งั้นก็ไปถามฉันที่ห้องสิ" เขากระซิบ

"นี่! ถ้านายยังไม่เลิกหื่นกามตอนนี้ ฉันจะกลับแล้วนะ!" ฉันตวาด

"ใจเย็นๆสิ ดื่มกันหน่อยดีกว่า"

"ไม่ดื่ม!" ฉันพูดแล้วทำท่าจะลุก

"คุณเทรย์ครับ คุณท่านเรียกพบด่วนครับ"

เอ้ะ! ประโยคนั้นทำฉันสตั้นไปสามวิ

"อืม เดี๋ยวตามไป" เขาตอบก่อนจะเดินมาหาฉัน "ผมมีเรื่องให้คุณช่วย"

"ช่วย?"

19.47 น.

ฉันถูกเทรย์พาตัวมายังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งอยู่นอกเมืองมาอีกฟากที่มันไกลพอสมควรเลยล่ะ ว่าแต่หมอนี่จะพาฉันไปหาใครเวลานี้กันนะ

"สวัสดีครับคุณเทรย์ คุณท่านรออยู่ด้านในห้องรับแขกครับ" เสียงพ่อบ้านวัยกลางคนกล่าวทันทีที่เราลงจากรถ

"เรียกผมมามีอะไร" เทรย์พูดขึ้นทันทีที่เราเดินเข้ามาภายในห้องโถงกว้าง ภายในตกแต่งด้วยของเก่ามากมาย และส่วนมากจะเป็นของที่หายากทั้งนั้นเลยด้วย 

"หึ ยัยหนูนี่เป็นใคร ฉันบอกให้แกมา ไม่ได้ให้แกเอาผู้หญิงของแกมาด้วย" ชายชราหันมากล่าว ร่างของเขานั่งอยู่บนวีลแชร์ ใบหน้าดูดุจนน่ากลัว ข้างๆของเขามีบอดี้การ์ดสองคนยืนดูแลอยู่ห่างๆ ดูท่าทางแล้วนี่คงเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้สินะ

"คุณปู่ไม่ได้บอกนี่ครับว่าห้ามเอาคนอื่นมาด้วย"

ปู่? นี่คือปู่ของอีตาเทรย์เหรอเนี่ย แต่ทำไมท่าทางดูไม่ลงรอยกันเลย แถมยังดูมีปัญหากันอีกด้วย 

"แกนี่มันปากดีจริงๆ คงได้เชื้อพ่อแกมาเยอะสิท่า ขาดผู้หญิงไม่ได้" 

"ก็คงเหมือนคุณปู่แหละครับ"

"นี่แก!" 

นี่สองปู่หลานเขาคุยอะไรกันแบบนี้เหรอเนี่ย บรรยากาศดูอึมครึมไม่น่ามาคุยอะไรกันแบบนี้เลย แล้วทำไมเทรย์ต้องเอาฉันมาด้วยล่ะเนี่ย

"คุณปู่เรียกผมมาจะพูดอะไรก็รีบพูดเถอะครับ ผมมีธุระต้องไปทำต่อ" 

"เหอะ ฉันจะให้แกไปดูตัวกับลูกท่านประธานเย็นพรุ่งนี้ แล้วแกก็ห้ามปฏิเสธเพราะถ้ารอบนี้แกปฏิเสธ ฉันจะไม่ช่วยอะไรแม่แกอีก!"

"นี่คุณปู่คิดว่าตัวเองเป็นใครครับ ถึงได้จับคลุมถุงชนไปทั่ว แค่พ่อเลิกกับแม่มาให้มันก็มากพอแล้ว ทำไมถึงยังต้องมาบังคับผมด้วย"

"แกมันเด็กไม่รู้อะไร ชีวิตในด้านธุรกิจไม่มีใครเขามาสนความรู้สึกอะไรกันหรอกนะ เขาสนกันแค่ธุรกิจแล้วก็เงินทองทั้งนั้นแหละโว้ย"

"แต่ผมไม่สน ต่อให้คุณปู่จะฆ่าผม ผมก็ไม่มีทางทำตามที่ปู่บอกเด็ดขาด ถ้าอยากทำธุรกิจกันมากก็ไปเอาลูกคนที่คุณปู่เลือกมาสิครับ จะมาเลือกผมที่เป็นลูกนอกสมรสทำไม!" 

ลูกนอกสมรส!!??

"แกกล้าเถียงฉันเหรอ!!"

ตุบ!

เฮือก!!

ชายชราหยิบไม้เท้าข้างๆฟาดใส่หน้าเทรย์จนเลือดไหลออกมาทันที ทำเอาฉันชะงักไปตามๆกัน นี่บ้านนี้เขาเลี้ยงลูกกันด้วยไม้หวายหรือไง ทำไมถึงใช้ความรุนแรงขนาดนี้

"อย่านะคะ!!" ฉันรีบเข้าไปขวางทันทีที่ชายชรากำลังง้างมือจะฟาดอีกทีทำให้ไม้กระแทกโดนแขนฉันเต็มๆ "โอ๊ย!!"

"โรส!" 

^^^โปรดติดตามตอนต่อไป...^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***