Episode 5 - The World We Knew ( Part 2 )

เวลา 20:24 ( 4ชั่วโมงก่อน ) เขต 54       

ณ. ร้านอาหารสไตล์ Diner - Aqua Midway 

จอห์นเดินเข้าไปด้านในร้านอาหารเย็น Aqua Midway เป็นร้านขนาดเล็ก ที่นี่มีทั้ง แพนเค้ก สเต็ก เบอร์เกอร์ พาสต้า เนื้ออบ พาย เค้ก ในบรรยากาศครอบครัวเหมาะกับทุกเพศทุกวัย ร้านมีสีสันค่อนข้างสดใส ตกแต่งแบบสบายๆ บรรยากาศเหมาะสำหรับพักผ่อนหาไรกิน

จอห์นเดินตรงไปที่โต๊ะเคาน์เตอร์ แล้วนั่งลง เมื่อเข้านั่งลงก็มีพนักงานเดินตรงมาหาเขาในทันทีเพื่อรับออเดอร์อาหาร เป็นพนักงานหญิงดูเป็นเด็กอายุไม่เกิน 21 

" รับอะไรดีคะ? " เธอถามด้วยเสียงหวานตามปกติของเด็กสาว เธอดูยิ้มแย้มและดูมีความสุขดี

จอห์นมองไปที่เมนูสักพักก่อนจะหันกลับไปตอบเธอ " ฉันขอกาแฟร้อนแก้วนึง กับ Pesto Pasta จานนึงแค่นี้แหละ "

" โอเครค่ะ มีทั้งหมดแค่นี้นะคะ? "

" ใช่แม่สาวน้อยฉันขอแค่นี้ "

" โอเครค่ะคุณผู้ชาย รอสักพักเดี๋ยวฉันจะเอากาแฟมาเสิร์ฟ "

เมื่อเธอพูดเสร็จ เธอก็เดินหายเข้าไปในห้องครัวของร้าน จอห์นมองดูนาฬิกาข้อมือของเขา 20:30 " น่าจะอีกสักพัก " เมื่อจอห์นมองนาฬิกาเสร็จเขาก็หันไปหาอะไรมาอ่านรอ ยังดีที่ร้านมีหนังสือพิมพ์เขาจึงหยิบมันมาอ่าน ไม่น่านักพนักงานสาวก็มาเสิร์ฟกาแฟให้กับจอห์น และอีกไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ จอห์นทานอาหารของเขาอย่างตั้งใจ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน จอห์นแอบมองชายคนนั้นอย่างลับๆเพื่อไม่ให้ชายคนนั้นรู้ตัว 

เวลาผ่านไปพักใหญ่เมื่อชายคนนั้นทานอาหารและเครื่องดื่มจนพอใจก็ออกไปจากร้าน จอห์นลุกขึ้นตามชายคนนั้นไปอย่างลับๆ แต่ก็เหมือนว่าเขาจะรู้ตัวแล้ว จึงรีบวิ่งหนีจอห์น จอห์นรีบวิ่งตามในทันที่ เขาตั้งใจให้ชายคนนั้นรู้ตัวว่ามีคนตาม แต่ เพื่ออะไรหล่ะ?

จอห์นวิ่งตามชายคนนั้นจนเข้าไปในตรอกแห่งนึง มันไม่ค่อยมีไฟนักแต่มีแสงสลัวๆ และด้านในมีพวกมันอยู่ประมาณ 6 คน ก็ปกติหล่ะนะ

" เฮ้ยยย!!! ไม่รู้หรอกนะเว้ยว่าลุงเป็นใคร แต่ถามตามมาแบบนี้ เงินลุงพวกผมขอละกันนะ "

จอห์นถอนหายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ไอ้พวกเด็กโง่พวกนี้พูด ก่อนจะกวักมือท้าทายให้ไอ้พวกนี้เข้ามา

พวกมันสามคนวิ่งเข้าใส่จอห์นทันที่ สองคนในนั้นมีมีดอยู่ จอห์นหันไปมองนาฬิกาข้อมือตัวเองครู่หนึ่ง เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ จอห์นก็ถีบใส่พวกมันคนนึง เมื่อมันโดนแรงถีบมีดในมือก็หลุดออกมาและล้มลง ในตอนที่มีดหลุดออกจากมือจอห์นก็รีบคว้ามีดแล้วใช้มันแทงไปที่อีกคนที่มีมีดตรงไหล่ขาวของมัน ก่อนจะรีบกำหมัดแล้วชกไปที่อีกคนเข้าที่ตรงหน้าจนล้มลงไปนอนกับพื้น จอห์นหันไปหาไอ้เด็กที่โดนมีดแทง ที่ตอนนี้กำลังนั่งเจ็บปวดจากการโดนมีดแทงแขน จอห์นเดินเข้าไปหาแล้วดึงมีดออก ก่อนจะชกเน้นๆเข้าไปที่จมูกมันจนมันลงไปนอนอย่างเจ็บปวด

" ล้มไป 3 คนแล้วนะ อีก3คนแกว่าไง? " จอห์นยังคงอยู่ในท่าทางที่ใจเย็น เข้าเตรียมตัวพร้อมเสมอถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้น จอห์นมองไปที่ไอ้พวกนี้ที่ละตัว และประเมินสถานะการณ์      อีกสองคนวิ่งเข้ามาทันที แต่ แล้วไง? จอห์นหันไปหยิบมีดแล้วโยนใส่ขาทั้งสองคนจนล้มลงนอนไป

" แกจะทำไรหล่ะไอ้หนู ลูกกระจ๊อกแกลงไปนอนหมดแล้วนะ " เดินค่อยๆเดินเข้าไปหาชายคนนั้นช้าๆ ยังคงแสดงท่าทีใจเย็นและนิ่งสงบ

เห็นได้เลย ว่าได้เด็กนั่นกลัวจนตัวสั่น แทบจะเรียกหาแม่อยู่แล้วตอนนี้ มันสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว มันลวงมือไปในเสื้อโค้ทของมันแล้วคว้าบางอย่างออกมา

" อะไรเจ้าหนู M1911 มีปืนนี่แล้วยังไง? จะยิงฉันเหรอ? ขาสั่นแทบจะล้มอยุ่แล้วนะ " จอห์นเดินเข้าไปหาไอ้เด็กนี่ จนปืนจ่อเขาในระยะใกล้มากๆ ถ้าเขาถูกยิงเขาไม่รอดแน่นอน

" เอาสิยิงฉันเลย " เขาท้าทาย และจ้องมองไปยังเด็กหนุ่มไม่ละสายตา แต่สุดท้ายเจ้าเด็กนั่นก็ไม่กล้าที่จะยิงจริงๆ

" ฉันจะถามนาย แต่ อย่าง เดียว เจ้าหนูแค่บอกฉันแล้วเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก " เจ้าเด็กนั่นพยักหน้าตอบรับ

" นายมีข้อมูลติดต่อกับแองเจอโล่ " จอห์นหยิบเอกสารสั่งซื้อยาออกมาแล้วส่งให้เด็กหนุ่มดู " บอกฉันเจ้าหนูใครคือ "судья" ( ซุตยา ) "

หน้าเด็กหนุ่มแสดงความกลัวออกมาในทันที่ ตัวเขาสั่นยิ่งกว่าเดิมเสียอีก " ชุตยา มมันคือ....มันคือชื่อเรียกของใครบางคน..แต่ว่า..แต่ว่าผมไม่รู้เกี่ยวกับเขาจริงๆนะ..ผม..ผมไม่รู้จริงๆ แต่ผมเคยติดต่อกับแองเจอโล่จริงๆ "

เด็กหนุ่มบอกทุกอย่างที่เขารู้เกี่ยวกับแองเจอโล่ แต่เรื่องของ судья เขาไม่รู้จริงๆ จอห์นรู้ได้เพราะสายตาของเขาไม่โกหก

" คุณไม่ควรไปยุ่งกับเขา เขาไม่ใช่คนที่คุณควรไปยุ่งด้วย " เด็กหนุ่มบอกเตือนจอห์นถึงอันตรายที่เขาไม่ควรยุ่งด้วย

จอห์นหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเมื่อรับข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมด ก่อนจะหยิบเงินออกมาบางส่วนมาให้เด็กหนุ่ม " เงินค่ารักษานะ " เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยจอห์นก็หันหลังเดินจากไป

" คุณไม่ควรไปยุ่งกับเขาจริงๆนะ?!!! " เด็กหนุ่มตะโกนบอกจากด้านหลัง จอห์นดูไม่สนใจนักแล้วเดินต่อไปแต่เขาตะโกนตอบกลับไป

" The only thing they should fear.............is me "

.

.

.

.

.

[ Over and over, I keep going over the world we knew ]

โทมัสกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องตัวเอง มองไปยังโต๊ะที่มีเทปที่อีวานให้มาครุ่นคิดบางอย่าง เขาหันไปมองโมนีก้าที่กำลังหลับอยู่บนเตียง เขายื่นไปกลับเทปและกำลังจะฟังมัน

ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก

[ Once when you walked beside me  When we two were in love ]

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เวลานี้ใครมาเคาะประตูกัน? โทมัสเดินไปและค่อยๆเปิดประตูออกดู ไร้วี่แววของคนที่มาเคาะ เมื่อเปิดประตูออกจนสุด เขาก็พบกับกล่องขนาดไม่ใหญ่มากวางอยู่

[ That inconceivable, that unbelievable world we knew ]

 โทมัสรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ดีมากๆกับกล่องใบนี้ เขาค่อยเปิดมันออกอย่างละมัดละวัง ด้านในคือจดหมายที่ " เปื้อนเลือด " โทมัสค่อยๆเปิดมันอ่านด้าน ในคือที่อยู่ของบางอย่างและด้านในมีบางอย่างที่ดูคุ้นเคยอยู่ แหวนเงิน เมื่อโทมัสเห็นแหวนวงนี้เขารีบไปแต่งตัวและโทรหาจอห์นทันที่ 

[ When we two were in love ]

" นี่มันเรื่องอะไรกันโทมัส? "

" ไปตามที่อยู่นี้จอห์นเร็วเข้า!! "

เมื่อจบประโยคจอห์นก็รีบขับรถไปตามที่อยู่ที่โทมัสบอก

[ And every bright neon sign turned into stars

And the sun and the moon seemed to be ours

Each road that we took turned into gold

But the dream was too much for you to hold ]

เมื่อไปถึงที่หมาย โทมัสก็รีบลงจากรถทันที่ ตามที่อยู่นี่คือพื้นที่รกล้าง หรือที่เรียกกันเขตเมืองเก่า 

[ Now over and over, I keep going over the world we knew

Days when you used to love me ]

ด้วยความที่มันค่อนข้างเก่าไฟจึงไม่ค่อยมีมากนัก โทมัสวิ่งไปจนทั่วจนไปหยูดอยู่ที่นึงมันมีแค่ต้นเสาไฟเก่า ที่มีไปกระพริบสลัวๆ

[ And every bright neon sign turned into stars

And the sun and the moon seemed to be ours

Each road that we took, it turned into gold

But the dream was too much for you to hold ]

แต่จุดที่โทมัสหยุด.......มันมีเสาไฟแสงสลัวๆกระพริบอยู่ พร้อมเสียงอี๊ดอ๊าตของเสาไปต้นนึงเหมือนมันหนักอะไรบางอย่าง

[ Now over and over, I keep going over the world we knew

Days when you used to love me ]

มันมีน้ำกำลังค่อยๆหยดลงมาที่ละนิด ละนิดโทมัสค่อยๆหันขึ้นไปมองช้าๆ และหวังว่า......มันจะไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด แต่ว่ามัน......เสียงอี๊ดอ๊าดที่เขาได้ยินมันคือเสียงของ ศพ

ศพของอีวานที่ถูกฆ่า ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยแผลเลือดอาบไปทั่วทุกที่ เขาถูกผูกคอไว้กับเสาไฟ และมีป้านเขียนไว้ว่า

" You should be next "

[ Over and over, I keep going over ]

The World We Knew - Episode 5 End

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***